Επιμέλεια: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ: Σε κλίμα πένθους, εορτάστηκε σήμερα ο θρίαμβος της Ορθοδοξίας σε όλους τους ναούς της χώρας. H Ιερά Σύνοδος είχε αποστείλει σχετική Εγκύκλιο σε όλες τις Μητροπόλεις για την τέλεση μνημοσύνου υπέρ αναπαύσεως των θυμάτων της εθνικής τραγωδίας στα Τέμπη σε όλους τους ναούς της χώρας,
Στην Αθήνα, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος και τα μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου τέλεσαν στην Μητρόπολη Αθηνών το ιερό μνημόσυνο για την ανάπαυση των θυμάτων, παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου, και του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη.
Τι είπε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος
«Φέτος, η Μεγάλη Εβδομάδα ήρθε νωρίτερα. Ζούμε μια σκληρή εθνική συμφορά. Και δεν υπάρχουν λόγια να αποτυπώσουν τον ανθρώπινο πόνο. Οι μόνοι που μπορούν να μιλήσουν γι᾽ αυτό, είναι όσοι έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους.
Αλλά εκείνοι είναι απαρηγόρητοι, γιατί βιώνουν την απώλεια των αγαπημένων τους. Και μέσα στην ανείπωτη απελπισία τους, ίσως πούν, όπως ο Χριστός: «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί μας εγκατέλειψες»; Τη Μεγάλη Παρασκευή, φέτος, τη ζούμε νωρίτερα. Και όλοι μας (σαν την Παναγία που ως μάνα θρήνησε τον Χριστό) θρηνούμε γι’ αυτά τα παιδιά μας» τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος αμέσως μετά το Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των θυμάτων της πολυαιμάκτου τραγωδίας των Τεμπών που τελέσθηκε σήμερα το πρωί -μετά την Συνοδική Θεία Λειτουργία- στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών παρουσία της ΠτΔ κ. Κατερίνας Σακελλαροπούλου και του Πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη. Παρέστησαν, επίσης, Πολιτικοί, εκπρόσωποι των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας.
Ο Αρχιεπίσκοπος σημείωσε, ακόμη, ότι «Ο θάνατος πάντα είναι αφύσικος, αποτρόπαιος, απεχθής. Πόσω μάλλον, όταν χάνονται νέοι άνθρωποι, που είναι περισσότερο ταυτισμένοι με τη ζωή. Τότε χάνουμε κι εμείς την ελπίδα μας. Γιατί φαίνεται να κόβεται η συνέχεια της ζωής. Και να νικά ο θάνατος. Αλλά αυτό είναι ακόμη πιο αποτρόπαιο.
Γιατί, αν βυθιστούμε στην απελπισία, θα καταντήσουμε ζωντανοί-νεκροί. Δεν μπορώ να πω τίποτε περισσότερο. Γονατίζω αδύναμος μπροστά σας, στο βάρος αυτού του πρώιμου αποχωρισμού. Και όπως εσείς νανουρίζατε τα παιδιά σας με στοργή, έτσι χαμηλόφωνα, στοργικά, σας λέω: Ο μόνος τρόπος να τα αγκαλιάσετε και πάλι, είναι να πιστέψετε ότι τον τελευταίο λόγο δεν τον έχει ο θάνατος. Τον έχει η Ανάσταση. Έτσι μένει η μνήμη των αγαπημένων μας ζωντανή και αναστημένη, αληθινά «αιώνια»! Όταν προσευχόμαστε όλοι μαζί, προκειμένου ο Αναστάς Κύριός μας να θυμάται τα παιδιά μας και να τα κρατά στην στοργική αγκαλιά Του».
