Πατριαρχείο Ιεροσολύμων: Την Τετάρτη, 18 Δεκεμβρίου 2024, εορτάσθηκε (με το παλαιό ημερολόγιο) στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων η εορτή του Οσίου Πατρός ημών Σάββα του Ηγιασμένου.
Προς τιμή του Αγίου τελέσθηκε ολονύκτια αγρυπνία στην Ιερά αυτού Λαύρα προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαδάβων κ. Αριστοβούλου ως Αρχιερέα της σειράς, του Γέροντος Αρχιγραμματέα Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου και του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ελενουπόλεως κ. Ιωακείμ, Αγιοταφιτών Ιερομονάχων και Αραβοφώνων και Ρωσοφώνων Ιερέων. Τους ιερούς ύμνους απέδωσαν ο Γραμματέας της Αγίας και Ιεράς Συνόδου Ιεροδιάκονος π. Συμεών ελληνιστί δεξιά και η Αραβική χορωδία αριστερά.
Στο Κοινωνικό της θείας Λειτουργίας ο Μακαριώτατος κήρυξε τον θείο λόγο ως έπεται:
«Δίκαιοι δε εις τον αιώνα ζώσι, και εν Κυρίω ο μισθός αυτών, και η φροντίς αυτών παρά ῾Υψίστω· διά τούτο λήψονται το βασίλειον της ευπρεπείας και το διάδημα του κάλλους εκ χειρός Κυρίου, ότι τη δεξιά σκεπάσει αυτούς και τώ βραχίονι υπερασπιεί αυτών», (Σοφ. Σολομ.5, 15-16).
Άγιοι Πατέρες και αδελφοί εν Χριστώ,
Ευλαβείς Χριστιανοί και προσκυνηταί,
Ο ποδηγέτης των μοναστών Σαββας ο Ηγιασμένος συνήγαγε πάντας ημάς εν τη ευλογημένη αυτού και περιακούστω Λαύρα, ίνα εορτίως τιμήσωμεν την ιεράν αυτού μνήμην.
Η θεόθεν δοθείσα χάρις εις τον θεόφρονα Σάββαν ανέδειξεν αυτόν ισοστάσιον των Αγγέλων, ομόσκηνον των Οσίων, συνόμιλον των προφητών και συγκληρονόμον Μαρτύρων και Αποστόλων, διό και εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος των κατορθωμάτων αυτού. Αψευδής μάρτυς των κατορθωμάτων του οσίου Πατρός ημών Σάββα είναι το πρό των οφθαλμών ημών κείμενον άφθαρτον αυτού και ολόσωμον σκήνωμα.
Ο εκ της χώρας των Καππαδοκών ορμώμενος Σάββας συνέδεσε τον ασκητικόν αυτού βίον εκ παιδικής ηλικίας αφ’ ενός μέν με την Αγίαν Γήν της Παλαιστίνης αφ’ ετέρου δε με τους διασήμους ασκητάς και καθηγητάς της ερήμου Θεοδόσιον τον Κοινοβιάρχην, Γεράσιμον τον Ιορδανίτην, Θεόκτιστον τον όσιον και Ευθύμιον τον Μέγαν, τον μυήσαντα αυτόν εις το άρρητον και θείον μυστήριον της ευσεβείας, τουτέστιν την κατά Χριστόν πολιτείαν, την άγουσαν εις την θεωρίαν της δόξης του Θεού, την θέωσιν, ως εναργέστατα διατυπώνει ο υμνωδός αυτού λέγων: «Το κατ’ εικόνα τηρήσας αλώβητον, νούν ηγεμόνα κατά παθών ολεθρίων, ασκητικώς ενστησάμενος, εις το καθ’ ομοίωσιν ως δυνατόν ανελήλυθας· ανδρικώς γάρ τήν φύσιν εκβιασάμενος, έσπευσας το χείρον καθυποτάξαι τώ κρείττονι, και την σάρκα δουλώσαι τώ πνεύματι. Όθεν Μοναζόντων, ανεδείχθης ακρότης, πολιστής της ερήμου, ευδρομούντων αλείπτης, κανών αρετής ακριβέστατος …».
Ο Θεόπνευστος Σάββας ανεδείχθη όντως «κανών αρετής ακριβέστατος», διό ήκουσε του Ευαγγελίου του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού, του καλούντος πάντα τον πιστεύοντα εις την Εαυτού βασιλείαν και δόξαν. Ο όσιος Σάββας εδέχθη τον λόγον τούτον του Ευαγγελίου ουχί ως λόγον ανθρώπων, αλλά καθώς εστιν αληθώς ως λόγον Θεού, ός και ενεργείται εν αυτοίς τοις πιστεύουσιν» (Α’ Θεσ. 2,13) κατά τον θείον Παύλον. Ο λόγος ούτος του Θεού εφώτιζε, ενίσχυε και κατηύθυνε τα διαβήματα του θεοφόρου Σάββα προς εργασίαν των εντολών αυτού, τουτέστιν των εντολών του Θεού, των προαγουσών εις την Βασιλείαν των Ουρανών. «Ημών το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει», (Φιλιπ. 3,20) κηρύττει ο θείος Παύλος. Ο δε Κύριος ημών Ιησούς Χριστός παρήγγειλε τοις μαθηταίς Αυτού λέγων: «ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνός εστιν ο αγαπών με· ο δε αγαπών με αγαπηθήσεται υπό του πατρός μου, και εγώ αγαπήσω αυτόν και εμφανίσω αυτώ εμαυτόν», (Ιωάν. 14,21).
