Διαβάστε ποιοι συμμετέχουν.
Πόσες οργανώσεις;
Ποιοι θα μιλήσουν και που θα αναφερθούν;
Ο ρόλος του νεοΟθωμανισμού;
Από τον Αλέξανδρο Στεφανόπουλο
Το τριήμερο 25-27 Απριλίου και δυο εβδομάδες πριν την επίσημη επίσκεψη (στις 16 Μαϊου 2013) του Τούρκου Πρωθυπουργού Ρ.Τ. Ερντογάν στον Λευκό Οίκο, στο ξενοδοχείο Washington Plaza της αμερικανικής πρωτεύουσας διοργανώνεται το 33ο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανο-τουρκικής Εθνικής Ηγεσίας (Assembly of Turkish American Associations). Αν δει κανείς το πρόγραμμα τα θέματα συζήτησης και προβληματισμού αλλά κυρίως τα πρόσωπα και τους προσκεκλημένους –αν και πρόκειται για μια σταθερή πραγματικά σοβαρή και υπεύθυνη διοργάνωση – ουσιαστικά πρόκειται για άλλη μια επίδειξη δύναμης της νέο οθωμανικής σκέψης και διανόησης.
Και το κυριότερο οργανώνεται με την συμμετοχή περισσοτέρων από 10 υπαρκτών –και όχι σφραγίδων κατά το Greekstyle* τουρκικών και αμερικανο-τουρκικών οργανισμών. Οργανισμοί οι οποίοι παρακολουθώντας τους, χρόνια τώρα, και δράση έχουν –μυστική και εμφανέστατη- και έργο στο εσωτερικό της κοινότητας τους για τα δικά τους δεδομένα και τα δικά τους εθνικά και οικονομικά συμφέροντα στις ΗΠΑ ως κοινότητα.
Παρόλο που επισήμως η Τουρκική κοινότητα είναι σαφώς μικρότερη πληθυσμιακά στις ΗΠΑ και προ πάντων με κατά πολύ μικρότερη χρονολογικά σε σύγκριση με την σχεδόν 200ετή παρουσία της Ελληνικής κοινότητας εν τούτοις σε εσωτερική οργάνωση δείχνει να υπερέχει και μάλιστα με αποτελέσματα απτά σε όλους τους τομείς δράσεις τους.
Το αξιοσημείωτο που δεν θα πρέπει να διαφύγει της προσοχής του μελετητή είναι ότι στο φετινό συνέδριο θα συμμετέχουν επίσης και οργανισμοί από τις επιτόπιες Αμερικανικές κοινότητες των Αζέρων, των Αλβανών, Κοσοβάρων, των Σομαλών και φυσικά των Σκοπιανών που συμμετέχουν με την ονομασία «Μακεδονία». Η ιδέα δε που αποκομίζει ένας παρατηρητής είναι ότι, ή όλη διοργάνωση -και όχι μόνον η φετινή 33η διάσκεψη – αλλά και οι τελευταίες δέκα που εμείς τουλάχιστον παρακολουθούμε συστηματικά, σε κάθε βήμα σχεδιασμού υπάρχει σχέδιο. Στρατηγική και πάνω από όλα όραμα. Το όραμα του Παντουρκισμού πατέρας του οποίου υπήρξε ο Τ. Οζάλ με το θεώρημα που είχε αναπτύξει, και φυσικά η πραγμάτωση των νέων κοσμοθεωριών του Αχ. Νταβούντογλου περί νέο Οθωμανισμού.
Πέραν των εκπροσώπων αλλά και των συμμετεχόντων σε κάθε επίπεδο (επιστημονικό πολιτικό οικονομικό κοινωνικό επίπεδο κτλ) από τις παραπάνω κοινότητες το συγκεκριμένο συνέδριο πραγματοποιείται με την συνδιοργάνωση περισσοτέρων από δέκα οργανισμών και την υψηλή-όπως σημειώνεται – εκπροσώπηση των επικεφαλής των. Οι ομιλητές και οι εισηγήσεις σύμφωνα με το πρόγραμμα αλλά και με βάση πληροφορίες μας από επικοινωνίας μας υπολογίζονται σε περισσότερες από 100 εισηγήσεις.
