ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ: Την Κυριακή11 Μαΐου 2025, κατά την Κυριακή του Παραλύτου σύμφωνα με το Πεντηκοστάριο, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος πραγματοποίησε ποιμαντική επίσκεψη στην κωμόπολη Ρένε (Reineh), κοντά στην πόλη της Ναζαρέτ.
Εκεί, ο Πατριάρχης έτυχε θερμής υποδοχής από το Σώμα των Ορθοδόξων Προσκόπων. Στη συνέχεια τέλεσε τη Θεία Λειτουργία στον περικαλλή Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου στη Ρένε, συλλειτουργούντων μαζί του του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ναζαρέτ κ. Κυριακού και του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, του Γέροντα Καμαράση Αρχιμανδρίτη π. Νεκταρίου, του Αρχιμανδρίτη π. Χριστοδούλου, του εφημέριου της ενορίας π. Συμεών, του Αρχιδιακόνου Μάρκου και του Ιεροδιακόνου π. Ευλογίου.
Το αναλόγιο πλαισίωσαν οι ψάλτες της ενορίας, ψάλλοντας στα αραβικά, ενώ πλήθος πιστών προσήλθε για να συμμετάσχει στη λειτουργία.
Πριν από τη Θεία Μετάληψη, ο Πατριάρχης κήρυξε το θείο λόγο προς το ευλαβές εκκλησίασμα, λέγοντας τα εξής:
«Επέστη ο φιλάνθρωπος, και πανοικτίρμων Κύριος, Προβατική κολυμβήθρα, του θεραπεύσαι τας νόσους, εύρε δε κατακείμενον, άνθρωπον πλείστοις έτεσι, και πρός αυτόν εβόησεν· Άρον τον κράββατον, ίθι, προς τας οδούς τας ευθείας», αναφωνεί ο υμνωδός της Εκκλησίας ερμηνεύων το ευαγγελικόν ανάγνωσμα.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί,
Η Χάρις του Αγίου Πνεύματος συνήγαγε πάντας ημάς εν τώ Ιερώ Ναώ τούτω του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου εν τη ευλογημένη υμών πόλει Reineh, ίνα πανηγυρίσωμεν την τριήμερον εκ νεκρών Ανάστασιν του Χριστού και εορτάσωμεν το υπερφυές θαυμαστόν γενόμενον εις τον Παράλυτον άνθρωπον εν τη προβατική κολυμβήθρα εις Ιεροσόλυμα, της οποίας τα ερείπια σώζονται άχρι σήμερον.
«Ην δε τις άνθρωπος εκεί τριάκοντα και οκτώ έτη έχων εν τη ασθενεία αυτού. Τούτον ιδών ο Ιησούς κατακείμενον και γνούς ότι πολύν ήδη χρόνον έχει, λέγει αυτώ· θέλεις υγιής γενέσθαι; απεκρίθη αυτώ ο ασθενών· Κύριε, άνθρωπον ουκ έχω, ίνα όταν ταραχθή το ύδωρ, βάλη με εις την κολυμβήθραν· εν ώ δε έρχομαι εγώ, άλλος πρό εμού καταβαίνει. λέγει αυτώ ο ᾿Ιησούς· έγειρε, άρον τον κράβαττόν σου και περιπάτει», (Ιωάν. 5,5) κατά την αψευδή μαρτυρίαν του Ευαγγελιστού Ιωάννου.
Το υπερφυές τούτο θαύμα της θεραπείας του Παραλύτου διακρίνεται από τα λοιπά και άπειρα θαύματα, τα οποία εποίησεν ο Ιησούς Χριστός, ως ευστόχως επισημαίνει ο πολύς Ωριγένης λέγων: «Πάντως μέν, εννοεί το πολύ πλήθος των ασθενούντων, τυφλών, χωλών, ξηρών, εκδεχομένων την του ύδατος κίνησιν (Ιωάν. 5,3)- ουκ εθεράπευσε (ο Κύριος) δεικνύς δε την οικείαν δύναμιν, ένα επελέξατο τον βαρυτέρω μάλιστα κατεχόμενον πάθει (ασθενεία) και τώ μήκει (τό μάκρος) του χρόνου την σωτηρίαν ανέλπιστον έχοντα».
Με άλλα λόγια ο Χριστός επέλεξε μεταξύ των ασθενούντων τον έχοντα βαρυτάτην ασθένειαν αφ’ ενός και άνευ ελπίδος την θεραπείαν, δηλαδή την σωτηρίαν του ένεκεν της μακροχρονίου καρτερίας του αφ’ ετέρου. Διά δε του επιτακτικού λόγου Του «έγειραι άρον τον κράββατόν σου και περιπάτει», ο Ιησούς απέδειξεν ότι είναι ο Κύριος των Δυνάμεων έχων θείαν εξουσίαν, ως λέγει ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας: «ου γάρ επεύχεται (ο Κύριος) τώ κειμένω της αρρωστίας την λύσιν, ίνα μη κατά τινας φαίνοιτο και Αυτός ως είς των Αγίων Προφητών, αλλ’ ως των δυνάμεων Κύριος εξουσιαστικώς επιτάττει γενέσθαι».
Επί πλέον δε ο Κύριος ήθελε να φανερώση την άπειρον Αυτού φιλανθρωπίαν και το μέγα Αυτού έλεος. Όπου φανή ο Σωτήρ, εκεί και η σωτηρία. Κάν τε γάρ ίδη τελώνην καθήμενον επί του τελωνίου, τούτον απόστολον ποιεί και ευαγγελιστήν· κάν τε μετά νεκρών ταφή, νεκρούς εγείρει. Και τυφλοίς μέν το βλέπειν χαρίζεται, κωφοίς δε το ακούειν· και τας κολυμβήθρας περιέρχεται ου τας οικοδομάς ζητών, αλλά τους νοσούντας ιατρεύων».
