Α. ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΙΕΡΑΝ ΜΟΝΗΝ ΑΥΤΟΥ.
Το Σάββατον, 6ην / 19ην Δεκεμβρίου 2015, εωρτάσθη η εορτή του αγίου Νικολάου εις την Ιεράν Μονήν αυτού, την κειμένην έναντι του Πατριαρχείου εις μικράν απόστασιν βορειοδυτικώς.
Εις ταύτην την αρχαίαν Μονήν προεξήρξε του Εσπερινού αφ᾽ εσπέρας και της θείας Λειτουργίας ανήμερα της εορτής ο καθηγούμενος αυτής ο και ανακαινίσας τον Ναόν αυτής, Αρχιμανδρίτης π. Αριστόβουλος, ψαλλόντων ελληνιστί μοναζουσών του Πατριαρχείου, προσευχομένων δε εν ευλαβεία και κατανύξει εκκλησιάσματος εξ Ελληνοφώνων και Αραβοφώνων, εκ μοναζουσών και εκ προσκυνητών εξ Ελλάδος, Ρωσίας και Ρουμανίας.
Ο καθηγούμενος Αρχιμανδρίτης π. Αριστόβουλος ως λειτουργός εκήρυξε προς το εκκλησίασμα τούτο τον θείον λόγον περί του αγίου Νικολάου, ως «κανόνος πίστεως και εικόνος πραότητος, ως εγκρατείας διδασκάλου, ως κατακτήσαντος τη ταπεινώσει τα υψηλά και τη πτωχεία τα πλούσια και πρεσβευτού τω Χριστώ υπέρ των ψυχών ημών».
Μετά την θείαν Λειτουργίαν ο καθηγούμενος διένειμε εικόνας ευλογίας και έλαιον ευλογίας εις τους εορταστάς και εδεξιώθη το εκκλησίασμα εις το ηγουμενείον.
Β. ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΜΟΝΗΝ ΟΣΙΟΥ ΣΑΒΒΑ ΤΟΥ ΗΓΙΑΣΜΕΝΟΥ.
Η εορτή του αγίου Νικολάου Επισκόπου Μύρων της Λυκίας του Θαυματουργού εωρτάσθη το Σάββατον 6ην/ 19ην Δεκεμβρίου 2015, εις τον επ᾽ ονόματι αυτού Ιερόν Ναόν, ο οποίος αποκαλείται «Θεόκτιστος», επειδή το μεγαλύτεορν μέρος αυτού είναι εντός φυσικού σπηλαίου και ο οποίος είναι ο πρώτος ναός της Μονής του Αγίου Σάββα, ότε ο όσιος Σάββας ήλθεν εις την όχθην ταύτην του χειμάρρου των Κέδρων και εποίησεν έναρξιν της μοναχικής αυτού ζωής εν αυτή.
Εις τον ιερόν αυτού Ναόν κατά την ως άνω ημέραν της μνήμης του αγίου Νικολάου προερξήξεν του Εσπερινού αφ᾽ εσπέρας και της θείας Λειτουργίας ανήμερα της εορτής ο Αρχιερεύς της σειράς Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ζάμπιας Ιωακείμ, συλλειτουργούντων αυτώ του ηγουμένου της Ιεράς Μονής Ποιμένων οσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Ιγνατίου, Αγιοταφιτών Ιερομονάχων, του διακόνου π. Μάρκου, ψαλλόντων των μοναχών της Μονής του οσίου Σάββα και μετέχοντος ευλαβούς εκκλησιάσματος εκ μοναχών και πιστών Αραβοφώνων εκ των κωμών Βηθλεέμ, Χωρίου των Ποιμένων και Μπετζάλλας.
Μετά την θ. Λειτουργίαν ηκολούθησε το Μνημόσυνον των κεκοιμημένων Αγιοσαββιτών Πατέρων εις το προαύλιον του Ιερού Ναού, όπερ και αποτελεί την στέγην του κοιμητηρίου της Ιεράς Μονής Αγίου Σάββα. Το μνημόσυνον τούτο ηκολούθησεν η είσοδος εις το Καθολικόν της Μονής, εν ω οι ψάλται έψαλλον το «τις Θεός Μέγας ως ο Θεός ημών».
