Άγιος Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης:«Παιδιά μου, να κάνουμε ό,τι μπορούμε αγαθοεργίες, να έχουμε μετάνοια και τις προσευχές μας στον Θεό, διότι λέγει ο Κύριος «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν». Πάντως, παιδιά μου, η προσευχή στηρίζει τον άνθρωπο.
Και κάποτε, όταν είχα έρθη στο μοναστήρι πριν 35 χρόνια, λέγω «Άγιε Δαυΐδ, ήρθα σε σένα για να με φωτίσης, να μου δώση ο Θεός και εμένα φώτιση, να μην κάνω πράξεις κακές και αμαρτίες, μόνο το καλό έργο». Λοιπόν, και εκεί που προσευχόμουν, λέγω «να μου δώση πίστη». Πιστεύω από παιδί, αλλά θέλω να με δώση πίστη. Εκεί μέσα που προσευχόμουν, τι έπαθα και μου ήρθε! (στο νου εκείνο που λέγει στο Ευαγγέλιο): «Όταν προσεύχεσαι να λες, Κύριε, πρόσθεσε πίστη». Με συγχωρείτε, παιδιά μου, εγώ δεν το ‘χα διαβάση στα χαρτιά μας, εκείνα τα χρόνια δεν είχαμε τίποτε, μια Σύνοψη είχα μόνο, ό,τι είχαμε τα αφήσαμε στην πατρίδα μου στην Μικρά Ασία και εδώ δεν είχαμε τίποτε, δεν υπήρχαν θεολόγοι πατέρες εκείνη την εποχή. Ένας Ιεροκήρυκας ήταν στην Χαλκίδα και ο Επίσκοπος».
«Να εξομολογήσθε τους λογισμούς σας σε δοκιμασμένους Πνευματικούς, όπως έλεγε ένας αγιασμένος πατέρας. Διότι όταν εξομολογήσθε τους λογισμούς σας, δεν θα εμφωλεύουν οι δαίμονες μέσα σας, θα φεύγουν. Όταν δεν τους εξομολογήσθε, εμφωλεύουν μέσα σας. (Όταν) κάνης μια σκέψη πονηρή, (και την δέχεσαι τότε) αμαρτάνουμε και την επιθυμίαν την εκάλεσε μοιχείαν ο Κύριος. Γι’ αυτό όσο μπορούμε, ας διώχνουμε τους λογισμούς και τις σκέψεις και ας προσευχώμαστε να μας στηρίζη πάντοτε η Χάρις του Θεού».
«Εύχομαι σε σας υγείαν, χαράν και ευλογίαν ουράνιον. (Συνήθης ευχή του γέροντα Ιακώβου προς προσκυνητές). Εμείς κάνουμε προσευχές για σας εδώ πέρα, αλλά να κάνετε και σεις. Να προσέχετε την ψυχή σας. Έχουμε και σώμα, αλλά η ψυχή είναι αθάνατος. Δεν σας βλέπω ως ανθρώπους, αλλά ως πνευματικά τέκνα που έρχεσθε στον άγιο Δαυΐδ».
«Υπάρχουν πολλοί πειρασμοί, πολλοί κίνδυνοι στον κόσμο, αλλά όλα διαλύονται με την Χάρη του Θεού· όταν προσευχώμεθα διαλύονται όλα τα κακά».
«Ένας χωρικός νόμιζε ότι τον κάνανε μάγια και πήγε σε έναν μάγο να τα λύση. Εκείνος έσβησε το φως και τον ρώτησε, «μήπως έχεις πάνω σου σταυρό». Αφού του είπε «όχι», ξεκίνησε να του κάνη το «φυλαχτό». Αλλά του είπε μην τυχόν και κάνει τον σταυρό του ή φωνάζει κανέναν Άγιο, ή την Παναγία… (γιατί) δεν θα γίνη τίποτα. Αυτός όμως που και που έκανε τον σταυρό του και μουρμούριζε καμμιά ευχή και ταρασσόταν ο μάγος και του φώναζε μην τυχόν κάνη τον σταυρό του. Έγινε αυτό τρεις φορές και ο μάγος θυμωμένος τον έδιωξε και του είπε ότι δεν γίνεται τίποτα και ότι φταίει αυτός (ο χωρικός).
»Ήρθε εδώ και μου τα είπε και τον συμβούλεψα να νηστέψη, να κάνη Ευχέλαιο στο σπίτι του, κανέναν Αγιασμό, καμμιά Λειτουργία. Ούτε σατανικά θα μείνουν, ούτε τίποτα».
«Σας ευχαριστώ πολύ που με ακούτε, εγώ αγράμματος άνθρωπος είμαι, εσείς ξέρετε και γράμματα, μορφωμένοι άνθρωποι είστε, μόρφωση έχετε, αλλά και εμείς έχουμε τον Χριστό παιδιόθεν, και όταν έχουμε τον Χριστό, δεν θέλουμε τίποτε άλλο. Εμείς έχουμε ανάγκη από Χριστό και ψυχή· και τα γράμματα καλά είναι και άλλα καλά είναι, αλλά, με συγχωρείτε, εκείνος που ξέρει και τα πολλά γράμματα και δεν τηρεί τους νόμους του Θεού, θα τον δείρη (ο Θεός) «δαρήσεται πολλά». Και εμένα που δεν ξέρω πολλά, πάλι θα με δείρη, θα δώσω λόγο των πράξεών μου».
«Όταν σας ζητάνε κάτι, ζητιανεύουν, να δίνετε κάτι. Μια φέτα ψωμί έχετε, μια φέτα ψωμί να δίνετε. Όποιος και να είναι. Ο άγιος Δαυΐδ και σε Τούρκους έδινε. «Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται»».
«Μετά τον τάφο αρχίζει η νέα ζωή. Μέχρι τον τάφο ακολουθούν τα παράσημα, οι σταυροί, οι δόξες, οι τιμές. Όλα, παιδιά μου, προσωρινά είναι. Γι’ αυτό να φροντίζουμε για την ψυχή μας, που είναι πράγμα αθάνατο».
«Να έχωμε φιλοξενία και ελεημοσύνη. Ο όσιος Δαυΐδ ήταν πάρα πολύ ελεήμων. Ξένιζε ακόμα και τους Τούρκους. Εγώ, δεν έκανα τίποτε. Ο Άγιος τα έκανε όλα, ο Άγιος τα ‘χει φτειάξει όλα. Εγώ είμαι ζαβός άνθρωπος, ιδιότροπος…».
«Να είμαστε πάντα έτοιμοι, διότι δεν ξέρουμε πότε θα φύγουμε από αυτήν την ζωή. Να μην λέμε, «Δεν πειράζει, αύριο θα μετανοήσω». Ποιος ξέρει το αύριο; Το αύριο είναι του Θεού. Ούτε την ώρα ξέρουμε. Ξημερώνει και δεν ξέρουμε αν θα βραδυάση. «Επιμελείσθε ψυχής πράγματος αθανάτου»».
«Βλέπετε, σήμερα αρρώστιες πολλές, κακά πολλά στον κόσμο… όλα εξ αμαρτιών των ανθρώπων είναι».
«Για τον κόπο που κάνετε να έρθετε να προσκυνήσετε στον Άγιο, παίρνετε πολλή ευλογία από τον Άγιο».
Πηγή: (Από το βιβλίο: Ο Γέρων Ιάκωβος. Διηγήσεις-Νουθεσίες-Μαρτυρίες. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» 2016, σελ. 93.), Κοινωνία Ορθοδοξίας
-250x180.jpg)