Όπως αναφέρουν οι διοργανωτές, η φετινή συνάντηση που έχει προσλάβει τον χαρακτήρα πανεθνικής Τουρκικής συνδιάσκεψης αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα της χρονιάς που “φέρνει κοντά όλες τις τουρκο-αμερικανικές και τουρκόφωνες οργανώσεις σε παναμερικανικό επίπεδο με σκοπό την προώθηση και την κατανόηση του τουρκικού πλούσιου πολιτισμού στην σύγχρονη κοινωνία». Φέτος, συνεχίζουν οι διοργανωτές “σημειώνεται ακόμα μια επιτυχία, καθώς η διάσκεψη συνδιοργανώνεται από την συνεργασία ενός πρωτοφανούς αριθμού Τουρκικών και Τουρκογενών Αμερικανικών (TurkishandTurkic) μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα οργανισμών σε παναμερικανικό επίπεδο, γιορτάζοντας την κοινή καταγωγή μισού εκατομμυρίου Τουρκο-Αμερικανών και πάνω από ένα εκατομμύριο Τουρκογενών Αμερικανών σε εθνικό επίπεδο.
Έχουν προσκληθεί ηγέτες από την πολιτική, βιομηχανία, τεχνολογία, εμπόριο, ακαδημαϊκό χώρο, την κοινωνία, τις τέχνες, τον καλλιτεχνικό χώρο, τον αθλητισμό και επαγγελματίες από τις ΗΠΑ και τον Καναδά.
Όπως εξηγούν οι διοργανωτές “αυτή η διεύρυνση και η ένταξη θα μετατρέψει την ετήσια εθνική συνδιάσκεψη στην πρώτη πλατφόρμα της Τουρκικής/τουρκογενής σκέψης και έκφρασης στις ΗΠΑ. Εξαιτίας αυτής της ποικιλομορφίας, αρμονίας και υψηλής εκπροσώπησης, έχει ονομασθεί ως το πρώτο Τουρκο-Αμερικανικό Davos”.
Πέρα από τους προέδρους των οργανισμών που συνδιοργανώνουν στο κέντρο της Ουάσιγκτον , στο συνέδριο θα μιλήσουν ο FredTurner, της αμερικανικής επιτροπής για το Helsinki, ο MichaelCamunez, ο βοηθός υπουργός Εμπορίου των ΗΠΑ NamıkTan, ο πρέσβης της Τουρκίας στις ΗΠΑ και ο FrancisJ. Ricciardone, ο Αμερικανός πρέσβης στην Άγκυρα, ο αναπληρωτής τούρκος πρωθυπουργός BekirBozdag, οι πρέσβεις στις ΗΠΑ της Αλβανίας, GilbertGalanxhi, του Αζερμπαϊτζάν, ElinSuleymanov, της Βοσνίας, JadrankaNegodic, του Κοσόβου, AkanIsmaili, και της FYROM, ZoranJolevski. Μια παρουσία που θα πρέπει ιδιαιτέρως να επισημανθεί η παρουσία αλλά και το περιεχόμενο της εισήγησης του είναι ο KemalDervis, αντιπρόεδρος και διευθυντής του τμήματος Παγκόσμια Οικονομία και Ανάπτυξη του ινστιτούτου Brookings.
Θα μετέχουν επίσης καθηγητές από πανεπιστήμια των ΗΠΑ, όπως ο CharlesR. Johnston, πρόεδρος του αμερικανοτουρκικό επιχειρηματικού συμβουλίου και αντιπρόεδρος για τις διεθνείς κυβερνητικές υποθέσεις στην Citi, ο HakanTaşcı, εκτελεστικός διευθυντής της TUSKON, Ο MuhtarKent, πρόεδρος- Διευθύνων Σύμβουλος της Coca-Cola.
Τέλος αν δει κανείς τα πάνελ και τις θεματικές τους θα «διαβάσει» σε όλο του το μεγαλείο το νέο οθωμανικό επεκτατισμό αλλά θα μπορέσει να αποκρυπτογραφίσει ξεκάθαρα τον στρατηγικό σχεδιασμό και ειδικά τον ρόλο που διεκδικεί η Τουρκία για τον εαυτό της στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, της Ευρώπης και κυρίως την Ευρωπαϊκής Ασίας που ήδη βρίσκεται από τα χρόνια του Τ. Οζάλ σε εξέλιξη ένα πλήρες σχέδιο επιρροής και απολύτου ελέγχου. Ο ρόλος της Τουρκίας στις χώρες της Κριμαίας και του Καυκάσου ενώ κεντρικό θέμα είναι οι ΑμερικανοΤουρκικές σχέσεις σε κάθε επίπεδο. Η συνδιάσκεψη αυτή συγκαλείται κάτω από το κεντρικό τίτλο «Παγκόσμιες τάσεις στην ανατολή του 21ου αιώνα». Μεταξύ άλλων στις θεματικές και τα πάνελ που έχουν συγκροτηθεί θα μελετηθεί και θα συζητηθεί η χρήση του διαδικτύου, η οικονομική ανάπτυξη(σημειώστε ότι και η Τουρκία αντιμετωπίζει τα πρώτα ωστικά κύματα από την ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομική κρίση), οι επιστήμες, και φυσικά ο πολιτισμός στον οποίο δίδουν ιδιαίτερα μεγάλη σημασία τον χρησιμοποιούν όπως και την γλώσσα ως εκείνο το συνδετικό στοιχείο που προσεγγίζουν τις άλλες τουρκόφωνες κοινότητες. Θα μιλήσουν για τον εθελοντισμό και την σημασία του στην ανάπτυξη της Τ. κοινότητας . υπάρχουν πάνελ για τον ρόλο της γυναίκας.