Εκ του Καθολικού της Ιεράς Μονής, ιερείς και εκκλησίασμα παρεκάθισαν εις τον Νάρθηκα και έλαβον το κόλλυβον, τη προσκλήσει του Πνευματικού της Λαύρας οσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Ευδοκίμου, ακολούθως δε η Αρχιερατική συνοδεία και το εκκλησίασμα παρεκάθισαν εις την μοναστηριακήν τράπεζαν και ηυφράνθησαν εκ της υλικής τροφής ως δωρεάς του Θεού εις τον κόπον της προηγηθείσης αγρυπνίας.
Μετά την τράπεζαν, η Αρχιερατική Συνοδεία ανεχώρησε διερχομένη διά προσκύνησιν εκ της Ιεράς Μονής Αγίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου, γενομένη δεκτή υπό του καθηγουμένου αυτής Αρχιμανδρίτου π. Ιεροθέου, εκείθεν δε δοξάζουσα τον Θεόν έφθασεν εις τα Ιεροσόλυμα.
Γ’ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΠΕΤΖΑΛΛΑΝ.
Το Σάββατον, 6ην/ 19ην Δεκεμβρίου 2015, εωρτάσθη η εορτή του εν αγίοις Πατρός ημών Νικολάου Επισκόπου Μύρων της Λυκίας του θαυματουργού εις τον ιερόν αυτού Ναόν εις την κώμην της Μπετζάλλας, πόλεως γειτνιαζούσης τη Βηθλεέμ.
Η πόλις της Μπετζάλλας είναι μία εκ των μεγάλων του Παλαιστινιακού Κράτους, έχουσα περί τους δέκα χιλιάδας Χριστιανούς, με πολιούχον αυτής τον άγιον Νικόλαον και έτερον Ναόν προς τιμήν των Γενεθλίων της Θεοτόκου.
Εις τον Ιερόν Ναόν τούτον προεξήρξε της θείας Λειτουργίας η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων, συλλειτουργούντων Αυτώ των Σεβασμιωτάτων Αρχιεπισκόπων Θαβωρίου κ. Μεθοδίου και Γραμματέως της Αγίας και Ιεράς Συνόδου Λύδδης, κ. Δημητρίου του ηγουμένου της Μπετζάλλας Αρχιμανδρίτου π. Ναρκίσσου, των ιερέων π. Παύλου Δορέτ, π. Ιωσήφ Χόνταλη, του Αρχιδιακόνου π. Ευλογίου και του διακόνου π. Μάρκου, ψαλλούσης της χορωδίας της Κοινότητος ταύτης εις βυζαντινόν ύφος αραβιστί και μετέχοντος εν προσευχή και ψαλμωδία του αθρόου Ορθοδόξου εκκλησιάσματος.
Προς το εκκλησίασμα τούτο εκήρυξε τον θείον λόγον ο Μακαριώτατος ελληνιστί, έχοντα ούτως:
«Προστάτης θερμότατος, της Εκκλησίας Χριστού, εδείχθης Νικόλαε, τα των αιρέσεων, διδάγματα άθεα, λύων συν παρρησία, και κανών ανεδείχθης, πάσιν Ορθοδοξίας, υπέρ πάντων πρεσβεύων, των εφεπομένων σου θείαις, διδασκαλίαις και εισηγήσεσι», αναφωνεί ο μελωδός της Εκκλησίας.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
ευλαβείς Χριστιανοί και προσκυνηταί,
Σκιρτήσωμεν εόρτια και χορεύσωμεν αγαλλόμενοι επί τη σήμερον τελουμένη μνήμη του εν αγίοις Πατρός ημών θεοφόρου Νικολάου Επισκόπου Μύρων της Λυκίας του θαυματουργού εν τω φερωνύμω αυτού Ναώ και τη υπό την προστασίαν αυτού τελούση βιβλική υμών πόλει Μπετζάλλα, την οποίαν και ηυλόγησεν ο άγιος Πατήρ ημών κατά την προσκυνηματικήν αυτού μετάβασιν εις το θεοδέγμον Σπήλαιον της Γεννήσεως του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού εν Βηθλεέμ.
