Το απόγευμα της Πέμπτης, 29ης Ιανουαρίου / 11ης Φεβρουαρίου 2016,o Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνοδευόμενος υπό του Γέροντος Αρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρώην Ζάμπιας κ. Ιωακείμ, του ηγουμένου εις Φχες Αρχιμανδρίτου π. Ιερωνύμου, του π. Ήσσα Μούσλεχ Αντιπροσώπου των Μ.Μ.Ε. του Πατριαρχείου εις την Αραβικήν και του Αρχιδιακόνου π. Ευλογίου, ανεχώρησεν διά την Ιορδανίαν.
Διαβάς την γέφυραν του Ιορδάνου ποταμού, ο Μακαριώτατος κατέφθασε εις την εν Αμμάν Μητρόπολιν του Πατριαρχείου, ένθα υπεδέχθη Αυτόν ο εν Αμμάν Πατριαρχικός Επίτροπος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φιλαδελφείας κ. Βενέδικτος.
Διανυκτερεύσας εις την Μητρόπολιν ο Μακαριώτατος, ανεχώρησε την επομένην, 30ην Ιανουαρίου / 12ην Φεβρουαρίου 2016, διά την Ιεράν Μονήν Ζωοδόχου Πηγής εις Ντιμπίν, κειμένην εις απόστασιν μιάς ώρας περίπου από του Αμμάν.
Ενταύθα επεφυλάχθη εις τον Μακαριώτατον θερμοτάτη υποδοχή προ της εισόδου και εις το προαύλιον της Ιεράς Μονής υπό του Αρχιμανδρίτου Χριστοφόρου, των Ιερέων ενδεδυμένων, των μοναζουσών και πολλού λαού, έως της εισόδου εις τον Ιερόν Ναόν, κεκοσμημένον, ηυτρεπισμένον και βυζαντινώς αγιογραφημένον.
Άμα τη ευλογία, ο Μακαριώτατος ήρξατο των Καταβασιών της Υπαπαντής: «εν νόμω σκιά και γράμματι τύπον κατίδομεν οι πιστοί» και προεξήρξε της ακολουθίας του Όρθρου και της θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αυτώ του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Πέλλης κ. Φιλουμένου, του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρώην Ζάμπιας κ. Ιωακείμ, του ηγουμένου εις Φχες Αρχιμανδρίτου π. Ιερωνύμου, του Αρχιμανδρίτου π. Χριστοφόρου, του Αρχιμανδρίτου Αθανασίου ηγουμένου της Ζάρκας, Αραβοφώνων Πρεσβυτέρων του ποιμνίου εις Ιορδανίαν, του π. Ήσσα Μούσλεχ και του Αρχιδιακόνου π. Ευλογίου και του διακόνου Πσάρα-Ευαγγέλου, ψάλλοντος του Πρωτοψάλτου του εν Αμμάν Ιερού Μητροπολιτικού Ναού κ. Φάντη Φαρ μετά της χορωδίας αυτού βυζαντινώ τω τρόπω Αραβιστί, αλλά και Ελληνιστί, πολλού λαού ανδρών και γυναικών αλλά κυρίως νέων, μετεχόντων εν πίστει, ευλαβεία και ησυχία πολλή.
Εις το Κοινωνικόν της θ. Λειτουργίας ο Μακαριώτατος εκήρυξε τον θείον λόγον εις τους πιστούς ως έπεται:
«Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού μαθηταίς. Υμείς εστε το φως του κόσμου… Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς», ( Ματθ. 5, 14-16).
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί,
Τα της θείας Χάριτος όργανα της αγίας Τριάδος, οι πρόμαχοι και οι μετά τους δώδεκα, τρεις Απόστολοι, Ιωάννης, Βασίλειος συν Γρηγορίω, συνήγαγον πάντας ημάς σήμερον εν τη ιερά ταύτη γυναικεία Μονή της Ζωοδόχου Πηγής, ίνα αφ᾽ ενός μεν ευχαριστιακώς δοξάσωμεν Κύριον τον Θεόν ημών, αφ᾽ ετέρου δε τιμήσωμεν τους κήρυκας του φωτός της εν Χριστώ αληθείας.
