O εξομολόγος στα Γιάννινα εξομολογούσε μια νεαρή μητέρα. Μαζί της είχε και την δυόμιση ετών κόρη της, που ακίνητη και με μεγάλη προσοχή παρακολουθούσε ό,τι γινόταν. Αφού διάβασε ο παππάς τη συγχωρητική ευχή και ασπάστηκε το πετραχήλι του η μητέρα, τελείωσε η εξομολόγηση.
Όπως διαβάζουμε στην Κάτοψη, πήρε τη μικρή η μάνα της, για να βγουν έξω από το ναό. Αλλά τότε συνέβηκε κάτι παράξενο. Η μικρή έβαλε τα κλάματα και δεν ήθελε με τίποτα να φύγει.
Είδε και απόειδε η μάνα, αλλά δεν την ηρεμούσε. Κάποια στιγμή το βρέφος έδειξε το πετραχήλι του παππά και ύστερα το κεφαλάκι του. Βάζει ο παππάς το πετραχήλι στο κεφαλάκι της μικρής, και τότε, ως δια μαγείας, το μωρό σταμάτησε να κλαίει κι πήρε χαρούμενη όψη. Δι’ ευχών είπε ο παππάς, δι’ ευχών επανέλαβε και η μικρή…
