Αρχιεπ. Αχρίδος Ιωάννης: Η πΓΔΜ απέτυχε- Ο δρόμος του Γκάντι καλύτερος για να καταπολεμήσουμε ολοκληρωτικά καθεστώτα

Γράφει από τα Σκόπια ο Vladislav Perunović – (wperunovic@gmail.com)

«Κάποιος αισθάνεται ικανοποιημένος, όταν έχει αρκετά για να παραγγείλει ένα ποτό και μια σαλάτα σε ένα μπαρ.Για κάποιον άλλο είναι δυστυχία, γιατί επιθυμεί να πετάξει με ένα αεροπλάνο.Όλοι μας διαφέρουμε σύμφωνα με τη βούληση και τον τρόπο που προσεγγίζουμε την ελευθερία και την επιθυμία».

«Ωστόσο, η δημοκρατική μορφή διακυβέρνησης, αυτή, τουλάχιστον, που έχει επιλεγεί ως κοινωνική εντολή στη χώρα μας, δεν απηχεί στη βούληση της πλειοψηφίας, ούτε στο κράτος δικαίου.

Λοιπόν, να γιατί ούτε ο Τσερβενκόφσκι, ούτε ο Γκρούεφσκι δεν κατάφεραν να προσφέρουν στο λαό.

Το κράτος δικαίου αποκαθιστά μια ισορροπία μεταξύ της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας.

Αυτό επιτρέπει στην πλειοψηφία να είναι ικανοποιημένη, γιατί δεν κυβερνά άδικα, ούτε προτάσσει την επιθυμία της εκδίκησης, και μια μειοψηφία, όμως, χωρίς αιτία για δυσαρέσκεια, επειδή δεν είναι στην εξουσία και δεν μπορεί από μια εξουσιαστική θέση να επηρεάζει την εφαρμογή του νόμου.

Μου φαίνεται ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας μας είναι ότι έχουμε για όλα αυτά τα 25 χρόνια, μια μεταβατική περίοδο, που απέτυχε να δημιουργήσει μια κρατική υπόσταση, ένα θεσμικό κράτος, αλλά συνέχισε να ζει ως ένα αυταρχικό καθεστώς, και αυτό βάζει στην ίδια παρέα και τον Τσερβερνκόφσκι και τον Γκρούεσφκι»

«Φαντασθείτε εάν η χώρα μας είχε αναπτύξει θεσμούς βασισμένους σε αναλύσεις τομέων ενδιαφέροντος, θα έπειθαν την κυβέρνηση και τους ανθρώπους που την υπομένουν, και να μην προκαλούν μη-αναστρέψιμες βλάβες, όπως κάνουν κάθε λεπτό που περνάει, καθώς η Εκκλησία βρίσκεται σε σχίσμα με τις άλλες Εκκλησίες, όταν η χώρα μας δεν μπορεί να βρει κοινό έδαφος με τις γειτονικές χώρες, όταν παραμένει για πολύ καιρό στο κατώφλι της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αλλά τότε, θα ήταν μια δημοκρατία, και αυτό που συμβαίνει σε εμάς, επί 25 χρόνια είναι κάπως παρόμοια με εκείνα τα προηγούμενα 45 χρόνια, που τα καθορίζουμε ως ολοκληρωτισμό».

«Υπάρχουν δύο δρόμοι για να γίνουμε ανοιχτόμυαλοι να καταπολεμήσουμε τον ολοκληρωτισμό.
Ο ένας δρόμος είναι της επανάστασης, που φέρνει και απώλειες ανθρώπων, για αυτό είναι απαράδεκτος, τουλάχιστον για εμένα, και ο άλλος δρόμος είναι του Γκάντι και για μένα είναι ο καλύτερος τρόπος για να καταπολεμήσουμε τα ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Η μαρτυρία της αλήθειας, με υπομονή, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη για αυτό. Η αλήθεια δεν είναι επιδεικτική, επιβάλλεται μόνη της. Η αλήθεια έχει από μόνη της την υπεροχή που κερδίζει χωρίς επιθετικότητα».