Την Κυριακήν, 5ην /18ην Μαίου 2014, εωρτάσθη η Κυριακή της Σαμαρείτιδος υπό του Πατριαρχείου εις το Φρέαρ του Ιακώβ εις Νεάπολιν της Σαμαρείας.
Ως γνωστόν η αγιογραφική βάσις της εορτής αυτής είναι η ευαγγελική διήγησις (Ιωάν. 4, 5-42) της συναντήσεως της Σαμαρείτιδος γυναικός και της συνομιλίας αυτής μετά του Κυρίου παρά το Φρέαρ του Ιακώβ. Κατά την συνομιλίαν ταύτην ο Κύριος απεκάλυψεν εις την Σαμαρείτιδα γυναίκα τον πρότερον αυτής βίον και ότι ούτος είναι ο Χριστός και ότι η λατρεία του Θεού προσφέρεται ουχί επί του όρους Γαριζίν ή εις Ιερουσαλήμ, αλλ’ εν πνεύματι και αληθεία οπουδήποτε.
Η Σαμαρείτις γυνή μετενόησε, ήλλαξε βίον και εκήρυξε Αυτόν και εμαρτύρησε χάριν Αυτού, γνωστή ως αγία Φωτεινή αυτή και μέλη της οικογενείας αυτής, ήτοι αι αδελφαί αυτής αγίαι Φωτώ, Φωτίς, Παρασκευή και Κυριακή και οι υιοί αυτής άγιοι Ιωσής και Φωτεινός, εορτάζοντα και εις τον κύκλον των ακινήτων εορτών, την 26ην Φεβρουαρίου εκάστου έτους.
Παρά το Φρέαρ του Ιακώβ και του περικαλλούς ναού της Αγίας Φωτεινής ετελέσθη η θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος της Α.Θ.Μ. του Πατρός ημών και Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αυτώ του Γέροντος Αρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου και του Γραμματέως της Αγίας και Ιεράς Συνόδου Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου, Αγιοταφιτών Ιερομονάχων Αραβοφώνων και Ρωσοφώνων Πρεσβυτέρων, του Αρχιδιακόνου π. Ευλογίου, ψαλλούσης της χορωδίας της παρακειμένης κώμης των Ραφιδίων και παρακολουθούντος πολλού λαού εκ των Χριστιανών της Νεαπόλεως και των περιχώρων Ραφιδίων, Τουλκάρεμ, Τουμπάς, Ζαμπάμπδε και Μπουρκίν.
Εις το Κοινωνικόν της θείας Λειτουργίας ο Μακαριώτατος εκήρυξε το θείον λόγον, έχοντα ούτως ελληνιστί:
«Ο κατ’ ουσίαν, αθεώρητος Λόγος και Παντουργός, ώφθης τοις ανθρώποις άνθρωπος, εξ αγνής Θεομήτορος, τον άνθρωπον ανακαλούμενος, προς μετουσίαν της Θεότητος», αναφωνεί ο μελωδός της Εκκλησίας.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, ευλαβείς προσκυνηταί, χάριτι Θεού ευρισκόμεθα εις τον ιερόν τούτον τόπον του Φρέατος του Πατριάρχου Ιακώβ, ένθα ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, συναντήσας την Σαμαρείτιδα γυναίκα, ωμολόγησε ότι «πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντας Αυτόν εν πνεύματι και αληθείαδεί προσκυνείν», (Ιωάν. 4,24). Το πνεύμα δε τούτο είναι το Άγιον Πνεύμα, περί ου ο υπό του Θεού αποσταλείς άγγελος Γαβριήλ εις πόλιν Ναζαρέτ είπε τη Μαριάμ: «Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε, και δύναμις Υψίστου επισκιάσει σοι· διό και το γεννώμενον εκ σού άγιον κληθήσεται υιός Θεού», (Λουκ. 1,35).
Ο Υιός ούτος του Θεού, αγαπητοί μου, είναι ο κατ’ ουσίαν αθεώρητος και παντουργός Θείος Λόγος, ο τον άνθρωπον ανακαλούμενος προς μετουσίαν της θεότητος Αυτού. Ούτος είναι το ζων ύδωρ, περί ου είπεν ο Ιησούς τη Σαμαρείτιδι γυναικί: «ει ήδεις την δωρεάν του Θεού, και τις εστιν ο λέγων σοι, δος μοι πιείν, συ αν ήτησας αυτόν, και έδωκεν αν σοι ύδωρ ζων», (Ιωάν. 4.10).
Αναλυτικώτερον, «εάν εγνώριζες την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος, την οποίαν δίδει εις τους ανθρώπους ο Θεός, και ποίος είναι εκείνος που σού λέγει τώρα δος μου να πίω, συ θα του εζητούσες και θα σού έδιδε νερόν τρεχούμενον, που δεν στειρεύει ποτέ. Θα σού έδιδεν Αυτός την χάριν του Αγίου Πνεύματος, η οποία, ωσάν άλλον πνευματικόν νερόν καθαρίζει, δροσίζει, παρηγορεί και ζωοποιεί τας ψυχάς χωρίς να στειρεύη ποτέ. Η δωρεά του Θεού είναι το ζων ύδωρ, δηλονότι, το Άγιον Πνεύμα και οι καρποί Αυτού, ως κηρύττει ο σοφός Παύλος: «ο δε καρπός του Πνεύματός εστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια». (Γαλ. 5,23).
-120x86.jpg)
){kind=link}