Μία πλήρη πνευματικότητας ομιλία παρέθεσε ο Μητροπολήτης Σηλυβρίας Μάξιμος, σε δεξίωση που παρατέθηκε στην Αίθουσα του Θρόνου, του Οικουμενικού Πατριαρχείου, μετά το πέρας της χειροτονίας του.
Είχε προηγηθεί μία λαμπρή τελετή, στον κατάμεστο από πιστούς πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι.
Το πλήρες κείμενο της ομιλίας
Παναγιώτατε Δέσποτα,
Σεβασμιώτατοι και Θεοφιλέστατοι, άγιοι Αρχιερείς,
Σεβαστοί Πατέρες,
Εξοχώτατε κ. Πρέσβυ,
Γενικέ Πρόξενε της Ελλάδος ενταύθα,
Ευλογημένε Λαέ του Κυρίου,
Εν απείρω ευγνωμοσύνη προς τον εν Τριάδι Άγιον Θεόν εχειροτονήθην σήμερον εις Επίσκοπον της ιστορικής και αγιοτόκου εν Σηλυβρία Εκκλησίας. Ως έδοξε τω Κυρίω, ούτω και εγένετο. Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον, από του νυν και έως του αιώνος!
Επικαλούμαι τας ευχάς των Αγίων της πόλεως ταύτης της Θρακικής χερσονήσου της κρίμασιν οις οίδε Κύριος δοκιμασθείσης και απορφανισθείσης του ενδόξου και πεπολιτισμένου λαού αυτής. Επικαλούμαι τας ευχάς του μεγάλου τέκνου αυτής Αγίου Νεκταρίου, Μητροπολίτου Πενταπόλεως, προς τον οποίον, Παναγιώτατε Δέσποτα, τρέφω μεγάλην ευλάβειαν και τον χώρον της εν Σηλυβρία οικίας του οποίου, συχνάκις επεσκεπτόμην προσευχητικώς μετά Κληρικών, μοναχών και λαικών. Ως εκ τούτου, πιστεύω, Παναγιώτατε, ότι η εκλογή μου εις Μητροπολίτην Σηλυβρίας είναι γεγονός το οποίον επραγματοποιήθη τη ευλογία του Αγίου Νεκταρίου, του οποίου η χείρ με ωδήγησεν από ετών εις την ιδιαιτέραν αυτού πατρίδα, όπου ενοικεί και περιπολεύει ο Άγιος και πάντοτε η ψυχή μου ησθάνετο έλξιν διά τον ηγιασμένον εκείνον τόπον.
Καί εξεφράσθη το άγιον θέλημα του Κυρίου Συνοδικώς τη προτροπή και εισηγήσει της Υμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος.
Επί τω ιερώ γεγονότι της εκλογής μου, κάλλιον θα ήτο να σιωπήσω και μόνον να ενωτισθώ εν ταπεινώσει το θέλημα του Κυρίου, πλην όμως εις την καρδίαν μου, εις το όργανον τούτο διά του οποίου βιώνεται και εκφράζεται, κατά τους Πατέρας της Εκκλησίας, η αγάπη προς τον Θεόν και τον συνάνθρωπον, υπερίσχυσε το χωρίον του ψαλμωδού: «Εάν επιλάθωμαί σου Ιερουσαλήμ κολληθείη η γλώσσα μου τω λάρυγγί μου». Καί επιτραπήτω μοι εν προκειμένω να παραλλάξω το ψαλμικόν χωρίον: «Εάν επιλάθωμαί σου Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία των φανερών και αφανών σου ευεργεσιών των εις εμέ γεγενημένων κολληθείη η γλώσσά μου τω λάρυγγί μου».
Δεν επιθυμώ να επαναλάβω αυτονοήτους σκέψεις, εκφραζομένας εις τοιαύτας περιστάσεις ως η σημερινή. Είναι γνωστή εις πάντας ημάς η σπουδαιότης της θέσεως του Επισκόπου εν τη Εκκλησία και ότι το λειτούργημά του υπάρχει διά να υπηρετή την ζωήν και ενότητα της Εκκλησίας. Άλλωστε ο απονεμόμενος σεβασμός του ευσεβούς λαού εις το πρόσωπον του Επισκόπου είναι απόδειξις της μεγάλης σημασίας του επισκοπικού θεσμού. Είναι επίσης γνωστόν ότι ο Επίσκοπος ευρίσκεται εις τύπον και τόπον Χριστού, αδιαρρήκτως συνδεδεμένος μετά της Εκκλησίας αυτού, ως ο Χριστός μετά της Εκκλησίας, Κεφαλή και Σώμα.