Ενώ δεν λείπει η συζήτηση για το αρμενικό ζήτημα ενώ για πρώτη φορά λείπει το ζήτημα του Κουρδιστάν. Και εδώ αξίζει να σταθούν οι κάθε είδους αναλυτές και ειδικά το ελληνικό Υπ.Εξ. εμβαθύνοντας στα βαθύτερα γεωπολιτικά σχέδια που συνδέονται με το ρόλο της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή στον υπό σχηματισμό νέο χάρτη της Νέας Μέσης Ανατολής που έχει ήδη να μετασχηματίζεται.
Επίσης ένα από τα πάνελ του συνεδρίου είναι οι «εθελοντές ειρήνης» που για πολλούς ερευνητές και μελετητές του φαινομένου φαίνεται να αποτελούν τα νέα τάγματα γενιτσάρων τα οποία ονομάζονται «εθελοντές ειρήνης».
Ήδη το ζήτημα στην Τουρκία για αυτές τις νεανικές οργανώσεις που φτιάχνει η Τουρκία και οι επιτελείς των Νταβούτογλου –Ερντογάν ενώ λέγεται ότι σε πολλές χώρες αποτελούν ένα είδος μυστικιστικών εθνικιστικών αδελφοτήτων με πολλά κοινά χαρακτηριστικά από την μεγάλη διεθνή μουσουλμανική οργάνωση του Fethullah Gulen αλλά και ένα εκρηκτικό κράμα θρησκευτικό πολιτικό που προσομοιάζει με τις αρχές και τις απόψεις της «Μουσουλμανικής αδελφότητας».
Ο συγκεκριμένος Ιμάμης Ιεροδιδάσκαλος είναι πνευματικός πατέρας και μέντορας προσωπικά του Ρ.Τ. Ερντογάν και της ομάδος αλλά και του κόμματος που κυβερνά την Τουρκία τα τελευταία χρόνια. Για το κίνημα του Gulenυπάρχει μεγάλη έρευνα ενώ αξίζει νaσημειωθεί ότι το ABCέκανε ειδική έρευνα στην εκπομπή 60 λεπτά. Για τον συγκεκριμένο βρίσκεται σε εξέλιξη μεγάλη έρευνα του FBIστις ΗΠΑ διότι όπως έχουμε αποκαλύψει φοροδιαφεύγει συστηματικά ολόκληρο το οικοδόμημα των σχολείων και κοινοτήτων που έχει ιδρύσει και στις ΗΠΑ με επίκεντρο το Brooklyn.
Υπάρχει επίσης ειδικό πάνελ για τις εμπειρίες από την εκπαίδευση νέων Τούρκο Αμερικανών που μυούνται στους χώρους της Γερουσίας και του Κογκρέσου και εν δυνάμει αποτελούν το νέο ισχυρό τουρκικό lobbyστις ΗΠΑ**.
Φυσικά ενδιαφέρον παρουσιάζει και το πάνελ για Τουρκική διασπορά με θέμα “Ένας νέος ήλιος ανατέλλει στην παγκόσμια σκηνή. Η τουρκική και τουρκογενής διασπορά (turkish/turkic)”.
