“Ουδέποτε, ίσως, άλλοτε η αποκατάστασις της ενότητος των χριστιανών ήτο τόσον επιτακτική και επιβεβλημένη όσον σήμερον” ανέφερε μεταξύ άλλων στο χαιρετισμό του ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, προς την Αντιπροσωπεία των Ρωμαιοκαθολικών κατά τη σημερινή Θρονική Εορτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Κατα τα άλλα χαρακτήρισε για πολλοστή φορά τον Πάπα “αδελφό”, επισήμανε πως στόχος είναι η πλήρης κοινωνία και ένωση μέσω του διαλόγου, χαρακτήρισε “εξαίρετο” το κείμενο της Ραβέννας (σ.σ. κείμενο που δεν έχει εγκριθεί από τη ρωσική εκκλησία),
Αναλυτικά όσα ανέφερε:
Σεβασμιώτατε Καρδινάλιε κύριε Kurt Koch, μετά της εντίμου Συνοδείας υμών της αποτελούσης την επίσημον Αντιπροσωπείαν της αδελφής Εκκλησίας της Πρεσβυτέρας Ρώμης,
Σεβασμιώτατε Καρδινάλιε κύριε Reinhard Marx, Αρχιεπίσκοπε Μονάχου και Freising, Πρόεδρε της Συνόδου των Επισκόπων της Γερμανίας,
Εν αγάπη βαθεία και εξιδιασμένη τιμή χαιρετίζομεν την ενταύθα παρουσίαν υμών, κομιστών της αδελφικής αγάπης και των συγχαρητηρίων ευχών της Αυτού Αγιότητος του Πάπα Φραγκίσκου, πεφιλημένου ημίν αδελφού, προς τον οποίον εκφράζομεν τας θερμάς ευχαριστίας ημών προσωπικώς και της καθ᾿ ημάς Αγιωτάτης Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως διά την εν τω προσώπω υμών φιλόφρονα συμμετοχήν της Εκκλησίας αυτού και κατά τον εφετεινόν εορτασμόν της Θρονικής ημών Εορτής. Μετ᾿ ιδιαιτέρας χαράς και ευγνωμοσύνης αναμιμνησκόμεθα της κατά την εύσημον ταύτην ημέραν του παρελθόντος έτους προσωπικής παρουσίας της Αυτού Αγιότητος εν τω μέσω ημών, διά την οποίαν και αύθις εκφράζομεν τας θερμάς ημών ευχαριστίας, εκτιμώντες αυτήν ως εκδήλωσιν της αγάπης του Χριστού, η οποία, κατά τον Απόστολον, «συνέχει ημάς» (Β΄ Κορ. 5, 14), και ως συμπαράστασιν και στήριξιν της Εκκλησίας ημών εν τω αγώνι της μαρτυρίας του Ευαγγελίου εις τον σύγχρονον κόσμον.
Η σημερινή θρονική εορτή της ημετέρας Εκκλησίας αποτελεί εν πολλοίς εορτήν κοινήν των δύο Εκκλησιών, Παλαιάς και Νέας Ρώμης. Καί τούτο διότι οι ιδρυταί αυτών, Απόστολοι Πέτρος και Ανδρέας υπήρξαν κατά σάρκα αυτάδελφοι, αλλά και, κατά την διήγησιν του ιερού Ευαγγελίου, την οποίαν ηκούσαμεν αναγινωσκομένην κατά την σημερινήν Θείαν Λειτουργίαν, από κοινού συνήντησαν τον Κύριον και ανεγνώρισαν Αυτόν ως τον Μεσσίαν και Σωτήρα του κόσμου. Έκτοτε επί μίαν περίπου χιλιετίαν αι δύο Εκκλησίαι, τας οποίας ούτοι ίδρυσαν διά του κηρύγματος και του μαρτυρίου των, συνεπορεύθησαν εν τη αυτή πίστει, ηνωμέναι εν τω κοινώ Ποτηρίω της ζωής, έχουσαι κοινούς Πατέρας και διδασκάλους, τιμώσαι τους αυτούς αγίους και κατ᾿ εξοχήν την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Την πλήρη ταύτην κοινωνίαν και ένωσιν επιδιώκουν ήδη αι δύο αύται Εκκλησίαι να επανεύρουν υπερβαίνουσαι και θεραπεύουσαι τας επενεχθείσας κατά την δευτέραν χιλιετίαν εις το σώμα της Εκκλησίας πληγάς διά του διαλόγου της αγάπης και της αληθείας, ο οποίος ήρξατο τη ιστορική πρωτοβουλία αοιδίμων ηγετών αμφοτέρων των Εκκλησιών και συνεχίζεται, θεία χάριτι, μέχρι σήμερον.
