Το Σάββατο, 25 Απριλίου εωρτάσθη υπό του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων , με μετάθεση, η εορτή του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου στην Ιερά αυτού Μονή στην πόλη της Άκκρης – αρχαία Πτολεμαίδα στο βόρειο Ισραήλ.
Εις την Μητρόπολιν ταύτην της Άκκρης-Πτολεμαίδος υπάγονται δώδεκα κώμαι-Ελληνορθόδοξοι Αραβόφωνοι Κοινότητες της περιοχής, ήτοι του Κούφρ Γιασίφ, Κούφρ Σμέα, Σαχνίν, Αμπελίν, Ταρσήχας, Ζντέιντε, Μάκερ, Σφαάμερ, Πκέα, Μπαάνε, Αμπουσνάν, Ράμε.
Εις την παραθαλασσίαν ταύτην πόλιν και εις την εν αυτή Ιεράν Μονήν και τον Ναόν του Αγίου Γεωργίου αφίχθη ο Μακαριώτατος Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος την πρωίαν της ως άνω ημέρας και εγένετο δεκτός υπό του ηγουμένου Αρχιμανδρίτου Φιλοθέου, των ιερέων της Άκκρης και των ομόρων Αραβοφώνων Κοινοτήτων και των Προσκόπων.
Ενταύθα προεξήρξε του Όρθρου και της θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αυτώ του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακού, του Γέροντος Αρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, του ηγουμένου της Ιεράς Μονής Κανά της Γαλιλαίας Αρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου, ιερέων των εις την Άκκρην υπαγομένων Κοινοτήτων, του Αρχιδιακόνου π. Ευλογίου, του ιεροδιακόνου π. Μάρκου και ψαλλούσης αραβιστί της χορωδίας υπό τον ηγούμενον Αρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον και μετεχόντων εν κατανυκτική προσευχή του αντιπροσώπου της Ελληνικής Πρεσβείας εις Ισραήλ Στρατιωτικού Ακολούθου κ. Παναγιώτου, του Γενικού Προξένου της Ελλάδος εις τα Ιεροσόλυμα κ. Γεωργίου Ζαχαριουδάκη μετά της εριτίμου συζύγου αυτού και πολλού λαού εξ Άκκρης και των πέριξ κωμών.
Εις το Κοινωνικόν της θ Λειτουργίας ο Μακαριώτατος εκήρυξε τον θείον λόγον προς το εκκλησίασμα τούτο ελληνιστί έχοντα ως έπεται:
«Ο παίδας εκ καμίνου ρυσάμενος, γενόμενος άνθρωπος, πάσχει ως θνητός και διά πάθους το θνητόν αφθαρσίας ενδύει ευπρέπειαν, ο μόνος ευλογητός των πατέρων Θεός και υπερένδοξος», αναφωνεί μελωδικώς ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί
Το ένδυμα της ευπρεπείας της αφθαρσίας του αναστάντος Χριστού περιβληθείς άγιος Γεώργιος ο μεγαλομάρτυς συνήγαγε πάντας ημάς κατά την ευφρόσυνον και πασχάλιον ταύτην ημέραν της Μεσοπεντηκοστής, εν τω ιερώ τούτω ευκτηρίω οίκω της εν Ιεροσολύμοις Αποστολής της αδελφής ημών Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας, ίνα ευχαριστιακώς και λειτουργικώς κηρύξωμεν μετά του ψαλμωδού: «Ο Κύριος εβασίλευσεν ευπρέπειαν ενεδύσατο», (Ψαλμ. 92,1).
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός «ο εκ καμίνου ρυσάμενος τρεις παίδας πάσχει όντως ως θνητός, γενόμενος άνθρωπος όμοιος ημίν, ίνα διά του σταυρικού Αυτού πάθους και της Αναστάσεως Του συναναστήση και συνδοξάση εν εαυτώ την εκ της αμαρτίας φθαρείσαν και τω κράτει του θανάτου παραδοθείσαν ανθρωπίνην ημών φύσιν. Τούτο σημαίνει ότι η Ανάστασις του Χριστού διήνοιξε την οδόν και τον ορίζοντα της αληθούς υπάρξεως του ανθρώπου, ως λέγει ο Μέγας Βασίλειος: «…και αναστάς τη τρίτη ημέρα, ωδοποίησε πάση σαρκί την εκ νεκρών ανάστασιν».