Ο Επίσκοπος της Εκκλησίας των Μυρέων Νικόλαος κατέστη ο Άγιος και προστάτης πάσης της οικουμένης. Τούτο δε οφείλεται εις το γεγονός ότι ούτος κατενόησεν «την θείαν και άκτιστον δόξαν», ως λέγει και ο μελωδός αυτού: «Των αθεάτων τα κάλλη, περιερχόμενος, την φοβεράν εκείνην, κατενόησας δόξαν, Άγιε αγίων, όθεν ημίν, τα ουράνια λόγια, των αειζώων εκείνων θεωριών, αναγγέλλεις Ιερώτατε».
Καί ποία είναι αγαπητοί μου αφ’ ενός μεν η φοβερά εκείνη δόξα, ην κατενόησεν ο Άγιος Πατήρ ημών και αφ’ ετέρου τα ουράνια λόγια των αειζώων εκείνων θεωριών, άτινα αναγγέλλει ημίν; Η μεν δόξα είναι το άρρητον μυστήριον της ενσαρκώσεως του Θεού Λόγου εκ της Παρθένου Μαρίας και η αποκορύφωσις Αυτού εν τη Μεταμορφώσει Αυτού, δηλονότι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εν τω όρει Θαβώρ, ως μαρτυρεί ο Ευαγγελιστής Ματθαίος: «και μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών, και έλαμψεν το πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος, τα δε ιμάτια αυτού εγένετο λευκά ως το φως». Τα ουράνια δε λόγια των αειζώων θεωριών είναι η εκ της φωτεινής νεφέλης εν τω όρει Θαβώρ φωνή λέγουσα: «Ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ω ηυδόκησα· αυτού ακούετε·» (Ματθ. 17, 5).
Τού Κυριακού λόγου, δηλαδή του Ευαγγελικού κηρύγματος του αγαπητού Υιού του Θεού γενόμενος μαθητής και εν ταυτώ μιμητής Αυτού, ο Πατήρ ημών Νικόλαος ανεδείχθη όντως κανών της Ορθοδόξου πίστεως της Εκκλησίας, θερμότατος προστάτης και των ασθενουντων ιατρός πανάριστος. Με άλλα λόγια, ο Άγιος Νικόλαος απεδέχθη ενθέρμως τας εντολάς του Νόμου, τας οποίας υπέδειξεν ο Ιησούς εις Φαρισαίον τινά νομικόν ειπών αυτώ: «᾿Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τη καρδία σου και εν όλη τη ψυχή σου και εν όλη τη διανοία σου. Αύτη εστί πρώτη και μεγάλη εντολή. Δευτέρα δε ομοία αυτή:᾿Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν», (Ματθ. 22, 35-39).
Η εντολή δε αύτη είναι πρώτη και μεγάλη, διότι ο Θεός Πατήρ κινούμενος υπό της απείρου Αυτού αγάπης και φιλανθρωπίας εγένετο άνθρωπος εν Χριστώ Ιησού, «Ος εν μορφή Θεού υπάρχων ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα Θεώ, αλλ’ εαυτόν εκένωσε μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος, και σχήματι ευρεθείς ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού».
Ο άγιος ημών Πατήρ Νικόλαος ακολουθών εις τα ίχνη των αγίων μαθητών και αποστόλων του Χριστού ανυψώθη εις πρότυπον Ιεράρχου και γνησίου ποιμενάρχου της Οικουμενικής του Χριστού Εκκλησίας. Διά τούτο και εδοξάσθη υπό του Κυρίου, αγιασθείς ως μέγας μύστης της Χάριτος αυτού. Τούτο εξάλλου διατυπώνει και ο μελωδός της Εκκλησίας λέγων: «Αστράπτεις εν τη γη, των θαυμάτων ακτίσι, Νικόλαε σοφέ και κινείς πάσαν γλώσσαν, εις δόξαν τε και αίνεσιν του εν γη σε δοξάσαντος, ον ικέτευε πάσης ανάγκης ρυσθήναι, τους την μνήμην σου, πίστει και πόθω τιμώντας, Πατέρων εκλόγιον».
