Μία δαιμονισμένη ομολογούσε: “Όταν ήμουν 13 χρονών, έβοσκα τα γελάδια σε μια ρεματιά και εκεί βλαστήμησα τον Χριστό και τον αντίχριστο και δαιμονίστηκα, μπήκε μέσα μου δαίμονας. Από τότε δεν είμαι καλά. Παντρεύτηκα και με πήγε ο άντρας μου στην Αγγλία, στην Γερμανία, σε όλους τους γιατρούς. Οι γιατροί δεν βρήκαν τιποτα. Δεν ξέρουν ότι έχω δαίμονα. Τώρα, με έφερε και σε σένα”.
Τούς είπα [μιλά ο άγιος]:
-Εξομολόγηση και θεία Κοινωνία, και φώναξε το δαιμόνιο:
-Εσύ δεν τα λες καλά! Εκείνος ο άλλος παπάς τα λέει καλύτερα. Μόνο μεταλαβιά (= θεία Κοινωνία), δεν χρειάζονται διαβάσματα (εξομολόγηση).
Στην συγκεκριμένη περίπτωση το δαιμόνιο αναφερόταν σε κάποιον άλλον ιερέα, εξ εγγάμων, τον οποίο νωρίτερα είχε επισκεφθεί το ανδρόγυνο.
Είδατε, αδελφοί μου, πώς δεν την θέλει την εξομολόγηση ο διάβολος και ότι η θεία Κοινωνία δίχως εξομολόγηση δεν ωφελεί σε τίποτα, κατέληξε ο άγιος Ιάκωβος.
[irp posts=”388760″ name=”Ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης και η λεσβία”]
Το περιστατικό καταγράφεται στο βιβλίο Ο Γέρων Ιάκωβος, εκδ. «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», Θεσσαλονίκη 2016, σ. 67-68, που καταγράφει πολλά άγνωστα μέχρι στιγμής θαύματα και συγκλονιστικά περιστατικά από την ζωή του αγίου, με βάση μαρτυρίες ανθρώπων που τον γνώριζαν, αλλά και ηχογραφήσεις του ίδιου του αγίου.
