Τελέστηκε Αρχιερατικό Συλλείτουργο των Προκαθημένων των Εκκλησιών Αντιοχείας και Κύπρου…
Ακολουθεί η
ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ ΚΥΡΙΟ ΚΥΡΙΟ ΙΩΑΝΝΗΝ
ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΥΠΟΔΟΧΗ ΑΥΤΟΥ
ΚΑΤΑ ΤΟ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ
ΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑΣ, ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΜΑΪΟΥ 2015.
Μακαριώτατε και Θειότατε Πατριάρχα, τού παλαιφάτου και μαρτυρικού πατριαρχείου τής Μεγάλης Θεουπόλεως Αντιοχείας και πάσης Ανατολής κύριε Ιωάννη,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.
Ζώντες ακόμη μέσα στο ευφρόσυνο και ζωογόνο κλίμα τής Αναστάσεως τού Κυρίου μας, περιχαρείς Σάς υποδεχόμεθα προσφιλέστατε και περιπόθητε Αδελφέ, μαζί με τα αγαπητά και σεβαστά Μέλη τής τιμίας Συνοδίας Σας,
γι’ αυτό και εν αγαλλιάσει αναφωνούμε μετά τού ιερού υμνωδού:
Αὓτη ἡ ἡμέρα ἥν ἐποίησεν ὁ Κύριος,
ἀγαλλιασώμεθα καί εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ».
Και όντως. Η παρούσα ημέρα για μας είναι ημέρα Κυρίου, ημέρα ουρανίων επιδαψιλεύσεων. Αφού, δια της Θείας Λειτουργίας, δοξολογήσαμε «Χριστόν τόν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν» και με την ιερουργία τής αναιμάκτου Θυσίας «ἐπίομεν πόμα καινόν, οὐκ ἐκ πέτρας ἀγόνου τερατουργούμενον, ἀλλ’ ἀφθαρσίας πηγήν», με συγκίνηση αδελφική, «ἑστῶτες ἐν τόπῳ ἁγίῳ», Σάς καλωσορίζουμε με πάσα χριστιανική αγάπη στη «νῆσο τῶν Ἁγίων καί τῶν Μαρτύρων», στην επίσης μαρτυρική Κύπρο μας.
Καλωσορίσαστε, Μακαριώτατε άγιε Αδελφέ, μετά τής τιμίας Συνοδίας Σας, στον αιματοπότιστο από τους συνεχείς θρησκευτικούς και εθνικούς αγώνες αυτό τόπο και εξαγιασμένο από τις θυσίες των μαρτύρων, τις προσευχές και τα δάκρυα των οσίων τής πίστης μας, τον οποίο ο Θεός «ἒδωκε τοῖς πατράσιν ἡμῶν» εις κατοικίαν. Στο πρόσωπό Σας καλωσορίζουμε και ασπαζόμαστε άπασα τη σεπτή ιεραρχία, σύμπαντα τον ιερό κλήρο και το φιλόχριστο ποίμνιο τής τόσο δοκιμαζομένης αδελφής Εκκλησίας τής Αντιοχείας.
Μαζί μας συναγάλλονται σήμερον και οι ιδρυτές τής Εκκλησίας τής Κύπρου, οι Απόστολοι Βαρνάβας και Παύλος. Διότι από την αποστολοβάδιστη αρχαία κοιτίδα Σας, την Αντιόχεια ξεκίνησαν για να έλθουν εδώ να διδάξουν τον Χριστιανισμό και να αναδείξουν την Κύπρο κέντρο χριστιανικής λατρείας και πολιτισμού. Μέσα μας ακούμε βιωματικά τον λόγο τού συντάκτου των «Πράξεων» τού Ευαγγελιστού Λουκά:
« Ἦσαν δέ τινες ἐξ αὐτῶν ἄνδρες Κύπριοι καὶ Κυρηναῖοι, οἵτινες εἰσελθόντες εἰς Ἀντιόχειαν ἐλάλουν πρὸς τοὺς Ἑλληνιστάς, εὐαγγελιζόμενοι τὸν Κύριον Ἰησοῦν. καὶ ἦν χεὶρ Κυρίου μετ᾿ αὐτῶν, πολύς τε ἀριθμὸς πιστεύσας ἐπέστρεψεν ἐπὶ τὸν Κύριον» ( Πρ.11,20-21).
Ενωτιζόμεθα πανευτυχείς και τον θεηγόρο λόγο τού Αγίου Πνεύματος:
«…λειτουργούντων δὲ αὐτῶν τῷ Κυρίῳ καὶ νηστευόντων εἶπε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἃγιον· ἀφορίσατε δή μοι τὸν Βαρνάβαν καὶ τὸν Σαῦλον εἰς τὸ ἔργον ὃ προσκέκλημαι αὐτούς…. Οὗτοι μὲν οὖν ἐκπεμφθέντες ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου κατῆλθον εἰς τὴν Σελεύκειαν, ἐκεῖθεν τε ἀπέπλευσαν εἰς τὴν Κύπρον, καὶ γενόμενοι ἐν Σαλαμῖνι κατήγγελλον τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ἐν ταῖς συναγωγαῖς τῶν Ἰουδαίων» ( Πράξ. 13, 2-5).
