Την Τρίτην, 3ην /16ην Φεβρουαρίου 2016, εωρτάσθη η μνήμη του αγίου και δικαίου Συμεών του Θεοδόχου εις την επ’ ονόματι αυτού Ιεράν Μονήν εις την Δυτικήν Ιερουσαλήμ εις την συνοικίαν Καταμόνας, περιοχήν της ακμαζούσης κατά τον 20ον αιώνα Ελληνικής παροικίας.
Ως γνωστόν κατά την ημέραν αυτήν, επομένην της εορτής της Υπαπαντής, η Εκκλησία ποιείται ιδιαιτέραν μνείαν του αγίου Συμεών, ως υπουργήσαντος εις την παρουσίασιν του Κυρίου εις τον Ναόν του Σολομώντος κατά την 40ην από της κατά σάρκα γεννήσεως Αυτού ημέραν, δεχθέντος Αυτόν και αναφωνήσαντος «Νυν απολύεις τον δούλόν σου, δέσποτα, κατά το ρήμά σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, ο ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου ᾿Ισραήλ».
Η μνήμη αύτη εωρτάσθη εις την εν λόγω Ιεράν Μονήν του Πατριαρχείου, εν ω και ο τάφος αυτού και μικρόν τμήμα λειψάνου αυτού, ζητηθέντος προ ετών υπό του Πατριαρχείου παρά της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας της Κροατίας και δοθέντος.
Εις την εν λόγω Ιεράν Μονήν και κατά την ως άνω ημέραν ετελέσθη Εσπερινός αφ’ εσπέρας υπό του Αρχιμανδρίτου Ανανίου και θεία Λειτουργία ανήμερα της εορτής προεξάρχοντος της Α.Θ.Μ. του Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αυτώ των Σεβασμιωτάτων Αρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου και του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χαισβίνσκυ κ. Ιλαρίωνος παρεπιδημούντος εκ της Εκκλησίας της Γεωργίας, Αγιοταφιτών Ιερομονάχων, ως του Αρχιμανδρίτου Ανανίου ηγουμένου της Ι. Μονής Αγίου Γεωργίου Μπετζαλλά και του Αρχιμανδρίτου Ιγνατίου ηγουμένου της Ι. Μονής Χωρίου των Ποιμένων, του Αρχιμανδρίτου Δομετίανού της Ρωσικής Πνευματικής Αποστολής (MISSIA) και Ιερέων παρεπιδημούντων εξ άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, του Αρχιδιακόνου Ευλογίου και των διακόνων Αγαπίου και Αναστασίου, ψάλλοντος του Πρωτοψάλτου του Πανιέρου Ναού της Αναστάσεως Αρχιμανδρίτου π. Αριστοβούλου ελληνιστί, αραβιστί και ρωσιστί και βοηθούντος αυτώ του εκ Κύπρου κ. Χρήστου Παντελή και παρακολουθούντος εν κατανύξει και ευλαβεία πυκνού εκκλησιάσματος εξ Ελλάδος, Ρωσίας, Ρουμανίας και των εναπομεινάντων μελών της Ελληνικής παροικίας και μελών του αραβοφώνου ποιμνίου ημών.
Εις το ευλαβές τούτο εκκλησίασμα τον θείον λόγον εκήρυξεν ο Μακαριώτατος ελληνιστί ως έπεται:
«Και είπε Συμεών ο δίκαιος. «Νυν απολύεις τον δούλόν σου, δέσποτα, κατά το ρήμά σου εν ειρήνη,
ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου,
ο ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών.
φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου ᾿Ισραήλ».
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί και προσκυνηταί.
Η θεία Χάρις συνήγαγεν πάντας ημάς σήμερον εν τω επωνύμω τούτω προσκυνήματι του Αγίου Συμεών του Πρεσβύτου, ίνα νοερώς τε και ευχαριστιακώς ίδωμεν αυτόν, βαστάζοντα εν ταίς αγκάλαις αυτού τον Δεσπότην του παντός Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.
Τούτο το ακατάληπτον Αγγέλοις και βροτοίς μυστήριον εγένετο, ίνα βέβαιος γένηται ο λόγος του Μωσαικού Νόμου και των Προφητων ότι «Παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ», (Ησ. 7,14). Και «ο αχώρητος κατά τον υμνωδόν χωρείται εν αγκάλαις του Πρεσβύτου. Ο επί των κόλπων απεριγράπτως υπάρχων του Πατρός αυτού, εκών περιγράφεται σαρκί, ου θεότητι ο μόνος φιλάνθρωπος».