Εξ άλλου ο υμνωδός λέγει: «Σαρκί του θανάτου γευσάμενος Κύριε, το πικρόν του θανάτου εξέτεμες τη εγέρσει σου, και τον άνθρωπον νυν κατ’ αυτού ενίσχυσας της αρχαίας κατάρας, την ήτταν ανακαλούμενος»
Κοινωνός του σταυρικού απαθούς πάθους, αλλά και της Αναστάσεως του Χριστού εγένετο και ο σήμερον τιμώμενος άγιος Γεώργιος ο μεγαλομάρτυς, όστις εζήλωσε την αιώνιον βασιλείαν, δηλονότι την ευπρέπειαν της αφθαρσίας.
Με άλλα λόγια, το μαρτύριον του αίματος ή και της συνειδήσεως απάντων των φίλων του Χριστού και δη του μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, αποτελεί τρανήν και αναντίρρητον μαρτυρίαν διαχρονικήν εν τη ιστορική πορεία του ανθρωπίνου γένους, ότι ο θάνατος του Χριστού, δηλονότι η Ανάστασίς Του απαντά αφ’ ενός μεν εις τον υπαρξιακόν θάνατον του ανθρώπου. Αφ’ ετέρου δε καθορίζει το πλήρωμα του εν Χριστώ ζώντος ανθρώπου υπό την θεώρησιν του κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού ποιηθέντος αυτού. (Γεν. 1,26). Ιδού τι λέγει εν προκειμένω ο έγκριτος Πατήρ της Εκκλησίας Γρηγόριος ο Θεολόγος: «Πτωχεύει την εμήν σάρκα, ιν’ εγώ πλουτίσω την αυτού Θεότητα. Καί ο πλήρης κενούται. Κενούται γαρ της εαυτού δόξης επί μικρόν, ιν’ εγώ της εκείνου μεταλάβω πληρώσεως. Τις ο πλούτος της αγαθότητος; τι το περί εμέ τούτο μυστήριον; Μετέλαβον της εικόνος και ουκ εφύλαξα. μεταλαμβάνει της εμής σαρκός, ίνα και την εικόνα σώση και την σάρκα αθανατίση», (ΒΕΠΕΣ, 60, 191).
Ο υπό του Αγίου Πνεύματος, του Πνεύματος του Χριστού φωτισθείς μέγας Γεώργιος και τα άνω φρονών, εαυτόν προσήγαγε ενώπιον του διώκτου αυτού και ειδωλολάτρου Ρωμαίου Αυτοκράτορος Διοκλητιανού και μετά παρρησίας είπεν, συμφώνως τη μαρτυρία του υπηρέτου αυτού Πασικράτους: «Αισχύνθητε ούν οι τον μεν Υιόν του Θεού, τον πάντων Δημιουργόν και Δεσπότην φρενοβλαβώς αθετούντες, δαίμονας δε τους ακαθάρτους θεοποιούμενοι και είδωλα τούτων πνοής έρημα και κωφά διά τιμής άγειν αιρούμενοι. Ει τι ούν εμοί πείθεσθε, το σκότος αφέντες προσέλθετε τω θείω φωτί και της πλάνης αποστάντες τη αληθεία προσδράμετε, ήτις εστίν ζωής μακαρίας και δόξης μη ληγούσης αξιωθήσεσθε. Η γαρ δόξα υμών αύτη σαθρά και ματαία και χλόη παραπλησίως μαραινομένη. Ουκ ανέχομαι Θεότητος υβριζομένης εφησυχάζειν … εμοί το μεν πρώτον και τιμιώτατον όνομα Χριστιανός και Χριστού δούλος, δι‘ ου και τον παρόντα βίον ειλικρινείς και απρόσκοπτοι διαπεραιούμεθα και μετά την εντεύθεν απαλλαγήν εν τω μέλλοντι αιώνι την ανόλεθρον και μακαρίαν λήξιν καρπούμεθα».
Η ομολογία αύτη του Γεωργίου φανερώνει εναργέστατα, ότι ο πιστός μάρτυς και φίλος του Χριστού εγένετο συμμάρτυς του Χριστού, δηλονότι μιμητής του πάθους του υπέρ της ζωής του κόσμου την ψυχήν αυτού θέντος Σωτήρος ημών Χριστού. Επί πλέον δε ότι ο Χριστιανός αποτελεί την εν τω κόσμω τούτω ζώσαν μαρτυρίαν του αληθινού Φωτός, του διαλύοντος το σκότος, ως κηρύττει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: «εν αυτώ τω Θεώ λόγω τω Χριστώ ζωή ην και η ζωή ην το φως των ανθρώπων. Καί το φως εν τη σκοτία φαίνει, και η σκοτία αυτό ου κατέλαβεν». (Ιωάν. 1, 4-5).
