Ανάξιοι του «Έχει ο Θεός»

Εις την εποχήν μας η αμαρτία έχει κατακλύσει τα πάντα: Πόρνοι, μοιχοί, παιδεραστές, αιμομείκτες, ομοφυλόφιλοι, δολοφόνοι, έμποροι ναρκωτικών... Μεταμοσχεύσεις και εμπορία ζωτικών οργάνων από «εγκεφαλικά νεκρούς», δηλαδή από ζώντες, άπειρες μητέρες παιδοκτόνες λόγω των αμβλώσεων, διαφθορά, παρανομία… Άνθρωποι δίχως Χριστόν.

Τον άνθρωπον, λέγει ο Αριστοτέλης, τον ξεχωρίζουν από το ζώον δύο πράγματα, το γέλιον και η εντροπή. Το ζώον δεν γελάει ποτέ και δεν εντρέπεται διά τίποτε. Ο άνθρωπος που δεν γελάει ποτέ, ρέπει προς την ψυχοπάθειαν. Καί εκείνος που δεν εντρέπεται διά τίποτε, ρέπει προς την αποκτήνωσιν.

Η κοινωνία μας απαρτίζεται και από κάποιους ανθρώπους-αγριανθρώπους δίχως εντροπήν, με συμπεριφορές απάνθρωπες, ψυχοπαθητικές, με δυσεύρετα τα υγιή χαμόγελα.

 Ακόμη και μικρά παιδιά υπάρχουν, δίχως αγνότητα, προχωρημένα πριν την ώραν των. Είναι τα άδικα πρώιμα ”χαιβάνια”…

«Στρατεύματα κατοχής», προδοσία της Πίστεως, εθνοκτονία, αφελληνισμός, αποδόμησις της παιδείας, των παραδόσεων, της ιστορίας, της γλώσσης, οικογενειοκτονία, κοινωνική και οικονομική εξαθλίωσις, κλπ. Τα όνειρα διά μίαν καλυτέραν ζωήν απαγορεύονται αυστηρώς.

Νόμοι αντιρατσιστικοί, ένεκεν δήθεν ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εξαιρουμένων όμως των ελληνορθοδόξων δικαιωμάτων. Θεατές εσταυρωμένων, αποκεφαλισμένων, κλπ., συνανθρώπων μας, Χριστιανών και μη. Αθλιότης! Προώθησις λαθρομεταναστών και δη του Ισλάμ εις την Ελλάδα. Διδασκαλία του αντιχρίστου Ισλάμ εις τα Ορθόδοξα θεολογικά σπουδαστήρια, ανεγέρσεις τζαμιών, «ναργιλέδες» και μύρια άλλα.

Καί μέσα εις όλα αυτά, ταύτην την εποχήν, κάποιοι ονειρεύονται την Πόλιν. Οι Τζιχαντιστές οραματίζονται την Δύσιν και κάποιοι Έλληνες την Πόλιν.

Όλα αυτά αυξάνονται και πληθύνονται και κατακυριεύουν, επειδή προστατεύονται, προωθούνται και νομιμοποιούνται διά ανθελληνικών και αντιχρίστων νόμων, άνευ διαματυρίας, ελέγχου, υπερασπίσεως της Πίστεως και της Πατρίδος…

Καί μετά από όλα αυτά, ακούγεται η επωδός: ” Έχει ο Θεός”!

Όλα όμως αυτά είναι αποτέλεσμα κυρίως της αμαρτίας και της αμετανοησίας μας. Αν είχαμε μετάνοια, θα έστεκαν και τα υπόλοιπα εις την σωστήν των βάσιν.

Επιβάλλεται να μετανοήσωμε, έστω και την υστάτην στιγμήν, τώρα δηλαδή. Καί, εφ᾽ όσον μετανοήσωμε, τότε αξίως να εκστομίσωμε το «έχει ο Θεός». Καί τότε θα « έχη ο Θεός».