Όντως ο δίκαιος Συμεών έτυχε της μοναδικής ταύτης εμπειρίας να ίδωσιν οι οφθαλμοί του το σωτήριον του Θεού Πατρός, τουτέστιν τον σωματωθέντα Θεόν Λόγον Χριστόν, κατά την ρητήν μαρτυρίαν του Ευαγγελιστού Λουκά. Αλλά και κατά τους Μέγαν Βασίλειον και Αθανάσιον αντιστοίχως «Σωτήριον γαρ έτος ονομάζειν τη Γραφή τον Χριστόν του Θεού» και «σωτήριον ούσαν την ένσαρκον αυτού παρουσίαν σημαίνει».
Με άλλα λόγια, η φωτιστική δύναμις του Αγίου Πνεύματος ικάνωσεν τον Πρεσβύτην Συμεών, να προίδη ότι το παιδίον τούτο, δηλονότι ο Χριστός, θα ανεδεικνύετο Σωτήρ και φως όλου του κόσμου. «Ο ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών, φως εις αποκάλυψιν εθνών», (Λουκ. 2,31) Το σωτήριον δε τούτο φως, είπε ο Συμεών εις την μητέρα του Ιησού Μαριάμ έχει τεθή εις πτώσιν των απιστούντων και ανάστασιν των πιστευόντων. «Ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ»( Λουκ. 2,34).
Εν συνεχεία ωμίλησεν ο δίκαιος Συμεών εις την αειπάρθενον Θεοτόκον Μαρίαν και της προείπε την οδύνην, την οποίαν θα δοκιμάση εκ του μελλοντικού σταυρικού θανάτου του Υιού αυτής. «Και σού δε αυτής την ψυχήν διελεύσεται ρομφαία», (Λουκ. 2,35).
Εις πίστωσιν των λαληθέντων υπό του Συμεών, ο Ευαγγελιστής Λουκάς μνημονεύει και την παρευρεθείσαν εν τω Ναώ Κυρίου, Άνναν την προφήτιδα, την θυγατέρα Φανουήλ εκ της φυλής Ασήρ, η οποία φωτισμένη ούσα από το Άγιον Πνεύμα, ηυχαρίστησε και εκείνη τον Θεόν και έλεγε ότι θα έλθη λύτρωσις και απελευθέρωσις από των δεινών και των αμαρτιών από τον Χριστόν εις όσους βέβαια αναμένουν αυτήν, δηλαδή την απολύτρωσιν, ως λέγει και ο μελωδός άγιος Ανατόλιος: «Σήμερον Συμεών ο πρεσβύτης, εν τω Ναώ εισέρχεται χαίρων τω Πνεύματι τον Νομοδότην Μωσέως και πληρωτήν του νόμου αγκάλαις εισδέξασθαι. Εκείνος μεν, διά γνόφου και φωνής αμυδράς, θεόπτης ηξίωτο, και κεκαλυμμένω προσώπω των ομαίμων τας απίστους καρδίας διήλεγξεν. Ούτος δε, τον προαιώνιον Λόγον του Πατρός σωματωθέντα εβάστασε και των Εθνών (=των ειδωλολατρών) απεκάλυψε το φως, τον Σταυρόν και την Ανάστασιν. Και Άννα, προφήτις αναδείκνυται τον Σωτήρα λυτρωτήν του λαού αυτής και του κόσμου κηρύττουσα».
Ερμνηνεύων τους λόγους της προφήτιδος Άννης: «και ελάλει περί αυτού του παιδίου πάσι τοις προσδεχομενοις λύτρωσιν εν Ιερουσαλήμ» (Λουκ. 2,38), ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς λέγει: «Η σωτηρία και απολύτρωσις του ανθρώπου, δέον όπως συνοδεύηται από αληθινήν μετάνοιαν, η οποία είναι αντίστασις εις τα πάθη και εις τας αδυναμίας μας. Αυτός ο αγών πρέπει να αποτελή τρόπον ζωής, ως σταύρωσιν της σαρκός και των επιθυμιών, συμφώνως τω θείω Παύλω: «οι δε του Χριστού την σάρκα εσταύρωσαν συν τοις παθήμασι και ταίς επιθυμίαις». Και συνεχίζει ο Ιερός Πατήρ λέγων. Το πάθος ωθεί τον άνθρωπον εις την ασέβειαν. Διά τούτο είναι ανάγκη να ζη ο Χριστιανός με εσωτερικήν καθαρότητα, διά να κατοική εντός του το Πνεύμα του Θεού ως κηρύττει ο σοφός Παύλος: «Ει ζώμεν Πνεύματι, πνεύματι και στοιχώμεν», (Γαλ. 5,25).
