Συνεχίζεται η γνωστή πρακτική του (οίς κρίμασιν Κύριος οίδεν) προκαθημένου τού Οικουμενικού Πατριαρχείου νά μαγαρίζει όσους παραπάνω τόπους τής πατρίδας μας μπορεί, είτε περιοδεύοντας…
αυτοπροσώπως, είτε μέ τήν παρουσία άλλων ομοφρόνων του (τύπου Ελπιδοφόρου), κυρίως δέ σχισματικών, μέ τήν παρέα τών τελευταίων νά μήν περιορίζεται βεβαίως πλέον μόνο στούς Ουκρανούς ψευτοκληρικούς, αλλά νά διευρύνεται καί μέ τούς αλητήριους ρασοφόρους της Ψευτομακεδονίας.
Θυμίζουμε τίς επί τρία χρόνια γυροβολιές διαφόρων εκπροσώπων τού Επιφανίου στό Άγιο Όρος, σέ άλλα μοναστήρια τής χώρας καί σέ αρκετές Ελλαδικές μητροπόλεις, μέ τήν ξεκάθαρη απόπειρα νά συλλειτουργούν όπου τούς δέχονταν (ή ακόμη καί λανθάνοντες – συνέβη καί αυτό σέ κάποιες περιπτώσεις) καί μετά νά ανακοινώνουν τά γεγονότα ως τεκμήρια τής αποδοχής τους από τήν Ελλαδική Εκκλησία. Ειδικά ο εκ Βόλου κληρικός πού υποδύεται τόν υπό τόν Επιφάνιο επίσκοπο Ολβίας τό πράττει συστηματικά. Θυμίζουμε όμως καί τήν πρόσφατη «Θεία Λειτουργία» πού τελέστηκε (στό λεγόμενο «σλαβομακεδονικό» ιδίωμα μάλιστα) μέσα σέ ναό τής Θεσσαλονίκης από έναν Ψευτομακεδόνα «επίσκοπο» καί μέ πλήθος ακόμη Σκοπιανών, έχοντας εννοείται τήν πλήρη συναίνεση καί συμμετοχή τής τοπικής Μητρόπολης, ενώ είναι ασφαλώς γνωστά καί τά τής προγραμματισμένης επίσκεψης τού ίδιου τού επικεφαλής τής Ουκρανικής ψευτοεκκλησίας στή Θάσο (μαζί καί μέ Βαρθολομαίο – Ιερώνυμο) στό διάστημα 3-6 Σεπτεμβρίου, μίας επίσκεψης πού δέν μπορεί παρά νά προκαλεί οδύνη καί συνάμα οργή καί αποτροπιασμό σέ όσους Χριστιανούς αντιλαμβάνονται τήν κρισιμότητα τού θέματος.
Καί επειδή αυτή η επίσκεψη (μέ όλες τίς συμπαρομαρτούσες ιερουργικές πράξεις) θά γίνει, υποτίθεται, γιά νά εορταστούν οι τοπικοί Άγιοι τού νησιού, μοιραία προκύπτουν κάποια πολύ βασανιστικά ερωτήματα. Π.χ. ποιό είναι τό νόημα νά στήνεις τέτοιες γιορτές, οι οποίες κυριολεκτικά θά στιγματιστούν από τήν παρουσία τέτοιων προσκεκλημένων; Νά χαρούν ποιοί ακριβώς, πέρα από τά δαιμονικά αφεντικά τους, τίς τοπικές στοές, ίσως δέ καί μερικά παραζαλισμένα πλήθη μασκοφορεμένων «πιστών», πού θά σπεύσουν μέσα στήν ακατήχητη ασχετωσύνη τους νά δούν από κοντά τόν…«Πατριάρχη τού Γένους» (ίσως δέ καί νά βροντοφωνάξουν καί πάλι κανένα βλάσφημο «ευλογημένος ο ερχόμενος»); Καί ακόμη χειρότερα νά πάρουν…ευλογία από τόν Επιφάνιο Ντουμένκο, αγνοώντας μέσα στήν ίδια ασχετωσύνη τους (ή, ακόμη καλύτερα, αδιαφορώντας μέσα στήν απερίγραπτη απάθειά τους) ότι δέν πρόκειται γιά επίσκοπο τού Χριστού, αλλά γιά κοινό γκάγκστερ, λαϊκό μέ ράσα, αφορισμένο πού κάνει αντιποίηση πνευματικής αρχής, κοινωνό καί «συλλειτουργό» μέ Παπικούς καί Ουνίτες, καθώς καί πρωταγωνιστή στίς διώξεις τών αυθεντικών Ορθοδόξων τής Ουκρανίας; Ο Χριστός, η Παναγία καί οι Άγιοι όμως θά χαρούν; Καί επίσης ποιοί θά ωφεληθούν από κάτι τέτοιο; Ποιά πνευματική ωφέλεια θά προκύψει γιά τόν τόπο; Ευλογία από τούς Αγίους τού νησιού ή μήπως πολύ μεγαλύτερος θά είναι ο μαγαρισμός καί η πνευματική μόλυνση; Καί επειδή ο πνευματικός ουρανός τής πατρίδας μας (λόγω τής ευρύτερης αποστασίας μας, αλλά καί ειδικά τής βλασφημίας πού ζήσαμε τήν τελευταία τριετία) είναι ήδη από καιρού φορτωμένος μέ πολλά μαύρα σύννεφα, πού πύκνωσαν ακόμη περισσότερο από τή σχετικά πρόσφατη επίσκεψη τού τραγικού Ελπιδοφόρου στή Θράκη (χώρια τό πρόσφατο όνειδος μέ τά gay βαφτίσια τής Γλυφάδας), ποιοί ακριβώς αισθάνονται ότι έχουν τό δικαίωμα νά τόν κάνουν ακόμη πιό ανταριασμένο καί σκοτεινό μέ νέες ζοφερές επισκέψεις;
