Γιατί δεν τιμωρούμαστε τώρα;

ΤΙΜΩΡΙΑ: ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΖΩΗ; 

Αλλά τώρα δεν παθαίνουμε κανένα κακό και γι’ αυτό πρέπει να φοβόμαστε πολύ περισσότερο. Διότι δεν διατηρούμαστε , για να μη τιμωρηθούμε, αλλά για να τιμωρηθούμε χειρότερα, εάν δεν θελήσουμε να αλλάξουμε τρόπο ζωής. 

Διότι εκείνοι μεν δεν γνώρισαν την γέεννα του πυρός και παρεδίδονταν στις εδώ τιμωρίες, εμείς όμως όσες αμαρτίες και αν διαπράξουμε και αν ακόμη δεν πάθουμε κανένα κακό στην παρούσα ζωή, θα υποστούμε τα πάντα στο μέλλον. Διότι πως θα μπορούσε να είναι σωστό, εκείνοι μεν που βρίσκονταν σε νηπιωδέστερη κατάστασι να έχουν τιμωρηθή με αυτόν τον τρόπο, ενώ εμείς, που διδαχθήκαμε τελειότερη διδασκαλία και έχουμε διαπράξει αμαρτήματα πολύ χειρότερα από εκείνους, να διαφύγουμε τις τιμωρίες;
Θέλετε να ακούστε τις υπόλοιπες συμφορές, όσες έπαθαν στην Παλαιστίνη από τους Βαβυλώνιους και Ασσύριους και από τους Μακεδόνες; Όσες πείνες και ασθένειες και πολέμους και αιχμαλωσίες υπέστησαν στην εποχή του Τίτου και του Βεσπασιανού; Αναγνώστε το βιβλίο του Ιωσήπου, που αναφέρεται στην άλωσι των Ιεροσολύμων και θα πληροφορηθήτε την πικρή εκείνη τραγωδία. Διότι μεταξύ των άλλων δεινών περιέπεσαν σε τόση μεγάλη πείνα, ώστε έφθασαν στο σημείο να τρώνε τις ζώνες τους και τα υποδήματά τους και τα αηδέστερα από αυτά. Διότι η ανάγκη τα έφερε όλα στα δόντια τους, όπως κάπου λέει στο βιβλίο του ο προαναφερθείς συγγραφέας. Και δεν αρκέσθηκαν μόνο σε αυτά, αλλά και δοκίμασαν και την γεύσι των ιδίων των παιδιών τους.

Πώς λοιπόν, ενώ εκείνοι υπέστησαν τόσες τιμωρίες , εμείς που διαπράττουμε χειρότερες αμαρτίες θα αποφύγουμε τις τιμωρίες; Εάν λοιπόν εκείνοι τιμωρήθηκαν τότε, γιατί εμείς δεν τιμωρούμαστε τώρα; Δεν είναι φανερό και στον τυφλό ακόμη, ότι αυτό συμβαίνει επειδή επιφυλάσσεται για εμάς η τιμωρία της μελλούσης ζωής, όπως πολλές φορές σας είπα;

Πρέπει λοιπόν να σκεπτώμαστε μαζί με τα άλλα και αυτά, που συμβαίνουν στην παρούσα ζωή και δεν θα απιστήσουμε τότε για την γέεννα του πυρός. Διότι, εάν ο Θεός είναι δίκαιος και αμερόληπτος όπως και είναι, για ποιόν λόγο άλλοι μεν τιμωρούνται εδώ για φόνους, ενώ άλλοι όχι; Άλλοι μεν από τους μοιχούς τιμωρούνται και άλλοι πεθαίνουν ατιμώρητοι; Πόσοι τυμβωρύχοι διέφυγαν την τιμωρία; Πόσοι πλεονέκτες; Πόσοι άρπαγες; Αν λοιπόν δεν υπάρχη τιμωρία, πού θα τιμωρηθούν αυτοί;
Άραγε πείθουμε τους αντιλέγοντες , ότι δεν είναι μύθος ο λόγος γι’ αυτήν; Είναι τόσο αληθινός ο λόγος μας, διότι όχι μόνον εμείς , αλλά και ποιητές και φιλόσοφοι και συγγραφείς φιλοσόφησαν για την μέλλουσα ανταπόδοσι, και έχουν πει, ότι θα τιμωρηθούν στον Άδη οι πονηροί. Μολονότι όμως δεν μπόρεσαν να τα πουν αυτά με λεπτομέρεια, όπως ακριβώς έχουν, καθόσον παρακινήθηκαν στις σκέψεις τους αυτές από τους συλλογισμούς τους και από τα όσα άκουσαν από εμάς, όμως σχημάτισαν κάποια εικόνα της μελλούσης κρίσεως. Μερικοί μάλιστα χαρακτηρίζουν τις τιμωρίες εκείνες ως θρήνους και ποταμούς όμοιους με πύρινες φλόγες και Στυγός ύδωρ, και Τάρταρο που απέχει τόσο από τη γη, όσο αυτή από τον ουρανό και αναφέρουν πολλούς άλλους τρόπους τιμωρίας∙ και πάλι μιλούν για Ηλύσιο Πεδίο και για νήσουν μακαρίων και λιβάδια με ωραία άνθη και με πολλή ευωδία και για λεπτή αύρα και για ομίλους που ζουν εκεί και που είναι ντυμένοι με λευκή στολή και ψάλλουν κάποιους ύμνους και ότι οπωσδήποτε υπάρχει και για τους αγαθούς και για τους πονηρούς ανταπόδοσις των πράξεων μετά την έξοδο από την ζωή αυτή.

Ας μη απιστούμε λοιπόν για την γέεννα του πυρός, για να μην πέσουμε μέσα σε αυτή∙

Διότι αυτός που απιστεί, γίνεται οκνηρότερος ∙ ενώ αυτός που είναι ράθυμος οπωσδήποτε θα πάει σε αυτήν∙ αλλά και να πιστεύουμε χωρίς καμιά αμφιβολία και να συζητούμε συνέχεια γι’ αυτήν και έτσι δεν θα αμαρτάνουμε εύκολα. Διότι η μνημόνευσι των λόγων αυτών θα μπορέση , σαν κάποιο πικρό φάρμακο, να καθαρίση κάθε κακία και να παραμείνη για πάντα μέσα στην ψυχή μας.

Ας χρησιμοποιήσουμε λοιπόν το φάρμακο αυτό, ώστε, αφού καθαρισθούμε καλά, να αξιωθούμε να δούμε τον Θεό , όσο είναι δυνατό να τον ιδούν οι άνθρωποι και να απολαύσουμε των μελλόντων αγαθών με την χάρι και φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού . Σε αυτόν ανήκει η δόξα εις τους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
(Περί τελείας αγάπης, ΕΠΕ 31 , 366- 374,
PG 56, 287-290 ) .