Τι συμβολίζει το λιβάνι;

«ΚΑΤΕΥΘΥΝΘΗΤΩ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΟΥ ΩΣ ΘΥΜΙΑΜΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΣΟΥ» (Ψάλμ. 140, 2).

ΤΟ ΛΙΒΑΝΙ ως γνωστόν είναι ένα από τα τρία δώρα που προσέφεραν οι μάγοι στον νεογέννητο Χριστό όταν ήλθαν να Τον προσκυνήσουν, γι’ αυτό που θα Του αναγνώριζαν στη συνέχεια όλη η κτίσης, χρυσό ως Βασιλιά, λιβάνι ως Θεό και σμύρνα.

Το θυμίαμα συμβολίζει επίσης τα αρώματα που έφεραν οι μυροφόρες για τον ενταφιασμό του Κυρίου μας.

Το θυμίαμα είναι γνωστό και από την Π. Διαθήκη. Μάλιστα στο βιβλίο της Εξόδου δίνεται και η συνταγή για την παρασκευή του θυμιάματος.

Με εύοσμο θυμίαμα διατάσσεται επίσης ο Ααρών κατ’ εντολή του Θεού, να θυμιάσει την Κιβωτό της Διαθήκης.

«Το λιβάνι» ή όπως διαφορετικά λέγεται «το θυμίαμα», είναι το λεγόμενο δάκρυ που βγαίνει με φυσικό τρόπο ή με τομή από το δέντρο «λίβανος», εξ’ ου και λιβάνι.

Το γνωστό σε μας ΘΥΜΙΑΜΑ είναι ένα μείγμα από το δάκρυ αυτού του δέντρου με άλλα αρωματικά έλαια που πλάθονται σαν ζύμη και στη συνέχεια τεμαχίζονται σε μικρά-μικρά κομμάτια.

Η συνείδηση της Εκκλησίας ότι ο ευώδης καπνός του θυμιάματος συμβολίζει τις αγίες προσευχές αποτυπώνεται επιγραμματικά στην Αποκάλυψη του Ιωάννη που λέγει ότι:
«Ανέβη ο καπνός των θυμιαμάτων ταις προσευχαίς των αγίων…» (Αποκάλυψις 8, 4)

Γι΄ αυτό και η ευλαβής αυτή προσφορά πρέπει να γίνεται από καρδιές γεμάτες ταπείνωση, μετάνοια και αγάπη για το Θεό.

~~~~~~~~~~~
Κάθε φορά που θυμιατίζουμε ας θυμόμαστε τα εξής:

ΤΑ ΚΑΡΒΟΥΝΑ πριν πυρωθούν συμβολίζουν τις καρδιές μας και την ταπεινή μας ομολογία ότι είμαστε μαύροι και αμαρτωλοί από τα πολλά λάθη.
Η ΦΩΤΙΑ συμβολίζει τον πόθο και την επιθυμία ν’ αγαπήσουμε το Θεό.
ΤΟ ΑΝΑΜΜΕΝΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ που παίρνει το χρώμα της φωτιάς, την ευσεβή και ευλαβική καρδιά που είναι πυρακτωμένη από τον πόθο και την αγάπη του γλυκυτάτου Κυρίου μας.
Ο ΚΑΠΝΟΣ ΤΟΥ ΘΥΜΙΑΜΑΤΟΣ, τις θερμές προσευχές που ανεβαίνουν από καρδιές που καίνε από αγάπη για το Θεό.
Και Η ΕΥΩΔΙΑ ΤΟΥ ΘΥΜΙΑΜΑΤΟΣ, την ευωδία της χάριτος του Παναγίου Πνεύματος που έρχεται σαν χάρις και σαν φως να γεμίσει από θεϊκιά ειρήνη, γαλήνη και ευτυχία που έφερνε η παρουσία του Θεού.