Εκ των διαλόγων τούτων, ο διάλογος της αγάπης ήρξατο διά μιάς εξόχως συμβολικής Πράξεως αμφοτέρων των Εκκλησιών, της εν έτει 1965 άρσεως των εκατέρωθεν αναθεμάτων, διά των οποίων, κρίμασιν οις οίδε Κύριος, αι Εκκλησίαι Ρώμης και Κωνσταντινουπόλεως απεσχίσθησαν αλλήλων κατά το Σχίσμα του 1054 μ.Χ., την απαρχήν ταύτην των θλιβερών γεγονότων, τα οποία επηκολούθησαν εις τας σχέσεις των Εκκλησιών Ανατολής και Δύσεως επί χίλια περίπου έτη. Της ιστορικής ταύτης Πράξεως της άρσεως των αναθεμάτων εορτάζομεν εφέτος την πεντηκοστήν επέτειον δοξάζοντες τον Θεόν της αγάπης, διότι απήλειψεν από των καρδιών ημών παν ίχνος μνησικακίας δι᾿ όσα κατά την δευτέραν χιλιετίαν διετάραξαν τας αδελφικάς σχέσεις των Εκκλησιών ημών, και διά της «καθάρσεως της μνήμης» κατέστησεν αυτάς και πάλιν «αδελφάς Εκκλησίας» αποζητούσας διά του διαλόγου της αληθείας την πλήρη αποκατάστασιν της ενότητος αυτών εν τη κοινωνία της Ευχαριστιακής Τραπέζης. Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον διά την αποκατασταθείσαν αγάπην, ήτις είθε να παραμείνη αρραγής εις τους αιώνας!
Τούς αγλαούς καρπούς του διαλόγου της αγάπης δρέπομεν και απολαμβάνομεν εν τω καθ᾿ ημέραν βίω των πιστών ημών, ιδία εν τη Διασπορά και εις τας χώρας, αι οποίαι παραδοσιακώς ανήκον πάντοτε εις την δικαιοδοσίαν της Εκκλησίας Ρώμης, ένθα η αρμονική και δημιουργική συνύπαρξις και συνεργασία Ρωμαιοκαθολικών και Ορθοδόξων είναι ιδιαιτέρως ισχυρά. Τοιούτος χώρος αγαστής και αδελφικής συνεργασίας του κλήρου και των πιστών των δύο Εκκλησιών ημών είναι και η Γερμανία, διό και δραττόμεθα της ευκαιρίας της εν τω μέσω ημών παρουσίας της υμετέρας Σεβασμιότητος, Καρδινάλιε κ. Reinhard Marx, Αρχιεπίσκοπε του Μονάχου και του Freising και Πρόεδρε της Συνόδου των Καθολικών Επισκόπων της Γερμανίας, όπως εκφράσωμεν προς υμάς προσωπικώς και την ης ηγείσθε τοπικήν Εκκλησίαν τας θερμάς ευχαριστίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της ημετέρας Μετριότητος διά την πολλαπλήν και πολύτιμον βοήθειαν, την οποίαν προσφέρετε προς τον αγαπητόν αδελφόν Μητροπολίτην Γερμανίας κ. Αυγουστίνον και τους Ορθοδόξους κληρικούς και πιστούς αυτού, εις την απρόσκοπτον επιτέλεσιν του έργου και της αποστολής αυτών εν αγαστή συνεργασία μετά των Ρωμαιοκαθολικών αδελφών των. Είθε η αρμονική αύτη συνύπαρξις και συνεργασία να εδραιώται και αναπτύσσηται διαρκώς και περισσότερον προς προαγωγήν της ενότητος της Εκκλησίας του Χριστού και προβολήν του μηνύματος του Ευαγγελίου εις τον σύγχρονον κόσμον.