Ένα θέμα που σε αντιδιαστολή και σύγκριση με την ασθμαίνουσα και όλο και πιο πολύ απομακρυσμένη-από τα κοινά- Ελληνική και Κυπριακή κοινότητα θα έπρεπε να απασχολεί περισσότερο τους ταγούς της ελληνικής διασποράς στιες ΗΠΑ και να έχουν αναληφθεί σχετικές πρωτοβουλίες κυρίως από την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αμερικής και άλλους ομογενειακούς σοβαρούς ευτυχώς υπάρχουν ακόμα κάποιοι που μπορεί να θεωρηθούν σοβαροί και υπεύθυνοι…
Ένα μεγάλο πρόβλημα γιατί καθημερινά η Ελληνόφωνη κοινότητας στις ΗΠΑ χάνει όλο και πιο πολύ την ελληνική λαλιά της μέσα σε αυτό το πολυπολιτισμικό χωνευτήρι. Μιλά(με) όλο και λιγότερο την γλώσσα της από γενιά σε γενιά στις ΗΠΑ, την ίδια στιγμή που οι Τούρκοι της Αμερικής και με σαφώς λιγότερη πληθυσμιακά αλλά και χρονολογικά παρουσία προβληματίζονται και συσπειρώνονται γύρω από το πρόβλημα τους. Ενώνονται για να το αντιμετωπίσουν και ψάχνουν και βρίσκουν πολλά στοιχεία όχι μόνο για να παραμείνουν και αυτοί προσηλωμένοι-στις παραδόσεις τα ήθη και τα έθιμα τους- αλλά ερευνούν τρόπους πως να εντάξουν και άλλες εθνικές και θρησκευτικές (τουρκόφωνες ή μη) κοινότητες στο πλαίσιο του νέο οθωμανισμού.
Την γλώσσα που αποτελούσε και αποτελεί τον συνεκτικό κρίκο κάθε εθνότητας-κοινότητας (εντός και εκτός συνόρων) που μαζί με την θρησκεία τα ήθη τα έθιμα και τις παραδόσεις ενός έθνους… Πρόβλημα μείζον για την Ελληνική κοινότητα στις ΗΠΑ που τα ελληνικά σχολειά κάθε χρόνο κλείνουν και μειώνονται όλο και περισσότερο. Συρρικνώνονται. Μόνη ελπίδα διάσωσης και συνέχειας της ελληνικής λαλιάς το νέο μεγάλο μεταναστευτικό κύμα που λόγω κρίσης έχει περάσει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού για αυτό και περπατάς στην Αστόρια και ακούς πάλι Ελληνικά. Βλέπεις νέα πρόσωπα που ήρθαν και έρχονται συνεχώς από Ελλάδα.
Ύστερα από όλα αυτά το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι ποια σύγκριση μπορεί να έχει μια τέτοια διοργάνωση με όποια ανάλογη και σαφώς κατωτέρου επιπέδου των αντίστοιχων ΕλληνοΑμερικανικών διοργανώσεων που χρόνια τώρα παρακολουθούμε;
Η μοναδική διοργάνωση (και εδώ που φτάσαμε πραγματικά αξίζουν συγχαρητήρια αυτοί που λαμβάνουν την σχετική πρωτοβουλία κάθε χρονιά – που γίνεται –και αυτή με 1000 δυσκολίες (αλλά και αποκλεισμούς), είναι αυτή που συνδιοργανώνεται από την ΠΣΕΚΑ τους Κύπριους, την εταιρία MANATOSandMANATOS, και φυσικά χάρη στους Πανίκο Παπανικολάου και Φίλιππα Κρίστοφερ που και αυτοί κουράστηκαν.
