Με άκρως εγκωμιαστικά λόγια μίλησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, για τον νέου Μητροπολίτη Σηλυβρίας Μάξιμο, μετά το πέρας της λαμπρής τελετής της χειροτονίας του, που έλαβε χώρα στο κατάμεστο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, στο Φανάρι.
Παράλληλα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης εξέφρασε την προτροπή του να διατελέσει τα ιερά του καθήκοντα με ανδρεία και σεμνότητα.
Η ομιλία του Οικομενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου
«Ο την αρχήν της Εκκλησίας εμπεπιστευμένος, και τη της επισκοπής αξία τετιμημένος, αν μη διαγορεύη τω λαώ τα πρακτέα, ουκ ανεύθυνός εστι» και «αρκεί και εν κατόρθωμα επισκοπής ανενεγκείν εις τον ουρανόν, και εν αμάρτημα, εις αυτήν εμβαλείν την γέενναν», διακηρύσσει από του Θρόνου τούτου της Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννης ο Χρυσόστομος (Εις Τίτον Α΄ P.G. 62, 667-668) και προς σε σήμερον, Ιερώτατε άγιε αδελφέ, και συλλειτουργέ από της σήμερον των ιερών μυστηρίων της Χάριτος, Μητροπολίτα Σηλυβρίας κύριε Μάξιμε.
Καί συ, τετελειωμένος σήμερον Πνεύματι Αγίω, Επίσκοπος της Μεγάλης Εκκλησίας, μη λησμόνει ότι «ουδέ γαρ έστιν ευδοκιμείν ως χρη, μη πληρωθέντα της χάριτος εκείνης· καθάπερ, ουκ έστι γενναίόν τι ποιείν ή μέγα, μη της του Χριστού ροπής απολαύσαντα» (Ι. Χρυσοστόμου, Εις Ματθαίον ΝΕ΄, P.G. 58, 548).
Την χαράν και ευφροσύνην της εορτής και μνήμης του αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος και ιαματικού Παντελεήμονος πληροί η σημερινή εις Επίσκοπον χειροτονία της υμετέρας Ιερότητος, αδελφέ και μέχρι της χθες ημέτερε Αρχιδιάκονε κύριε Μάξιμε.
Διηκόνησας ευόρκως, πιστώς και θεαρέστως επί σειράν ετών το Οικουμενικόν Πατριαρχείον εις την έδραν αυτού, προσελθών εις τας τάξεις του ιερού κλήρου αυτού και τιμηθείς διά του ονόματος του προασπιστού της πίστεως και πολεμίου των αιρέσεων μεγάλου Πατρός της Εκκλησίας, αλλά και του μεγάλου εν εκκλησιαστικοίς ανδράσι και Ιεράρχαις της Μητρός Εκκλησίας, τελευταίου Σχολάρχου της Ιεράς Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, μακαριστού σοφού διδασκάλου Μητροπολίτου Σταυρουπόλεως κυρού Μαξίμου Ρεπανέλλη.
Ελθόντι εκ της πόλεως του μαρτυρίου του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, σοι εδόθη ο κλήρος παρά Θεού να συνεχίσης την ζωήν σου και την διακονίαν σου εις την ιδρυθείσαν υπό του ιδίου εσταυρωμένου χιαστί Αποστόλου, πολυειδώς και πολυτρόπως και πολυμερώς εσταυρωμένην και αεί σταυρουμένην υπό των εγγύς και των μακράν, ξένων και μη, ορθοδόξων και ετεροδόξων, αλλά πάντοτε ορθοτομούσαν τον λόγον της του Χριστού αληθείας, Μητέρα Εκκλησίαν της Κωνσταντινουπόλεως. Όλα αυτά τα έτη, τα διήλθες διακονών και προσφέρων, ωσεί παρών εν τη γενετείρα σου πόλει ως και ενταύθα, καθότι ο Πρωτόκλητος Απόστολος είναι ο κοινός προστάτης και έφορος εκείνης τε και της βασιλίδος των πόλεων.
