Η Πατριαρχική Θ. Λειτουργία και χειροτονία διακόνου στην Παναγία Σταυροδρομίου

Κωνσταντινούπολη, των Νίκου Μαγγίνα και Νίκου Παπαχρήστου
«Η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία θεολογεί δια του βιώματος και της εμπειρίας των αγίων της, τα οποία καλείσαι από της σήμερον να ενστερνισθής και συ, οικειούμενος το ήθος του Φαναριώτου κληρικού, ήθος ταπεινόν και εσταυρωμένον, ήθος λιτόν και σεμνόν, ήθος ομιλούν εν σιωπή και διακρίσει, ήθος αγωνιστικόν, ήθος αδύναμον κατ’ άνθρωπον αλλά δυνατόν κατά Θεόν, ήθος πληρούν το λόγιον “η δυναμίς μου εν ασθενεία τελειούται”, ήθος πλήρες αγάπης δια τους ανθρώπους».

Με τους πατρικούς αυτούς λόγους ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος απευθύνθηκε στον νέο διάκονο της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, π. Αγαθάγγελο, αμέσως μετά την χειροτονία του ανήμερα του εορτασμού των Εισοδίων της Θεοτόκου στον φερώνυμο περικαλλή Ιερό Ναό του Πέραν.

«Η μορφή του αληθούς Φαναριώτου κληρικού δεν φωτίζεται ή δεν πρέπει να φωτίζεται από το κοσμικόν φως της ματαίας ανθρωπίνης δημοσιότητος, αλλά από το ιλαρόν φως των επί αιώνας τρεμαμένων αλλά μη σβεννυμένων κανδηλών των Ναών της Πόλεως ταύτης, ιδία δε του Πανσέπτου Πατριαρχικού Ναού. Το τρεμάμενον αυτό φως φωτίζει αιώνας τώρα το ευσεβές ημών Γένος και σύμπασαν την οικουμένην, εξακτινούμενον εις τα πέρατα αυτής, καθ’ ην στιγμήν οι δυνατοί προβολείς διαφόρων σκηνών έσβησαν μετά το πέρας της θεατρικής παραστάσεως, καταλιπόντες τους πρωταγωνιστάς των εις το σκότος… Το φως όμως της Εκκλησίας, το Φως του Χριστού, ουδέποτε σβέννυται, διότι ο Χριστός είναι το Φως του κόσμου, ο Χριστός είναι η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή. Φως Χριστού φαίνει πάσι και πανταχού και πάντοτε», τόνισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην ομιλία του, συμβουλεύοντας το νέο κληρικό του Θρόνου.

Λίγο νωρίτερα είχε τελεσθεί η εις διάκονον χειροτονία του νέου Κληρικού από τον Οικουμενικό Πατριάρχη ο οποίος προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της ιστορικής Κοινότητας Σταυροδρομίου. Μαζί του συλλειτούργησαν οι Μητροπολίτες Γέρων Δέρκων Απόστολος, Τρανουπόλεως Γερμανός, Μιλήτου Απόστολος, Μυριοφύτου και Περιστάσεως Ειρηναίος, Μύρων Χρυσόστομος, Ικονίου Θεόληπτος, Σιδηροκάστρου Μακάριος και Κυδωνιών Αθηναγόρας. Αξίζει να αναφερθεί πως τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου Ανδρέας, Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ο οποίος αναφέρθηκε στον βίο, την προσωπικότητα και στην προσφορά στην Εκκλησία και το Γένος του Οικουμενικού Πατριάρχη Ιωακείμ του Γ’, από την κοίμηση του οποίου συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια.

Μετά το πέρας της Θ. Λειτουργίας μίλησε ο Μητροπολίτης Τρανουπόλεως Γερμανός, Αρχιερατικώς Προϊστάμενος της Κοινότητος Σταυροδρομίου, καθώς και ο κ. Γεώργιος Παπαλιάρης, Πρόεδρος της Εφοροεπιτροπής της Κοινότητας.

Στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου παρέστησαν συμπροσευχόμενοι οι Μητροπολίτες Γέρων Νικαίας Κωνσταντίνος, Θεοδωρουπόλεως Γερμανός, Ίμβρου και Τενέδου Κύριλλος, Σεβαστείας Δημήτριος, Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στέφανος, Πρωτοσυγκελλεύων, και Προύσης Ελπιδοφόρος, ο Επίτροπος του Παναγίου Τάφου στην Πόλη, Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Σελαλματζίδης, Κληρικοί από την Πόλη και το εξωτερικό, ο Πρόξενος της Ελλάδος κ. Αθανάσιος Αστρακάς, Οφφικίαλοι της Αγίας του Χριστού Μ. Εκκλησίας, παράγοντες της Ομογένειας, Καθηγηταί και μαθηταί του Ζαππείου και του Ζωγραφείου Λυκείου, οι γονείς και συγγενείς του νεοχειροτονηθέντος και πολλοί προσκυνητές από την Καστοριά, ιδιαίτερη πατρίδα του π. Αγαθαγγέλου.

Πατρικές συμβουλές από τον Πατριάρχη
«Στρεφόμεθα προς τον νεοχειροτονηθέντα διάκονον των μυστηρίων του Θεού και λέγομεν ότι ιδιαιτέρα τυγχάνει η χαρά ημών διότι προ ολίγου εχειροτονήσαμεν ένα νέον κληρικόν της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, ο οποίος, ορμώμενος εκ Καστορίας, εκ μιας εκκλησιαστικής επαρχίας συνδεομένης μετ’ αρρήκτων ιστορικών και κανονικών δεσμών μετά του Οικουμενικού ημών Πατριαρχείου, εκλήθη υπό του Θεού να διακονήση την μαρτυρικήν Εκκλησίαν της Κωνσταντινουπόλεως», είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης απευθυνόμενος στο νέο κληρικό. «Εισήλθες σήμερον, διάκονε Αγαθάγγελε, εις τα Άγια των Αγίων μετά της παναμώμου Παρθένου.

Μείνε εκεί εις όλην σου την ζωήν, αγιαζόμενος δια της Χάριτος των ιερών μυστηρίων, καθαίρων την ψυχήν και το σώμα σου δια της προσευχής και της ενώσεως μετά του Θεού, εμβαθύνων εν περισυλλογή και ησυχία εις την εν Χριστώ ζωήν, αποσκοπών ουχί εις την προσωπικήν σου διάκρισιν αλλ? εις την δόξαν της Εκκλησίας, της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, την οποίαν εκλήθης να διακονήσης. Δια τούτο μείνε εις όλην την ζωήν σου διάκονος, μιμούμενος το παράδειγμα του Δεσπότου Χριστού, ο οποίος διήλθε την ζωήν αυτού διακονών και υπολιμπάνων ημίν υπογραμμόν ταπεινώσεως, διότι τοιουτοτρόπως θα δυνηθής να ανταποκριθής εις τον καλέσαντά σε Χριστόν και εις τας προσδοκίας της Μητρός Εκκλησίας, η οποία αγωνίζεται να δίδη εν παντί την μαρτυρίαν Ιησού Χριστού, εργαζομένη εκ παραλλήλου δια την προαγωγήν των διαχριστιανικών σχέσεων, με απώτερον σκοπόν την εκπλήρωσιν του Κυριακού αιτήματος “ίνα πάντες εν ώσιν”», υπογράμμισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης και συνέχισε:

«Εις τον τομέα τούτον καλείσαι να συνεισφέρης και συ ακολουθών μετά πιστότητος και εν προκειμένω τας αρχάς του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τας οποίας έθεσαν οι πατέρες και οι προκάτοχοι ημών, αξιοποιών εις τον ευαίσθητον τούτον τομέα τα άπερ απεκόμισες κατ’ άνθρωπον τάλαντα. Μη λησμόνει όμως: ο διάλογος μετά των ετεροδόξων προϋποθέτει την καλήν γνώσιν της πατρώας πίστεως και ευσεβείας η οποία αποκτάται όχι μόνον εγκεφαλικώς -ακαδημαϊκώς- αλλά -και κυρίως- βιωματικώς. Μόνον τότε θα επιτυγχάνης εις την διακονίαν σου ταύτην, όταν προσπαθής να καταστήσης τον εαυτόν σου κατοικητήριον του Λόγου του Θεού, ώστε να είπης και συ μετά του Αποστόλου “ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός”».

