Βαρθολομαίος: Να τελειώσει ο πόλεμος και τα βάσανα για τους χριστιανούς στη Συρία, το Ιράκ και αλλού

H Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή στην πρωτοχρονιάτικη τελετή στο Φανάρι

Του φιλολόγου Γιάννη Γιγουρτσή, Καθηγητή στην Μεγάλη του Γένους Σχολή

Το να είσαι μαθητής ή καθηγητής στην Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή και να αποτελείς μέλος της οικογένειας και κομμάτι της ζωντανής συνέχειας του μακροβιότερου και ιστορικότερου εκπαιδευτικού ιδρύματος του ελληνικού κόσμου, ενός σχολείου που παρέχει αδιάλειπτα παιδεία, και μάλιστα ελληνική παιδεία, για περισσότερο από πεντέμισι αιώνες και που παρά τα προβλήματα, τις δυσκολίες της συγκυρίας, συνεχίζει την πορεία του με αισιοδοξία στο μέλλον, αποτελεί από μόνο του τεράστια τιμή αλλά και ευθύνη και προκαλεί, δικαιολογημένα συγκίνηση και περηφάνια.

Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτού του σχολείου, της Μεγάλης Σχολής όπως συνήθως την λέμε, ίσως το κυριότερο, είναι η ιδιαίτερη σύνδεσή της με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Άλλωστε, η Σχολή ιδρύθηκε ακριβώς για να εκπαιδεύσει αρχικά, μετά την Άλωση, τα στελέχη του ανασυσταθέντος Πατριαρχείου και να προετοιμάσει τους μελλοντικούς μητροπολίτες και πατριάρχες.

Υπό την έννοια αυτή μάλιστα, μπορεί να ισχυριστεί κανείς βάσιμα πως η Μεγάλη του Γένους Σχολή αποτελεί και την μητέρα όχι μόνο όλων των σχολείων του ελληνισμού αλλά και όλων των ορθοδόξων θεολογικών σχολών ανά τον κόσμο. Η ιδιαίτερη αυτή σχέση με το Πατριαρχείο αντικατοπτρίζεται με πολλούς τρόπους, περισσότερο ή λιγότερο φανερούς, και δηλώνεται συμβολικά με ορισμένες κινήσεις που μέσα από το συμβολισμό τους αναδεικνύουν αυτή ακριβώς την ιδιαιτερότητα.

Μία από αυτές είναι η συμμετοχή και η περίοπτη θέση της Μεγάλης του Γένους Σχολής στην επίσημη τελετή για την ετήσια κοπή της Βασιλόπιτας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η οποία γίνεται κάθε χρόνο το απόγευμα της 31ης Δεκεμβρίου με την συμμετοχή της πατριαρχικής αυλής, των πατριαρχικών χορών και στενών φίλων του Πατριαρχείου στην λεγόμενη “αίθουσα του θρόνου” στο Φανάρι.
Αξίζει να σημειώσω, πως φέτος στον σύντομο χαιρετισμό του ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος υπογράμμισε με λιτότητα και σαφήνεια, όπως το συνηθίζει όταν μιλά εκτός κειμένου, ότι πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για τα καλά που έχουμε στην ζωή μας και να ευλογούμε την ειρήνη στην οποία ζούμε.

Συγχρόνως έκανε εκτενή αναφορά στα πάθη και τα βάσανα των Χριστιανών της Μέσης Ανατολής, που αποτελούν τα μεγαλύτερα θύματα του άθλιου πολέμου στην περιοχή. “Το περασμένο Σάββατο πήγα και έφαγα μαζί με κάποιους από τους ανθρώπους αυτούς, με τους πρόσφυγες, σε ένα χώρο όπου φιλοξενούνται από την εδώ εκκλησία των Συροϊακωβιτών” μας είπε.”Πόθος τους είναι να πάνε στην Ευρώπη και να ενωθούν με τις οικογένειές του που βρίσκονται εκεί. Εκείνη την ημέρα με πληροφόρησαν πως 20 από αυτούς είχαν φύγει με ένα σαπιοκάραβο για να περάσουν στην Ελλάδα. Ανησύχησα, και όταν ρώτησα την επομένη, μου είπαν πως ευτυχώς (αν μπορεί κανείς να πει ευτυχώς σε αυτές τις περιπτώσεις, αλλά το λέει όταν σκέφτεται πόσοι άνθρωποι έχουν πνιγεί στην ίδια προσπάθεια στα νερά του Αιγαίου) τα κατάφεραν να φτάσουν. Ας τους σκεφτούμε σήμερα στο πλούσιο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι μας και ας ευχηθούμε να τελειώσει ο πόλεμος και τα βάσανα για τους χριστιανούς και όλους τους ανθρώπους που υποφέρουν στη Συρία, το Ιράκ και αλλού στον κόσμο” κατέληξε ο Πατριάρχης με ειλικρινή συγκίνηση.
Από την Πόλη, την καρδία του Γένους μας, εύχομαι σε όλους σας Καλή Χρονιά με υγεία, ευτυχία, αγάπη και προκοπή για εσάς και τις οικογένειές σας, ειρήνη και ανοχή στον “Άλλο”, καταλλαγή και ευημερία για όλον τον κόσμο.