Η του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος ιστορία του παραλυτικού προβάλλεται ως απτό παράδειγμα της δυνάμεως της υπομονής, όταν μάλιστα δοκιμαζώμεθα υπό ασθενειών και ποικίλων δεινών καταστάσεων. Άς ακούσωμεν εν προκειμένω του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου παραγγέλλοντος: «Πάσαν χαράν ηγήσασθε, αδελφοί μου, όταν πειρασμοίς περιπέσητε ποικίλοις, γινώσκοντες ότι το δοκίμιον υμών της πίστεως κατεργάζεται υπομονήν· η δε υπομονή έργον τέλειον εχέτω, ίνα ήτε τέλειοι και ολόκληροι, εν μηδενί λειπόμενοι», (Ιακ. 1,2-4). Τούτο εξ άλλου παραγγέλλει και ο Κύριος λέγων: «εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών», (Λουκ. 21,19).
Εις τους δυσκόλους καιρούς, αγαπητοί μου αδελφοί, κατά τους οποίους ουδέν άλλο είναι εύκολον να διατηρήσωμεν, άς φυλάξωμεν και άς κρατήσωμεν υπό την κατοχήν μας το πολυτιμότερον πάντων των πραγμάτων, τουτέστιν την ψυχήν μας. Διά της υπομονής η ψυχή θα διατηρηθή εις καλήν διάθεσιν και εις ειρηνικήν κατάστασιν.
Διότι, ως λέγει ο Κύριος, «τί γάρ ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; η τί δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;» (Ματθ. 16,26). Κατά δε τον πολύν Ωριγένην, «άνθρωπος μέν ούν ουκ αν δώη τι αντάλλαγμα της ψυχής αυτού, Θεός δε της πάντων ημών ψυχής αντάλλαγμα έδωκε το τίμιον αίμα του Ιησού».
Ο λόγος του Ιησού προς τον κατακείμενον παράλυτον: «θέλεις υγιής γενέσθαι;» αποκαλύπτει δύο τινά· πρώτον ότι ο Κύριος εγγύς, ως λέγει ο θείος Παύλος εις τους Φιλιππησίους (Φιλιπ. 4,5), δηλαδή ο Κύριος ευρίσκεται κοντά μας εις κάθε στιγμήν και δεύτερον, ότι ο Κύριος σέβεται την ελευθέραν βούλησιν του ανθρώπου. «Αυτεξούσιος γάρ ών και αυτοκράτωρ («ελέγχων τας πράξεις του) ο άνθρωπος και αυτοδέσποτον (=ανεξάρτητον ) βούλησιν και αυτόπροαίρετον προς την αίρεσιν (=προτίμησιν) εκλογήν του καλού λαβών», λέγει ο Άγιος Μεθόδιος Ολύμπου.
Ο παραλυτικός άνθρωπος του ευαγγελικού αναγνώσματος, αποτελεί υπόδειγμα όχι μόνον υπομονής αλλά και ελπίδος. Ο Ιερός Χρυσόστομος εν προκειμένω λέγει ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ήθελε μεταξύ άλλων να φανερώση πως ο παράλυτος με την ασθένειάν του είχε γίνει ενάρετος και ήτο άξιος του ελέους και της ευεργεσίας. «Τον όντα άξιον ελέους και ευεργεσίας, τούτον πρό των άλλων είδεν ο κηδεμών και φιλανθρωπος».
Ο θεόπνευστος Παύλος ποιείται μνείαν της δυνάμεως και του αποτελέσματος της ελπίδος, επικαλούμενος τας Αγίας Γραφάς, διό και λέγει: «όσα γάρ προεγράφη, εις την ημετέραν διδασκαλίαν προεγράφη, ίνα διά της υπομονής και της παρακλήσεως των γραφών την ελπίδα έχωμεν», (Ρωμ. 15,4). Ο δε κορυφαίος των Αποστόλων Πέτρος συνδυάζει την ελπίδα με την ανάστασιν του Σωτήρος ημών Χριστού λέγων: «Ευλογητός ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών ᾿Ιησού Χριστού, ο κατά το πολύ αυτού έλεος αναγεννήσας ημάς εις ελπίδα ζώσαν δι’ αναστάσεως ᾿Ιησού Χριστού», (Α’ Πέτρ. 1,3).
Ο Θεός Πατήρ με άλλα λόγια, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι εκείνος, ο Οποίος κατά το πολύ αυτού έλεος και την ευσπλαγχνίαν μας ανεγέννησε χαρίζοντάς μας ελπίδα αιωνίων αγαθών. Έκαμε δε την ελπίδα μας ζωντανήν διά της Αναστάσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Διό και ημείς μετά του υμνωδού είπωμεν: «Κύριε, τον Παράλυτον ουχ η κολυμβήθρα εθεράπευσεν, αλλ’ ο σός λόγος ανεκαίνισε, και ουδέ η πολυχρόνιος αυτώ ενεπόδισε νόσος, ότι της φωνής σου οξυτέρα η ενέργεια εδείχθη, και το δυσβάστακτον βάρος απέρριψε, και το φορτίον της κλίνης εβάστασεν, εις μαρτύριον του πλήθους των οικτιρμών σου, δόξα σοι». Αμήν. Έτη πολλά, ευλογημένα και ειρηνικά. Χριστός Ανέστη».
-250x180.jpg)
