Εις μνήμην του μακαριστού Αρχιμ. Δαμασκηνού Ζαχαράκη

Τα ιερά πανιά!
Δυό είναι τα ιερά πανιά που ανάβουνε φωτιά
και πυρπολούν του Έλληνα τον νού και την καρδιά.

Το ένα είν’ η Σημαία του που μνήμες του ξυπνά,
τ’ άλλο το Ράσο το ιερό, τ’ ορθόδοξου παπά.

Όπου στον κόσμο κι αν τα δεί, τα μάτια του δακρύζουν
κι από τα φυλλοκάρδια του αγιάσματα αναβλύζουν.

Το γαλανό της το πανί, με τον σταυρό τον άσπρο
θα κυματίζει εσαεί στού έθνους μας το κάστρο.

Καρδιές γι’ Αυτή ραγίζουνε, σκοτώθηκαν κορμιά
που πέσανε μαχόμενα για την ελευθεριά.

Σημαία, Ελλάδα, λευτεριά, πίστη και εκκλησιά,
μες στη ρωμέικη καρδιά είναι τα πιο ιερά.

Το μαύρο ράσο του παπά, αίμα και ιδρώτες στάζει,
πόνους, θυσίες και καημούς, διακριτικά σκεπάζει.

Σ’ όλα τα προσκλητήρια του έθνους, είναι παρόν
και γίνεται ο φύλακας βωμών και εστιών.

Κάνει ο παπάς τις προσευχές και, όταν χρειαστεί,
στα χέρια του ανταμώνουνε ο σταυρός με το σπαθί.

Στους τύμβους π’ αναπαύονται όλοι οι ανδρειωμένοι,
ανάμεσά τους βρίσκονται πολλοί ιερωμένοι!

[irp posts=”356472″ name=”ΕΚΔΗΜΙΑ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ:Στο μοναστήρι του αναπαύεται ο ηγούμενος της Μονής Αγάθωνος”]

Κι αυτό, το ξέρει ο Έλληνας, ποτέ δεν το ξεχνά,
γι’ αυτό το ράσο του παπά πάντα θα το τιμά.

Πάντοτε θα το σέβεται και την τιμή θα δίνει,
μαζί θα συμπορεύονται σε πόλεμο κι ειρήνη.

Αυτά τα ιερά πανιά, στηρίζουν την πατρίδα,
και των παιδιών της, όπου γης, φτερώνουν την ελπίδα.

Κι αν από κάποιους σήμερα εκτοξεύονται βολές,
είν’ από κείνους που εκτελούν των ξένων εντολές.

Μα και εκείνων τις καρδιές στα δύο αν ανοίξεις,
πάλι αυτά τα δυό πανιά, μέσα, θα συναντήσεις.

Αρχιμ. Δαμασκηνός

Ηγούμενος Ιεράς Μονής Αγάθωνος.

* Ο μακαριστός Καθηγούμενος Αρχιμ. Δαμασκηνός Ζαχαράκης ήταν χαριτωμένος από τον Θεό και με το χάρισμα της ποιήσεως.

Μέσα από τα ποιήματά του αναδύοταν τα συναισθήματα της ψυχής του και η περισσή αγάπη του προς τον Θεό και την πατρίδα και μέσω των ποιημάτων αυτών τα μετέδιδε με μοναδικό τρόπο στους αναγνώστες και τους ακροατές.

Κατά καιρούς συνήθιζε να αποστέλλει κάποια απ’ αυτά και στον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως μας (89,4 fm), προκειμένου οι ακροατές μας να ωφελούνται πνευματικά.

Το ως άνω ποίημα είναι το προτελευταίο του, το οποίο μας απέστειλε την Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017 (μία ημέρα πριν την αιφνίδια κοίμησή του) και αναφέρεται στο ιερό ράσο και την ένδοξη ελληνική σημαία, όπως μάλιστα συνήθιζε να λέγει,

«Δυό φλόγες ανάβουν την ψυχή μου,

η πίστις μου και η πατρίς μου»,

Ας είναι η μνήμη του αιωνία!