Το καλοκαίρι και η «Γύμνια» μας

Φτάσαμε στο καλοκαίρι. Ο κύκλος του χρόνου περπατάει πλέον στην εποχή του θέρους. Καί θέρος σημαίνει διακοπές και ξεκούραση. Αποφόρτιση από το άγχος της καθημερινής απασχόλησης και εργασίας. Η σχόλη και η ξεκούραση είναι απαραίτητη.

Όμως μέσα σ᾿ αυτά τα απαραίτητα, αναμιγνύονται και άλλα, που δεν είναι… απαραίτητα!

Ο κόσμος μας έχει γίνει πλέον μια γειτονιά. Καί τα ήθη των γειτόνων μας, μας συναρπάζουν και εμάς! Η τηλεόραση, αυτός «ο μέγας διδάσκαλος», μας τα μαθαίνει και μας τα επιβάλλει. Έτσι χωρίς να το καταλαβαίνουμε αποπροσανατολιζόμαστε. Καί αξιολογούμε λανθασμένα τη ζωή και τα πρόσωπα.
Καί σιγά-σιγά, περνάει μέσα μας σαν μόνο κριτήριο η Α.Ε. ο…εαυτούλης μας! Καί όλα γίνονται θυσία για χάρη του. Στην αρχή σπάζουν οι αντιστάσεις μας στα μικρά. Καί κατόπιν και στα μεγάλα. Πως; Καί γιατί;

Επειδή, δυστυχώς είμαστε χωρίς κριτήρια. Υποτίθεται βέβαια, ότι είμαστε Χριστιανοί. Όμως. Ο λόγος και ο νόμος του Χριστού μας είναι άγνωστα. Ή αδιάφορα. Ή ακόμα χειρότερα, παρεξηγημένα. Δεν καταλάβαμε τις εντολές του Χριστού σαν ιατρική συνταγή για την υγεία και ευρωστία μας. Μπερδευτήκαμε, και τις νομίσαμε καταπίεση.

Μέσα στην σύγχυση απορρίψαμε την Ζωή και ψάχνουμε για ευτυχία, εκεί που δεν υπάρχει. Έρχεται λοιπόν το καλοκαίρι, για να δείξουμε κυριολεκτικά και μεταφορικά την…γύμνια μας!

Ευκαιριακές σχέσεις, τις οποίες αξιολογούμε και ως…ευκαιρίες! Κατακερματισμός σε μια αδιέξοδη «διασκέδαση» που λειτουργεί απλά ως διεγερτικό της φυσικής μας δίψας για ξεκούραση, χωρίς να ξεκουράζει παρά το συνεχές replay! Απιστίες και αλητείες που περνάνε ως σύγχρονη αντίληψη και…μαγκιά.

Ο Χριστός σε όλα αυτά έχει να μας ειπεί κατά πρώτον ένα μεγάλο: ΜΗ ΒΙΑΖΕΣΑΙ. Ψάξε τα κριτήριά σου. Δεν έχει αξία το βάρος, τι συ θέλεις, αλλά τι είναι σωστό. Καί ο ναρκομανής θέλει την δόση του! Βρες το γιατί σε όλες σου τις ενέργειες. Ερεύνησε, αν η απάντησή σου στο «γιατί», είναι σωστή, ή… μπάζει! Δες, μήπως κάνεις λάθος. Αποφάσισέ το, κατάλαβέ το, ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ συ το κριτήριο. Χρειάζεσαι κριτήριο.

Πού θα το βρείς

Εδώ έρχεται η Εκκλησία και σού λέει: Ευτυχία θα βρείς μονάχα κοντά σε Εκείνον, που σε έπλασε. Αυτός, που σε δημιούργησε, ξέρει καλύτερα από σένα, τι χρειάζεσαι, για να λειτουργήσεις σωστά.

Πρώτο βήμα:

Δημιούργησε μαζί Του σχέση. Τον Θεό τον γνωρίζουμε, όχι μόλις κατανοήσωμε μερικές θεολογικές έννοιες, αλλά μόλις δημιουργήσωμε μαζί Του μια σχέση αμοιβαιότητας. Αυτή η σχέση μονάχα μέσα στην Εκκλησία, είναι δυνατή.

Δεύτερο βήμα:

Κατάλαβέ το. Δεν τα ξέρεις όλα. Ίσως και δεν χρειάζεται, να τα ξέρεις όλα. Όμως, πρέπει να ελευθερωθής από την αυταπάτη του εγωισμού. Το χειρότερο εμπόδιο στην σχέση με τον Θεό είναι το είδωλο που έχομε φτιάξει για τον εαυτό μας. Θέλει γκρέμισμα, για να ελευθερωθή ο δρόμος προς τον Θεό.

Βήμα τρίτο:

Βάλε το καλά και βαθειά μέσα σου. Δεν είσαι συ κριτήριο για όλα. Δεν είσαι συ το φως. Πρέπει να βρείς φως, κριτήριο ζυγαριά για τις ενέργειές σου. Καί να κάνεις αγώνα να ευθυγραμμίσεις τον εαυτό σου με το σωστό. Όχι να αξιολογείς αυθαίρετα σαν σωστό την κάθε σου επιθυμία.

Όταν αυτά γίνουν, τότε θα βρούμε ουσιαστική χαρά. Πηγαία. Μόνιμη. Όχι χωρίς κόπο! Αλλά σίγουρα χωρίς τέλος. Πού δεν θα εξαρτάται από περιστατικά, αλκοόλ, ξενύχτι, ή και χειρότερα. Γιατί χαρά μόνιμη είναι ο Χριστός. Αυτός που θα αγωνιστεί να Τού μοιάσει θα αποκτήσει και αυτά που Εκείνος έχει.

*Αρχιμ. Θ.Μ.