Γιατί να δέχομαι τον καθένα όπως είναι; Του Γέροντα Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτη.
Μα, μπορεί να πει κάποιος, αν ο αδελφός μου έχει άδικο; είναι σωστό να με κάνει ότι θέλει;
-Βεβαίως. Σωστό και φυσιολογικό είναι, διότι ο άνθρωπος ενεργεί σύμφωνα με τον χαρακτήρα του. Όπως η λάμπα φωτίζει, όπως το δάπεδο στηρίζει, όπως ο τοίχος προστατεύει από τον ήλιο ή τον αέρα, έτσι ακριβώς και ο κάθε άνθρωπος ενεργεί ανάλογα με το τι είναι.
Ο νευρικός θα νευριάσει, ο πράος θα σου φερθεί με πραότητα, ο ευγενής θα σου μιλήσει με λεπτότητα, και ο αγενής είναι φυσικό να σου μιλήσει άσχημα.
Όπως στον ευγενή δεν μπορείς να βρεις αγένεια, έτσι και από τον αγενή δεν μπορείς να περιμένεις ευγένεια.
Ο καθένας εκφράζει με την συμπεριφορά του το περίσσευμα της καρδιάς του. Δεν μπορεί να σου δώσει κάτι άλλο, δεν γίνεται να σου δώσει αυτό που θέλεις εσύ.
Αν κάποιος ξέρει να μιλά μόνον άγρια, σημαίνει πως έτσι είναι ο ψυχικός του κόσμος. Όταν εγώ θέλω να μου συμπεριφέρεσαι ορθά, είναι σα να λέγω στο φώς, σταμάτησέ μου τον αέρα, ή στο τραπέζι, βγάλε μου φωνή.
Ο άνθρωπος εκφράζεται όπως ο πατέρας του, η μάνα του, ανάλογα με το κληρονομικό του, με την ζωή που έχει ζήσει μέχρι τώρα. Όλα αυτά πέφτουν επάνω μου. Αυτό που μπορώ εγώ να κάνω, είναι να δέχομαι τον καθένα όπως είναι, και ιδιαίτερα όταν αντιδρά απέναντί μου, όταν έρχεται εναντίον μου, διότι αυτό μπορεί να με κάνει άγιο.