Έκτοτε οι σχέσεις των Εκκλησιών μας, παρά τις κάποιες δυσκολίες, υπήρξαν σχέσεις αδελφικές και αγαστές.
Μακαριώτατε, η κατά Αντιόχεια Εκκλησία δικαιούται να καυχάται όχι μόνο δια το γεγονός ότι για πρώτη φορά στην Ιστορία οι πιστεύσαντες στον Χριστό ονομάστηκαν Χριστιανοί αλλά και δια το γεγονός ότι από τους κόλπους της αναδείχτηκαν μεγάλες χριστιανικές φυσιογνωμίες, οι οποίες λάμπρυναν το χριστιανικό στερέωμα.
Φέρουμε στη μνήμη μας τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρον « τὸν ὡς σῖτον ἀλεσθέντα ὑπέρ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ». Ευγνωμονούμε τον μελωδό τής Ορθοδοξίας, τον Ιωάννη τον Δαμασκηνό, ο οποίος ως «θεοκίνητος λύρα» μάς ανεβάζει με τους μελίρρυτους και ηδύπνοους ύμνους στους ελπιδοφόρους και αιθέριους κόσμους τής χριστιανικής λύτρωσης και θέωσης. Αναπολούμε, μεθ’ υπερηφανείας, την κράτιστη θεολογική μορφή τού Ιωάννου τού Χρυσοστόμου, για τον οποίο τόσο προσφυώς ελέχθη. «Στόμα Χριστοῦ Παῦλος. Στόμα Παύλου Χρυσόστομος» και τον οποίο η Εκκλησία μας ονόμασε «χρυσήλατον σάλπιγγα» τού θείου λόγου. Είναι η μελιστάλακτη χριστιανική προσωπικότητα, η κράτιστη πατερική μορφή τής Εκκλησίας μας, η οποία σε κάθε Θεία Λειτουργία μάς ανάγει μυστηριακά στα ιερά κράσπεδα τής Θεότητας, εκεί όπου οι άγιοι άγγελοι «οὐ δύνανται παρακῦψαι».
Συνεπώς, η κατά Αντιόχεια Εκκλησία υπήρξε δια μέσου των αιώνων μία ακένωτη πηγή χριστιανικού πολιτισμού. Και ασφαλώς τέτοια εξακολουθεί να είναι και σήμερον. Τρανό παράδειγμα το Μπελεμέντειο Πανεπιστήμιο.
Μακαριώτατε,
Στις νευραλγικές τούτες θέσεις όπου η Πρόνοια και η αγάπη τού Θεού μάς έταξε να ζώμε και να δρῶμε, τα συμφέροντα των ισχυρών τής γης ευρίσκονται συνεχώς σ’ έναν ανελέητο πόλεμο και οδηγούν τους λαούς μας σε τραγικά αιματοκυλίσματα. Γι’ αυτό, και για τις Εκκλησίες μας, ο Σταυρός που επωμίστηκε ο Κύριος μας για τη σωτηρία των ανθρώπων, προοιωνιζόταν και τη δική μας σταυρική ιστορική πορεία! Δια μέσου των αιώνων ο Γολγοθάς τείνει να γίνει ταυτόσημος με την πορεία των Εκκλησιών μας. Ελάχιστες είναι οι πνευματικές μας ειρηνικές και δημιουργικές περίοδοι που ζήσαμε. Επώδυνες και αιματηρές οι έξωθεν πληγές μας που δεχτήκαμε. Οδυνηρές και βαρυαλγείς οι γολγόθειες πορείες μας.
Δυστυχώς, Μακαριώτατε, τόσο η δική Σας Εκκλησία όσο και η δική μας υπέστησαν φοβερά κτυπήματα από τη γειτονική Τουρκία. Είναι γνωστός ο τρόπος με τον οποίο υφήρπασε από την Εκκλησία Σας την αρχαία κοιτίδα τού χριστιανικού Σας πολιτισμού, την Αντιόχεια. Είναι επίσης γνωστός ο τρόπος που παρανόμως εισέβαλε στην Κύπρο πριν από 41 χρόνια και επέβαλε πολιτική εθνικού ξεκαθαρίσματος, καταλαβούσα το 38% τού εδάφους μας και εκδιώξασα όλους τους ορθόδοξους κατοίκους του νησιού μας από τις πατρογονικές τους Εστίες.
