ΝΙΚΟΣ ΚΟΤΖΙΑΣ: Το παρασκήνιο πού οδήγησε στήν εθνικώς απαράδεκτη αναβολή τής επεκτάσεως τών χωρικών υδάτων τής Ελλάδος στά 12 μίλια στό Ιόνιο Πέλαγος αποκαλύπτει στό τελευταίο του βιβλίο πού φέρει τόν τίτλο Η Λογική τής Λύσης (Gutenberg) ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών επί ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Κοτζιάς.
Συμφώνως πρός τόν κύριο Κοτζιά, από τό 2018 ήταν έτοιμα τά Προεδρικά Διατάγματα επεκτάσεως τών χωρικών υδάτων, αλλά «ο Τσίπρας έκανε πίσω διότι τόν φόβισαν οι συνεργάτες του, ότι μιά τέτοια απόφαση δέν θά άρεσε στούς Τούρκους» (!!!).
Καταγγέλλει δέ ότι τό Υπουργείο Εξωτερικών οδήγησε στήν έξοδο, εκδικητικώς, μετά τήν παραίτηση τού ιδίου από τό αξίωμα, τόν υπάλληλο πού είχε εκπονήσει τά Προεδρικά Διατάγματα. Η «Εστία» παρά τίς σοβαρότατες διαφωνίες πού έχει μέ τό περιεχόμενο τού βιβλίου τού κυρίου Κοτζιά γιά τό Μακεδονικό στίς οποίες θά αναφερθεί ακροθιγώς όταν επέλθει ο καιρός αξιολογεί ως εξόχως σημαντική τήν πρωτογενή μαρτυρία του γιά τά γεγονότα εκείνης τή εποχής κατά τήν οποία η Ελλάς έχασε σπάνια ευκαιρία νά επεκτείνει τά χωρικά ύδατά της. Γι αυτό καί εν όψει τής σημερινής συνεδριάσεως τής Διαρκούς Επιτροπής Εξωτερικών καί Αμύνης παραθέτει τήν διήγησή του ατόφια.
Έχει ως εξής:
«Πρότεινα στόν Πρωθυπουργό Τσίπρα νά προχωρήσουμε στήν οριοθέτηση τής αιγιαλίτιδας ζώνης στά ανατολικά μας, μέχρι καί τήν Κρήτη, προκειμένου αυτόματα νά λύσουμε τό πρόβλημα τής γαρίδας. Μέ αυτό τόν τρόπο θά λύναμε καί τά χέρια τού Τζεντιλόνι.
Ο Τσίπρας ανέλαβε νά μιλήσει ο ίδιος μέ τόν Ιταλό Πρωθυπουργό. Συμφώνησαν νά αποσύρει η Ιταλία τίς διεκδικήσεις της, πού ήταν καί παράνομες. Ως αντάλλαγμα η Ελλάδα θά υποστήριζε τήν ιταλική υποψηφιότητα νά γίνει τό Μιλάνο έδρα τής Ευρωπαϊκής Αρχής γιά τά Ιατρικά (ΕΜΑ). Ο Τσίπρας έδωσε αυτό πού ζητούσαν οι Ιταλοί πού έχασαν τελικά τήν τρίτη καί καθοριστική ψηφοφορία μέ μικρή διαφορά από τούς Ολλανδούς (υποψηφιότητα Άμστερνταμ) (στίς 20.11.18). Η τότε ιταλική κυβέρνηση βρέθηκε σέ μεγάλες δυσκολίες, λίγο μετά έπεσε. Τό αποτέλεσμα ήταν νά μήν πάρει η Ελλάδα τό διεκδικούμενο αντάλλαγμα.
Επανήλθα, στόν Πρωθυπουργό, γιά άλλη μιά φορά, στήν ανάγκη τού κλεισίματος κόλπων, διαμόρφωση γραμμών βάσης καί επέκτασης τών χωρικών υδάτων τής χώρας (Αιγιαλίτιδα). Εξήγησα γιά άλλη μιά φορά ότι έτσι κι αλλιώς κάναμε τήν προεργασία γιά τό σύνολο τής Ελλάδας. Αυτή τή φορά συμφώνησε. Ετοίμασα τό Προεδρικό Διάταγμα μέ τούς συνεργάτες μου. Τού τό έστειλα καί τό ενέκρινε. Κατόπιν εστάλη στόν Πρόεδρο τής Δημοκρατίας πού θά τό υπέγραφε στά τέλη τού Οκτώβρη τού 2018. Μετά τήν παραίτησή μου, στά μέσα τού Οκτώβρη τού 2018, ο Τσίπρας έκανε πίσω.