Μετά πολλής προσοχής και ανυστάκτου προσευχής παρακολουθούμεν ωσαύτως από του ιερού τούτου Κέντρου και την πορείαν του “διαλόγου της αληθείας”, του ετέρου τούτου πυλώνος των διμερών σχέσεων των Εκκλησιών ημών, όστις από του έτους 1980 και εξής συνοδεύει σταθερώς τον διάλογον της αγάπης. Γνωρίζομεν και αναγνωρίζομεν τας δυσκολίας, τας οποίας ο διάλογος ούτος διέρχεται, ιδία κατά την παρούσαν φάσιν, κατά την οποίαν εξετάζονται ακανθώδη ζητήματα, ως εκείνο του Πρωτείου εν τη Εκκλησία, αναθαρρούμεν όμως διαπιστούντες ότι ετέθησαν ήδη ισχυραί και ορθαί βάσεις αντιμετωπίσεως του θέματος εν τω εξαιρέτω κοινώ Κειμένω της Ραβέννης, το οποίον θέτει το πλαίσιον και τας προϋποθέσεις ασκήσεως του Πρωτείου εν τη Εκκλησία, το οποίον είναι πρωτείον διακονίας, ερριζωμένον εις αυτήν ταύτην την φύσιν της Εκκλησίας και άκρως αναγκαίον διά την επιτέλεσιν της αποστολής αυτής εν τω κόσμω. Εκτιμώμεν βαθύτατα τους κόπους, τους οποίους καταβάλλει η υμετέρα Σεβασμιότης, Καρδινάλιε κ. Kurt Koch, μετά του Ορθοδόξου συμπροέδρου της Επιτροπής του Διαλόγου Ιερωτάτου Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννου και ευχόμεθα όπως συνεχίση ο Διάλογος ούτος το έργον αυτού, ενισχυόμενος υπό των πλέον ικανών θεολογικών δυνάμεων και μακράν οιασδήποτε μορφής σκοπιμοτήτων πέραν της μαρτυρίας της αληθείας εν αγάπη.
Η πορεία αύτη προς αποκατάστασιν της πλήρους ενότητος των Εκκλησιών ημών πραγματοποιείται εν τω μέσω ενός κόσμου σπαρασσομένου υπό μίσους και ποικίλων ταραχών. Καθ᾿ ημέραν γινόμεθα μάρτυρες συγκρούσεων και επιθέσεων πολλάκις κατά αθώων ανθρώπων, μάλιστα δε και εν ονόματι του Θεού. Της καταστάσεως ταύτης θύματα είναι και οι χριστιανοί εις τους τόπους, ένθα ενεφανίσθη και ηδραιώθη η Εκκλησία του Χριστού, υποχρεούμενοι άλλοτε να εγκαταλείψουν τας προγονικάς εστίας των και άλλοτε να υποστούν μαρτύρια και αυτόν τον θάνατον. Το ανθρώπινον πρόσωπον και αυτή αύτη η ανθρωπίνη ζωή τείνουν να απολέσουν την αξίαν των και ο κόσμος βυθίζεται εις πρωτόγνωρον σκότος. Η καρδία ημών σπαράσσεται από πόνον και οδύνην, και η προσευχή ημών προς τον Θεόν της αγάπης εντείνεται εκζητούσα την παρέμβασιν Αυτού. Συγχρόνως, καθίσταται πλέον επιτακτικόν το χρέος ημών όπως εντείνωμεν τας προσπαθείας διά να γίνωμεν οι εις Χριστόν πιστεύοντες μάρτυρες του Ευαγγελίου της ειρήνης και της αγάπης “εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης” (Φιλ. 2, 15) παρέχοντες ημείς πρώτοι το υπόδειγμα της καταλλαγής και της αγάπης. Ουδέποτε, ίσως, άλλοτε η αποκατάστασις της ενότητος των χριστιανών ήτο τόσον επιτακτική και επιβεβλημένη όσον σήμερον.
Είθε ο Κύριος, διά πρεσβειών του σήμερον εορταζομένου Αποστόλου Του Αγίου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου και του αυταδέλφου αυτού Αποστόλου Αγίου Πέτρου, επί του κηρύγματος και του μαρτυρίου των οποίων εθεμελιώθησαν αι Εκκλησίαι ημών, να αυξήση την συνδέουσαν ημάς αγάπην εν τω συνδέσμω της ειρήνης επ᾿ αγαθώ του δεινώς δοκιμαζομένου σήμερον ανθρώπου και προς δόξαν του εν Τριάδι Θεού ημών.
Μετά των σκέψεων και αισθημάτων τούτων υποδεχόμεθα υμάς εν τω μέσω ημών κατά την εύσημον ημέραν ταύτην, ευχαριστούντες και αύθις από καρδίας υμάς τε και τον αποστείλαντα υμάς Αγιώτατον αδελφόν Επίσκοπον Ρώμης συν πάση τη Εκκλησία αυτού.
“Ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης έσται μεθ᾿ ημών” (πρβλ. Β΄ Κορ. 13, 11). Αμήν!
-120x86.jpg)