Και ο Οικουμενικός Πατριάρχης κατέληξε: «Γνώριζε ότι η χειροτονία σου αποτελεί αιτίαν χαράς δια την Εκκλησίαν, την χειροτονήσασάν σε ημετέραν Μετριότητα και την ενταύθα Ομογένειαν, άμα δε και αφορμήν ευχαριστίας προς τον Θεόν και την Υπεραγίαν Θεοτόκον, εις την οποίαν σε ανατιθέμεθα, με την ευχήν να ευαρεστής πάντοτε τω Θεώ, τη Εκκλησία και τω πλησίον, προς τον οποίον ιδιαιτέρως πρέπει να στρέφεσαι, και μάλιστα εις τον αδύναμον, διότι εκεί υπάρχει ο Χριστός».
 
Η ομιλία του διακόνου Αγαθαγγέλου
Αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία ο Οικουμενικός Πατριάρχης, οι Αρχιερείς και το εκκλησίασμα φιλοξενήθηκαν στην Κοινοτική αίθουσα όπου, όπως συνηθίζεται, προσφέρθηκε κέρασμα. Εκεί μίλησε και ο νεοχειροτονηθείς Διάκονος Αγαθάγγελος.

«Αι άγιαι και πατρικαί χείρες της Αυτού Θειοτάτης και Προσκυνητής μοι Παναγιότητος, τεθείσαι προ ολίγου επί της κεφαλής μου, μεταμορφωθείσαι δια μίαν εισέτι φοράν εις ακένωτον πηγήν χάριτος και ευλογίας, προεχείρισαν την εμήν αναξιότητα εις διάκονον, εν τω περικαλλή και ιστορικώ Ιερώ τούτω Ναώ των Εισοδίων της Θεοτόκου. Αύται αι τίμιαι πατριαρχικαί χείρες αλλοιώσασαί με καλώς, ανέδειξαν την εμήν ταπεινότητα εις διάκονον του Ιερού Ευαγγελίου, των αγίων του Θεού Μυστηρίων, και των ελαχίστων μου αδελφών», ήταν τα πρώτα λόγια του εμφανώς συγκινημένου νέου διακόνου. «Ιδού, ίσταμαι ενώπιον Υμών, πεπληρωμένος υπό της θείας και υπερμεγίστου χάριτος του Παναγίου και τελεταρχικού Πνεύματος. Πλήρωσις αχώρητος και ακατάληπτος εν σώματι, αλλά και χάριτι Θεού εκπλήρωσις πόθου νεανικού και επιθυμίας ιεράς. Δια τούτο το γεγονός, βαθυτάτως και υιϊκώς ευγνωμονώ την Υμετέραν Σεπτήν Κορυφήν, έχων πλήρην την επίγνωσιν και την συναίσθησιν της αναξιότητος μου, δια την προσγενομένην μοι υψίστην ευλογίαν, τιμήν και πρόκλησιν, όπως διακονήσω αξίως την Μητέρα Αγίαν του Χριστού Μεγάλην Εκκλησίαν από τούδε και εις το διηνεκές, εξαιτούμενος τας ευχάς και προσευχάς της Υμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος, και απάντων υμών, των εμέ προσαγαγόντων πατέρων και αδελφών εις το ανεκτίμητον της ιερωσύνης μυστήριον.

