Ο Ιησουΐτης ιερέας Φράνς βάν ντερ Λούγκτ (Frans Van der Lugt) είναι ένα πολύ γνωστό και προσφιλές πρόσωπο σε όλους ιδιαιτερα κατά την διάρκεια του πολέμου στην Συρία.
Ολλανδός στην καταγωγή, είχε πολλά χρόνια στο Χομς.. Ζούσε πολύ πτωχικά. Μιλούσε αραβικά και είχε αναπτύξει πολλές καλές δραστηριότητες, οι οποίες τον είχαν κάνει αγαπητό στους χριστιανούς και στους μουσουλμάνους της πόλης και όλης της Συρίας. Είχε αφιερώσει την ζωή του στο ποίμνιό του.
Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, άρχισαν να γίνονται στο Χομς σκληρές μάχες μεταξύ του στρατού και των ανταρτών.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, όπου η πόλη ισοπεδώθηκε, επιτράπηκε να φύγουν όσοι ηθελαν, αλλα ο π. Φράνς δεν ήθελε να εγκαταλείψει το μοναστήρι και το ποίμνιό του. Μαζί του έμειναν λίγοι, ηλικιωμένοι κυρίως, χριστιανοί, που δεν ηθελαν και αυτοί να φύγουν και ήταν πολύ δεμένοι μαζί του (διακρίνονται στη φωτογραφία).
Έτσι ο π. Φράνς συνέχισε να μένει στο μοναστήρι του στην παλαια πόλη με τους λίγους, περίπου 150, χριστιανούς, αλλά και μουσουλμάνους.
Υπέφεραν πολύ από την πείνα, αφού το Χομς είχε σχεδόν καταστραφεί και δεν υπήρχαν προμήθειες. Μάζευαν χόρτα, τα έβραζαν και έτρωγαν. Όλοι μαζί ζούσαν σαν ένα κοινόβιο, όπως οι χριστιανοί των πρώτων χριστιανικών χρόνων. Ο πόλεμος, οι βομβαρδισμοί, ο καθημερινός κίνδυνος, η φτώχεια, η πείνα, τους είχαν κάνει όλους ένα. Ξεχάστηκαν οι διαφορές και ζούσαν ενωμένοι και αγαπημένοι, με αλληλεγγύη ο ένας για τον άλλο. Στο Χομς δεν είχε μείνει τίποτε, παρά μόνο ερείπια. Όμως στα πρόσωπα του π. Φράνς και των πιστών έλαμπε η καλοσύνη και η ειρήνη που χαρίζει μόνο Αυτός που είναι η Ειρήνη.
Ο π. Φράνς ήταν άνθρωπος μεγάλης πραότητος. Πάντα έλεγε λογια ειρήνης και αγάπης προς ολους. Καθε εβδομάδα έγραφε ένα γραμμα, όπου έλεγε τα νέα απο την γειτονιά με κάποιες φωτογραφιες. Όλοι το περίμεναν. Ήταν άνθρωπος θυσίας.
Η θυσία του π. Φράνς για τον Συριακό λαό επισφραγίστηκε με το μαρτύριό του.
Λίγο πριν το Πασχα άγνωστοι για αγνωστους λογους (ή δεν ήθελαν να φανερώσουν την αιτία), πολύ πιθανόν ισλαμιστές, τον δολοφόνησαν με κυνικό τρόπο.
Τον πυροβόλησαν στην πόρτα του μοναστηριού του.
Ο θάνατός του ηταν μεγάλος πόνος για όλους όσους τον γνώριζαν.
Δεν επέτρεψαν να τον βγάλουν έξω από το μοναστήρι για να του κάνουν την κηδεια και τον έθαψαν στην αυλή του μοναστηριού του, εκεί που αγαπούσε να κάθεται κάθε μέρα.
Μία πολλή γνωστή φράση του, που έλεγε πάντα με σπαστά αραβικά ήταν: “πάμε μπροστά με την ειρήνη του Χριστού!”.
Την φράση αυτήν την έγραψαν με κόκκινα γράμματα επάνω στον τάφο του, στην αυλή του σπιτιού του.
Την φράση αυτήν την έγραψε και την υπέγραψε ο π. Φρανς με το αίμα του.
Το παράδειγμα του π. Φρανς και των 150 φίλων του μπορεί και πρέπει να μας παραδειγματίσει.
Μήπως τελικά κάποιοι άνθρωποι έχουν χάσει πολύ περισσότερα και πολυτιμότερα πράγματα από εμάς τους Έλληνες της κρίσης, αλλά δεν έχασαν την ανθρωπιά και την ειρήνη τους, αλλά παρέμειναν χαρούμενοι, αισιόδοξοι και ευτυχισμένοι;
Μήπως τελικά αυτά που χάνουμε με την κρίση δεν αξίζουν τόσο όσο νομίζουμε;
Μήπως αυτά τα πράγματα δεν θα μας έκαναν καλύτερους και πιο ευτυχισμένους;
Ο π. ΦΡΑΝΣ. ΣΤΑ ΑΡΑΒΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟ: «ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΤΩΝ ΠΡΑΩΝ ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ. ΗΜΑΣΤΑΝ ΑΝΑΞΙΟΙ ΝΑ ΣΑΣ ΕΧΟΥΜΕ. ΣΥΓΧΩΡΗΣΕ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡ».
ΟΙ ΛΙΓΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ ΣΤΟ ΧΟΜΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ π. ΦΡΑΝΣ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΑΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΙΝΟΥΣΑΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΔΕΝ ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΤΟΥΣ.
ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΟΥ ΧΟΜΣ ΜΑΖΕΥΟΥΝ ΧΟΡΤΑ ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ
ΤΟ ΑΠΕΡΙΤΟ ΚΕΛΛΙ ΚΑΙ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΟΥ π. ΦΡΑΝΣ. ΠΡΟΤΙΜΗΣΕ ΝΑ ΣΥΓΚΑΚΟΥΧΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΡΙΑΚΟ ΛΑΟ, ΕΝΩ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΜΙΑ ΑΝΕΤΗ ΖΩΗ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΕΣ ΧΩΡΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΤΗΝ ΟΛΛΑΝΔΙΑ.
Ο ΑΠΕΡΙΤΤΟΣ ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ π. ΦΡΑΝΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ. Η ΛΕΖΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΑ ΑΡΑΒΙΚΑ ΓΡΑΦΕΙ: «Στο σπίτι σου π. Φράνς… κοιμήσου εν ειρήνη και προσεύχου υπέρ ημών».
Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ π. ΦΡΑΝΣ, ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ. ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΜΑΡΜΑΡΙΝΗ ΠΛΑΚΑ ΜΕ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΗΘΙΖΕ ΝΑ ΛΕΕΙ Ο π. ΦΡΑΝΣ: «ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ».
-250x180.jpg)