Η λιπαρά μόρφωσίς σου και ιδία η πνευματική εν Χριστώ και κατά Χριστόν ενάρετος ζωή σου και το πανθομολογούμενον ήθος σου, η αγωγή σου, την οποίαν σοι ενέπνευσεν η κατά σάρκα, χαίρουσα σήμερον με την χαράν σου, μήτηρ σου, αγαπητή εις όλους εδώ Ευγενεστάτη κυρία Ελένη, σε εβοήθησαν εις την διακονίαν σου, καθ᾿ ην διέθεσες αφειδώς τα τάλαντα, διά των οποίων σε εκόσμησεν ο Θεός, και απάσας τας δυνάμεις σου, εις δόξαν Αυτού. Αι σπουδαί σου εν τη Θεολογική Σχολή του Βελιγραδίου σε έφεραν εις επαφήν με την ακραιφνή Ορθόδοξον Σερβικήν παράδοσιν και πνευματικότη-τα, και μάλιστα με τους μεγάλους συγχρόνους Θεολόγους πατέρας και φωστήρας της Εκκλησίας ταύτης, τους Αγίους Νικόλαον Βελιμίροβιτς και Ιουστίνον Πόποβιτς, τους στύλους αναδειχθέντας κατά τους εσχάτους καιρούς της αδελφής Εκκλησίας της Σερβίας, και παρά τους οποίους εμαθήτευσε μέγα τμήμα της συγχρόνου Ιεραρχίας αυτής και οι εκεί διδάσκαλοί σου.
Εν ταυτώ, αι σπουδαί σου επί πενταετίαν και η εκπόνησις της διδακτορικής διατριβής σου εις το Πανεπιστήμιον του Λονδίνου, υπό την καθοδήγησιν και του Ιερωτάτου αδελφού Μητροπολίτου Διοκλείας κυρίου Καλλίστου, διηύρυναν τον ορίζοντα της θεολογικής γνώσεώς σου, το δε πόνημά σου περί του πρωτείου εν τη Εκκλησία, όπως όλοι γνωρίζομεν, απέσπασεν ήδη ευμενείς κριτικάς υπό των ειδότων.
Από της εις διάκονον εις τον Ιερόν Ναόν της Αγίας Ευφημίας Χαλκηδόνος χειροτονίας σου, υπό του τότε Μητροπολίτου Χαλκηδόνος και νυν Νικομηδείας κυρίου Ιωακείμ, και μέχρι σήμερον, διακονήσας ως Κωδικογράφος της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, ως Μέγας Αρχιδιάκονος και ως γραμματεύς διαφόρων Συνοδικών Επιτροπών του Οικουμενικού Θρόνου, αλλά και εξ ετέρων υπευθύνων τομέων και αποστολών, αίτινες κατά καιρούς σοι ανετέθησαν, απέδειξας αφοσίωσιν και αναλωτικήν αγάπην και παραδοσιακόν εκκλησιαστικόν ήθος και φρόνημα, και ζωήν κατά πάντα ηθικήν και σεμνήν.
Διό και πάντες οι γνωρίζοντες και αγαπώντες σε βαθέως, με επί κεφαλής την ημετέραν Μετριότητα, χαίρομεν νυν διά την επιβράβευσιν των υπέρ της Εκκλησίας κόπων σου, και έχομεν την ελπίδα και την προσδοκίαν ότι θα συνεχίσης εξ ίσου καρποφόρως και θυσιαστικώς την εκδαπάνησίν σου εις τας πνευματικάς και διοικητικάς ανάγκας της Μητρός Εκκλησίας.
Άλλωστε, και διά της, ως εκ της προηγουμένης θέσεώς σου του Μ. Αρχιδιακόνου, ευθύνης σου διά τους διακόνους και Ιεροψάλτας της καθ᾿ ημάς Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως και διά τον ενταύθα Σύνδεσμον Μουσικοφίλων, επέδειξας ιδιαίτερον ζήλον διά την καλλιέργειαν και ανάδειξιν της πατρώας εκκλησιαστικής μουσικής ημών παραδόσεως κατά το ύφος της Μεγάλης Εκκλησίας, το οποίον ενδιαφέρον είμεθα βέβαιοι ότι και εν τοις εφεξής όχι μόνον θα διατηρήσης αλλά και θα επαυξήσης.
