Τσίπρας – Ιερώνυμος: Πολλές φορές στην ιστορική διαδρομή του νεοελληνικού κράτους, ηγέτες της ελληνικής Εκκλησίας έχουν εμπλακεί στα γρανάζια της πολιτικής εξουσίας με άσχημες συνέπειες και για το λαό, αλλά και για τους εξουσιαστές. Και αυτό συμβαίνει επειδή ο ρόλος και η αποστολή της Εκκλησίας δεν είναι να υποτάσσεται στον Καίσαρα, αλλά να υπηρετεί το λαό στη βάση των αρχών και αξιών που η ίδια πρεσβεύει.
Του Χάρη Λεοντάρη
Δυστυχώς, απ’ αυτή τη συνήθεια φαίνεται να έχει προσβληθεί και ο σημερινός ηγέτης της Εκκλησίας μας, και μάλιστα σε βαθμό που προκαλεί σοβαρούς τριγμούς στο εσωτερικό της και προβληματισμούς στην πλειοψηφία των πολιτών που θρησκεύονται και προσδοκούν την ωφέλεια από τους εκκλησιαστικούς ηγήτορες.
Η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι ο κ. Ιερώνυμος με την όλη του στάση έχει προκαλέσει την καθολική απόρριψη των πράξεών του από τους πιστούς και βρίσκεται σε κλίμα αμφισβήτησης από το σύνολο των ιερέων και της πλειοψηφίας των ιεραρχών. Και πραγματικά πώς να ερμηνεύσει κάποιος την απόλυτη εμπιστοσύνη του Αρχιεπισκόπου προς τον Πρωθυπουργό και την έγκριση με τρόπο πανηγυρικό των σχεδίων του σε βάρος της εκκλησίας; Πώς είναι δυνατόν ένας εκκλησιαστικός ηγέτης να παραδίνεται στις σκοπιμότητες και στις αντιχριστιανικές επιδιώξεις ενός «αριστερού» κόμματος;
Στ’ αλήθεια δεν έχει αντιληφθεί ως τώρα ο κ. Ιερώνυμος ότι η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, εκμεταλλευόμενη και τη σιγή των άλλων υποταγμένων, διαπνέεται από πνεύμα αντιχριστιανικό στη βάση του λενινιστικού δόγματος που λέει ότι «η θρησκεία είναι το όπιον του λαού»; Οι πράξεις και οι σκέψεις αυτών των ανθρώπων δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για τα «μεταφυσικά τους» πιστεύω.
Βεβαίως, για να μην είμαι απόλυτα αφοριστικός, δυσκολεύεται ο Αρχιεπίσκοπος να παρακολουθήσει όλες τις κινήσεις και τις στοχεύσεις του κυβερνητικού κόμματος, καθώς οδηγείται με βεβαιότητα σε μεγάλη εκλογική ήττα. Αυτός είναι και ένας λόγος να δείχνει ο Τσίπρας ότι είναι καθαρός μαρξιστής και δεν διστάζει να συγκρουστεί με την Εκκλησία. Έτσι, πιστεύει, κερδίζει την αποδοχή από ανθρώπους που είτε εχθρεύονται την Εκκλησία είτε είναι παντελώς αδιάφοροι για τα μεταφυσικά ζητήματα. Άρα ο πρωθυπουργός γνωρίζει τι κάνει και τι προσδοκά ότι θα ωφεληθεί.
Επομένως το όλο πρόβλημα δημιουργείται από την πίστη και την τυφλή υποταγή του Αρχιεπισκόπου στα πρωθυπουργικά παίγνια. Και γι’ αυτό είναι σοβαρά υπόλογος απέναντι στην ιεραρχία της Εκκλησίας, στα πολιτικά κόμματα και στο λαό. Προκάλεσε με την «ιστορική τους συμφωνία» την οργή του κόσμου και την δυσπιστία των κομμάτων προς το πρόσωπό του.
Αντί να αντιταχτεί σθεναρά στην επιδίωξη της Κυβέρνησης για θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους και για κατάργηση της επικρατούσας θρησκείας, οδήγησε τον διάλογο στην μισθοδοσία των ιερέων και στην αξιοποίηση της περιουσίας.
Έτσι έδωσε την εντύπωση ότι οι δύο φορείς της χώρας, η Κυβέρνηση και η Εκκλησία, έχουν στήσει την πραμάτειά τους σε σκηνές παζαριού και καλούν τον κόσμο ν’ αγοράσει τα εμπορεύματά τους! Αλλά έστω και γι’ αυτόν τον συμβιβασμό του Αρχιεπισκόπου, πώς μπορεί κάποιος να σιωπήσει; Έδωσε το δικαίωμα στην Κυβέρνηση να μιλάει για 10.000 απολύσεις και 10.000 διορισμούς. Τέτοια χυδαιότητα πολιτική δεν ξαναείδαμε. Να φύγουν οι ιερείς από το Δημόσιο κι ας πρόκειται για ιερούς λειτουργούς, φτωχούς μεν στο βίο τους, όμως μεγάλοι αγωνιστές στην πνευματική και κοινωνική τους προσφορά στον κόσμο.
Ευτυχώς η Ιεραρχία της Συνόδου στάθηκε στο ύψος της και αντέδρασε καθολικά στο πνεύμα του Αρχιεπισκόπου και στις στοχεύσεις του Τσίπρα, διαφυλάσσοντας το κύρος και την ιστορική παράδοση της Εκκλησίας.
Και τώρα ο Πρωθυπουργός οδύρεται για μία ακόμα πολιτική ήττα. Απειλεί ότι θα προχωρήσει μόνος του στη νομοθέτηση της «ιστορικής συμφωνίας», αλλά ταυτόχρονα αφουγκράζεται το βουητό των εκλογών. Όσο για τον Αρχιεπίσκοπο, βρίσκεται πραγματικά πιασμένος χειροπόδαρα μέσα σε δίχτυ, απ’ όπου είναι σχεδόν αδύνατο να ξεμυτίσει. Είναι και αυτό ένα μάθημα για το πώς πρέπει να συμπεριφέρεται ένας ηγέτης και ιδιαίτερα ένας ποιμενάρχης.
Η εκκλησία αντλεί τη δύναμη της αλήθειας και από τα δόγματά της, αλλά και από τις ιστορικές της περγαμηνές στην πορεία του ελληνικού έθνους. Ενώ το ελληνικό κράτος οφείλει να σέβεται το δικαίωμα των πολιτών να θρησκεύονται και ελεύθερα να ακολουθούν τις παραδόσεις, την ιστορία και τις απαιτήσεις της συνείδησής τους.
-120x86.jpg)
