Την Τρίτη 17 Μαρτίου εωρτάσθη υπό του Πατριαρχείου η μνήμη του οσίου Γερασίμου του εν Ιορδάνη στην Ιερά Μονή Αγ. Γερασιμου, με μεγάλη λαμπρότητα.
Την Μονήν ταύτην ίδρυσεν ο Αββάς Γεράσιμος εκ της Ελλάδος χώρας εις την Αγίαν Γην και ασκήσας προηγουμένως εις Μονάς της κοιλάδος του Ιορδάνου.
Εις αυτήν καθωδήγησε εις την μοναχικήν ζωήν πλήθος μοναχών και εις την Χριστιανικήν ζωήν πλήθος κόσμου συρρέοντος προς αυτόν, αποκτών και το χάρισμα των θαυμάτων παρά του Θεού ως εμφαίνεται εκ της ιεράς εικόνος αυτού αναπαριστώσης αυτόν μετά λέοντος, υπακούοντος αυτώ.
Της εορτής και πανηγύρεως ταύτης προεξήρξεν εν θεία Λειτουργία ο Μακαριώτατος Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αυτώ Ιερομονάχων Ιεροδιακόνων και Ιερέων εκ του Πατριαρχείου και εκ κωμών πλησιοχώρων και συμπροσευχομένων των Αρχιερέων του Πατριαρχείου, Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου, Ναζαρέτ κ. Κυριακού, των Σεβασμιωτάτων Αρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, Ιορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, Λύδδης κ. Δημητρίου, ψαλλόντων ιεροψαλτών εξ Ελλάδος και Κύπρου και μετέχοντος ευσεβούς λαού εξ Ιερουσαλήμ, Ιεριχούς, Ισραήλ και προσκυνητών εξ Ελλάδος, Ρωσίας και Ρουμανίας.
Προς αυτούς εκήρυξε τον θείον λόγον ο Μακαριώτατος ελληνιστί ως έπεται:
«Την κλίμακα των θείων αρετών διανύσας προς νοητής θεωρίας ανελήλυθας ύψος και θείων μυστηρίων του Χριστού, εμφάσεις υπεδέξω καθαράς, διά τούτο θεοφόρε σε ευσεβώς τιμώμεν και βοώμεν. Δόξα τω ενισχύσαντι Χριστώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι διά σού πάσιν ιάματα», αναφωνεί ο μελωδός της Εκκλησίας.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
ευλαβείς Χριστιανοί και προσκυνηταί,
Χθες εωρτάσαμεν την προσκύνησιν του Τιμίου και ζωοποιού Σταυρού του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού. Σήμερον πανηγυρίζομεν την μνήμην του Οσίου Πατρός ημών Γερασίμου του εν τω Ιορδάνη εν αυτώ τούτω τω τόπω της ασκήσεως αυτού.
Ούτος ο Όσιος ακούων εις τους Κυριακούς λόγους:
«όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρον αυτού και ακολουθήτω μοι», (Μαρκ. 8,34), ανέλαβε τον σταυρόν αυτού και κατέφυγεν εις τον έρημον τόπον του Ιορδάνου, γενόμενος τοιουτοτρόπως μιμητής του αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού και Προδρόμου, ως λέγει και ο υμνωδός αυτού: «Πάτερ θεοφρον Γεράσιμε, αναπτερώσας τον νούν, προς Θεόν διά πίστεως, κοσμικής συγχύσεως, εβδελύξω τον άστατον και τον σταυρόν σου αναλαβόμενος, τω Παντεπόπτη κατηκολούθησας, σώμα δυσήνιον, αγωγαίς ασκήσεως τω λογισμώ, σθένει δουλωσάμενος του θείου Πνεύματος».
Όντως αγαπητοί μου, η πίστις προς τον Θεόν του Πατρός ημών Γερασίμου είναι εκείνη η οποία κατηύγασε τη ελλάμψει του Αγίου Πνεύματος τον νούν αυτού και «εβδελύχθη ( σιχάθηκε ) το άστατον της κοσμικής συγχύσεως». Σχετικώς δε με την δύναμιν της πίστεως και της ακαταστασίας του κόσμου ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής λέγει ότι παν το γεγενημένον εκ του Θεού νικά τον κόσμον, και «αύτη εστιν η νίκη η νικήσασα τον κόσμον η πίστις ημών. Τις εστιν ο νικών τον κόσμον, ει μη ο πιστεύων ότι ο Ιησούς εστιν ο Υιός του Θεού», (Α’ Ιωαν. 5, 4-5).
Όσον δε αφορά εις τον κόσμον, ο Άγιος Ιωάννης λέγει: «οίδαμεν ότι εκ του Θεού εσμεν και ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται», (Α’ Ιωαν. 5,19) και αναλυτικώτερον: Γνωρίζομεν καλά ότι καταγόμεθα από τον Θεόν και όλοι οι ζώντες μακράν του Θεού άνθρωποι, ευρίσκονται υπό την εξουσίαν και επίδρασιν του πονηρού πνεύματος, δηλονότι υπό τας μεθοδείας (τα τεχνάσματα) του διαβόλου και «των κοσμοκρατόρων του σκότους του αιώνος τούτου», ( Εφεσ. 6,12).
