Η παρακάτω δημοσίευση στην εφημερίδα «Καθημερινή» (16-10-2023) υπογραμμίζει την έξαρση ενός πολύ ανησυχητικού φαινομένου:
ΑΝΗΛΙΚΟΙ – «Ολοένα και αυξανόμενες είναι οι υποθέσεις παραβατικότητας ανηλίκων που έρχονται στο φως το τελευταίο διάστημα, με τα τελευταία στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ΕΛ.ΑΣ να είναι άκρως ανησυχητικά.
Συνολικά 1.353 ανήλικοι συνελήφθησαν σε όλη τη χώρα τον Σεπτέμβριο για διάφορα αδικήματα, ενώ σχηματίσθηκαν και 1.201 δικογραφίες για ισάριθμες υποθέσεις.
Πιο συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων (…) συνελήφθησαν 17 ανήλικοι για βιασμό, προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας η πορνογραφία ανηλίκων, 28 επειδή είχαν στην κατοχή τους όπλα, 292 για κλοπές και ληστείες και 86 για πρόκληση σωματικών βλαβών. (…)
Το τελευταίο συμβάν που είδε το φως της δημοσιότητας σημειώθηκε (…) στην Κηφισιά, όταν μια ομάδα κοριτσιών προσέγγισαν δύο ανήλικα κορίτσια και αφού χτύπησαν με γροθιές και κλωτσιές τη μία εξ αυτών, της αφαίρεσαν χρηματικό ποσό και διέφυγαν. Για το περιστατικό συνελήφθησαν μία 16χρονη και μία 15χρονη. Επίσης, σε σχολείο της Δυτικής Αττικής, τρεις ανήλικοι, 14, 15 και 17 ετών, κατηγορούνται για ασέλγεια σε βάρος 13χρονης μαθήτριας στο προαύλιο του σχολείου». Οι γονείς τρομοκρατημένοι δηλώνουν ότι «η κατάσταση πλέον έχει ξεφύγει, έχουν πάνω τους και μαχαίρια».
Για τα φαινόμενα έκανε παρέμβαση και η παιδοψυχίατρος – ψυχοθεραπεύτρια κ. Ελένη Καραγιάννη, η οποία χαρακτήρισε τις βίαιες αυτές ενέργειες ως «απελπισμενες φωνές (σ.σ. των παιδιών) που κραυγάζουν για βοήθεια». Και συνέχισε: «Απέραντη μοναξιά χωρίς ελπίδα. Έλλειψη νοήματος, σκοπού, προοπτικής. Κρίση παιδείας, κρίση αξιών. Σε έναν έφηβο που έχει κενά στη διαμόρφωση ταυτότητας, του δίνεται η ευκαιρία να αναγνωρίζεται ως σημαντικός, όταν ασκεί βία. Πρόκειται για μια ψευδαίσθηση παντοδυναμίας».
Η κ. Καραγιάννη αναφέρθηκε και στην ευθύνη των εκπαιδευτικών, οι οποίοι δεν παιδαγωγούν και δεν εμπνέουν, καθώς και στην ευθύνη των γονέων, οι οποίοι δεν προσφέρουν χρόνο κοντά στα παιδιά τους. Και κατέληξε: Τα παιδιά «λαχταρούν πρότυπα να τους εμπνεύσουν και τότε μεταμορφώνονται».
Τα πράγματα είναι ακριβώς όπως τα θέτει η εξειδικευμένη επιστήμων. Όμως που να βρεθούν τα πρότυπα για τα σημερινά παιδιά, όταν ουσιαστικά η οικογένεια έχει διαλυθεί, το δε σχολείο επιμελώς τα αποκόπτει από τις ζείδωρες πηγές της υγιούς αγωγής και από τα πρότυπα εκείνα που θα τους μεταμόρφωναν; Το όλο θέμα μπορεί να περικλεισθεί σε λίγες λέξεις: Τα παιδιά μας έχουν αποκοπεί – δυστυχώς με σύστημα κατευθυνόμενο και υπηρετούμενο εδώ και δεκαετίες από τους θεμελιώδεις φορείς αγωγής τους – από τον Χριστό και την Εκκλησία. Πως είναι δυνατόν να ορθοποδήσουν; Και τελικά που οδηγείται αυτή η χώρα, με τη νεολαία να βρίσκεται σ’ αυτή την κατάσταση; Άμεση επιστροφή από όλους, κυβερνώντες και κυβερνώμενους, στην κατά Θεόν ζωή. Αλλιώς η τέλεια ερήμωση πλησιάζει…
Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”
-250x180.jpg)
