του Σωτήρη Μ.Τζούμα
Η «φωνή του λαού» που ήχησε την Κυριακή 21 Ιανουαρίου στην Θεσσαλονίκη, στην καρδιά της Μακεδονίας μας και από εκεί ακούστηκε πέρα για πέρα, σε όλη την επικράτεια,αλλά και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, δημιούργησε ένα ειρηνικό κίνημα έτοιμο να αναλάβει τις ευθύνες του και να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις που έρχονται στην πατρίδα μας.
Το εθνικό θέμα της Μακεδονίας αποτέλεσε τον σπινθήρα που δημιούργησε αυτή την πανστρατιά, όπως αυτή εκδηλώθηκε στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης.
Η Εκκλησία μας μπορεί να αντιμετώπισε αρχικά το θέμα με σκεπτικισμό και αιτιολογημένη καχυποψία και να ήταν φειδωλή και προσεκτική στις αντιδράσεις της, γιατί δεν ήξερε τί απέκρυπτε αυτή η πρωτοβουλία.
Η αθρόα προσέλευση, όμως, του κόσμου στο συλλαλητήριο από όλη την Ελλάδα και η φωνή του λαού μας, όπως αυτή ακούστηκε, απαλλαγμένη από κομματικές ταυτότητες και άλλες εξαρτήσεις και ιδεοληψίες, έκανε πολλούς να αλλάξουν στάση και να συναθροιστούν επί τω αυτώ,για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων.
Ήδη ο ένας μετά τον άλλον, οι Μητροπολίτες του λεκανοπεδίου , όχι μόνο δηλώνουν το παρών για το συλλαλητήριο αλλά και παροτρύνουν το λαό μας να παρευρεθεί. Αυτό αποδεικνύει την ταύτιση των θέσεων της ηγεσίας της Εκκλησίας μας,με τον λαό μας.
Οι Μητροπολίτες Πειραιώς Σεραφείμ, Νέας Σμύρνης Συμεών, Γλυφάδας Παύλος, Μεσογαίας Νικόλαος και ο αριθμός καθημερινά αυξάνεται, έχουν ήδη εκδώσει ανακοινωθέντα που δίνουν την ευλογία τους στο λαό μας να παραστεί στο συλλαλητήριο.
Αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα ανακοινωθέντα και των υπολοίπων Ιεραρχών.
Η επίσημη, μάλιστα, εκπροσώπηση της Εκκλησίας μας από τον Αντιπρόεδρο της ΔΙΣ– τον Σεβ. Σύρου Δωρόθεο– ο οποίος θα αναγνώσει σχετικό μήνυμα εκ μέρους της Συνόδου αλλά και η παρουσία των Σεβ. Μητροπολιτών Δράμας Παύλου και Χίου Μάρκου, δείχνει την σοβαρότητα με την οποία η Εκκλησία αγκαλιάζει το συλλαλητήριο και την καθολική συμμετοχή και παρουσία της από όλες τις περιοχές της Ελλάδας μας· από την Μακεδονία, από τη νησιωτική Ελλάδα και από το ακριτικό Αιγαίο.
Οι στιγμές που ζούμε είναι ιστορικές αλλά και συγκινητικές. Η Ελλάδα αναβιώνει στιγμές παλιοκαιρινού εθνικού μεγαλείου.
Η Εκκλησία μας, κλήρος και λαός, σε αυτή τη συγκυρία ενώνει τις δυνάμεις της με εκείνες των απλών ανθρώπων και επαληθεύει αυτό που συμβαίνει επί δύο χιλιετίες: Εκκλησία και λαός πορεύονται μαζί! Το ίδιο κάνουν και τώρα.
[irp posts=”400369″ name=”Μεσογαίας Νικόλαος: Θα είμαι παρών στο συλλαλητήριο για την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ””]
Εντύπωση ωστόσο προκάλεσε η φωναχτή διαφοροποίηση που ακούστηκε από το στόμα του Μητροπολίτη Μεσσηνίας, ο οποίος ενώ θεωρεί ελεύθερη την επιλογή της συμμετοχής του λαού , διαφωνεί με τη συμμετοχή της Εκκλησίας στα συλλαλητήρια και μάλιστα επιπλήττει τον ΙΣΚΕ για το ανακοινωθέν συμμετοχής που εξέδωσε. Γεγονός που ανάγκασε τον Σύνδεσμο να του απαντήσει σε πολύ σκληρή γλώσσα.
Το περίεργο ωστόσο, για την νέα αυτή θέση του Σεβ. Μεσσηνίας έγκειται στην περίεργη αλλαγή στάσης όταν προ ημερών οι θέσεις που εξέφρασε για το συλλαλητήριο είχαν περισώσει την αδιάφορη και παγερή στάση της Εκκλησίας.
Η νέα του θέση, χωρίς να αναιρεί τα όσα είχε πεί πριν από μέρες, έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το ανακοινωθέν της Συνόδου.
Και μάλιστα έκανε ένα βήμα πιο πέρα.
Επεσήμανε ότι η συμμετοχή της Εκκλησίας σε τέτοιου είδους συλλαλητήρια δεν της βγήκε ποτέ σε καλό.