Όντως οι εν αγίοις Πατέρες ημών και Οικουμενικοί Διδάσκαλοι Βασίλειος ο Μέγας, Γρηγόριος ο Θεολόγος και Ιωάννης ο Χρυσόστομος ανεδείχθησαν οι μετά τους δώδεκα τρεις Απόστολοι». Και τούτο διότι εν αυτοίς και δι᾽ αυτών έλαμψε το φως της αγίας Τριάδος έμπροσθεν των ανθρώπων. Έλαμψε με άλλα λόγια το φως της αγίας του Χριστού ημών Εκκλησίας. Έλαμψε το φως της σωτηρίας του ανθρώπου.
Ούτοι οι άγιοι τρεις Ιεράρχαι εγένοντο μιμηταί λόγω τε και έργω των αγίων Αποστόλων. Επεδόθησαν εις το αποστολικόν και ποιμαντικόν αυτών έργον μετά παρρησίας και ενθέου ζήλου, όπως ακριβώς παραγγέλλει ο Κύριος τοις μαθηταίς αυτού: «Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς», (Ματθ. 5,16).
Σχολιάζων τους Κυριακούς τούτους λόγους ο ιερός Χρυσόστομος λέγει: «Εγώ μεν γαρ ήψα το φως, φησί. Το δε μείναι καιόμενον, της υμετέρας γενέσθω σπουδής. Ου δι᾽ υμάς αυτούς μόνον, αλλά και διά τους μέλλοντας της αυγής απολαύειν ταύτης και προς την αλήθειαν χειραγωγείσθαι. Ου γαρ δη δυνήσονται αι κατηγορίαι συσκιάσαι ημών την λαμπηδόνα, εάν υμείς ήτε μετά ακριβείας βιούντες και ούτως οι μέλλοντες άπασαν επιστρέφειν την οικουμένην. Άξιον τοίνυν της χάριτος επιδείξασθε βίον, ιν᾽ώσπερ εκείνη πανταχού κηρύττεται, ούτω και αύτη εκείνην συντρέχη» (εγώ δηλαδή άναψα λέγει το φως. Έργον ιδικόν σας είναι να παραμείνη αναμμένον. Και όχι μόνον διά τον εαυτόν σας, αλλά και δι᾽ εκείνους που θα θελήσουν να απολαύσουν αυτό το λαμπρόν φως και να κατευθυνθούν προς την αλήθειαν. Αν ζήτε λοιπόν ενάρετα και όπως πρέπει, εις εκείνους που προορίζονται να διδάξουν όλην την οικουμένην, δεν θα ημπορέσουν αι κακολογίαι να μειώσουν την λάμψιν σας. Επιδιώξατε λοιπόν να είναι η ζωή σας αξία της χάριτος και της ευλογίας του Θεού, ώστε να είναι συμπαραστάτης σας παντού, όπως θα την κηρύσσετε παντού».
«Υμών εργαζομένων τα καλά έργα, λαμψάτω το απ᾽αυτών φως υμών. Δηλονότι εκ της καθαρότητος του βίου και του λόγου υμών», λέγει ο ερμηνευτής Ζιγαβηνός. Καλόν είναι και σωτήριον να στερεώνηται και να πληροφορήται η καρδία με την χάριν του Χριστού, διδάσκει ο θείος Παύλος: «Διδαχαίς ποικίλαις και ξέναις μη παραφέρεσθε. Καλόν γαρ χάριτι βεβαιούσθαι την καρδίαν», (Εβρ. 13,9). Διότι δεν έχομεν εδώ εις τον κόσμον τούτον μόνιμον και διαρκή πατρίδα και πόλιν, αλλά με πόθον πολύν ζητούμεν την μέλλουσαν, την ουράνιον Ιερουσαλήμ. «Ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν», (Εβρ. 13,14).
