Συγχαρητήριο γράμμα στον Αρχιεπίσκοπο Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου Χρυσοστόμου, για την επέτειο συμπληρώσεως σαράντα ετών από την εκλογή του σε Αρχιερέα, απέστειλε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, εκφράζοντας τις αδελφικές και εγκάρδιες ευχές του για την συνέχιση, «επί πολύν έτι χρόνον, ορθοτομούντες τον λόγον της αληθείας, το θεάρεστον Υμών έργον, επ᾿ αγαθώ του θεόθεν Υμίνεμπεπιστευμένου πληρώματος της Αγιωτάτης Εκκλησίας Κύπρου και του ανά την οικουμένην ορθοδόξου λαού του Θεού».
Στην επιστολή του, με ημερομηνία 20 Φεβρουαρίου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, καθ’ όλη την αρχιερατεία του, «και δη, σχεδόν επί δωδεκαετίαν όλην, ως Αρχιεπίσκοπος Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου, ηγωνίσθηθεαρέστωςδιά την ευστάθειαν της εν Κύπρω Εκκλησίας, τοποθετών μετά παρρησίας τον λύχνον «επί την λυχνίαν» (Ματθ. ε’, 15), ανυποχώρητος όταν θίγωνται τα πρώτιστα και τα τιμαλφή της Ορθοδοξίας και του Γένους».
«Προσεφέρετε, Μακαριώτατε, πλείστα όσα εις την οργάνωσιν της Εκκλησίας της Κύπρου και εις την ιεράνυπόθεσιν της διασώσεως και αναδείξεως της πνευματικής και πολιτισμικής κληρονομίας του ορθοδόξου κυπριακού λαού. Υπήρξατε και συνεχίζετε να είσθε ευαίσθητος ποιμενάρχης, ο οποίος γνωρίζει ταςποιμαντικάςανάγκας του συγχρόνου ανθρώπου και προσφέρει «βοήθειαν» και «αλήθειαν» προς αυτόν», αναφέρει, σε άλλο σημείο της επιστολής του, ο Οικουμενικός Πατριάρχης ο οποίος επισημαίνει την καθοριστική συμβολή του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κατά το τελευταίο στάδιο προετοιμασίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας. «Αναγνωρίζομεν την καθοριστικήνσυμβολήν Υμών και την στήριξιν την οποίαν παρέσχετε εις την ημετέραν Μετριότητα κατά την τελευταίαν, κρίσιμονφάσιν, της προετοιμασίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Η αποτελεσματική μετοχή Υμών εις τας εργασίας της Συνόδου με παρρησίαν και ευγλωττίαν, αιθεολογικώς και εκκλησιολογικώςαρτιώταται παρεμβάσεις Υμών εις τας συζητήσεις, το ορθόδοξον Υμών φρόνημα, η προσπάθεια διά να προβληθή το σωστικόν μήνυμα της Ορθοδοξίας προς τον σύγχρονον κόσμον, συνέβαλον τα μέγιστα εις την επιτυχή διεξαγωγήν και την ολοκλήρωσιν του έργου της Συνόδου. Δι᾿ όλα αυτά, Σας ευχαριστούμεν, Μακαριώτατε. Εγράψετε, όντως, ιστορίαν και δικαίως τιμάσθε εν τω Ορθοδόξωκόσμω»
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κάνει ιδιαίτερη αναφορά στη σημερινή πραγματικότητα στην οποία η Εκκλησία δίδει τη μαρτυρία της. «Η ζωή του συγχρόνου ανθρώπου καθορίζεται από ταςτεχνολογικάς εξελίξεις, από την ιδιόνομονλειτουργίαν της οικονομίας, την σύγκρουσιν των πολιτισμών και την απολυτοποίησιν των ατομικών δικαιωμάτων και επιθυμιών. Πρότυπον ζωής κατέστη το άτομον, το οποίον κατέχει και χρησιμοποιεί διά τον εαυτόν του ο,τι επιθυμεί, πλήρως αδιάφορονδιά τον πλησίον. Ακούομεν περί προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου, περί οικονομικής προόδου, περί ισότητος και δικαιοσύνης, περί παγκοσμίου ειρήνης, διαπιστούμεν όμως, ότι εις τους λόγους και τας διακηρύξεις δεν αντιστοιχούν τα έργα και η πραγματικότης. Τα δικαιώματα του ανθρώπου συχνότατα χρησιμοποιούνται διά πολιτικούς σκοπούς, ενώ ευρέως κυριαρχεί το “δίκαιον του ισχυροτέρου”», αναφέρει, μεταξύ άλλων, ο Πατριάρχης και σημειώνει ότι, «η Εκκλησία αγωνίζεται να φωτίση και να μεταμορφώση την ζωήν των ανθρώπων, απευθυνομένη πρωτίστως εις την ανθρωπίνηνκαρδίαν, κηρύσσουσα και ασκούσα την αγάπην, την αλληλεγγύην και την απλότητα, εν αναφορά, πάντοτε, προς τον αιώνιον εν Χριστώ προορισμόν του ανθρώπου, αναδεικνύουσα, λόγω και έργω, την χριστιανικήνπίστιν ως δύναμιν ζωής και ενθέου ελευθερίας».