Και το ακόμα πιο απογοητευτικό είναι σε αυτές τις παρεϊστικες και καθόλου επαγγελματικά οργανωμένες συνάξεις μαζεύονται (δυστυχώς) οι ίδιοι κολλητοί των κολλητών. Καμία 50αριά άτομα το πολύ -και θεωρείται και επιτυχία – όλα και όλα ήταν την τελευταία φορά που την παρακολούθησα στην Ουάσιγκτον. Και όσο πάει τόσο φθίνει ως προσπάθεια. Άμα φτάσαμε στο AHIνα συμμετέχουν αετονύχιδες σαν τον Μέρμελα αυτό λέει πολλά και δείχνει ακόμα περισσότερα…
Φέτος η δική μας ελληνική ανάλογη προσπάθεια γίνεται τον Ιούνιο, με τους σχεδόν ίδιους-πάντα- εισηγητές και το ίδιο πρόγραμμα περίπου, πανομοιότυπο κάθε χρονιά οι ίδιοι ομιλητές και οι ίδιοι εισηγητές και για γαρνιτούρα ένας Γερουσιαστής κατά περίπτωση ο BobMenendez. Παλιότερα εμφανίζονταν και οι ελληνικής καταγωγής Ολυμπία Σνόου, ο Πωλ Σαρμπάνης και πιο παλιά ο Μ. Δουκάκης και άλλοι που εν τω μεταξύ διακριτικά έχουν αποχωρήσει από όλες αυτές τις πρόχειρες και στο πόδι –δυστυχώς- διοργανώσεις. Γιατί άραγε;
Να γιατί γίνεται επιτακτική η ανάγκη της συνδιοργάνωσης ενός συνεδρίου, μιας πανομογενειακής σε παναμερικανικό επίπεδο όπως αυτό που είχε σχεδιασθεί το 2007 ανιδιοτελώς –παρά την λάσπη τις ύβρεις και τις συκοφαντίες- από τον γράφοντα και υπογράφοντα και τον πολύτιμο φίλο αείμνηστο Δημήτρη Δημητρίου. Μια μεγάλη προσπάθεια που δυστυχώς πολεμήθηκε λυσσαλέα και μανιωδώς από ένα κλειστό κύκλωμα συμφερόντων και κυρίως αγραμμάτων, κοντόφθαλμων, μικρονόων και απαίδευτων πολιτικά και πνευματικά ανθρώπων. Ανθρώπων που τυφλώθηκαν από το μίσος, την εμπάθεια και την διχόνοια. Δυστυχώς…
Για αυτό και δικαίως –επειδή το σαράκι της διχόνοιας είναι προφανώς μέσα στο DNAμας – ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός μας υπενθυμίζει « η διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή στον κάθε ένα πάρτο λέγοντας και Εσύ…» για να επισημάνει με έμφαση από αυτά που έβλεπε και τότε, τα οποία δεν απέχουν από το σήμερα, και από όλες εκείνες τις φορές κάθε φορά που ο ελληνισμός οδηγούνταν σε εθνική καταστροφή και τραγωδία έγραφε «..και αν μισούνται ανάμεσα τους δεν τους πρέπει λευτεριά!» όπως ακριβώς και σήμερα. Στο ναδίρ του ο απανταχού Ελληνισμός. Δυστυχώς. Πικρές αλλά μεγάλες αλήθειες.
Για αυτό ας βλέπουμε τους γείτονες και ας παραδειγματιζόμαστε. Όσο για όλους εκείνους(και του δημοσιογραφικού σιναφιού της ΝΥ και της Ουάσιγκτον) που τότε, το 2007, πολέμησαν λυσσαλέα και με μίσος εκείνη την προσπάθεια (μας) για την σύγκληση του πρώτου συνεδρίου με χαρακτήρα πανομογενειακής σε παναμερικανικό επίπεδο εθνικής συνδιάσκεψης με θέμα «ο Ελληνισμός της Αμερικής στον 21ο αιώνα» ας πάνε λοιπόν –και οι ανταποκριτές μας εκεί – μια επίσκεψη στην Ουάσιγκτον ως παρατηρητές και ας σκεφθούν…
Πάντα υπάρχει χρόνος για να διορθώσουμε τα λάθη του παρελθόντος αρκεί να υπάρξει θέληση και βούληση. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός . Αν μη τι άλλο από μια τέτοια μεγάλη συνδιοργάνωση αυτός που θα ωφεληθεί είναι ο Ελληνισμός της Αμερικής. Το Conceptυπάρχει οι Άνθρωποι έλειψαν. Οι άνθρωποι με ήθος και πατριωτικό πνεύμα. Δυστυχώς τότε(το 2007) υπερίσχυσαν οι μικρότητες.
*όπως δηλαδή το καχεκτικό και παντελώς άεργο AHI, το ανύπαρκτο και αλληλοσπαρασσόμενο ΕλληνοΑμερικανικό Εθνικό Συμβούλιο, το διαλυμένο πλέον και θεσμικά ΣΑΕ και άλλες ομογενειακές οργανώσεις φάντασμα…
** ΕΡΩΤΗΣΗ άραγε οι δικοί μας (AHI και λοιποί) στην Ουάσιγκτον που βρίσκονται εδώ και 35 χρόνια τουλάχιστον υποτίθεται ως οργανωμένοι έχουν τέτοια προγράμματα; Η απάντηση: ΟΧΙ! Γιατί; Ας αναρωτηθούμε όλοι οι της Ελληνσικής Διασποράς στις ΗΠΑ.
 πανισλαμική 33η διάσκεψη στην Ουάσιγκτον αφορμή για προβληματισμό της Ελλ. Κοινότητας στις ΗΠΑ){kind=link}