Εκδημία: Έφυγε από τη ζωή προχθές Κυριακή 12 Ιανουαρίου, σε ηλικία 75 χρονών ο αγωνιστής του 1974 Έλληνας Καταδρομέας Στυλιανός Γρηγοράκης. Ο Γρηγοράκης το 1964 υπηρέτησε στην ΕΛΔΥΚ, παντρεύτηκε στην Κύπρο και έκτοτε ζούσε μόνιμα στο νησί.
O Στέλιος Γρηγοράκης, κατά τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής του 1974 ο Στέλιος Γρηγοράκης έχοντας καταταγεί ως εθελοντής στην ΕΛΔΥΚ, συνελήφθη μαζί με ακόμη 15 στρατιώτες στο Ριζοκάρπασο, από τον τουρκικό στρατό και οδηγήθηκε από τους Τούρκους σε κέντρο κράτησης, όπου και βασανίστηκε ανελέητα, προκειμένου να αποκαλύψει αμυντικά σχέδια των Ελλήνων.
Σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει χρόνια αργότερα στην ΕΡΤ (στον αείμνηστο Φρέντυ Γερμανό) είχε περιγράψει την περιπέτειά του:
«Αυτομάτως με σηκώσαν και με πήγαν σε ένα μεγάλο θάλαμο βασανιστηρίων, όπου εκεί στους τοίχους είδα αίματα, δύο πουκάμισα ένα χακί στρατιωτικό και ένα ροζ μες το αίμα. Ο αξιωματικός με δύο αστέρες, Τουρκοκύπριος, μου λέει στα ελληνικά ‘δεν εμαρτύρησες αλλά τώρα θα είναι το τελευταίο σου’. Κι έπιασε ένα σίδερο 3 μέτρα με χτύπησε στα πόδια έπεσα κάτω και ήρθαν 20-30 στρατιώτες μου έβαλαν ένα μαντήλι με εστήσανε στον τοίχο και μου ακούμπησαν ένα αυτόματο στο αυτί. Μετρούσαν από το 1 μέχρι το 10 και είπαν πως αν δεν απεκάλυπτα θα με εκτελούσαν»
«Εγώ φυσικά λέω ίσως αντέξω διότι κατάλαβα πως ήταν ψυχολογικός πόλεμος. Εκείνη τη στιγμή δεν ξέρω πως μου ήρθε, είπα ‘θα αντέξω και βλέπουμε’. Μετρούσαν 1,2,3… στο 9 και μισό και πυροδότησαν με τον γεμιστήρα έξω. ‘Επειδή είσαι Έλληνας στρατιώτης’, μου λένε, ‘είσαι ορκισμένος να μην λέτε εν καιρώ πολέμου τα μυστικά του στρατού όμως θα τα πεις θες δεν θες κι αν δεν τα πεις θα πεθάνεις από βασανιστήρια’. Λέω ‘ο καθένας υπηρετεί για την πατρίδα του όμως δεν γνωρίζω τι μου λέτε να σας πω’. ‘Τότε’ μου λέει, ‘αύριο θα σε πάρουμε στην Κερύνεια εκεί που υπάρχουν χιλιάδες αγνοούμενοι και τους πιάνουμε 10-10 και τους πετάμε στους φούρνους και τους καίμε ή τους εκτελούμε ή τους κάνουμε ηλεκτροσόκ. Τους βγάζουμε τα νύχια των ποδιών των χεριών. Για σένα μια σφαίρα είναι πολύ ακριβή, θα πεθάνεις από βασανιστήρια’».
Ο Γρηγοράκης υπέμεινε με ηρωισμό τα φρικτά βασανιστήρια των κατακτητών, μέχρι του σημείου που δεν μπορούσε ούτε να επικοινωνήσει ούτε να αντιδράσει. Τότε ένας Τούρκος αξιωματικός βλέποντας την κατάστασή του διέταξε να τον αφήσουν και να τον μεταφέρουν σε φυλακή. Τότε, ο Γρηγοράκης ενεργοποιώντας το ένστικτο της επιβίωσης, κατάφερε να πετάξει την τσίγκινη οροφή και να δραπετεύσει.
Στη συνέχεια και μη έχοντας άλλη επιλογή, κρύφτηκε σε μια σπηλιά κάπου στην Κώμα του Γιαλού, όπου και παρέμεινε για έναν ολόκληρο χρόνο. Σύμμαχός του κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί, με τη βοήθεια ενός βοσκού, ο οποίος του έφερνε φαγητό και νερό, με κίνδυνο της ίδιας του της ζωής.
Ο Γρηγοράκης απεγκλωβίστηκε στις 7 Αυγούστου του 1975, σε μια αποστολή υπό την επίβλεψη των Κληρίδη και Ντενκτάς, και επέστρεψε στην οικογένειά του που μέχρι εκείνη τη στιγμή τον θεωρούσε νεκρό.
Η κηδεία του θα τελεστεί αύριο Τετάρτη η ώρα 13:00 το μεσημέρι στην Εκκλησία Αποστόλου Βαρνάβα στον Συνοικισμό Αγίου Ιωάννη στη Λεμεσό. Η οικογένεια επιθυμεί αντί στεφάνων να γίνονται εισφορές για τους νεφροπαθείς.
hellasjournal.com