«Η κοινή προσπάθεια», σημειώνει, σε άλλο σημείο της επιστολής του, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, «είναι επιβεβλημένη και λόγω του μεγέθους των συγχρόνων προβλημάτων, τα οποία μόνον από κοινού δύνανται να αντιμετωπισθούν. Διά να επιτύχωμεν εις τούτο, οφείλομεν να γνωρίζωμεντας προκλήσεις, αλλά και ταςθετικάςπροοπτικάς της εποχής μας, τα κοινωνικά δεδομένα της σήμερον και ταςυπαρξιακάςανάγκας του συγχρόνου ανθρώπου. Αυτό απαιτεί εγρήγορσιν, σοβαρότητα, ποιμαντικήν φαντασίαν, πνεύμα συνεργασίας και διαλόγου. Υμείς, Μακαριώτατε είσθε άνθρωπος του διαλόγου και των ανοικτών οριζόντων. Δι᾿ Υμάς η Ορθοδοξία δεν εσήμαινε ποτέ και δεν σημαίνει κλειστότητα και εσωστρέφειαν, αλλά ανοικτοσύνην και φιλάνθρωπονμαρτυρίαν εν τω κόσμω».
Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου προς τον ΑρχιεπίσκοποΝέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου Χρυσόστομο:
ΜακαριώτατεκαίἉγιώτατεἈρχιεπίσκοπεΝέαςἸουστινιανῆςκαίπάσηςΚύπρου, ἐνΧριστῷτῷΘεῷλίανἀγαπητέκαίπεριπόθητεἀδελφέκαίσυλλειτουργέτῆςἡμῶνΜετριότητοςκύριεΧρυσόστομε, τήνὙμετέρανσεβασμίανΜακαριότηταἀδελφικῶςἐνΚυρίῳκατασπαζόμενοι, ὑπερήδισταπροσαγορεύομεν.
ἘναἰσθήμασινἀγάπηςἐνΚυρίῳκαίπολλῆςτιμῆςπρόςτό πρόσωπον τῆςὙμετέραςπερισπουδάστουἡμῖνΜακαριότητος, ἐπικοινωνοῦμεν γηθοσύνως μεθ᾿ Ὑμῶν, διάνάἀπευθύνωμενἐγκαρδίουςεὐχάςἐπίτῇ συμπληρώσει τεσσαρακοντα-ετοῦςθεοτηρήτουκαίεὐκλεοῦςἀρχιερωσύνης.
Αἱἐπέτειοιεἶναι καιρός δοξολογίας καίἐνθυμήσεως. ΔοξάζομεντόνπάνδωρονΘεόν, τόνχαρισάμενονεἰςτόν λαόν Αὐτοῦτόνπανάξιονἐκκλησιαστι-κόνἄνδρακαίπρωθιεράρχην, ὅστις, καθ᾿ ὅληντήνἀρχιερατείανΑὐτοῦ, καίδή, σχεδόν ἐπίδωδεκαετίανὅλην, ὡςἈρχιεπίσκοπος Νέας Ἰουστινιανῆςκαί πάσης Κύπρου, ἠγωνίσθηθεαρέστωςδιάτήνεὐστάθειαντῆςἐνΚύπρῳἘκκλησίας, τοποθετῶν μετά παρρησίας τόνλύχνον «ἐπίτήνλυχνίαν» (Ματθ. ε’, 15), ἀνυποχώ-ρητοςὅτανθίγωνταιτά πρώτιστα καίτάτιμαλφῆτῆςὈρθοδοξίαςκαίτοῦ Γένους.