Εις την αρχομένην, λοιπόν, αρχιερατικήν διακονίαν σου θα σε συνοδεύουν ασφαλώς η ευχή και η Πατριαρχική μας ευλογία, αγάπη και στοργή, αι ευχαί του μακαριστού πατρός σου και της συνευφραινομένης σήμερον μητρός σου και των λοιπών οικείων σου και των συναδέλφων σου κληρικών εν τη Πατριαρχική Αυλή και των πολυπληθών φίλων και γνωστών και συγγενών σου, οι οποίοι σε εστήριξαν καθ᾿ όλον αυτό το διάστημα, και μετά φιλοθείας εορτάζουν και πανηγυρίζουν μαζί σου την ημέραν ταύτην την μεγάλην και μοναδικήν διά την ζωήν και την κληρικήν σου πορείαν. Ιδιαιτέρως θα σε στηρίζουν αι πατρικαί ευχαί των αγίων αρχιερέων μετά των οποίων σε εχειροτονήσαμεν εις Επίσκοπον, των τε εντεύθεν και των επί τούτω ευγενώς προσελθόντων εκ του εξωτερικού, οίτινές σε περιβάλλουν με την αγάπην και την εκτίμησίν των. Ημείς τους ευχαριστούμεν από καρδίας διά την πρόφρονα συμμετοχήν των εις την χαράν της Μητρός Εκκλησίας, την δεδικαιολογημένην διά την απόκτησιν ενός νέου αξίου Ιεράρχου της.
Αι ευχαί και πρεσβείαι του σήμερον εορταζομένου αγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος, και του ιδρυτού και εφόρου της Μητρός Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως και της Ιεράς Μητροπόλεως της ιστορικής πόλεως των Πατρών Αγίου ενδόξου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, θα είναι συνοδοί σου, κατά την από τούδε πλέον υπεύθυνον πορείαν σου. Πρέπει όμως και συ να έχης πάντοτε προ οφθαλμών σου το παράδειγμά των και να είσαι έτοιμος να κακοπαθήσης και να υποστής μετά χαράς και δοξολογίας κάθε δυσκολίαν και εμπόδιον, τα οποία ενδεχομένως θα παρουσιασθούν εις την οδόν σου, αίρων μεθ᾿ υπομονής τον χρηστόν και ελαφρόν ζυγόν του Χριστού, όστις μετά βεβαιότητος οδηγεί εις το ανέσπερον φως της βασιλείας Του. Έχε κατά νούν την πορείαν του πλέον ευκλεούς βλαστού της Ιεράς Μητροπόλεώς σου, της γειτονικής Σηλυβρίας της Ανατολικής Θράκης, Αγίου Νεκταρίου, όστις εσυκοφαντήθη και εδιώχθη όσον ουδείς έτερος ποιμήν της Εκκλησίας ημών, αλλά διά τούτο εδοξάσθη και θαυματουργεί, και ούτως απεδείχθη και εν τη περιπτώσει του περιτράνως το Πατερικόν ότι «ου μικρός άθλος, αλλά και σφόδρα μέγας ούτος ο της συκοφαντίας εστί» (Ιερού Χρυσοστόμου, προς Ολυμπιάδα, επιστολή ΙΓ΄, P.G. 52, 606).
Σε συγχαίρομεν εγκαρδίως προσωπικώς και εκ μέρους της περί ημάς σεβασμίας Ιεραρχίας του Οικουμενικού Θρόνου, σοι ευχόμεθα διαπύρως πλουσίαν την ευλογίαν του αρχιποίμενος Χριστού, του καλέσαντός σε εις διακονίαν του λαού και της Εκκλησίας Του, ως και τον φωτισμόν του Παρακλήτου Πνεύματος, του αναπληρούντος τας ασθενείας και ελλείψεις ημών, ίνα και ως Μητροπολίτης του Οικουμενικού Πατριαρχείου στηρίξης και συνδράμης αποτελεσματικώς το έργον αυτού και δικαιώσης, διά της ευσυνειδήτου αρχιερατικής διακονίας και εναρέτου πολιτείας σου, την ημετέραν πρόβλησιν και την επιλογήν των ομοφώνως προκρινάντων σε σεβασμίων μελών της Αγίας και Ιεράς Συνόδου.
Η Πατριαρχική ημών προτροπή προς σε, Ιερώτατε αδελφέ άγιε Σηλυβρίας κύριε Μάξιμε, είναι αυτή του Μεγάλου Βασιλείου προς τον νεοχειροτονηθέντα Επίσκοπον Ικονίου Αμφιλόχιον: «Ανδρίζου τοίνυν και ίσχυε, […] Καί γαρ απέστειλέ σε ο Χριστός ουχ ετέροις κατακολουθείν, αλλ᾿ αυτόν καθηγείσθαι των σωζομένων […] και έσο μη εκ του τόπου σεμνυνόμενος, αλλά τον τόπον σεμνύνων» (πρβλ. Μεγάλου Βασιλείου, Επιστολαί 161 και 98, P.G.32, 629B-632A και πρβλ. 32,497A). Αμήν.
-120x86.jpg)