Τά παραπάνω ερωτήματα (ρητορικά ασφαλώς, αλλά χωρίς αυτό νά τά κάνει καί λιγότερα αγωνιώδη καί αδυσώπητα) οφείλουν νά απευθυνθούν πολύ σοβαρά πρός όλους τούς εκπροσώπους τής τοπικής Εκκλησίας τής Καβάλας (καί κυρίως βέβαια πρός τόν επιχώριο μητροπολίτη, γνωστό δυστυχώς καί γιά τίς οικουμενιστικές του παρεκτροπές γενικότερα, αλλά καί ειδικότερα γιά τήν πρό ενός έτους συμμετοχή του σέ κοινές ιερουργίες μέ τούς σχισματικούς Ουκρανούς). Καί επειδή είναι ρητορικά, ξεκαθαρίζουμε πρός όλους ότι εδώ δέν περνάνε τά γνωστά στρογγυλέματα καί οι ακόμη πιό γνωστές αγαπολογικές φληναφηματολογίες. Οπότε, νά μή βιαστούν νά απαντήσουν αβασάνιστα μέ απαντήσεις τού τύπου «η χάρη τών Αγίων είναι πάνω από όλα, όσο αμαρτωλοί κι άν είναι οι άνθρωποι». Επειδή εδώ δέν μιλάμε απλώς γιά αμαρτωλούς ανθρώπους αλλά γιά δαιμονικά συνειδητούς εχθρούς τής πίστης πού υπονομεύουν τήν Ορθοδοξία καί προωθούν μία νέα παγκόσμια θρησκεία (όποιος δέν τό αντιλαμβάνεται ούτε καί τώρα αυτό, εάν δέν είναι ξεπουλημένος καί βαλτός, είναι ασύγγνωστα καί χωρίς καμία δικαιολογία πλέον εκτός πραγματικότητας).
Επίσης νά μή βιαστούν νά απαντήσουν μέ εύκολες απαντήσεις τού τύπου «τό Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι θεσμός καί υπερκείμενη πνευματική αρχή μας». Γιατί ναί μέν είναι θεσμός (καί ως τέτοιον τόν τιμούμε), αλλά παρά ταύτα (ή μάλλον ακριβώς εξαιτίας αυτού) δέν είναι δυνατόν νά σεβαστούμε καί τά πρόσωπα πού εδώ καί πολλές δεκαετίες δήθεν τόν υπηρετούν, αλλά στήν πραγματικότητα δέν τόν τιμούν (καί ακόμη ακριβέστερα τόν μαγαρίζουν). Καί ούτε καί μπορούμε νά αποδεχτούμε τόν συγχρωτισμό μαζί τους, γιατί απλούστατα αγωνιούμε γιά τίς πνευματικές εξελίξεις στόν τόπο μας καί γιά τά μαύρα σύννεφα πού, όπως προαναφέρθηκε, πυκνώνουν συνεχώς στόν ουρανό του (σ.σ. αυτό πρός ενημέρωσιν καί κάποιων οψίμως αντιδρώντων πιστών, πού προφανώς όμως δέν θέλουν νά εννοήσουν ότι η γνωστή παροιμία μέ τόν χορτάτο σκύλο καί τήν άθικτη πίτα δέν μπορεί νά έχει τήν παραμικρή εφαρμογή στά τής πίστεως).
Ακόμη άς μή βιαστούν νά απαντήσουν μέ αβασάνιστες απαντήσεις τύπου «άν ο Χριστός καί οι τοπικοί τιμώμενοι Άγιοι δέν θέλουν νά πραγματοποιηθεί η εορτή, θά τό εμποδίσουν». Γιατί ο Χριστός πολλές φορές επιτρέπει νά γίνονται πράγματα στά οποία εμείς επιμένουμε, σεβόμενος τό αυτεξούσιόν μας. Τό ότι τά επιτρέπει όμως, δέν σημαίνει καί ότι τά θέλει ή τά επικροτεί. Καί δέν σημαίνει ότι καί εμείς δικαιούμαστε νά μπερδεύουμε εαυτούς καί αλλήλους, προβάλλοντας ως δικές Του κάποιες επιθυμίες πού τελικά είτε μονάχα δικές μας είναι (στήν καλύτερη τών περιπτώσεων), είτε συνήθως υποβολιμαίες από άλλα κέντρα καί εξυπηρετούσες σκοτεινούς σκοπούς.