Προσεφέρετε, Μακαριώτατε, πλεῖσταὅσαεἰςτήνὀργάνωσιντῆςἘκκλησίαςτῆς Κύπρου καίεἰςτήνἱεράνὑπόθεσιντῆς διασώσεως καίἀναδείξεωςτῆςπνευματικῆςκαίπολιτισμικῆςκληρονομίαςτοῦὀρθοδόξου κυπριακού λαοῦ. Ὑπήρξατεκαί συνεχίζετε νάεἶσθεεὐαίσθητος ποιμενάρχης, ὁ ὁποῖος γνωρίζει τάςποιμαντικάςἀνάγκαςτοῦ συγχρόνου ἀνθρώπουκαί προσφέρει «βοήθειαν» καί «ἀλήθειαν» πρόςαὐτόν.
ἈναγνωρίζομεντήνκαθοριστικήνσυμβολήνὙμῶνκαίτήν στήριξιν τήνὁποίανπαρέσχετεεἰςτήνἡμετέραν Μετριότητα κατά τήντελευταίαν, κρίσιμονφάσιν, τῆς προετοιμασίας τῆςἉγίαςκαί Μεγάλης Συνόδου τῆςὈρθοδόξουἘκκλησίας. Ἡ ἀποτελεσματική μετοχή Ὑμῶνεἰςτάςἐργασίαςτῆς Συνόδου μέπαρρησίανκαίεὐγλωττίαν, αἱθεολογικῶςκαίἐκκλησιολογικῶςἀρτιώταται πα-ρεμβάσειςὙμῶνεἰςτάς συζητήσεις, τόὀρθόδοξονὙμῶν φρόνημα, ἡ προσπάθεια διάνάπροβληθῇτόσωστικόν μήνυμα τῆςὈρθοδοξίαςπρόςτόνσύγχρονον κόσμον, συνέβαλοντά μέγιστα εἰςτήνἐπιτυχῆδιεξαγωγήνκαίτήνὁλοκλήρωσιντοῦἔργουτῆς Συνόδου. Δι᾿ ὅλααὐτά, Σᾶςεὐχαριστοῦμεν, Μακαριώτατε. Ἐγράψε-τε, ὄντως, ἱστορίανκαί δικαίως τιμᾶσθεἐντῷὈρθοδόξῳκόσμῳ.
Ἡ μαρτυρία τῆςἘκκλησίας δίδεται σήμερον, ΤιμιώτατεἐνΧριστῷἈδελφέ, ἐνώπιοντῆςπολυδιαστάτου κρίσεως τοῦπολιτισμοῦ. Ἡ ζωή τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου καθορίζεται ἀπότάςτεχνολογικάςἐξελίξεις, ἀπότήνἰδιόνομονλειτουργίαντῆςοἰκονομίας, τήνσύγκρουσιντῶνπολιτισμῶνκαίτήνἀπολυτοποίησιντῶνἀτομικῶν δικαιωμάτων καίἐπιθυμιῶν. Πρότυπον ζωῆς κατέστη τόἄτομον, τόὁποῖον κατέχει καίχρησιμοποιεῖδιάτόνἑαυτόν του ὅ,τιἐπιθυμεῖ, πλήρως ἀδιάφορονδιάτόν πλησίον. Ἀκούομεν περί προστασίας τῶν δικαιωμάτων τοῦἀνθρώπου, περί οἰκονομικῆς προόδου, περί ἰσότητοςκαί δικαιοσύνης, περί παγκοσμίου εἰρήνης, διαπιστοῦμενὅμως, ὅτιεἰς τούς λόγους καίτάς διακηρύξεις δένἀντιστοιχοῦντάἔργακαί ἡ πραγματικότης. Τά δικαιώματα τοῦἀνθρώπου συχνότατα χρησιμοποιοῦνταιδιά πολιτικούς σκοπούς, ἐνῶεὐρέωςκυριαρχεῖτό «δίκαιον τοῦἰσχυροτέρου». Ἡ οἰκονομικήἀνάπτυξιςδένἀφορᾷεἰςτήνπλειοψη-φίαντῶν κατοίκων τῆςγῆς, ἐνῶ ἡ πρόοδος τῆςἐπιστήμηςἐκτυλίσσεταιἐρήμηντῶναὐθεντικῶν συμφερόντων τοῦἀνθρώπου.