Σήμερα στην αγιοβάδιστη και αποστολοβάδιστη χώρα Σας Μακαριώτατε, αντί να ανθίζουν τα αγλαόκαρπα δένδρα τής Αγάπης και ο λαός Σας να γεύεται τους ηδύγευστους καρπούς του χριστιανικού πνεύματος, ηχούν νυχθημερόν τα τύμπανα τού πολέμου και του θανάτου. Το αίμα ρέει άφθονο και το μίσος κορυφώνεται. Η κατάρα τού εμφυλίου πολέμου βρίσκεται στην κορύφωσή του, με χιλιάδες τραγικά θύματα. Ο πόνος είναι πολύς και το μέλλον άδηλο.
Μέσα σ’ αυτό το τραγικό κλίμα η αγάπη τού Θεού Σάς καλεί να κρατήσετε με πίστη και αυτοθυσία τους οίακας τής κατά Αντιόχειαν Εκκλησίας! Βαρύ, βαρύτατο το φορτίο που επωμίζεστε Μακαριώτατε. «Πολλά τά κύματα καί χαλεπόν τό κλυδώνιον· ἀλλ’ οὐ δεδοίκαμεν μή καταποντισθῶμεν· ἐπί γάρ τῆς πέτρας ἑστήκαμεν. Μαινέσθω ἡ θάλασσα, πέτραν διαλῦσαι οὐ δύναται· ἐγειρέσθω τά κύματα, τοῦ Ἰησοῦ τό πλοῖον καταποντίσαι οὐκ ἰσχύει» (Ιωάν Χρυσοστόμο: «Ἐγκώμιον εἰ τούς Ἁγίους Πάντας», Ἅπαντα Ἁγίων Πατέρων 26, 714Α ).
Είναι αλήθεια ότι λυγίζομε πολλάκις, κάτω από το βάρος των ευθυνών μας. Όμως «θαρσεῖν χρή». Αν οι δυνάμεις μας είναι ασθενείς είναι δυνατός ο Ιδρυτής και Δομήτωρ τής Εκκλησίας. Εκείνος, ο οποίος επί του Σταυρού «ἥπλωσε τὰς παλάμας καί ἣνωσε τά τό πρὶν διεστῶτα» ( Γ΄ Ὠιδή τοῦ Ὂρθρου τοῦ Μεγ. Σαββάτου) έχει τη δύναμη να μάς βοηθήσει να εξέλθουμε και από τις σημερινές δύσκολες κρίσεις. Ο λόγος τού Θεού είναι σαφής και παρήγορος. «Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον» (Ιωάν.16,33). «πιστός δέ ὁ Θεὸς, ὃς οὐκ ἐάσει ὑμᾶς πειρασθῆναι ὑπέρ ὅ δύνασθε, ἀλλά ποιήσει σύν τῷ πειρασμῷ καὶ τὴν ἒκβασιν τοῦ δύνασθε ὑμᾶς ὑπενεγκεῖν» (Κορ. Α΄ 10,13). Δια τούτο πάντοτε ελπίζομε ότι «ἀγαλλιασόμεθα ἐν τῷ σωτηρίῳ αὐτοῦ καί ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα» (Ψαλμ. 19, 6).
Εσείς, άλλωστε, Μακαριώτατε διακηρύξατε με τη βαθιά πίστη που Σάς διακρίνει προς τον Εσταυρωμένο, στην τελευταία ειρηνική επίσκεψή Σας στην αδελφή Ελλαδική Εκκλησία: «Η επίσκεψή μας ενταύθα… «είναι ένας ειρηνικός χαιρετισμός ανάστασης μέσα στη στάχτη τής δοκιμασίας, και συγχρόνως είναι χαιρετισμός θέλησης, ελπίδας και απόφασης ότι καμία δύναμη σε τούτη τη γη δεν θα κατορθώσει να μάς εκριζώσει από τη γη μας. Εμείς καταθέτουμε όλες μας τις δυσκολίες μπροστά στον Σταυρό τού Σωτήρα μας και στο ακάνθινο στεφάνι τού Σταυρού Του».