Πράγματι, αγαπητοί μου αδελφοί, σήμερον ημείς τιμώμεν και γεραίρομεν την ιεράν μνήμην του διακεκριμένου και εκλεκτού Πατρός της Εκκλησίας και Πατρός ημών Νικολάου του θαυματουργού. Λέγομεν δε τούτο διότι «εισελθών εις την χαράν του Κυρίου αυτού», ο Πατήρ ημών Νικόλαος ακαταπαύστως πρεσβεύει υπέρ των ψυχών ημών των πιστώς κραυγαζόντων:
«Ποιμένες και Διδάσκαλοι, τον του καλού Ποιμένος ομόζηλον Ποιμένα, συνελθόντες ευφημήσωμεν. Οι εν νόσοις τον ιατρόν, οι εν κινδύνοις τον ρύστην. Οι αμαρτωλοί τον προστάτην, οι πένητες τον θησαυρόν, οι εν θλίψεσιν την παραμυθίαν, τον συνοδίτην οι οδοιπόροι, οι εν θαλάσση τον κυβερνήτην, οι πάντες τον πανταχού θερμώς προφθάνοντα, μέγιστον Ιεράρχην, εγκωμιάζοντες ούτως είπωμεν. Πανάγιε Νικόλαε, πρόφθασον εξελού ημάς της ενεστώσης ανάγκης και σώσον την ποίμνην σου ταίς ικεσίαις σου». Αξίωσον δε ημάς τους υμνούντάς σε, ίνα εν ειρήνη και ομονοία εορτάσωμεν την εν ταίς καρδίαις ημών θείαν Γέννησιν του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.
Διερχόμεθα αγαπητοί μου το στάδιον της νηστείας, δηλονότι το στάδιον της προετοιμασίας ημών διά την υποδοχήν του δι’ ημάς ενανθρωπήσαντος και εν τω σπηλαίω της γείτονος ημών πόλεως της Βηθλεέμ γεννηθέντος εκ της Παρθένου Μαρίας εν Πνεύματι Αγίω Σωτήρος ημών Χριστού, προσπέσωμεν και θερμώς παρακαλέσωμεν τον άγιον Πατέρα ημών Νικόλαον, ίνα ο ήλιος της δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών λάμψη επί πάντας τους οικούντας την αγίαν Γην της Παλαιστίνης και χαρίσηται την επί γης ειρήνην αυτού.
Μετά δε του μελωδού είπωμεν: «Βηθλεέμ ετοιμάζου, ευτρεπιζέσθω η φάτνη, το σπήλαιον δεχέσθω, η αλήθεια ήλθεν η σκιά παρέδραμε. Καί Θεός ανθρώποις εκ Παρθένου πεφανέρωται, μορφωθείς το καθ’ ημάς και θεώσας το πρόσλημμα. Διό ο Αδάμ ανανεούται συν τη Εύα κράζοντες. Επί γης ευδοκία επεφάνη, σώσαι το γένος ημών», έτη πολλά και ευλογημένα Χριστούγενα.
Μετά την θείαν Κοινωνίαν και την Απόλυσιν ηκολούθησε λιτανεία εις το προαύλιον του Ιερού Ναού και το σπήλαιον του αγίου Νικολάου και πέριξ του ναού εν χαρμοσύνω συμμετοχή πολλού λαού της Μπετζάλλας.
Μετά την λιτανείαν ο Μακαριώτατος διένειμε εικόνας ευλογίας εις το εκκλησίασμα. Ηκολούθησε δεξίωσις εις το ηγουμενείον, την μεσημβρίαν δε τράπεζα εις εστιατόριον της πόλεως παρατεθείσα υπό του καθηγουμένου Αρχιμανδρίτου π. Ναρκίσου και του Συμβουλίου της Κοινότητος Μπετζάλλας.
){kind=link}