Οι λόγοι ούτοι του Χριστού «καί εμφανίσω αυτώ εμαυτόν», κατά τον άγιον Κύριλλον Αλεξανδρείας, αφορούν εις την θεοπτίαν, την οποίαν απολαμβάνουν οι καθαροί τη καρδία. Εις αυτούς, τους καθαρούς δηλονότι, διαλάμπει ο Χριστός διά του Αγίου Πνεύματος. «Εμφανίσω γάρ φησιν αυτώ εμαυτόν. Καθαροί γάρ παρά τοις καθαροίς. Οι περί της θεοπτίας έσονται λόγοι· διαλάμπει δε ο Χριστός εν αυτοίς διά του ιδίου δηλονότι Πνεύματος».
Κοινωνός και μέτοχος της θεοπτίας ταύτης εγένετο διά της ασκήσεως αυτού ο θεσπέσιος Πατήρ ημών Σάββας, κατά το πρότυπον του Αδάμ, ο οποίο,ς ως λέγει Κύριλλος, «πεποίητο μέν γάρ επί αφθαρσία και ζωή ην δε αυτώ και ο βίος αγιοπρεπής εν τώ παραδείσω της τρυφής, όλος ην και διά παντός εν θοπτίαις ο νούς, ευδία δε και γαλήνη το σώμα, κατηρεμούσης απάσης αισχράς ηδονής»… επειδή δε ο Αδάμ πέπτωκεν υφ’ αμαρτίαν… νενόσηκεν ούν η φύσις την αμαρτίαν διά της παρακοής ενός, τουτέστι του Αδάμ» [Και απλούστερον· ο Αδάμ εδημιουργήθη με σκοπόν την αφθαρσίαν και την αιωνίαν ζωήν, ο βίος δε αυτού εν τώ παραδείσω της τρυφής ήτο αγιοπρεπής ο νούς του ήτο όλος και διά παντός εις κατάστασιν θεοπτίας, το δε σώμα αυτού ήτο σε ηρεμίαν και γαλήνην, διότι κάθε αισχρά ηδονή ήτο εντελώς καθησυχασμένη, επειδή όμως ο Αδάμ έπεσεν εις την αμαρτίαν… η (ανθρωπίνη) φύσις υπέστη ασθένειαν της αμαρτίας εξ αιτίας της παρακοής ενός (ανθρώπου), δηλαδή του Αδάμ].
Εκ των ανωτέρω καταδείκνυται εναργέστατα ότι ο Χριστός, ο Οποίος λέγει «ότι εγώ ζώ και υμείς ζήσεσθε», (Ιωάν. 14,19), επέτυχε μετά την εκ νεκρών αναβίωσιν Του, τουτέστιν την Ανάστασιν αυτού, την επαναδρομήν (τήν επαναφοράν) της ανθρωπίνης ημών φύσεως εις το «όπερ ην εξ αρχής», αποδείξας ούτως τον άνθρωπον άφθαρτον κατά τον Κύριλλον Αλεξανδρείας.
Της αφθαρσίας ταύτης της δόξης του σώματος του Χριστού, τουτέστιν της Αναστάσεως Αυτού, σύμμορφος εγένετο και ο θεοφόρος Πατήρ ημών Σάββας, ο οποίος περιληφθείς ζωήν την αιώνιον συζή τώ ατελευτήτω και αεί ζώντι Δεσπότη ημών.
Διό και ημείς, οι τιμώντες σήμερον την σεπτήν του ηγιασμένου Πατρός ημών Σάββα μνήμην παρακαλέσωμεν αυτόν, ίνα σύν ταις πρεσβείαις της υπερευλογημένης Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, ικετεύη Κυρίω τώ Θεώ ημών υπέρ των ψυχών ημών υπέρ ειρήνης εν τη περιοχή ημών και υπέρ του καταξιωθήναι εορτάσαι το μέγα και άρρητον μυστήριον της θείας Οικονομίας, την Γέννησιν του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού εν αυτώ τούτω τώ σπηλαίω της Βηθλεέμ.
Αμήν. Έτη πολλά και ευλογημένα Χριστούγεννα».
Άμα τη Απολύσει έλαβε χώρα λιτανεία τρις πέριξ του τάφου του Αγίου Σάββα. Ακολούθησε μοναστηριακή τράπεζα. Ο Μακαριώτατος ευλόγησε τους Πατέρες, ενω εκείνοι τον ευχαρίστησαν για την παρουσία και την ευλογία της θείας Λειτουργίας.
Κατά την αναχώρησή του ο Μακαριώτατος διήλθε από την Ιερά Μονή Αββά Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου, όπου εκεί τον υποδέχθηκε ο πολιός τη ηλικία ηγούμενος Αρχιμανδρίτης π. Ιερόθεος.
Την ίδια μέρα εορτάσθηκε η μνήμη του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου και με Εσπερινό αφ’ εσπέρας μετ’ Αρτοκλασίας στο εν τη Ιερά Μονή των Αρχαγγέλων παρεκκλήσιό του και με θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του Αρχιμανδρίτου π. Κλαυδίου, συλλειτουργούντος του Ιεροδιακόνου π. Ευλογίου. Έψαλλαν μοναχές του Πατριαρχείου, ενώ συμμετείχαν προσευχητικά μοναχές, μοναχοί, πιστοί από τα Ιεροσόλυμα, οι οποίοι φιλοξενήθηκαν από τον ηγούμενο και ανακαινιστή του Ιερού Ναού Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου.