Ταύτην την εορτάσιμον ημέραν, της Εισόδου της Υπεραγίας Θεοτόκου εις τα Άγια των Αγίων, επέλεξεν η Υμετέρα Θειοτάτη Παναγιότης, ίνα εισέλθω αναξίως εις την χαράν του Κυρίου και Θεού ημών, γιγνόμενος ελάχιστος υπηρέτης του ιερού θυσιαστηρίου», είπε ο π.Αγαθάγγελος και συνέχισε: «Κατά την ώραν ταύτην, ευρίσκω οριακήν την γλώσσαν, δια να περιγράψη την βιωσαμένην εμπειρίαν και τα αισθήματα, άτινα διακατέχουσι την καρδίαν μου, καθώς τα μυστήρια της Αγίας ημών Εκκλησίας συνιστούν την αόρατον όρασιν και απερινόητον νόησιν της κοινωνίας του ακτίστου, μετά του κτιστού τούτου κόσμου, και την καταξίωσιν αυτού εν αυτώ. Αναπέμπω δοξολογίας εις τον παντεπόπτην και πανάγαθον Θεόν διότι με ηγάπησεν σκανδαλωδώς, και λόγους ευχαριστίας και απείρου ευγνωμοσύνης αναφέρω προς την Υμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα δια την επιδειχθείσαν μοι πατρικήν αγάπην, εμπιστοσύνην, και την δι’ εμέ μέριμναν. Διαβεβαιώ ότι θα αγωνισθώ άνευ όρων και ορίων δια πασών των ταπεινών μου δυνάμεων, εκδαπανών εμαυτόν εις την διακονίαν της Μητρός Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας».

Ο νέος διάκονος αναφέρθηκε και στον τόπο καταγωγής του, την όμορφη και ιστορική επαρχία του Οικουμενικού Θρόνου, την Καστοριά. «Ο Θεός ηυδόκησε να γεννηθώ εις μίαν ιστορικήν επαρχίαν του Οικουμενικού Θρόνου, εις την καταστόλιστον υπό των βυζαντινών εκκλησιών Καστορίαν, την χαρακτηριζομένην υπό του πολυθρησκευτικού και πολυγλωσσικού παρελθόντος, και αναπτύξασαν ιδιαιτέραν φυσικήν σχέσιν και δεσμούς μετά της Βασιλίδος των πόλεων, αλλά και σημαντικήν εμπορικήν σχέσιν, καθ’ ότι η ευλάβεια της ενταύθα συντεχνίας των γουναράδων εμφαίνεται εις την υπ’ αυτών ανοικοδόμησιν του Πανσέπτου Πατριαρχικού Ναού. Εις ταύτην την πόλιν Παναγιώτατε, εβίωσα εκ νεανικής ηλικίας την ιερατικήν κλίσιν, η οποία ηύξανε και εκραταιούτο τόσον ένεκα της επιρροής του πνεύματος και της κατά πάντα και επί πάντων ισχυράς και καταστολίστου προσωπικότητος Υμών, όσον και εκ παραδειγματικών φυσιογνωμιών της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Μνημονεύω ώδε του αοιδίμου Μητροπολίτου Καστορίας Γερμανού Καραβαγγέλη, όστις χειροτονηθείς Επίσκοπος Χαριουπόλεως εις τον Ιερόν τούτον Ναόν τη 26η Φεβρουαρίου του 1896, και υπηρετήσας ως αρχιερατικώς προϊστάμενος της μεγαλωνύμου ταύτης κοινότητος Σταυροδρομίου, κατεστάθη αργότερον εις την Ιεράν Μητρόπολιν Καστορίας, εις καιρούς χαλεπούς, αφιερώσας τον βίον του μετά πνεύματος αυταπαρνήσεως, απολύτου υπακοής και αφοσιώσεως εις την Μεγάλην Εκκλησίαν. Αυτήν την ανεκτίμητον παρακαταθήκην επεφύλαξε η θεία πρόνοια εις την αναξιότητά μου, κατά την εις διάκονον χειροτονίαν μου, προς παραδειγματισμόν αυτής εις το διηνεκές».

Τέλος ευχαρίστησε για τη βοήθεια και την στήριξη τους Ιεράρχες του Θρόνου και ιδιαιτέρως τους Μητροπολίτες Ικονίου Θεόληπτο, Γαλλίας Εμμανουήλ και Αρκαλοχωρίου Ανδρέα, τον μέχρι πρότινος ποιμενάρχη του, Μητροπολίτη Καστορίας Σεραφείμ, τους καθηγητές του στην Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ και ασφαλώς τους γονείς του, Γρηγόριο και Σοφία, καθώς και τα αδέλφια του, Μαρία και Νικόλαο. Ο π. Αγαθάγγελος είναι κάτοχος Πτυχίου και Μεταπτυχιακού Διπλώματος από το Τμήμα Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ.
ΑΞΙΟΣ!