Καί αναλυτικώτερον: Το φως του Χριστού είναι εκείνο το οποίον σκορπίζει την λάμψιν Του και μεταξύ των εσκοτισμένων από την αμαρτίαν και την πλάνην ανθρώπων διά να φωτίση και αυτούς αλλ’ οι σκοτισμένοι αυτοί άνθρωποι δεν το αντελήφθησαν και δεν ενεκολπώθησαν, αλλά και δεν ηδυνήθησαν να το εξουδετερώσουν και να το κατανικήσουν. Ως τούτο ακριβώς συμβαίνει και εις την σύγχρονον ημίν των Χριστιανών πραγματικότητα.
Σήμερον αγαπητοί μου αδελφοί, επί τη εορτίω μνήμη του αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, χαίρει και αγάλλεται η Εκκλησία της Αγίας Σιών και τέρπεται η αγνή Θεοτόκος και Μήτηρ του Θεού, επειδή ανέτειλε και πάλιν η δόξα του Κυρίου, δηλονότι η ενότης της Μιάς Αγίας Καθολικής και Αποστολικής των Ορθοδόξων Εκκλησίας εν τη ευχαριστιακή ταύτη συνάξει και κοινωνία του σώματος και του αίματος του αναστάντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του φωτός του κόσμου. «Εάν δε εν τω φωτί περιπατώμεν, ως αυτός ο Θεός Πατήρ εστιν εν τω φωτί κοινωνίαν έχομεν μετ’ αλλήλων και το αίμα Ιησού Χριστού του Υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας», (Ιωάν. 1,7).
Ικετεύσωμεν τον άγιον μεγαλομάρτυρα της αγάπης του Χριστού και μετά του υμνωδού είπωμεν: «Όλω τω φωτί παμμάκαρ της Τριάδος, ειλικρινώς καταλαμπόμενος ως Μάρτυς αήττητος ευσεβείας ως υπέρμαχος, ως νικητής θεόστεπτος, σώσον ουρανοφοίτα τους σε τιμώντας και δώρησαι την ειρήνην τω κόσμω και τη περιοχή ημών πρεσβείαις σου, Χριστός Ανέστη».
Πολύς λαός προσήλθεν εις την Θείαν Κοινωνίαν και μετά την Απόλυσιν έλαβε το αντίδωρον και εικόνας ευλογίας διά χειρός του Μακαριωτάτου.
Ηκολούθησε λιτανεία με τρεις περιφοράς πέριξ του Ιερού Ναού και με στάσιν προ των τάφων των εκεί ενταφιασμένων πατέρων διά μνημόσυνον υπέρ αναπαύσεως της ψυχής αυτών και ενώπιον του Τάφου του Αγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου του Κυπρίου, μαρτυρήσαντος τον 19ον αιώνα επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Μετά την θ. Λειτουργίαν ηκολούθησε το κέρασμα εις την αίθουσαν του ηγουμενείου της Μονής και αι εόρτιοι προσφωνήσεις παρά του Προέδρου του Κοινοτικού Συμβουλίου της Άκκρης , του Σείχη της Άκκρης κ. Σαμίρ Άσση, του Αντιδημάρχου της Άκκρης, του κ. Γιούσεφ Νάσερ, του Σείχη της κώμης Μπαάνε κ. Νουριντίν Μπαντράν, του εκπροσώπου των Μπαχάι, του εκπροσώπου των Μαρωνιτών και της Αστυνομίας.
Μετά την σύντομον δεξίωσιν ταύτην, την μεσημβρίαν, παρετέθη υπό του ηγουμένου Αρχιμανδρίτου Φιλοθέου εόρτιος πλουσία τράπεζα εις την Πατριαρχικήν Συνοδείαν και εις όλον το εκκλησίασμα.
Προ της αναχωρήσεως Αυτού ο Μακαριώτατος επεσκέφθη διά συλλυπητήρια επί τω θανάτω της μητρός αυτής την κ. Μαρίαν Τριανταφυλλίδου.
){kind=link}