Καί κυρίως νά μή βιαστούν νά απαντήσουν μέ ανοησίες τύπου «η Αυτοκέφαλη Ουκρανική Εκκλησία είναι νόμιμη καί έγκυρη». Είναι απολύτως ξεκάθαρο ποιά Εκκλησία είναι πραγματική καί έγκυρη στήν Ουκρανία (αυτή πού τελεί υπό απηνή διωγμό από τό αντίχριστο φασιστοκαθεστώς Ζελένσκι), ενώ δέν υπάρχει ούτε μισό επιχείρημα πού νά στηρίζει ότι τό εν λόγω συνονθύλευμα είναι κάτι περισσότερο από μία συμμορία καθηρημένων καί αχειροτόνητων, πού αναγνωρίστηκε αντικανονικά από τή φαναριώτικη σφηκοφωλιά μέ υπερατλαντικές διαταγές καί επιβλήθηκε στή συνέχεια πραξικοπηματικά σέ μερικές ακόμη τοπικές Εκκλησίες (μεταξύ αυτών καί στήν Ελλαδική) από τούς προκαθημένους τους μέ τή βοήθεια κολαούζων τύπου Ναυπάκτου, χωρίς κάν νά τεθεί τό θέμα σέ ψηφοφορία (πράγμα φυσικά πού – καί αυτό μεταξύ πολλών ακόμη άλλων – δέν τιμά καθόλου τήν Ιεραρχία μας). Ξέρουν πολύ καλά οι περισσότεροι μητροπολίτες μας ποιός είναι ο πραγματικός αρχιεπίσκοπος Κιέβου καί ποιός ο κάλπικος, γι’ αυτό καί πολλοί ακόμη δέν δέχονται εκπροσώπους του στίς εκκλησιαστικές τους περιφέρειες καί άλλοι (κυρίως εξ αυτών πού τελούν υπό τό γελοίο καί παράλογα διαιωνιζόμενο εκκλησιαστικό καθεστώς τών «Νέων Χωρών») τρέμουν μήπως τούς ασκηθούν πιέσεις (καί άλλα χειρότερα) από τόν πατριάρχη τής κακοδοξίας, γιά νά δεχθούν τούς σχισματικούς στίς μητροπόλεις τους.
Καί επειδή τό πρόβλημα φυσικά δέν αφορά μόνο στήν τοπική εκκλησία τής Καβάλας (δεδομένου ότι η επικείμενη φρίκη τής 3ης – 6ης Σεπτεμβρίου δέν μπορεί νά θεωρείται ως μεμονωμένο συμβάν, αλλά ως πράξη πού ανοίγει τόν ασκό τού Αιόλου μέ στόχο τήν πλήρη εμπέδωση τής νομιμοποίησης τής ουκρανικής σχισματικής συμμορίας), ανάλογα ερωτήματα οφείλουν περαιτέρω νά απευθυνθούν καί σέ κάθε ακόμη Ελλαδικό επίσκοπο πού θά δεχθεί στό μέλλον νά συμμετάσχει σέ τέτοιες βέβηλες καί μολυσματικές συνευρέσεις. Καί αυτό ανεξαρτήτως του άν θά τό πράξει ασμένως καί πανηγυρικώς (όπως ο εν σκοτασμώ διατελών μητροπολίτης Στέφανος) ή μέ…σφιγμένη τήν καρδιά. Άν τό συγκεκριμένο έγκλημα συντελεστεί, δέν θά έχει καμία απολύτως σημασία πόσο πολύ ενθουσιώδης ή λιγότερο πρόθυμος υπήρξε ο δράστης. Άπαντες οφείλουν νά θυμούνται ότι τά ψέματα τελείωσαν (μαζί μέ τίς περισσότερο ή λιγότερο βάσιμες δικαιολογίες) καί ότι – μετά καί από ένα πλήθος εκτροπών πού επέφεραν ολίγον κατ’ ολίγον εδώ καί πολλά χρόνια τή μιθριδατική εξοικείωση μέ τήν πλάνη καί τήν αίρεση – φτάσαμε πλέον καί στίς ανεξίτηλα κόκκινες γραμμές πού δέν μπορούν νά ξεπεραστούν. Όσοι αποτολμήσουν νά τίς ξεπεράσουν καί αυτές, άς είναι έτοιμοι γιά νά βρεθούν σύντομα αντιμέτωποι μέ τίς τρομακτικές πνευματικές συνέπειες τών επιλογών τους…
τού Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ιστορίας – aktines.blogspot.com