Ο όσιος Πατήρ ημών Γεράσιμος, ο οποιίος κατώρθωσε και έφερεν εις πέρας την κλίμακα των αρετών και αξιώθηκε της θεωρίας της δόξης του Θεού, προβάλλει ως πνευματικός φάρος εντός του πελάγους του σκότους και της συγχύσεως του κόσμου τούτου, φωτιζόμενος υπό του φωτός του Χριστού, δηλαδή του αγίου Πνεύματος.
Αναφερόμενος εις την χορείαν των Αγίων της Εκκλησίας, ο Απόστολος Παύλος λέγει: «Λοιπόν και ημείς, αφ ου έχομεν τριγύρω μας τόσον μεγάλο και πυκνόν σύννεφον ανθρώπων, που εμαρτύρησαν διά την αλήθειαν της πίστεως, ας πετάξωμεν από επάνω μας κάθε βάρος βιωτικών πραγμάτων και φροντίδων, επί πλέον δε και την αμαρτίαν, εις την οποίαν εύκολα κανείς παρασύρεται και ας τρέχωμεν με υπομονήν τον αγώνα που προβάλλει εμπρός μας», ( Εβρ. 12,1), «αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν», (Εβρ. 12,2).
Ο προκείμενος αγών, τον οποίον καλούμεθα να τρέχωμεν και ημείς, αγαπητοί μου αδελφοί, δεν είναι δύσκολος ούτε ακατόρθωτος. Καί τούτο, διότι έχομεν συνεργούς την Θεοτόκον και αειπαρθένον Μαρίαν, ως και το σύννεφον των αγίων και δη τον σήμερον τιμώμενον όσιον Πατέρα ημών Γεράσιμον, τον αναδειχθέντα γνήσιον Οικονόμον της αγέλης του Χριστού και θείον διάκοσμον της Παλαιστίνης. Τούτο δε επέτυχε ο Άγιος Πατήρ ημών, διότι συνεσταυρώθη τω Χριστώ και εγένετο κοινωνός της ενδόξου αυτού Αναστάσεως.
Ευρισκόμενοι και ημείς εν τω μέσω του σταδίου της νηστείας της μεγάλης, αδελφοί μου, ας προσπαθήσωμεν να ανοίξωμεν τας υπο του εγωισμού και φιλαυτίας κεκλεισμένας θύρας των καρδιών ημών ενώπιον της απείρου φιλανθρωπίας και ευσπλαχνίας του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού: «Τεσσαράκοντα νηστειών σταδίου μέσον διιππεύοντες, δεύτε τη διαθέσει, Χριστώ συναπίωμεν προς το θείον Πάθος. Ίνα συσταυρωθέντες αυτώ, κοινωνοί γενώμεθα της αυτού Αναστάσεως λέγει ο μελωδός. (Δευτέρα Νηστειών της Δ’ εβδομάδος, ωδή α’, κανών 2ος).
Ο καιρός ούτος της αγίας νηστείας, κατ’ ουσίαν είναι καιρός μετανοίας. Μετάνοια κατά τον άγιον Ιωάννην της Κλίμακος σημαίνει μεταξύ άλλων συμφωνία με τον Θεόν για νέα ζωή, «Μετάνοιά εστι συνθήκη προς Θεόν δευτέρου βίου». Μετάνοια σημαίνει θυγατέρα της ελπίδος και αποκήρυξις της απελπισίας, «Μετάνοια εστι θυγάτηρ της ελπίδος και άρνησις ανελπισίας». Εις τούτο ακριβώς εθεσπίσθη και η αγία νηστεία, η οποία κατά τον άγιον Θεόδωρον Στουδίτην θεωρείται η μήτηρ της σωφροσύνης, η κατήγορος της αμαρτίας και συνήγορος της μετανοίας, η πολιτεία των αγγέλων και η σωτηρία των ανθρώπων. (Τριώδιον Δευτέρα της Α’ Εβδομάδος των Νηστειών, Όρθρος).
Δεηθώμεν του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού, ίνα διά των ικεσιών του οσίου Πατρός ημών Γερασίμου διέλθωμεν εν μετανοία το υπόλοιπον της ιεράς νηστείας καιρόν. Μετά δε του μελωδού της Εκκλησίας είπωμεν: «Ο Βασιλεύς του παντός, Δέσποτα Κύριε, και ημάς βασιλεύσαι παθών και ηδονών των σαρκικών ως αγαθός διά νηστείας πόνων και μετανοίας αξίωσον, ίνα Σε ευλογώμεν εις πάντας τους αιώνας», Αμήν.
Μετά την θείαν Λειτουργίαν ηκολούθησε λιτανεία μετ᾽αυτήν δε εόρτιος νηστήσιμος τράπεζα υπό του φιλοξένου και αξιολόγου κοινωνικού έργου εξασκούντος ηγουμένου Αρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου.
){kind=link}