Κάποτε νεαρός δόκιμος δοκιμάζεται σφόδρα από πειρασμούς πορνείας.
Τρέχει στον πνευματικό του.
– Τίμιε πάτερ, φλόγες κολάσεως στο κορμί μου! Βασανίζομαι από πορνικούς διαλογισμούς.
Ο γέροντας δίνει πολλά φάρμακα: νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, μελέτη, εργασία.
Ο νέος πριν φύγει παρακαλεί τον πνευματικό του:
– Να προσεύχεσαι, πάτερ, για ν’ ανακουφιστώ λίγο από το φοβερό αυτό πόλεμο.
Ο γέροντας νηστεύει, αγρυπνά, προσεύχεται θερμά για το παιδί του, βάζει και άλλους να προσεύχονται παράλληλα. Κατά την εβδομάδα ρωτά το νεαρό.
– Πώς πάει ο πόλεμος , παιδί μου;
– Τίποτε! Ίδια κατάσταση! Αν ξέρατε τι συλλογίζομαι κάθε βράδυ, θα με πετάγατε με κλωτσιές έξω από το μοναστήρι!
Ο γέροντας παραξενεύεται. Το βράδυ ρωτά τον Θεό:
– Γιατί, Κύριέ μου, δεν ανακουφίζεις λίγο το πλάσμα σου. Γιατί τ’ αφήνεις να το πειράζει ο λύκος;
Τότε παρουσιάζεται μπροστά του μ’ ανθρώπινη μορφή ο ίδιος ο διάβολος:
– Ψέμματα λέγει ο νεαρός! Εγώ δεν φταίω καθόλου. Από την πρώτη μέρα , Αββά, που άρχισες προσευχή, εγώ αναγκαστικά, σταμάτησα να τον πειράζω! Αυτός έχει μέσα του το δαίμονα, μέσα στη «γούλα» του (= πρόλοβος πουλιών. Έχει το διάολο μέσα του, στην κοιλιά του. Εγώ δεν έχω καμιά σχέση μ’ αυτό τον πόλεμο. Αυτός μονάχος του πολεμά τον εαυτό του, γιατί τρώγει σα λύκος, πίνει κρασί σα νεροφίδα, κοιμάται ατέλειωτες ώρες, λαρθοτρώγει Τετάρτη και Παρασκευή!
[ Κάποτε ένας καλόγερος κλέβει κρυφά αυγά, τα βράζει στο κελί του και τα τρώγει κρυφά Τετάρτη και Παρασκευή.
Κάποια μέρα τον πιάνουν «επ’ αυτοφόρω» να βράζει δυο αυγά μέσα σ’ ένα μπρίκι . Κρατά πολλά κεριά αναμμένα κάτω από το μπρίκι.
– Καλά, δεν ντρέπεσαι λίγο; Τι ‘ναι αυτά που κάνεις; Ήρθες εδώ να σώσεις την ψυχή σου ή για να πας στην κόλαση; Δεν ξέρεις ότι η λαθροφαγία οδηγεί στον πύρινο ποταμό;
– Το ξέρω! Ήμαρτον! Ήμαρτον. Ο διάβολος μ’ έβαλε! Ο τρισκατάρατος με δίδαξε αυτό το μάθημα.
Τότε ακούγεται μία φωνή , σαν ουρλιαχτό λύκου:
– Ψέμματα λέγει! Εγώ αυτό το κόλπο δεν το γνώριζα. Αυτός τ’ ανακάλυψε! Εγώ απ’ αυτόν το ‘μαθα και το μαθαίνω σε πολλούς δόκιμους μοναχούς!
Το δωμάτιο αμέσως πλημμυρίζει δυσωδία! Όπου περνούν διαβόλοι σκορπούν βρώμα, όπου άγγελοι αρετής αρώματα, ευωδίες!]
Το περιβάλλον μας είναι προκλητικό, αμαρτωλό, πρόστυχο, ανήθικο, ελεεινό! Η κοινωνία προβάλλει παντού άσχημα πρότυπα! Ο άνθρωπος τριγύρω του βλέπει άσχημες σκηνές. Η τηλεόραση προβάλλει έργα ντροπής, αίσχους!
Εύκολα παρασύρονται πολλοί μικροί και μεγάλοι, παντρεμένοι και ανύπαντροι, άνδρες και γυναίκες.
Όταν ζούσε ο ιερός Ιωάννης ο Χρυσόστομος στην Αντιόχεια επλανάτο ένα απέραντο μολυσμένο σύννεφο. Τα θέατρα παρουσίαζαν αίσχη, χειρότερα από τα σημερινά!
Ο άγιος αναφέρει ότι σε τεράστιες γυάλινες, διαφανείς δεξαμενές «ενήχοντο» άνδρες και γυναίκες και ασχημονούσαν.
Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, έζησε, μεγάλωσε, αγίασε ο άγιος Ιωάννης!
Μη λες : «Οι άλλοι φταίνε για το δικό μου πέσιμο».
Η πτώση είναι προσωπικό θέμα . Από τη δική σου θέληση εξαρτάται το τελικό «ΝΑΙ» ή το ηρωικό «ΌΧΙ»!
Μην αραδιάζεις στον πνευματικό σου «κούφιες» δικαιολογίες! Αν έπεσες, εσύ φταις!
Πηγή: «ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΩΦΕΛΙΜΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ»
-120x86.jpg)
