Δεν είναι κάτι φυσιολογικό επειδή το κάνουν πολλοί!

Σ’ έναν άνθρωπο που πάσχει από φυματίωσι δεν λέμε: ‘’Γι’ αυτό δεν φταις εσύ· σκόρπιζε, λοιπόν, την αρρώστια σου ελεύθερα γύρω σου”… (Manfred Moller)

Ας πάρουμε το ψέμμα. Εάν προσπαθούσαμε να εξακριβώσουμε πόσοι άνθρωποι ψεύδονται, θα βρίσκαμε έναν καταπληκτικά μεγάλο αριθμό. Εάν τώρα απ’ αυτό βγάζαμε το συμπέρασμα ότι το ψεύδος είναι το φυσιολογικό και το ορθό, που θα μας οδηγούσε αυτό;

Ή ας εξετάσουμε τους ανθρώπους από την άποψι της αγάπης προς τον πλησίον. Θα διαπιστώσουμε πόσο σκληροί εγωϊστές είμαστε όλοι. Εντούτοις δεν θα πούμε απλά: Αφήστε ελεύθερο τον εγωισμό σας. Γνωρίζουμε μάλλον ότι η προς τον πλησίον αγάπη είναι το καθήκον της ζωής μας.

Έτσι και οι νεώτερες αντιλήψεις περί ηθικής δεν είναι απόδειξι κατά της αλήθειας και κατά των εντολών του Θεού.

Αυτά τα χρόνια όλο και καθαρώτερα διαβλέπω γιατί ο Χριστός είπε: ‘’Σεις είστε το φως του κόσμου”. Ο κόσμος δεν είναι το φως, αλλά χρειάζεται το φως, δηλαδή χρειάζεται μερικούς ανθρώπους σαν σπινθήρες, σαν δείκτες, προς τους οποίους να μπορούμε να προσανατολιζώμαστε.

Εννοώ ότι, εάν υπήρχαν μερικοί άνθρωποι, που να τηρούσαν σταθερά τις ρητές εντολές του Θεού, ασκούνταν μέσα στην ταπείνωση και την μετάνοια, θα ήταν σημεία προσανατολισμού σ’ έναν κόσμο που έχει χάσει τον προσανατολισμό του.

Αυτή είναι η αποστολή μας, γι’ αυτό σαν Χριστιανοί δεν είμαστε εδώ μόνον για τον εαυτό μας, αλλά βρισκόμαστε μέσα στον κόσμο, για τον κόσμο αλλά όχι με τον κόσμο…