ΠΕΘ: «Θεωρούμε ότι ο Μακαριστός συκοφαντείται κατάφορα, διότι αποσιωπάται το τεράστιο πνευματικό, ποιμαντικό και φιλανθρωπικό του έργο και επιλέγεται, αποσπασματικά, μόνον ένα και μοναδικό σημείο, η θέση του σχετικά με το θέμα του Κορωναϊού, με αποτέλεσμα κάποιοι να τον κρίνουν, να τον επικρίνουν και να τον κατακρίνουν επιπόλαια και βιαστικά, με κριτήρια κοσμικά και προσωρινά».
Το ανωτέρω είναι ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της ανακοίνωσης της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων για την εκδημία του Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμά.
Επισημαίνουν οι Θεολόγοι πως «ο Μακαριστός Ιεράρχης υπήρξε και θα παραμείνει, για όλους τους πιστούς, ιδιαίτερα όμως για τους κληρικούς και τους ορθόδοξους Θεολόγους της χώρας, ένα πρότυπο Φιλόθεου και Φιλάνθρωπου Πνευματικού Πατέρα, Ποιμένα και Διδασκάλου, αφιερωμένου, ολοκληρωτικά, με βαθιά πίστη και θυσιαστική αγάπη, στο λυτρωτικό έργο της Εκκλησίας του Χριστού».
Η ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων:
Στον Μακαριστό Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κυρό Κοσμά
Τα μέλη της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων και ιδιαίτερα οι Θεολόγοι του Παραρτήματος Θεολόγων που εδρεύει στο Αγρίνιο, αποχαιρετούμε τον αγαπητό μας, σεμνό, ταπεινό, ασκητικό, φιλομόναχο, φιλάγιο και φιλόθεο Μακαριστό Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κυρό Κοσμά, τον Ιεράρχη που υπήρξε πραγματικά ένα πολύτιμο μέλος της Ενώσεώς μας και ένα αληθινό κόσμημα της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Με εκκλησιαστική χαρμολύπη πληροφορηθήκαμε την είδηση της αναπαύσεώς του στις αγκάλες του Θεού, που συνέβη εντός του εορταστικού κύκλου του Ιερού Δωδεκαημέρου.
Με χαρά, διότι πιστεύουμε και ελπίζουμε ότι ο Πανάγαθος και Δίκαιος Θεός, ο Οποίος αποδίδει εκάστω κατά τα έργα αυτού, υποδέχτηκε στους κόλπους Του έναν ακόμη πιστό και συνεπή κληρικό και εργάτη του Ευαγγελίου Του.
Με λύπη, διότι η ξαφνική και απρόσμενη προς τον Κύριον εκδημία του μας προξενεί, έντονα, την αίσθηση της πνευματικής ορφάνιας.
Ο Μακαριστός Ιεράρχης υπήρξε και θα παραμείνει, για όλους τους πιστούς, ιδιαίτερα όμως για τους κληρικούς και τους ορθόδοξους Θεολόγους της χώρας, ένα πρότυπο Φιλόθεου και Φιλάνθρωπου Πνευματικού Πατέρα, Ποιμένα και Διδασκάλου, αφιερωμένου, ολοκληρωτικά, με βαθιά πίστη και θυσιαστική αγάπη, στο λυτρωτικό έργο της Εκκλησίας του Χριστού.
Αξιολογώντας, με τα κριτήρια του Ευαγγελίου και της Ιεράς Αγιοπνευματικής μας Παραδόσεως, τη ζωή και τα έργα του σεμνού και ταπεινού Μητροπολίτου, διαπιστώνουμε ότι όλος του ο βίος υπήρξε μια εν Χριστώ θυσιαστική προσφορά και αυτό το γνωρίζουν όλοι όσοι έζησαν εμπειρικά την ζεστασιά της ενάρετης και φιλόχριστης ψυχής του.
Εμείς οι Θεολόγοι δεν θα ξεχάσουμε ποτέ ότι, εν καιρώ διωγμού ή παραχάραξης της Ορθόδοξης σχολικής διδασκαλίας, ο Μακαριστός στάθηκε πάντοτε πρόθυμος βοηθός και άοκνος συμπαραστάτης στους αγώνες που διεξήγαγε η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, επί δέκα (10) συναπτά έτη, για τη διατήρηση της εκκλησιαστικής διδασκαλίας στην Παιδεία του τόπου μας. Υπήρξε σταθερός και ακλόνητος βράχος απέναντι σε ενέργειες και προσπάθειες, που ήθελαν να διδάσκονται τα ορθόδοξα παιδιά της χώρας μας αλλόκοτες και αλλόδοξες διδασκαλίας, που στόχευαν να τα απομακρύνουν από το ορθόδοξο χριστιανικό ήθος και να τα κάνουν είτε ανάπηρους είτε γενίτσαρους πνευματικά.
Όμως, λόγω της διαφορετικής αντιμετώπισης που είχε, επί του θέματος του Κορωναϊού και των εμβολίων, ακούστηκαν ή γράφτηκαν πολλά αρνητικά, με ηχηρούς τίτλους και ετικέτες, για το πρόσωπο και τις επιλογές του Μακαριστού, τόσο κατά τον καιρό της ασθενείας του όσο και μετά την ανάπαυσή του.
