του Σπύρου Συμεών
Και ήταν κάποτε που έφτασε μια μικρή ιστορία στα αυτιά μου.
Ιστορία μικρή, εύκολη, κατανοητή αλλά με νόημα που σε βάζει σε σκέψεις, σε ερωτήματα, σε προβληματισμούς…
Και έλεγε αυτή η ιστορία πως:
Μια μέρα ένας μαθητής αποφάσισε να προκαλέσει τον δάσκαλό του.
Έτσι σκέφτηκε να του στήσει μια παγίδα. Έπιασε μια πεταλούδα και την κράτησε στη χούφτα του. Όταν θα πήγαινε στο δάσκαλο θα τον ρώταγε τι είχε στο χέρι του. Κι αν ο δάσκαλος το έβρισκε, τότε θα τον ρωτούσε εάν η πεταλούδα ήταν ζωντανή ή νεκρή. Στην περίπτωση που απαντούσε ότι η πεταλούδα ήταν ζωντανή, τότε θα έσφιγγε το χέρι του και θα τη σκότωνε και το αντίστροφο.
Όταν είχαν μάθημα λοιπόν, πλησίασε τον δάσκαλο, μπροστά σε όλους τους υπόλοιπους μαθητές, έτεινε το χέρι προς το μέρος του και τον ρώτησε:
– “Δάσκαλε, τι έχω στο χέρι μου;”
– “Την ψυχή σου έχεις παιδί μου”, απάντησε ατάραχος ο δάσκαλος.
Ο μαθητής προβληματίστηκε για λίγο σκεπτόμενος την απάντηση. Κατέληξε ότι ο δάσκαλος είχε δίκιο. Η πεταλούδα ήταν μια ψυχή που θα μπορούσε να είναι και δική του. Ωστόσο, συνέχισε:
-“Και είναι ζωντανή η ψυχή μου δάσκαλε ή όχι;”
Ο δάσκαλος τον κοίταξε με καλοσύνη στα μάτια και του είπε χαμογελαστά:
– “από το χέρι σου εξαρτάται”.
Τώρα αυτήν την μικρή ιστορία την λέω και σε εσάς και σας λέω ακόμη πως τίποτα δεν μπορεί να επηρεάσει την ψυχή μας παρά μόνο εάν το επιτρέψουμε εμείς οι ίδιοι!!!!!
O Δάσκαλος της ιστοριούλας είναι ο ίδιος ο Θεός, το παιδί ένας από εμάς και η πεταλούδα η ψυχή μας. Πραγματικά ωφέλιμη ιστορία με πολύ βαθύ νόημα. Σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό σε βάζει σε σκέψεις, έστω και για λίγο. Αυτό το λίγο μπορεί να είναι αρκετό να πάρεις καινούριες αποφάσεις βασισμένες σε κάτι όχι επιφανειακό αλλά βασισμένες στο συμφέρον της ψυχής σου της ίδιας.
Δύσκολο ε; Στα λόγια όλοι είμαστε άνετοι και θαρραλέοι στις πράξεις είναι εκεί που τα βρίσκουμε σκούρα. Λίγο όμως αν προσπαθήσουμε θα δούμε μια εσωτερική αναγέννηση η οποία θα μας εκπλήξει θα μας κάνει άλλον άνθρωπο. Στο χέρι μας είναι που θέλουμε να φτάσουμε. Η κορυφή του βουνού είναι ψηλά και μακριά από εδώ. Ο δρόμος δύσβατος, απόκρημνος στενός χωράει μόνον δύο, εσένανε και τον Δάσκαλο που θα είναι εκεί έστω κι αν δεν τον βλέπεις για να σε στηρίζει όχι με τον τρόπο που εσύ περιμένεις αλλά με τον τρόπο που Αυτός γνωρίζει πως θα μπορέσεις να οδηγηθείς στην κορυφή.
Εσύ επιλέγεις, από το δικό σου χέρι εξαρτάται αν θα προχωρήσεις και θα αποτελέσεις ίσως ακόμη και παράδειγμα προς μίμηση η θα μείνεις στάσιμος αλλά ποτέ σου δεν θα νιώθεις γεμάτος, ποτέ σου δεν θα είσαι πραγματικά ευτυχισμένος και ξέρεις γιατί; Γιατί μόνον ο Θεός μπορεί να σε γεμίσει εσωτερικά.
Μόνον ο Θεός μπορεί να σε ολοκληρώσει ως άνθρωπο. Μόνον αυτόν αν έχεις ως συνοδοιπόρο έχεις τα πάντα, αν έχεις όλους τους άλλους εκτός από Αυτόν, τότε λυπάμαι αλλά να ξέρεις πως δεν έχεις τίποτα και θα βασανίζεσαι σε όλη σου την ζωή για να βρεις κάτι που σε γεμίζει. Όσα κι αν κάνεις, όσα κι αν αποκτήσεις αν δεν καταφέρεις να έχεις τον Θεόν-Πατέρα-Δάσκαλο στην καρδιά σου τότε μόλις αποκτάς κάτι καινούριο πάλι άδειος θα αισθάνεσαι. Μόνον όταν φτάσεις και καταφέρεις αυτό που ίσως και να σε δυσκολεύει μόνο και μόνο στο άκουσμα, να έχεις Θεό μέσα σου, θα νιώσεις αγαλλίαση, ηρεμία, θα νιώσεις ο πιο πλούσιος άνθρωπος πάνω στην γη, μόνον τότε θα νιώσεις ολοκληρωμένος σαν άνθρωπος. Θα γίνεις κι εσύ ένας μικρός Θεός, όπως ο Σπυρίδων ο Τριμυθούντος, όπως ο Λουκάς ο Συμφερουπόλεως, όπως η Παρασκευή η αθληφόρος.
Τους ξέρεις αυτούς; Τους έχεις ακούσει; Ναι τους ξέρεις. Τους έχεις ζητήσει και την μεσιτεία τους στον Θεό. Μπορείς να τους μοιάσεις και να τους ξεπεράσεις; Μπορείς να φτάσεις πιο κοντά από ότι έφτασαν αυτοί στον ίδιον τον Θεόν. Ναι μπορείς γιατί ο Θεός για εκεί σε προορίζει, για τόσο ψηλά σε έχει. Εσύ είσαι αυτός που δεν θες και δεν κυνηγάς αυτό που θα σε κάνει ολοκληρωμένο σαν άνθρωπο και θα είναι αυτό μέσα στο οποίο δεν θα σου λείπει τίποτα γιατί θα τα έχεις όλα, θα έχεις Θεό. Στο χέρι σου είναι…..
Στο εύχομαι !!!!!
Στο χέρι σου είναι μην το ξεχνάς.
Ελπίζω να συναντηθούμε στην κορυφή…
-120x86.jpg)
