Τι ενοχλεί την κυβέρνηση: Οι θρησκείες εν γένει ή μόνον η Ορθόδοξη παράδοση;

Του Χαράλαμπου Β. Κατσιβαρδά*
Είναι πρόδηλο ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει απολέσει τη δημοκρατική νομιμοποίησή της και την εν γένει απήχηση στην κοινή γνώμη εδώ και πολύ καιρό, ένεκεν των αλλεπάλληλων θεσμικών πραξικοπημάτων και της αταλάντευτης τάσης της να…

εξυπηρετεί εξωεθνικά συμφέροντα, λογοδοτώντας για τις αντεθνικές και αντικοινωνικές πολιτικές επιλογές της εις τους επίβουλους τρίτους εντολείς ταγούς της, οι οποίοι εποφθαλμιούν επειγόντως τον διωγμό των Ελλήνων.

Είναι πλέον ψηλαφητό τοις πάσι ότι πρόκειται διά μία κυβέρνηση η οποία, διά του σφετερισμού της λαϊκής κυριαρχίας και της ιταμής ποδοπάτησης της συνταγματικής εννόμου τάξεως, κυβερνά εις βάρος του μέλλοντος του τόπου, βλάπτοντας καταφώρως τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών, συνθλίβοντας συνάμα το κράτος δικαίου.

Η νομή της εξουσίας είναι το ζητούμενο, καθώς και η εγκαθίδρυση της Νέας Τάξης Πραγμάτων, δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκδηλώνει για τους τρίτους μία ρητορική ακραιφνούς αριστερισμού, δήθεν αθεϊσμού, συνοδευόμενη από την παλαιολιθική μαρξιστική επιχειρηματολογία. Εκ των ενόντων πρόκειται διά ένα ακραιφνές νεοφιλελεύθερο κόμμα, το οποίο υπηρετεί ασμένως και απεριφράστως ανθελληνικά συμφέροντα.

Η σχιζοειδής αυτή δίγλωσση κατάσταση απευθύνεται σε μία πνευματικά ευνουχισμένη μάζα, η οποία, ένεκεν της διανοητικής οκνηρίας που την πλήττει, προσβλέπει σε ένα συγκεχυμένο και απροσδιόριστο όραμα της «Αριστεράς», δίχως εμπεριστατωμένο υπόβαθρο και σαφή ιδεολογικό προγραμματισμό, απλώς με την επιβολή ακόμη και διά της βίας (επιθέσεις ταγμάτων εφόδου σε αντιφρονούντες, συκοφαντίες και λοιδορίες στους διαφωνούντες κ.ά.) του δικού τους ιδεολογήματος. Ως εκ τούτου, λοιπόν, πρόκειται διά τη «φετιχοποίηση» της έννοιας της Αριστεράς και για την επικράτησή της ακόμη και διά του ερυθρού ολοκληρωτισμού, ο οποίος στο άτεγκτο δόγμα το οποίο ενστερνίζονται οι δήθεν αριστεροί συνιστά μορφή τάχα «δημοκρατικού στρατού», κατά τη μακιαβελική πρακτική.

Τοιουτοτρόπως, λοιπόν, ευρέθησαν και οι χρήσιμοι-πρόθυμοι, οι οποίοι συνέπραξαν προς τους 151 βουλευτές άνευ ουσιαστικής επιχειρηματολογίας διά να ψηφίσουν γηθοσύνως, κατά το άρθρο 110 του Συντάγματος εις την παρούσα προτείνουσα Βουλή, δήθεν την αναθεώρηση του άρθρου 3 του Συντάγματος, το οποίο αφορά την «κρατούσα θρησκεία» με το πρόσχημα της θρησκευτικής ελευθερίας, τη στιγμή κατά την οποία σαφώς κατοχυρώνεται αυτή εις το άρθρο 13 του Συντάγματος.

Εν κατακλείδι, λοιπόν, αφενός υπερεκχειλίζον φαρισαϊσμός, καταφανής διγλωσσία, μένος κατά της ορθοδόξου παραδόσεως, αφετέρου δε ουδεμία μνεία διά την έξαρση του Ισλάμ στην Ελλάδα και την αντιποίηση των ατομικών δικαιωμάτων ιδίως της γυναίκας στο πλαίσιο της Ευρώπης. Αρα, λοιπόν, θέλουμε μια χριστιανική Ευρώπη με ελευθερίες και δικαιώματα ή μια φονταμενταλιστική Ευρώπη; Τι ενοχλεί την κυβέρνηση: οι θρησκείες εν γένει ή μόνον η ορθόδοξη παράδοση;

*Δικηγόρος