Ήθελα να παραιτηθώ από τη ζωή μου…

Πίστη: Ήταν μια φαινομενικά συνηθισμένη μέρα όταν αποφάσισα να παραιτηθώ … Τελείως ξαφνικά πήρα την απόφαση να παραιτηθώ από τη δουλειά μου, από τη σχέση μου και τελικά από την πνευματικότητά μου. Απλά ήθελα να παραιτηθώ από τη ζωή μου.

Αλλά πριν από αυτό, πήγα στο δάσος για να κάνω μια τελευταία κουβέντα με τον Θεό.

Ρώτησα: « Θεέ, μπορείς να μου πεις ένα καλό λόγο γιατί να μην παραιτηθώ;»

Η απάντησή του με εξέπληξε στα αλήθεια. «Κοίτα γύρω σου». Είπε: «Βλέπεις την φτέρη και το μπαμπού;»

Απάντησα: «Ναι. Όταν φύτεψα την φτέρη και τους σπόρους μπαμπού, τα φρόντισα πολύ καλά. Τους έδωσα φως. Τους έδωσα νερό. Η φτέρη μεγάλωσε γρήγορα».

Το καταπληκτικό της πράσινο κάλυψε το έδαφος. Αλλά ακόμα δεν είχε βγει τίποτα από τον σπόρο του μπαμπού. Όμως δεν παραιτήθηκα από την φροντίδα του. Τον δεύτερο χρόνο η φτέρη ήταν άφθονη και μέσα στη ζωντάνια.

Όμως τίποτα ακόμα δεν γινόταν με το μπαμπού. Και πάλι όμως δεν παραιτήθηκα από την φροντίδα του.

Είπε: «Τον τρίτο χρόνο δεν υπήρχε ακόμα τίποτα από το μπαμπού. Αλλά δεν παραιτήθηκα. Τον τέταρτο χρόνο, τα ίδια. Δεν παραιτήθηκα».

«Τότε τον πέμπτο χρόνο ένα μικροσκοπικό βλαστάρι ξεφύτρωσε από την γη. Σε σύγκριση με την φτέρη ήταν φαινομενικά μικρό και ασήμαντο. Αλλά 6 μήνες αργότερα το μπαμπού αυξήθηκε σε ύψος και πέρασε τα 30 μέτρα.

Πέρασαν πέντε χρόνια για να μεγαλώσουν οι ρίζες του. Αυτές οι ρίζες το έκαναν δυνατό και του έδωσαν αυτό που χρειαζόταν για να επιβιώσει. Δε θα έδινα σε κανένα από τα δημιουργήματά μου μια πρόκληση που δε θα μπορούσε να αντιμετωπίσει».

Μετά από αυτό, με ρώτησε: «Ήξερες παιδί μου ότι όλο αυτό τον καιρό πάλευες; Ότι ουσιαστικά μεγάλωναν οι ρίζες σου; Δεν παραιτήθηκα με το μπαμπού. Δεν θα τα παρατήσω ποτέ με εσένα».

«Μην συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους», πρόσθεσε. «Το μπαμπού είχε διαφορετικό σκοπό από την φτέρη. Και όμως, και τα δύο έκαναν το δάσος πανέμορφο». Και μετά μου είπε: «Θα έρθει και η δικιά σου ώρα».

«Θα ανέβεις ψηλά».

Τον ρώτησα: «Πόσο ψηλά θα ανέβω;»

«Πόσο ψηλά ανέβηκε το μπαμπού;» ρώτησε Αυτός.

Ήμουν μπερδεμένη: «Όσο ψηλά μπορούσε;»

«Ναι», είπε. «Δείξε μου το μεγαλείο σου, ανεβαίνοντας όσο πιο ψηλά μπορείς».

Μετά από αυτή την συζήτηση άφησα το δάσος και έγραψα αυτή την εκπληκτική ιστορία. Ελπίζω ειλικρινά ότι αυτές οι λέξεις θα σας βοηθήσουν να δείτε ότι ο Θεός δε θα σας εγκαταλείψει ποτέ.

Δεν πρέπει ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ να παραιτηθείτε.

Μην λέτε στον Θεό πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα, αλλά πείτε στο πρόβλημα πόσο μεγάλος είναι ο Θεός!