ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ: Με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, όπου ως πρώτος κρίσιμος σταθμός προβάλλει η επέτειος των 100 χρόνων από της ιδρύσεως της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας (1924-2024), εόρτασε τα φετινά Ονομαστήριά του ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ.κ. Μακάριος.
Οι εορτασμοί κορυφώθηκαν το βράδυ της Πέμπτης, 19 Ιανουαρίου, με εόρτιο Δείπνο που παρατέθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων «Le Montage» στο Σύδνεϋ, τα έσοδα του οποίου θα διατεθούν για την ανακαίνιση του Ιερού Καθεδρικού Ναού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Μέσα στο χαρμόσυνο κλίμα της βραδιάς, ο Σεβασμιώτατος παρουσίασε την πρόοδο των μεγαλόπνοων έργων που έχει δρομολογήσει η Ιερά Αρχιεπισκοπή, ενώ έδωσε το σύνθημα για την προετοιμασία των πανηγυρικών εορτασμών της Εκατονταετηρίδας της τοπικής Εκκλησίας το επόμενο έτος.
Περίπου 1.500 προσκεκλημένοι τίμησαν με την παρουσία τους τον εορτάζοντα Αρχιεπίσκοπο, μεταξύ των οποίων Ιεράρχες και υψηλοί εκπρόσωποι της πολιτικής ηγεσίας της Αυστραλίας, όπως υπουργοί και βουλευτές, Πρέσβεις και Πρόξενοι. Σημαντική και απολύτως εξαιρετική όμως, ήταν η παρουσία του Πρωθυπουργού της χώρας κ. Anthony Albanese και της Κυβερνήτριας της Ν.Ν.Ο. κ. Margaret Beazley, η οποία εκπροσώπησε το Στέμμα.
Ο Πρωθυπουργός της Αυστραλίας απηύθυνε θερμό χαιρετισμό, προσφωνώντας τον Αρχιεπίσκοπο κ.κ. Μακάριο ως «αγαπητό φίλο» του και του ευχήθηκε εγκάρδια, ενώ παράλληλα εξήρε την προσωπικότητά του και το έργο που έχει επιτελέσει κατά τα τελευταία τριάμισι χρόνια που ευρίσκεται στο πηδάλιο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας.
«Ήρθα να χαιρετίσω τον φίλο μου», τόνισε εισαγωγικά ο κ. Albanese, ενώ στη συνέχεια αναφέρθηκε στην ενθουσιώδη υποδοχή, της οποίας έτυχε ο Σεβασμιώτατος όταν έφθασε στο αεροδρόμιο του Σύδνεϋ, τον Ιούνιο του 2019.
Επεσήμανε μεταξύ άλλων τα εξής: «Αυτό που έχει βρει στην Αυστραλία ο Αρχιεπίσκοπος είναι μία ελληνική κοινότητα που συνιστά ουσιαστικό και πληθωρικό κομμάτι αυτής της “ευλογημένης χώρας”. Όπως έχω πει και αλλού, η Αυστραλία χωρίς την Ελληνική της Κοινότητα είναι απλούστατα κάτι που δεν μπορούμε να το φανταστούμε. Με τη σειρά της, η Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα έχει βρει στο πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου έναν χαρισματικό ποιμένα κι έναν διακεκριμένο λόγιο κληρικό. Η Ορθοδοξία στην Αυστραλία ξαναγεννιέται. Όπως ο προστάτης Άγιός του, ο Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος, ο Αρχιεπίσκοπος είναι άνθρωπος με εμβρίθεια γνώσεων και με αφοσίωση τόσο στον Θεό όσο και στην ευημερία των ανθρώπων. Αποπνέει την ταπείνωση, τη διακονία, την καλοσύνη και την φροντίδα για τους άλλους, αρετές που συνιστούν ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η πίστη. Θυμάμαι αυτό που είπε ο Αρχιεπίσκοπος όταν έφτασε εδώ, το οποίο κατασυγκίνησε όλους μας: “από σήμερα μέχρι και το τέλος της ζωής μου ανήκω στην Αυστραλία”».
Ο Αυστραλός Πρωθυπουργός ολοκλήρωσε την ομιλία του ανατρέχοντας σε ένα ιστορικό για την Ορθόδοξη εν Αυστραλία Εκκλησία, την έναρξη των εργασιών του Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου για το κοινοβουλευτικό έτος 2022, που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά σε Ελληνορθόδοξο Ιερό Ναό, στον Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Καμπέρας.
Στην τελετή εκείνη, ο ίδιος είχε αναγνώσει ένα απόσπασμα από την Α΄ προς Κορινθίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου: «Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται. Η αγάπη… ου χαίρει την αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει».
Ανασύροντας στη μνήμη αυτό το γεγονός και επαναλαμβάνοντας τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, ο κ. Albanese τόνισε καταληκτικά ότι «η αγάπη, λοιπόν, είναι που κρατά δεμένη αυτήν την κοινότητα και η αγάπη είναι που σας κρατά ενωμένους με τον εξαιρετικό σας ηγέτη, τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο».
Η εορταστική εκδήλωση, τελετάρχης της οποίας ήταν ο Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου π. Παναγιώτης Μαυρομμάτης, ξεκίνησε με τους Εθνικούς Ύμνους της Ελλάδος και της Αυστραλίας, τους οποίους έψαλε η χορωδία της Χριστιανικής Ενώσεως Σύδνεϋ.
Κατά τη διάρκεια της βραδιάς, παρουσιάστηκαν ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί από νεανικά χορευτικά συγκροτήματα της Ομογένειας, ενώ στο τέλος ο Σεβασμιώτατος κ.κ. Μακάριος απένειμε μετάλλια του «Τάγματος των Φιλοχρίστων» σε πρόσωπα τα οποία διακρίθηκαν για τη διακονία και την προσφορά τους στην τοπική Εκκλησία.