Προτιμώ να καταστήσω ημάς κοινωνούς των προς το ταπεινόν μου πρόσωπον γενομένων ευεργεσιών της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, την οποίαν εν τέλει κατευθύνει και ποδηγετεί ο Κύριος διά των θεσμικών και άλλων προσώπων.
Καί πρώτον μεν ευχαριστώ Υμάς, Παναγιώτατε Δέσποτα, ο Οποίος, τη επινεύσει του Αγίου Πνεύματος εισηγήθη- τε, εν τη διακρινούση Υμάς πατρική αγάπη την εις Επίσκοπον εκλογήν μου.
Ομιλών την γλώσσαν της αληθείας, οφείλω να ομολογήσω την προς το πρόσωπόν μου επιδειχθείσαν μεγάλην πατρικήν εύνοιαν Υμών, άνευ της οποίας δεν θα ηδυνάμην να καταστώ κληρικός της Αγίας του Χριστού Μ. Εκκλησίας και να βιώσω το ήθος και το φρόνημα αυτής, μάλιστα δε να σπουδάσω εις την Εσπερίαν. Εκ νεότητός μου η Σεπτή Κορυφή της Ορθοδοξίας επιδεικνύει πατρικήν εμπιστοσύνην εις το ταπεινόν μου πρόσωπον και διά τούτο οφείλω και υποβάλλω Αυτή υιικήν ευγνωμοσύνην, ανυπόκριτον και ειλικρινή αγάπην και παρακαλώ την Παναγιότητά Του να προσεύχηται προς τον Κύριον διά την εκκλησιαστικήν μου τελείωσιν.
Ενώπιον του σεπτού προσώπου Σας, Παναγιώτατε, υπόσχομαι και πάλιν ότι ως Αρχιερεύς του μαρτυρικού Οικουμενικού Πατριαρχείου, του πρώτου Θρόνου της Ορθοδοξίας, θα υπερασπίζωμαι παντί σθένει τα κανονικά δίκαια και προνόμια αυτού.
Εν συνεχεία, εκφράζω τας υιικάς μου ευχαριστίας προς τους αγίους Συνοδικούς Αρχιερείς, οι οποίοι διά της τιμίας αυτών ψήφου κατέστησαν την αναξιότητά μου Μητροπολίτην της ενδόξου και πολυπαθούς πόλεως της Σηλυβρίας.
Οφείλω επίσης ευχαριστίας εκ βαθέων προς τον Σεβ. Μητροπολίτην Καλλιουπόλεως και Μαδύτου κ. Στέφανον, πολύτιμον αδελφόν και φίλον εκ νεότητός μου, ο οποίος μόλις εχθές έθεσεν επί της χοικής κεφαλής μου τας τιμίας χείρας αυτού και με εχειροτόνησεν εις Πρεσβύτερον, προς τους συγχειροτονήσαντάς με Σεβ. Αρχιερείς, προς τους ενταύθα αγίους Αρχιερείς, των οποίων η πατρική αγάπη και πολύτιμος πείρα με εστήριξαν κατά την διακονίαν μου εν τη Πατριαρχική αυλή, καθώς και προς εκ του εξωτερικού ελθόντας Ιεράρχας διά την πολύτιμον παρουσίαν των.
Προς τον πρύτανην των θεολόγων Σεβ. Μητροπολίτην Περγάμου κ. Ιωάννην απευθύνω τας υιικάς μου ευχαριστίας διά την πατρικήν του αγάπην, την πνευματικήν στήριξιν και καθοδήγησιν εις την θεολογικήν μου πορείαν, καθώς και διά την ουσιαστικήν συμβολήν του και συνεισφοράν κατά την εν Αγγλία παραμονήν μου. Αισθάνομαι επιτακτικόν το χρέος να ευχαριστήσω, μετά πολλής τιμής και ευγνωμοσύνης, τον Πανοσιολ. Πρεσβύτερον κ. Paul McPartlan, επιβλέποντα Καθηγητήν μου εν Λονδίνω και λαμπρόν θεολόγον, διότι εμόχθησε και συνέβαλε μεγάλως κατά την δύσκολον πορείαν της συγγραφής της διδακτορικής μου διατριβής. Οφείλω εκ βαθέων ευχαριστίας διά την προσέλευσιν του τε Σεβ. Αρχιεπισκόπου Θουρίου κ. Antonio Lucibello, Νουντσίου του Βατικανού εν Αγκύρα, και του Οσιολ. κ. Ανδρέου Palmieri, Υπογραμματέως του Ποντιφικού Συμβουλίου διά την προώθησιν της ενότητος των Χριστιανών.