Ο Σεβ. Μεσσηνίας Χρυσόστομος, συνήθως με αυτά που λέει και γράφει, εκφράζει το κριτήριο του λαού μας και το κοινό αίσθημα- έστω και αν διαφοροποιείται από τα ανακοινωθέντα της Συνόδου.
Θα μας επιτρέψει πάντως , να του αντιτείνουμε ότι οι λαοσυνάξεις που έγιναν επί Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου( διότι είναι προφανές ότι αυτές εννοεί) μπορεί να μην απέδωσαν τα αναμενόμενα, αλλά συγκέντρωσαν εκατομμύρια λαού και απέδειξαν τη δύναμη της Εκκλησίας μας. Οι λαοσυνάξεις απέτρεψαν τότε να ολοκληρωθούν οι εξαγγελίες Σταθόπουλου. Έπρεπε να φτάσουμε στο σήμερα, στην υποταγμένη Ελλάδα στα μνημόνια, για να προβούν οι σημερινοί κυβερνώντες σε κάποιες αλλαγές του συστήματος( κατάργηση των θρησκευτικών, σύμφωνο συμβίωσης, αλλαγή φυλετικού προσδιορισμού από τα 15), όπως ακριβώς τις είχε ζητήσει η Ευρώπη από τότε.
Μπορεί άραγε ,η Εκκλησία σήμερα, να συγκεντρώσει τόσα εκατομμύρια πιστών, όπως είχε κάνει με τις λαοσυνάξεις, για να φωνάξουν και να διαμαρτυρηθούν για ένα θέμα από το οποίο θίγονται τα εθνικά μας συμφέροντα, αλλά και η θρησκευτική μας ταυτότητα και η αυτοσυνειδησία μας; Δεν νομίζω! Ούτε στα καλύτερα όνειρά μας, δεν θα μπορούσε να ξανασυμβεί αυτό.
Και ναί, να συμφωνήσω μαζί με τον Σεβ. Μεσσηνίας, ως ένα βαθμό, ότι η Εκκλησία μας μπορεί την επίδειξη δυνάμεως που έκανε τότε, να την πλήρωσε ακριβά. Μπορεί να πέρασε την εποχή εκείνη, μία μεγάλη περιπέτεια και να δέχθηκε άνανδρες επιθέσεις, που είχαν, όμως, ως στόχο τον Μεγάλο Χριστόδουλο.
Όλα αυτά,όμως, τα αντιμετώπισε εντελώς μόνος του ο μεγάλος εκείνος Πρωθιεράρχης! Και ασφαλώς δεν φταίνε οι λαοσυνάξεις για τις επιθέσεις που δέχθηκε η Εκκλησία και προσωπικά ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.
Περισσότερο φταίει το γεγονός ότι η Εκκλησία μας δεν ήταν ενωμένη για να δώσει τη μάχη της. Είχαν αφήσει τον Χριστόδουλο μόνο του για να τα βάλει με το θηρίο.
Ταπείνωναν τον Χριστόδουλο τα φερέφωνα των εντεταλμένων λασπολόγων,-δήθεν προοδευτικών και όχι μόνο- και αντί η Σύνοδος να βγεί τότε και να συμπαρασταθεί στον δοκιμαζόμενο Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο- όπως ακριβώς έπραξε τώρα για τις επιθέσεις που δέχθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος- τον άφησαν όλοι μόνο του να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.
Και αυτοί παρακολουθούσαν από μακριά τα δρώμενα και μάλιστα σιωπηλοί!
Το χειρότερο είναι ότι ορισμένοι εκ των Ιεραρχών μας ,την αποφράδα εκείνη εποχή, όχι μόνον δεν συμπαρίστατο στον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο,αλλά έτριβαν τα χέρια τους από ικανοποίηση για το στραπάτσο που υφίστατο ο Χριστόδουλος.
Και μπορεί πράγματι να δέχθηκε καταιγισμό επιθέσεων, τις οποίες αντιμετώπισε με θάρρος, καρτερία και υπομονή. Κέρδισε, όμως κάτι μοναδικό και πολύτιμο:την αιώνια αγάπη του λαού μας. Ποτέ δεν αγαπήθηκε τόσο πολύ ένας Αρχιεπίσκοπος, όσο ο Χριστόδουλος, που ακόμη και σήμερα ,10 χρόνια από την κοίμησή του, ο λαός τον αναζητά.
Αυτά είναι τα αληθινά γεγονότα.Έτσι γράφεται η ιστορία. Και αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι στην κρίση μας θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας όλες τις παραμέτρους ενός γεγονότος πριν καταλήξουμε στην τελική μας άποψη και πολύ περισσότερο, προτού βγούμε να μιλήσουμε δημόσια, διαγράφοντας εν τη αφελεία μας λαμπρές σελίδες της προσφοράς της Εκκλησίας και κάποιων αξίων και ρομαντικών Ιεραρχών μας και μάλιστα του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου.
Στο συλλαλητήριο της Κυριακής 4 Φεβρουαρίου, ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος μπορεί να είναι ο μεγάλος απών, αλλά ο λαός μας με τη στάση του και την αγάπη του θα τον καταστήσει ως τον μεγάλο παρόντα.
