Είναι φοβερό το γεγονός, αλλά αληθινό. Κάποιοι χριστιανοί φοιτητές του Πανεπιστημίου το διηγήθηκαν πολύ εντυπωσιασμένοι, όταν ήρθαν στην Παναγιά για να προσκυνήσουν. Είπαν συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον:
“Είχαμε έναν καθηγητή, που φαινόταν πολύ καλός και μελιστάλακτος. Επειδή μας φερόταν ήπια, τον συμπαθούσαμε. Τον βλέπαμε δε μερικές φορές να έρχεται και στην Εκκλησία και να κοινωνάει. Μετά από αυτά, πιστεύαμε πως ήταν καλός χριστιανός. Όμως μας περίμενε μεγάλη έκπληξη, για να μην πούμε φρίκη!
Κάποια μέρα μάθαμε ότι αρρώστησε βαριά. Αποφασίσαμε να τον επισκεφτούμε. Πήγαμε σπίτι του σε μια μοναχική βίλλα σε αριστοκρατικό προάστιο, αλλά η γυναίκα του σχεδόν μας έδιωξε, ταραγμένη και ενοχλημένη. Ενώ δε μας μιλούσε από την πόρτα, ακούγονταν μέσα στο σπίτι γαυγίσματα και ουρλιαχτά. Μερικοί το σχολίασαν και είπαν:
– Αυτοί οι πλούσιοι και τρανοί, πολλές φορές τα σκυλιά τους τα βάζουν μέσα στο σπίτι και ζουν μαζί τους. Δεν έχουν καταλάβει ότι τα ζώα πρέπει να ζουν στους κήπους ή στα κτήματα. Αυτός είναι ο προορισμός τους.
Τέλος πάντων, φύγαμε απογοητευμένοι. Όταν όμως μάθαμε ότι τον καθηγητή μας τον πήγαν στο νοσοκομείο ετοιμοθάνατο, αποφασίσαμε να τον επισκεφθούμε εκεί. Αγοράσαμε και λουλούδια και σε λίγο ανεβαίναμε τις σκάλες του νοσοκομείου που οδηγούσαν σε ειδικές σουίτες, ιδιαίτερα πολυτελή δωμάτια για τους οικονομικά ισχυρούς. Καθώς πλησιάζαμε, πάλι σκυλιά ακούγαμε, πάλι ουρλιαχτά. Ένας είπε αγανακτισμένος:
– Κι εδώ σκυλιά; Ούτε στο νοσοκομείο δεν τ’ αποχωρίζονται;
Εκείνη τη στιγμή έβγαινε από ένα διαμέρισμα η προϊσταμένη, η οποία έτυχε να είναι γνωστή ενός φοιτητή της συντροφιάς μας. Μας ρώτησε ποιόν θέλαμε και όταν άκουσε το όνομα, ταράχθηκε και μας λέει:
– Φύγετε! Φύγετε γρήγορα! Αυτά τα γαυγίσματα και τα ουρλιαχτά που ακούτε είναι από αυτόν! Δεν υπάρχουν σκυλιά. Έχει φοβερή αγωνία και επιθετικότητα. Σηκώνεται και παλεύει με αόρατους για μας εχθρούς. Οι νοσοκόμες αρνούνται να μπουν στο δωμάτιό του. Μάθαμε ότι ανήκε σε μια σκοτεινή αίρεση, που είναι αντίχριστη και αντίθεη. Εκεί θεό έχουν τον μαμωνά (το χρήμα) και την ανθρώπινη δόξα.
– Μα αυτός κοινωνούσε!, παρατήρησε ένας από μας.
– Ίσως γι’ αυτό η ευθύνη του είναι μεγαλύτερη. Ήθελε να κοροϊδέψει τον Θεό και τους ανθρώπους αλλά “ο Θεός ου μυκτηρίζεται”, παρατήρησε η προϊσταμένη λυπημένη, και συνέχισε:
– Τώρα, οι δαίμονες, που έχουν δικαιώματα επάνω του, απαιτούν την ψυχή του!… Κάντε του λίγη προσευχή, παιδιά μου, να τον ελεήσει ο Θεός, μας προέτρεψε φιλάνθρωπα.
Φύγαμε από κει πολύ προβληματισμένοι . Καταλάβαμε πολύ καλά όλοι πως δεν πρέπει να παίζουμε με την ψυχή μας και την σωτηρία μας”.
Αυτά είπαν τα νιάτα, που μερικές φορές ξεπερνούν σε σύνεση τις μεγαλύτερες ηλικίες, και τα γηρατιά ακόμη. Και πράγματι, δεν είναι φοβερό να φθάνει ο άνθρωπος στο τέλος της ζωής του και να μην αισθάνεται την ανάγκη να πει ένα “Θεέ μου, συγχώρεσε με ” ή “ελέησέ με”; Είναι φοβερή η σκληροκαρδία και η πόρωση. Να μην αισθάνεται την ανάγκη της αφέσεως των αμαρτιών του από τον Θεό μέσω του ιερού Μυστηρίου της Εξομολογήσεως; Ο Θεός ο φιλανθρωπότατος δίνει το έλεος. Έχει πει: “Τον ερχόμενον προς με ου μη εκβάλω έξω”. Όταν ο άνθρωπος όμως αδιαφορεί και αφήνει τον δαίμονα να του νεκρώνει τον σωτήριο αυτό πόθο; Τότε θα δει, μόλις έρθει στις τελευταίες αναπνοές του, τα φοβερά αποτελέσματα, αλλά θα είναι πλέον αργά!
Οι συγγενείς, οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό έχουν ευθύνη και πρέπει να βοηθούν τον ετοιμοθάνατο στο να μετάσχει στα σωτήρια Μυστήρια, έστω και την τελευταία στιγμή.
Το καλύτερο όμως είναι ο άνθρωπος σε όλη του τη ζωή να ετοιμάζεται για την ιερώτατη αυτή στιγμή της γεννήσεώς του στην αιωνιότητα. Τότε θα έχει μια ωραία κατά Θεόν ζωή κι ένα γλυκό ειρηνικό τέλος, μέσα στη Χάρη και την αγάπη του Χριστού και της Παναγίας.
Μια ωραία μέρα έχει και μια ωραία δύση, που πορεύεται για την αιώνια ανατολή στη βασιλεία του Θεού.
Πηγή: «ΝΕΩΤΕΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑ & ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ» ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΜΟΝΑΣΤΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ ΔΩΡΙΔΑ 2007
-120x86.jpg)