Τούτο σημαίνει ότι οι Απόστολοι, οι διδάσκαλοι και γενικώς πάντες οι άγιοι της Εκκλησίας επεδίωκον πρωτίστως τον θείον φωτισμόν και τον αγιασμόν αυτών, ίνα ούτως εισέλθωσιν εις την μέλλουσαν πόλιν, δηλονότι την ουράνιον Ιερουσαλήμ και εκεί όψονται την δόξαν του Κυρίου, ως παραγγέλλει και ο θείος Παύλος: «Ειρήνην διώκετε μετά πάντων και τον αγιασμόν, ου χωρίς ουδείς όψεται τον Κύριον», (Εβρ. 12,14). Κατά δε τον Απόστολον Πέτρον «Κύριον δε τον Θεόν αγιάσατε εν ταίς καρδίαις υμών», (Α´ Πετρ. 3,15).
Αυτός ούτος ακριβώς είναι και ο σκοπός της Εκκλησίας του Χριστού, εις αυτήν ταύτην την διακονίαν του ευαγγελικού Λόγου, του αγιάζοντος κάθε άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, επεδόθησαν διά της διδασκαλίας και του τρόπου της ζωής αυτών οι σήμερον τιμώμενοι άγιοι τρεις Ιεράρχαι. Εξ άλλου αυτήν ταύτην την εμπειρίαν του εν Χριστώ αγιασμού ανήγγειλεν η αγία ημών των Ιεροσολύμων Εκκλησία κατά την πρόσφατον επίσημον αγιοκατάταξιν του εν τη Μονή του Αγίου Γεωργίου εν Χοζεβά ασκήσαντος και εν τη Μονή ταύτη σωζομένου αφθάρτου και ευωδιάζοντος ιερού λειψάνου του Οσίου Ιωάννου του νέου Χοζεβίτου εκ Ρουμανίας.
Αναφερόμεθα αγαπητοί μου αδελφοί εις το γεγονός της «αγιοκατατάξεως», διότι υπάρχει στενός σύνδεσμος μεταξύ του Αρχηγού της σωτηρίας και εκείνων που σώζονται δι᾽ Αυτού, ως διδάσκει ο θείος Παύλος λέγων: «ο τε γαρ αγιάζων και οι αγιαζόμενοι εξ ενός πάντες», (Εβρ. 2,11). «Εξ ενός εσμεν πάντες τουτέστι Πατρός», ερμηνεύει ο Οικουμένιος. Αλλ᾽ «ο μεν», δηλαδή ο Χριστός, «εκ του Πατρός ως Υιός γνήσιος, τουτέστι εκ της ουσίας αυτού, ημείς δε (οι πιστοί) ως κτίσμα», διασαφηνίζει ο Ιερός Χρυσόστομος.
Με άλλα λόγια ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και κατ᾽ επέκτασιν το σώμα Αυτού η Εκκλησία είναι η πηγή του φωτός και του αγιασμού, δηλαδή της αιωνίου ζωής ως μελωδικώς λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: «Νίκην έχων Χριστέ, την κατά του Άδου, εν τω Σταυρώ ανήλθες, ίνα τους εν σκότει θανάτου καθημένους συναναστήσης σεαυτώ, ο εκ νεκροίς ελεύθερος. Ο πηγάζων ζωήν εξ οικείου φωτός παντοδύναμε Σωτήρ ελέησον ημάς», (Ήχος πλ. β´).
Της πηγής της ζωής, δηλονότι της αιωνίου, καλούμεθα και ημείς οι σήμερον συναθροισθέντες πέριξ της ευχαριστιακής θείας τραπέζης εν τη επωνύμω ιερά ταύτη Μονή της Ζωοδόχου Πηγής εν Ντιμπίν), ίνα γίνωμεν μέτοχοι ταίς πρεσβείαις της αειπαρθένου και Θεοτόκου Μαρίας συν ταίς ικεσίαις των αγίων μεγάλων και Οικουμενικών διδασκάλων Βασιλείου, Γρηγορίου και Χρυσοστόμου, ων την μνήμην πανηγυρικώς εορτάζομεν.