Περιποιεί ιδιαιτέραν τιμήν δι’εμέ η παρουσία του Σεβ. Μητροπολίτου Μαυροβουνίου κ. Αμφιλοχίου, Καθηγητού μου εν τη Θεολογική Σχολή Βελιγραδίου, ο οποίος μετά των άλλων Καθηγητών αυτής εμόχθησαν διά την θεολογικήν μου εκπαίδευσιν, και η παρουσία των φίλων και αδελφών Πανιερ. Αρχιεπισκόπου Κατάρων κ. Μακαρίου και Θεοφιλ. Επισκόπου κ. Μαξίμου, διακονούντος εν Καλιφορνία, πιστών συνοδοιπόρων κατά τα δύσκολα χρόνια των σπουδών μας εν τη ως άνω Θεολογική Σχολή.
Ευχαριστώ επίσης τον Σεβ. Μητροπολίτην Πατρών κ. Χρυσόστομον, ποιμενάρχην της γενετείρας μου, και άπαντας τους εκ της πόλεως του μαρτυρίου του Αποστόλου Ανδρέου προσελθόντας Κληρικούς και λαικούς, καθώς και τους λοιπούς κληρικούς και πιστούς εκ του εξωτερικού ελθόντας ίνα συμμετάσχωσιν εις την σημαντικήν ταύτην στιγμήν της ζωής μου.
Προς τους πατέρας της Πατριαρχικής Αυλής και τους εν τοις Πατριαρχείοις εργαζομένους απευθύνω εγκάρδιον ασπασμόν, ευχαριστών αυτούς διά την εν παντί συμπαράστασίν των.
Εις τον Εντιμολογιώτατον Άρχοντα κ. Κωνσταντίνον Δεληκωνσταντήν, σοφόν και ευπροσήγορον Καθηγητήν της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, ο οποίος κατά τας σπουδάς μου εις την Ανωτέραν Εκκλησιαστικήν Σχολήν Αθηνών, ουχί μόνον διεμόρφωσεν, ως Καθηγητής και Διδάσκαλος, την προσωπικότητά μου, αλλά υπήρξε και ο αποφασιστικός κρίκος εις την σύνδεσίν μου μετά της Α.Θ.Παναγιότητος, εκφράζω τας ταπεινάς μου ευχαριστίας και δι’ αυτού προς όλους τους χρηματίσαντας Καθηγητάς εν τη ως άνω Σχολή.
Τέλος, εν πολλή ευγνωμοσύνη και αγάπη αναφέρομαι προς το πρόσωπον του μεταστάντος εις ουρανούς πατρός μου Ιωάννου, ευχαριστώ δε εκ βαθέων την μητέρα μου Ελένην, δι’όσα στοργικώς έπραξε και πράττει υπέρ εμού, την αυταδέλφην μου Ιουλίαν και άπαντας τους συγγενείς μου διά την ενταύθα ενισχυτικήν παρουσίαν των.
Περαίνων τον λόγον μου, Παναγιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, παρακαλώ άπαντας όπως προσεύχωνται προς την προστάτιδα της ταπεινής μου Επαρχίας, Παναγίαν την Σηλυβριανήν, της οποίας η εφέστιος εικών είναι αποτεθησαυρισμένη εν Ελλάδι, τον προστάτην μου Άγιον Μάξιμον τον Ομολογητήν, ίνα ο Κύριος της Εκκλησίας με αναδείξη πιστόν, γνήσιον και αληθινόν Επίσκοπον αυτής, κατά την μεγάλην ημέραν της ενδόξου Δευτέρας Αυτού παρουσίας.
Αυτώ η δόξα και το κράτος και η τιμή και η προσκύνησις εις τους αιώνας. Αμήν!»
-120x86.jpg)
){kind=link}