Εάν με άλλα λόγια, ζώμεν σύμφωνα προς τας εμπνεύσεις του Αγίου Πνεύματος, ας συμπεριφερώμεθα και σύμφωνα με τας απαιτήσεις του Αγίου Πνεύματος και όχι παρακινούμενοι από ελατήρια ιδιοτελείας και ματαιοδοξίας. «Αλλ’ ημείς αδελφοί», λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, «αποστώμεν παρακαλώ των τω Θεώ μεμισημένων έργων τε και λόγων, ίνα μετά παρρησίας επικαλώμεθα Πατέρα Θεόν. Επιστρέψωμεν προς Αυτόν εν αληθεία, ίνα και Ούτος επιστρέψη προς ημάς και καθαρίση ημάς από πάσης αμαρτίας και αξίους ποιήση της αυτού θείας χάριτος…», (ΕΠΕ 10, 118-120) «Πάσα γαρ ημίν η ζωή μετανοίας εστί καιρός, μη θέλοντος του Θεού τον θάνατον του αμαρτωλού» (ΕΠΕ 10, 52).
Η σήμερον τελουμένη εόρτιος μνήμη του Αγίου Δικαίου Συμεών του Θεοδόχου και Άννης της προφήτιδος, αγαπητοί μου αδελφοί, διατρανώνει με τον πλέον δυνατόν τρόπον την άφατον φιλανθρωπίαν του Θεού Πατρός εν τω προσώπω του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, «Ος εαυτόν εκένωσε μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος και σχήματι ευρεθείς ως άνθρωπος εταπείνωσεν Εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού», (Φιλιπ. 2,6-7), ίνα λυτρώσηται ημάς από πάσης ανομίας και καθαρίση εαυτώ λαόν περιούσιον, ζηλωτήν καλών έργων», (Τιτ. 2,14).
Ενταύθα ο μέγας Παύλος με σαφήνειαν κηρύττει ότι το σωτήριον δηλονότι ο Χριστός, Ον είδον οι οφθαλμοί του Πρεσβύτου Συμεών», (Λουκ. 2,30), αναμένομεν να ίδωμεν και ημείς ως μέλη του σώματος του Χριστού, τουτέστιν της Εκκλησίας Αυτού. Και τούτο διότι η Χάρις του Θεού είναι σωτήριος αφ ενός και μας παιδαγωγεί αφ’ ετέρου, ίνα αφ’ ου αρνηθώμεν την ασέβειαν και τας επιθυμίας του ματαίου και αμαρτωλού τούτου κόσμου, ζήσωμεν με εγκράτειαν εις την ζωήν μας, με δικαιοσύνην προς τον πλησίον μας και ευσέβειαν προς τον Θεόν.
Τοιουτρόπως θα δυνηθώμεν να απολαύσωμεν τα αγαθά της σωτηρίας, που μας προσφέρει ο Χριστός και να παραμείνωμεν αιωνίως ευφραινόμενοι εν Αυτώ διά των πρεσβειών της αειπαρθένου Θεοτόκου και Παναμώμου Αυτού Μητρός και των ικεσιών του αγίου και δικαίου Συμεών του Θεοδόχου. Αμήν».
Kαι αραβιστί ίδε ηλεκτρονικόν σύνδεσμον: http://www.jp-newsgate.net/ar/2016/02/16/19081
Ο Μακαριώτατος μετέδωσε την θ. Κοινωνίαν εις πολλούς εκ των πιστών και ηυλόγησεν αυτούς εν τη διανομή του αντιδώρου.
Μετά την θείαν Λειτουργίαν ο πολιός ανακαινιστής της Μονής ηγούμενος Αρχιμανδρίτης π. Θεοδώρητος εδεξιώθη την Πατριαρχικήν Συνοδείαν και πολλούς εκ των πιστών εις το ηγουμενείον και το προαύλιον της Ιεράς Μονής.
){kind=link}