Θεωρούμε ότι ο Μακαριστός συκοφαντείται κατάφορα, διότι αποσιωπάται το τεράστιο πνευματικό, ποιμαντικό και φιλανθρωπικό του έργο και επιλέγεται, αποσπασματικά, μόνον ένα και μοναδικό σημείο, η θέση του σχετικά με το θέμα του Κορωναϊού, με αποτέλεσμα κάποιοι να τον κρίνουν, να τον επικρίνουν και να τον κατακρίνουν επιπόλαια και βιαστικά, με κριτήρια κοσμικά και προσωρινά.
Σε κάθε περίπτωση είναι αληθινή ευλογία και μακαριότητα να διώκεται και να κακολογείται κάποιος για την μεγάλη και ακλόνητη πίστη του στον Χριστό.
Πιστεύουμε ότι αδικείται ολοφάνερα ο αγαθός στην ψυχή, ο φίλος της αληθείας και υπέρμαχος της Ορθοδοξίας και των δικαίων της Εκκλησίας εκκλησιαστικός άνδρας, όπως, εξάλλου, έχει συμβεί με όλους σχεδόν τους ανθρώπους του Θεού.
Δεν είναι σωστό να μας διαφεύγει ότι μόνον ο αληθινός Κριτής μπορεί να γνωρίζει και να κρίνει άμεσα τη ζωή και τα έργα εκάστου. Οι άνθρωποι, συνήθως, κρίνουν με ατελή και ελλιπή κριτήρια και, μετά από καιρό, όταν κατακάθεται η σκόνη της παραποίησης ή της συκοφαντίας, αποκαλύπτεται η πλήρης αλήθεια για το πρόσωπο του κρινόμενου.
Ο Μακαριστός, πάντως, εκτός από την ελευθερία της βουλήσεως που είχε ως έλληνας πολίτης και ως πνευματικός άνθρωπος και γνήσιος χριστιανός και την αρετή της διάκρισης που πάντοτε τον χαρακτήριζε αλλά και ως διακεκριμένος απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής και της Σχολής Πολιτικών Επιστημών, ήταν σε θέση να προβληματίζεται και να εκτιμά πράγματα και γεγονότα, με τα δικά του πνευματικά κριτήρια, τα οποία στηρίζονταν πάντοτε επί της ορθόδοξης πατερικής αγιοπνευματικής εμπειρίας, που άριστα γνώριζε και βίωνε.
Ο πιστός λαός της Μητροπόλεως του Μακαριστού γνωρίζει άριστα ότι υπήρξε ο αγαπητός του Πατέρας, ο σοφός διδάσκαλος του λόγου του Θεού αλλά και ο ποιητής και υπηρέτης του πνευματικού και αγαπητικού έργου της Εκκλησίας.
Εμείς οι Θεολόγοι της Ενώσεώς μας θα κρατήσουμε στη μνήμη και στην καρδιά μας το εν Χριστώ πρότυπο του Ποιμένα και του Διδασκάλου της Ορθοδοξίας που βιώσαμε στο πρόσωπο του Μακαριστού Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κυρού Κοσμά.
Αιωνία του η μνήμη.
Το ΔΣ της ΠΕΘ
ΤΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ
Τη Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2022 και ώρα 17:00 μ. μ. συνήλθε στο Αγρίνιο, σε έκτακτη συνεδρίαση η Διοικούσα Επιτροπή του παραρτήματος Αιτωλ/νίας της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων μετά το άκουσμα της είδησης του θανάτου του Μητροπολίτη μας κυρού Κοσμά.
Μετά από διαλογική συζήτηση και αναφορά στο πρόσωπο του εκλειπόντος Μητροπολίτη το τοπικό παράρτημα της Π.Ε.Θ. Αιτ/νιας, αποχαιρετά με αισθήματα θλίψης και κατ’ άνθρωπον λύπης, τον πανάξιο ποιμενάρχη και πνευματικό του πατέρα. Ο Σεβασμιώτατος κυρός Κοσμάς υπήρξε ένα γνήσιο μέλος της “θεολογικής οικογένειας” της επαρχίας μας, ένας αληθινός συμπαραστάτης των θεολόγων της τοπικής μας κοινωνίας. Παράλληλα με τα πολυεύθυνα αρχιερατικά του καθήκοντα και τις καθημερινές ποιμαντικές του φροντίδες, μεριμνούσε και για τους διακόνους της “Ιεράς Επιστήμης“. Σε κάθε εκδήλωση και δραστηριότητα του παραρτήματός μας έδινε το “παρών” του, καθώς και ενίσχυε ποικιλοτρόπως την προσφορά του στα τοπικά δρώμενα. Το ανύσταχτο ενδιαφέρον του εκφράζονταν, όταν συγκατένευε και βοηθούσε οποιαδήποτε εποικοδομητική δράση του συλλόγου μας.
