του Γιάννη Καμπουράκη
Έντονο παρασκήνιο συνοδεύει τη συμφωνία Αλέξη Τσίπρα – Ιερώνυμου, όπως παρουσιάστηκε χθες αναλυτικά από τον πρωθυπουργό στο Μέγαρο Μαξίμου, μετά από κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών.
Οι διαπραγματεύσεις ήταν πολύμηνες και το σήμα ότι η δήθεν κόντρα θα ερχόταν με την πρόταση της πλειοψηφίας στη συζήτηση για τη Συνταγματική Αναθεώρηση ήταν προπέτασμα καπνού.
Η κυβέρνηση βρήκε στο σύμφωνο που υπέγραψαν πρωθυπουργός και Αρχιεπίσκοπος Αθηνών το θέμα που θα αλλάξει καταλυτικά τη δημόσια ατζέντα και θα δημιουργήσει το νέο κέντρο για τη δημόσια συζήτηση για αρκετό καιρό. Πολλές και ποικίλες οι αντιδράσεις, αμηχανία στη Ν.Δ. τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την πρώτη αντίδραση, έντονη κριτική από το Κίνημα Αλλαγής που μιλά για υποχώρηση της κυβέρνησης και σύγχυση που προκαλεί το κοινό ανακοινωθέν, δηλητηριώδη σχόλια για συναλλαγή του παγκαριού με την πολιτική κάλπη, που δεν είναι η πρώτη φορά που απασχολεί τη δημόσια ζωή στην Ελλάδα, κάνουν ήδη την εμφάνισή τους.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στο ραντεβού της 3ης Οκτωβρίου -που δεν ανακοινώθηκε- ανάμεσα στον κ. Τσίπρα και τον κ. Ιερώνυμο, δρομολογήθηκαν οι χθεσινές εξελίξεις και πως ο πρωθυπουργός ήδη είχε αποφασίσει ότι δεν θα άλλαζε το άρθρο 3 του Συντάγματος, πέραν της ασαφούς πρόσθεσης περί «θρησκευτικής ουδετερότητας», κάτι που επεσήμανε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στις δηλώσεις του.
Πέπλο μυστηρίου καλύπτει προς το παρόν το καθεστώς υπό το οποίο θα εργάζονται και θα πληρώνονται οι περίπου 10.000 κληρικοί, στα χνάρια της συμφωνίας της προηγούμενης κυβέρνησης (2013) με την Εκκλησία, και η ίδρυση της εταιρείας για τη διαχείριση της εκκλησιαστικής περιουσίας.
Προφανώς υπάρχουν και άλλα σημαντικά θέματα στο κοινό ανακοινωθέν και Πολιτεία και Εκκλησία προτίθενται να τα συμπεριλάβουν σε νομοθετική ρύθμιση, όπως είπε χθες ο πρωθυπουργός, είναι όμως σαφές ότι το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση θα λέει ότι προχωρά σε μία μείζονα μεταρρύθμιση που εκκρεμούσε επί πολλά χρόνια, την ίδια στιγμή που επί της ουσίας εγκαταλείπει οριστικά τα σχέδια για διαχωρισμό Κράτους – Εκκλησίας, κλείνοντας το μάτι στους εκατοντάδες χιλιάδες πιστούς και ψηφοφόρους.
Με τη στροφή των προβολέων στις σχέσεις Κράτους – Εκκλησίας, η κυβέρνηση δεν ξεφεύγει με τα μεγάλα της προβλήματα, δημιουργεί όμως τις συνθήκες για αλλαγή της ατζέντας. Παραμένει εμφανής και η πολυγλωσσία στην υπόθεση των αναδρομικών των συνταξιούχων, προβληματίζει η εσωστρέφεια που επαναφέρει η μήνυση Κοτζιά αλλά και η πορεία των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές, όχι μόνο για τις συντάξεις, αλλά και για το νόμο Κατσέλη, την παράταση του εξωδικαστικού, το σύνολο του «πακέτου» της ΔΕΘ, τα λεγόμενα «αντίμετρα» που όλοι έχουμε ξεχάσει πλέον.
Η κυβέρνηση όμως δείχνει ότι θέλει να κερδίσει λίγο πολιτικό χρόνο ώστε να οριστικοποιηθούν αυτά τα θέματα και μάλλον το καταφέρνει, φέρνοντας στο επίκεντρο τη συμφωνία Κράτους – Εκκλησίας.