Δεύτε, αδελφοί μου αγαπητοί εν Χριστώ, ευχαριστήσωμεν και παρακαλέσωμεν τον Θεόν Λόγον, τον Υιόν του Θεού Πατρός και τον Υιόν της Παρθένου Μαρίας και μετά του υμνωδού είπωμεν: «Ξένα και παράδοξα των ουρανών ο Δεσπότης, επί σοι τετέλεκε, κατ᾽ αρχάς Πανάμωμε. Και γαρ άνωθεν εμφανώς έσταξεν, υετός καθάπερ εν τη μήτρα σου Θεόνυμφε. Πηγήν δεικνύων Σε, σύμπαν αγαθόν αναβλύζουσαν πλήμμυραν τε ιάσεων τας ευεργεσίας προρρέουσαν άπασιν αφθόνως τοις χρήζουσιν την ρώσιν των ψυχών και την υγείαν του σώματος ύδατι της χάριτος και του αγιασμού», Αμήν.
Ωσαύτως ο Μακαριώτατος εγκατέστησε τον κοπιάσαντα και μοχθήσαντα διά την ανάδειξιν της Ι. Μονής Ζωοδόχου Πηγής Αρχιμανδρίτην Χριστοφόρον ως πνευματικόν αυτής, επιδίδων αυτώ εικόνα του Χριστού ως της Αμπέλου.
Αντιφωνών, ο Αρχιμανδρίτης Χριστοφόρος είπεν, ότι η ημέρα αύτη είναι ημέρα χαράς, αγαλλιάσεως και μακαριότητος διά την Μονήν, καθ᾽ ότι κατ᾽ αυτήν εγκαθίσταται ως ηγουμένη η μοναχή Ειρηναία, ούτως ώστε υπό την πνευματικήν αυτής καθοδήγησιν η Μονή να παραμένη όασις πνευματική εις τον διψώντα κόσμον εις τους δυσκόλους καιρούς εις τους οποίους ζώμεν.
Ταύτην την Μονήν αφιερούμεν εις την Μητέρα των Εκκλησιών η εμή ταπεινότης και αι συν εμοί συνασκούμεναι μοναχαί εν ταπεινώσει και υπακοή και προσφέρομεν εικόνα αγιογραφημένην εις την Ιεράν Μονήν Ζωοδόχου Πηγής εν Ντιμπίν διά την ημέραν ταύτην, εικονίζουσαν τον Ιερομάρτυρα Αγιοταφίτην Φιλούμενον, ηγούμενον του Φρέατος και τον Άγιον Ιωάννην τον Χοζεβίτην τον νέον, τους οποίους η Υμετέρα Μακαριότης κατέγραψεν εις το Αγιολόγιον της Μητρός των Εκκλησιών. Λέγων ταύτα ο Αρχιμανδρίτης Χριστοφόρος, επέδωσεν εις τον Μακαριώτατον επιγονάτιον μετά του Κυρίου επί Θρόνου εκ της Αποκαλύψεως και ωραιότατον εγκόλπιον μετά παραστάσεως της Θεοτόκου Βρεφοκρατούσης.
Επί τούτοις, το Εκκλησίασμα ανεφώνησε «Αξία, αξία…» διά την ηγουμένην και έψαλλε τον Πολυχρονισμόν του Μακαριωτάτου, ο Οποίος διένειμε τας επί τούτου τυπωθείσας ειδικάς εικόνας υπό της Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής του Αγίου Ιερομάρτυρος Φιλουμένου του Αγιοταφίτου και του Αγίου Ιωάννου του νέου Χοζεβίτου.
Εν συνεχεία τη μεσημβρία ηκολούθησε μοναστηριακή τράπεζα και ακολούθως συνάντησις των λειτουργησάντων ιερέων μετά της Α.Θ. Μακαριότητος διά θέματα των ενοριών αυτών.
-120x86.jpg)
){kind=link}