Πιθανά τόν φόβισαν οι συνεργάτες του, υποστηρίζοντας ότι μιά τέτοια κίνηση δέν θά άρεσε στούς Τούρκους καί έπρεπε νά μήν προωθηθούν τά διατάγματα. Βρέθηκε ως άλλοθι τό επιχείρημα, ότι ο Τσίπρας προτιμούσε νόμο πού θά πήγαινε στή Βουλή παρά Προεδρικό Διάταγμα. Όμως, νόμος υπήρχε. Η ενσωμάτωση τού Δικαίου τής Θάλασσας στήν εθνική νομολογία μας είχε ήδη γίνει μέ νόμο πού είχε περάσει από τή Βουλή. Είναι δέ γνωστό, καί σέ φοιτητές πρώτου εξαμήνου Νομικής, ότι οι νόμοι δέν εφαρμόζονται μέ άλλους νόμους, αλλά μέ Προεδρικά Διατάγματα καί άλλες εφαρμοστικές διατάξεις/προβλέψεις.
Πιό συγκεκριμένα, τό Άρθρο 2 τού Κυρωτικού Νόμου τής Διεθνούς Σύμβασης τού ΟΗΕ από τής 10ης Δεκεμβρίου τού 1982 γιά τό Δίκαιο τής Θάλασσας (Ν. 2321/1995, ΦΕΚ Α΄ 136/1995) ορίζει ότι Η Ελλάδα έχει τό αναφαίρετο δικαίωμα κατ εφαρμογή τού άρθρου 3 τής κυρούμενης Σύμβασης νά επεκτείνει σέ οποιονδήποτε χρόνο τό εύρος τής χωρικής θάλασσας μέχρι αποστάσεως 12 ναυτικών μιλίων.
Γιά τήν εφαρμογή στήν εσωτερική έννομη τάξη τής διατάξεως αυτής καί τήν εφαρμογή ή εκτέλεση τών λοιπών διατάξεων πού αφορούν τήν αιγιαλίτιδα ζώνη, καθώς καί τών σχετικών μέ τή συνορεύουσα ζώνη, τά στενά διεθνούς ναυσιπλοΐας καί τήν ερμηνευτική δήλωση πού κάνει η χώρα μας σχετικά μέ αυτά κατά τήν υπογραφή τής Σύμβασης, τήν υφαλοκρηπίδα, τή θαλάσσια επιστημονική έρευνα, τήν προστασία καί διαφύλαξη τού θαλάσσιου περιβάλλοντος καί κάθε άλλης διατάξεώς της μέ τόν παρόντα νόμο κυρούμενης Συμβάσεως, εκδίδονται σχετικά προεδρικά διατάγματα μετά από πρόταση τού Υπουργικού Συμβουλίου» (Υπογραμμίσεις Ν.Κ)
Μέ άλλα λόγια, νόμος υπήρχε ήδη από τό 1995, καί δέν προέκυπτε καμία ανάγκη νά νομοθετήσει η κυβέρνησις Τσίπρα. Κατά τήν εφαρμογή τού υφιστάμενου νόμου, όπως καί κάθε νόμου, αρκούσαν Προεδρικά Διατάγματα, πέραν τού ιδιαίτερου γεγονότος ότι ο ήδη εγκριθείς νόμος μέ τόν οποίο τό Δίκαιο τής Θάλασσας έγινε τμήμα τής ελληνικής νομολογίας, προέβλεπε δεσμευτικά τήν έκδοση Προεδρικών Διαταγμάτων! Άρα σαφώς ήταν άλλος ο λόγος πού Τσίπρας καί Κατρούγκαλος έκαναν πίσω ως πρός τήν προώθηση τής αιγιαλίτιδας ζώνης.
Μάλιστα, τόν εξαίρετο νομικό δημόσιο υπάλληλο τού Υπουργείου πού έκανε τήν γνωμοδότηση γιά τήν Συνταγματικότητα τής Επεκτάσεως τής Αιγιαλίτιδας Ζώνης διά Προεδρικού Διατάγματος, τόν εξώθησε ο Γ. Κατρούγκαλος μέ απρεπή τρόπο σέ παραίτηση από τό Υπουργείο. Πράξη τό λιγώτερο ασυγχώρητη.
estianews.gr
-120x86.jpg)