Μακαριώτατε,
Στην Κύπρο, όπου περιχαρείς Σάς υποδεχόμεθα σήμερον, η εν Χριστῷ αποκάλυψη και σωτηρία βρήκαν απ’ αρχής γόνιμο έδαφος και η Εκκλησία τού Χριστού ως «ἂμπελος εὐκληματοῦσα» προσέφερε τους ηδύγευστους καρπούς της σωτηρίας με Μητρική αγάπη σ’ όλα τα τέκνα Της. Ταυτόχρονα, ανέλαβε και τον ρόλο τής περιφρούρησης και διαφύλαξης τής εθνικής συνείδησης τού ποιμνίου της. Μέσα στους μακρούς, στους σκοτεινούς και ασέληνους αιώνες τής δουλείας η Εκκλησία Κύπρου, ως «Μητέρα Εκκλησία», παραμύθισε και εμψύχωσε τον Κυπριακό λαό. Διαρκείς αγώνες, εκατόμβες θυμάτων, θυσίες των Προκαθημένων Της και άλλων κληρικών, ταύτισαν και ανέδειξαν την έννοια τής Εκκλησίας στη συνείδηση τού Ορθόδοξου Ποιμνίου της ως την «Κιβωτόν καί τής εθνικής του Σωτηρίας». Και τέτοια παραμένει στη συνείδησή Του. Και αυτή την αποστολή έχει χρέος να επιτελεί και σήμερον, που το 38% τού εδάφους της στενάζει κάτω από την μπότα τού Τούρκου κατακτητή.
Μέσα μου βέβαια, Μακαριώτατε, αναλογίζομαι ότι η ιστορία των Εκκλησιών μας είναι παράλληλη. Γιατί ακριβώς την ίδια αποστολή έχετε και σεις να επιτελέσετε σήμερον. Αενάως να αίρετε επί των ώμων Σας τον Σταυρό τού μαρτυρίου και προκινδυνεύετε, ως «ὁ Ποιμήν ὁ καλός» υπέρ τού πάσχοντος ποιμνίου Σας, για τη σωτηρία του.
Από την επίσημη αυτή θέση θέλω να Σάς διαβεβαιώσω ότι η Εκκλησία μας και ο λαός τής Κύπρου θα βρίσκονται πάντοτε στο πλευρό Σας, παρέχοντες κάθε ηθική συμπαράσταση.
Δια τούτο η Ιερά Σύνοδος τής Εκκλησίας τής Κύπρου, εις ένδειξη τής βαθύτατης αγάπης και σεβασμού που τρέφει προς το πρόσωπό Σας καθώς και της ένθερμης υποστήριξης για τους πνευματικούς Σας αγώνες που διεξάγετε υπέρ του ποιμνίου Σας και της διωκόμενης Ορθοδοξίας, διερμηνεύσουσα δε ταυτόχρονα και τα αισθήματα ολόκληρου του κυπριακού ελληνισμού, ομοθύμως αποφάσισε να Σάς απονείμει την ανώτατην τιμητική διάκριση τής Εκκλησίας τής Κύπρου, που είναι το «Χρυσοῦν Παράσημον τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα».
Θα θέλαμε βέβαια να Σάς υπομνήσουμε ότι πάνσεπτος τάφος και ο ναός τού προστάτη τής Κυπριακής Εκκλησίας Αποστόλου Βαρνάβα στενάζει για σαράντα ένα χρόνια κάτω από την μπότα του Τούρκου κατακτητή.
Δια τούτο Μακαριώτατε, υποβάλλουμε θερμή την παράκληση σύμπαντος τού χριστεπωνύμου πληρώματος τής Κυπριακής Εκκλησίας, όπως προσεύχεσθε προς τον Ύψιστο Θεό να συντμήσει τον χρόνο τής δοκιμασίας μας και σύντομα να ευδοκήσει, ώστε όλοι οι πρόσφυγές μας να επιστρέψουν στις πατρογονικές τους εστίες. Επίσης Σάς παρακαλούμε να μνημονεύετε στις προσευχές Σας και τους ηρωικούς μας εγκλωβισμένους, καθώς και για τους αγνοούμενους αδελφούς μας και για τους οικείους αυτών, που αποτελούν την τραγικότερη πτυχή του κυπριακού δράματος. Χιλίων ενενήντα πέντε ακόμη προσώπων αγνοείται η τύχη τους.
Το παράσημο τούτο, ας αποτελεί μία διαρκή υπόμνηση τού χρέους που όλοι έχουμε για τους πρόσφυγες και αγνοούμενους αδελφούς μας, καθώς και για τις οικογένειές τους.
Μακαριώτατε, από τα βάθη τής ψυχής μου εύχομαι όπως ο Σταυρωθείς και Αναστάς Κύριος χαρίζει σε Σάς, τον αίροντα τον Σταυρό τού μαρτυρίου τού λαού του αλλά και δεξιό οιακοστρόφο τού πρεσβυγενούς και παλαιφάτου πατριαρχείου Αντιοχείας έτη ως μήκιστα, υγεία αμφιλαφή και αστεμφή,
προς δόξα τού Αγίου Ονόματός Του. Στη δε πονεμένη και αιματοκυλισμένη Σας πατρίδα την πολυπόθητη ειρήνη και δικαιοσύνη.
Και πάλι Σάς εκφράζω εκ μέρους τής Ιεράς Συνόδου και του Ορθόδοξου Κυπριακού λαού το «ὡς εὖ παρέστητε» στη νήσο των Αγίων και των Μαρτύρων.
){kind=link}