Ἐντῷπεριβάλλοντιτούτῳ, ἡ Ἐκκλησίαἀγωνίζεταινάφωτίσῃκαίνάμεταμορφώσῃτήν ζωήν τῶνἀνθρώπων, ἀπευθυνομένη πρωτίστως εἰςτήνἀνθρωπίνηνκαρδίαν, κηρύσσουσακαίἀσκοῦσατήνἀγάπην, τήνἀλληλεγγύηνκαίτήνἁπλότητα, ἐνἀναφορᾷ, πάντοτε, πρόςτόναἰώνιονἐνΧριστῷπροορισμόντοῦἀνθρώπου, ἀναδεικνύουσα, λόγῳκαίἔργῳ, τήνχριστιανικήνπίστινὡς δύναμιν ζωῆςκαίἐνθέουἐλευθερίας. Ἀνήκομενεἰςτόν Χριστόν, τήνΑὐτοζωήν, τήνΑὐτοαλήθειαν, τήνΑὐτοφιλανθρωπίαν, καίεἰςτήνἘκκλησίαν Του, τήν «κοινω-νίανθεώσεως», τόν «κόσμον τοῦ κόσμου». Τόεὐαγγέλιονἡμῶνεἶναι «ὁ Χριστός ἐντῇἘκκλησίᾳκαί ἡ ἘκκλησίαἐντῷΧριστῷ». Ὅτανὁμιλῶμεν, ὁμιλοῦμεν περί τοῦ «Ἐκκλησίας σάρκα ἀναλαβόντος» Λόγου τοῦΘεοῦ, καίὅτανσιγῶμεν, πάλιν διάτόνἀγαπήσαντακαίἀγαπῶνταἡμᾶςΣωτῆρατοῦ κόσμου τόπράττομεν.
Συνεχίζομεν, Μακαριώτατε, τόν κοινόν ἡμῶνἀγῶνακαίτήνκοινήνχριστιανικήνμαρτυρίαν, ὡςἐνετείλατοἡμῖν ὁ Κύριος ἡμῶν, ὡς «Θεοῦ διάκονοι», ὁμοῦκαίὁμοθυμαδόν. Ἡ κοινή προσπάθεια εἶναιἐπιβεβλημένηκαίλόγῳτοῦ μεγέθους τῶν συγχρόνων προβλημάτων, τάὁποῖα μόνον ἀπόκοινοῦ δύνανται νάἀντιμετωπισθοῦν. Διάνάἐπιτύχωμενεἰςτοῦτο, ὀφείλομεννάγνωρίζωμεντάς προκλήσεις, ἀλλάκαίτάςθετικάςπροοπτικάςτῆςἐποχῆς μας, τά κοινωνικά δεδομένα τῆς σήμερον καίτάςὑπαρξιακάςἀνάγκαςτοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου. Αὐτόἀπαιτεῖἐγρήγορσιν, σοβαρότητα, ποιμαντικήν φαντασίαν, πνεῦμασυνεργα-σίαςκαί διαλόγου. Ὑμεῖς, Μακαριώτατεεἶσθεἄνθρωποςτοῦ διαλόγου καίτῶνἀνοικτῶνὁριζόντων. Δι᾿ Ὑμᾶς ἡ Ὀρθοδοξίαδένἐσήμαινε ποτέ καίδέν σημαίνει κλειστότητακαίἐσωστρέφειαν, ἀλλάἀνοικτοσύνηνκαίφιλάνθρωπονμαρτυρίανἐντῷκόσμῳ.
Ἐπίδέ τούτοις, ἀπευθύνοντεςμυχόθενσυγχαρητηρίους προσρήσεις τῇὙμετέρᾳπροσφιλεστάτῃἡμῖνΜακαριότητι, εὐχόμεθαὅπως ὁ ἀγαθοδότης Κύριος χαρίζηταιὙμῖνὑγιείαν κατ᾿ ἄμφωκαίκρατύνῃὙμᾶς, ὥστενάσυνεχίσητεἐπί πολύν ἔτι χρόνον, ὀρθοτομοῦντεςτόν λόγον τῆςἀληθείας, τόθεάρεστονὙμῶνἔργον, ἐπ᾿ ἀγαθῷτοῦ θεόθεν Ὑμῖνἐμπεπιστευμένου πληρώματος τῆςἉγιωτάτηςἘκκλησίας Κύπρου καίτοῦἀνάτήνοἰκουμένηνὀρθοδόξουλαοῦτοῦΘεοῦ.
ΚατασπαζόμενοιτοίνυνὙμᾶςφιλήματιἁγίῳ, ἐκΦαναρίου, συναγαλλόμενοιδέ μεγάλως μεθ᾿ Ὑμῶνκαί μετέχοντες νοερῶςεἰς τούς ἐπετειακούςἑορτασμούς, διατελοῦμεν μετ᾿ ἐξιδιασμένηςτιμῆςκαίβαθείαςἀγάπηςἐνΚυρίῳ.
,βιη’ Φεβρουαρίου κ’
Τῆς Ὑμετέρας σεβασμίαςΜακαριότητος
ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός
-120x86.jpg)