~~~~~~~~~~~

Η ώρα του θυμιάματος είναι η στιγμή που, ο κάθε πιστός εύχεται να γίνει η καρδιά του ηφαίστειο αγίων επιθυμιών, και η αγάπη του για τον ουράνιο Βασιλιά και μοναδικό Νυμφίο, λάβα πυρακτωμένη που να καίει χωρίς να κατακαίει, όπως η άφλεκτος βάτος, ως είδε ο Μωϋσής.

Το θυμίαμα που συνοδεύει την προσευχή, δεν πρέπει να το προσφέρουμε ούτε απρόσεκτα, ούτε και απροετοίμαστα. Δεν μπορούμε δηλαδή να θυμιάζουμε τον Παντοκράτορα Θεό όταν έχουμε καρδιά γεμάτη μίσος, κακία, κρίση και συκοφαντία με πονηρούς και εγωιστικούς λογισμούς, ότι τάχα είμαστε καλοί, άγιοι, σπουδαίοι.

Θα πρέπει εδώ να θυμηθούμε τη θυσία που πρόσφεραν στο Θεό τα δύο πρώτα αδέλφια, δηλαδή τον Κάϊν και τον Άβελ.

Ο μεν Κάϊν, γεωργός στο επάγγελμα, χωρίς προσοχή, μόνο από τυπική υποχρέωση, μαζεύει τυχαίους καρπούς, όχι τους καλύτερους, και τους προσφέρει θυσία στο Θεό. Ο δε Άβελ, βοσκός στο επάγγελμα, διάλεξε από το μαντρί του τα καλύτερα πρόβατα και με συνειδητή ευγνωμοσύνη στο Θεό για ό,τι του δίνει σ’ αυτή τη ζωή, τα προσφέρει με αγάπη στον Δημιουργό Του.

Η προσφορά του Άβελ γίνεται δεκτή από το Θεό και ο καπνός του θυμιάματος καθαρός ανεβαίνει σαν ευωδία στον ουρανό, ενώ του Κάϊν μαύρος και ακατάστατος σαν την ψυχή του δεν γίνεται δεκτός, με αποτέλεσμα τη γνωστή σε όλους μας δολοφονία.

Πόσο ωραίο και ευγενικό είναι, όχι μόνο οι κληρικοί στο Ναό, αλλά και οι πιστοί, προ πάντων οι χριστιανές γυναίκες στα σπίτια τους να προσφέρουν στο Θεό δίπλα από το αναμμένο καντηλάκι στις άγιες εικόνες μαζί με την προσευχή τους και την ευλαβική αυτή άγια συνήθεια του θυμιάματος με καρδιά γεμάτη ταπείνωση και αγάπη στο Θεό για όλες τις ευλογίες και τα καλά που κάθε μέρα μας χαρίζει.

Ωραίο είναι επίσης μαζί με το ευώδες θυμίαμα ν’ αφήσει η κάθε μάνα να ξεχυθεί στον ουρανό η μητρική πονεμένη προσευχή της για τα παιδιά της. Να τα ευλογήσει ο Θεός, να τα σκεπάζει από τους …. κινδύνους, που κάθε μέρα τα περιτριγυρίζουν και επίσης να περιφρουρεί η χάρις του Θεού σαν άλλη αόρατη ασπίδα το σπίτι της και τον σύντροφό της από κάθε δύσκολη στιγμή και από τις πανουργίες του σατανά.

Ας γίνει το πρωινό θυμίαμα ορθρινή παράκληση για ευλογία όλης της ημέρας, το μεσημέρι για ουράνια δοξολογία και το βράδυ με τον εσπερινό για ουράνια ευχαριστία. Μακάριοι αυτοί που θυμιάζουν την δόξα του Θεού, είθε ο Κύριος να τους αξιώσει της ουράνιας Του Βασιλείας.
——————
Την ώρα που ανάβει το κάρβουνο πες μια μυστική προσευχή:
«Κάρβουνο κι εγώ από τις αμαρτίες, ρίξε τη φωτιά του ελέους Σου και πυράκτωσε την καρδιά προς την σην αγάπην, για να ευχαριστώ και να Σε δοξάζω εις πάντας τους αιώνας»