Πρωτίστως ο ίδιος μαθήτευσε στη θεολογική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, γενόμενος ένας άξιος υπηρέτης των “ιερών γραμμάτων”. Από την νεότητά του διακρίθηκε για τον ζωντανό και πνευματικό λόγο του, όταν ως κατηχητής είλκυε πάμπολλους νέους στο κατηχητικό σχολείο. Κατόπιν ως ιεροκήρυκας της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως αναδείχθηκε σε έναν άριστο θεραπευτή του θείου λόγου, έναν χαρισματικό κήρυκα των ευαγγελικών ρημάτων, έναν δυναμικό ρήτορα της ορθόδοξης χριστιανικής αλήθειας. Δεν είναι τυχαίο που με την λειτουργική και κηρυκτική του προσφορά ανέπαυσε χιλιάδες ψυχές ανθρώπων στην επαρχία μας. Αλλά και ως αρχιερέας του Υψίστου ξεχώρισε για το χριστοκεντρικό και κατεξοχήν θεολογικό του λόγο, στηλιτεύοντας κάθε αιρετική ιδεοληψία και εκκοσμικευμένη αντίληψη. Ήταν “πιστός ο λόγος του και πάσης αποδοχής άξιος“(Α’ Τιμ. δ’,9). Άπαντες ενθυμούνται τον μακαριστό πλέον ποιμενάρχη μας ως έναν “χρυσοστομικό άμβωνα”, ο οποίος αντιλαλούσε νυχθημερόν τα θαυμάσια του Θεού, προσκαλώντας για μετοχή στο σχέδιο της Θείας Οικονομίας. Πραγματικά στην αρχιερατική του διαδρομή εποίησε έργο ευαγγελιστού.
Ο μακαριστός δεσπότης μας όμως δεν έλαμψε μόνο μέσω των πολυάριθμων κηρυγμάτων του. Διέπρεψε και διαμέσου των πολλών του αγαθών έργων. Η φιλανθρωπική διακονία της Ιεράς μας Μητροπόλεως, συμπεριλαμβανομένων όλων εκείνων των δομών ενίσχυσης των αναγκεμένων, αποτελεί ένα αποτύπωμα της επίγειας παρουσίας του στις ζωές των συνανθρώπων μας. Δεν φείδονταν χρόνου και κόπου, προκειμένου να στηρίξει το ποίμνιο του. Ο λόγος του γίνονταν πράξη, το κήρυγμά του έπαιρνε “σάρκα και οστά”, η διδαχή του πραγματώνονταν. Είναι πασιφανές πως η διακονία του άφησε ανεξίτηλα σημάδια στις καρδιές των ποιμενομένων, παρά τις πολλές κοινωνικές και καθημερινές αντιξοότητες.
Το τοπικό παράρτημα της ΠΕΘ Αιτ/νιας είναι ευγνώμον διότι μέσα στις πολλές του ποιμαντικές φροντίδες είχε εντάξει κι αυτό. Δεν ήταν λίγες οι φορές που το ενδυνάμωσε στην προσπάθειά του υλοποίησης των ευαγών στόχων του. Πραγματικά έχουμε την ακράδαντη πεποίθηση ότι δια της αγαθοεργίας του έθεσε “θεμέλιον καλόν εις το μέλλον, ίνα ἐπιλάβηται της αιωνίου ζωής” (Α’ Τιμ. στ’ 19). Είθε λοιπόν από το επουράνιο θυσιαστήριο να προσεύχεται για το τοπικό μας παράρτημα να συνεχίζει το θεάρεστο έργο του, το οποίο ο ίδιος τίμησε ως πρωτεργάτης του και βοήθησε τα μέγιστα ως πραγματικός αρωγός του. “Σεβασμιώτατε εύχου υπερ ημών“, ευρισκόμενος πλέον στα ουράνια σκηνώματα της δόξης του Θεού.
Συμμετέχοντας στο πένθος της καθ΄ ημάς Ιεράς μητροπόλεως η Διοικούσα Επιτροπή αποφάσισε
Να παραστούν στην εξόδιο ακολουθία μέλη της Διοικούσας Επιτροπής.
Να συμπεριλάβει το όνομά του στα δίπτυχα της Ενώσεως και να μνημονεύεται στο κατ΄ έτος τελούμενο μνημόσυνο.
Να καταθέσει στη μνήμη του, αντί στεφάνου, χρηματικό ποσό στο έργο της εξωτερικής ιεραποστολής, υπέρμαχος της οποίας υπήρξε ο Μητροπολίτης μας.
Να εκφράσει τα συλλυπητήριά της στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας και στους οικείους του.
Να δημοσιευθεί το παρόν στο τοπικό ηλεκτρονικό και έντυπο τύπο.
Η Διοικούσα Επιτροπή
Ο Πρόεδρος Η Γραμματέας Τα Μέλη
Σπυρίδων Ι. Παπαθανασίου Θεοδώρα Τσίγκα π. Σιλουανός Ψιλιάς
π. Ιωάννης Γκιάφης
Χρήστος Μάλαινος