Να θυμίσουμε ότι η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, συμμετέχουσα στη θλίψη και την οδύνη ολόκληρου του ελληνικού λαού για το τραγικό πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στην περιοχή των Τεμπών, όρισε όπως μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας της σημερινής Κυριακής της Ορθοδοξίας, 5 Μαρτίου 2023, τελεσθεί Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των θυμάτων της πολυαιμάκτου αυτής τραγωδίας σε όλους τους Ιερούς Ναούς της Εκκλησίας της Ελλάδος. Επίσης, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε ο Αρχιεπίσκοπος με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας την ημέρα του τραγικού δυστυχήματος, συμφώνησαν την ματαίωση -λόγω του εθνικού πένθους- του καθιερωμένου γεύματος που παραθέτει η Προεδρία της Δημοκρατίας προς τιμήν της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου για την Κυριακή της Ορθοδοξίας, το οποίο ήταν προγραμματισμένο για σήμερα 5 Μαρτίου.
Νωρίτερα, κατά την Συνοδική Θεία Λειτουργία τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Συνοδικός Μητροπολίτης Μάνης κ. Χρυσόστομος, ο οποίος, αφού εξέφρασε, εκ μέρους της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, τη βαθύτατη θλίψη του για τα θύματα του τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος μίλησε για την Κυριακή της Ορθοδοξίας και τόνισε: « Δεν χωρεί αμφιβολία, ότι το αρχαιότερον και το πλέον επίκαιρον ερώτημα είναι το: «Τι εστιν άνθρωπος;» Τι είναι ο άνθρωπος; Και, βεβαίως, τα συναφή προς αυτό ερωτήματα: «Από που προέρχομαι; Που πηγαίνω; Ποίος ο σκοπός της ζωής μου;». Ερωτήματα εύλογα, θεμελιώδη και ουσιαστικά. Ακριβώς εις το σημείον αυτό, έρχεται η ορθόδοξος πνευματικότης και δίδει ουσιώδη απάντησιν, αποκαλύπτουσα ότι είναι «δόξα Θεού ο ζων άνθρωπος». Αυτό είναι το μεγαλείον του ανθρώπου. Η αριστοκρατία της ανθρωπίνης υπάρξεως, του σώματος και της ψυχής αρμονικώς ηνωμένων, ει και διαφόρων, κατά την φύσιν των, συστατικών στοιχείων του ανθρώπου».
Σε άλλο σημείο ο Μητροπολίτης Μάνης υπογραμμίζει: «Εις τα Αναγνώσματα της σημερινής Θείας Λειτουργίας, το Αποστολικόν και το του Ευαγγελίου, γίνεται λόγος διά τα μεγάλα κατορθώματα της πίστεως εις τον Θεόν, εις το πρώτον, και διά τους «ανοικτούς ουρανούς» εις το δεύτερον. Αλήθεια, έχομε συνειδητοποιήσει πόσον αναγκαία είναι η ακράδαντος πίστις εις τον Θεόν και η άλλη όρασις του ουρανού; Εις αυτά ακριβώς μας προτρέπει και μας καθοδηγεί η σημερινή εορτή της Ορθοδοξίας, διότι «εορτάζω» σημαίνει γίνομαι βαθύτερον, κατά συνείδησιν, χριστιανός, «αυξανόμενος εις επίγνωσιν Θεού» (Κολ. 1,10). Συνάπτομαι στενώτερον με την αγίαν Του Εκκλησίαν, η οποία δεν είναι πρόσκαιρος, αλλ’ αιωνία, δεν είναι σκοταδισμός, αλλά κατέχει το φως το αληθινόν και δεν μένει εις την πικρίαν, αλλά προσφέρει την ελπίδα και την αγαλλίασιν.
Τω όντι, η ορθόδοξος πνευματικότης είναι ένας ανεκτίμητος θησαυρός, κατ’ εξοχήν δε εις τον ορθόδοξον ελληνισμόν απανταχού της γης. Είναι μία καταπληκτική, υπέροχος κληρονομία των θεοφόρων, αγίων και σοφών Πατέρων μας. Η κληρονομία αυτή είναι ευκαιρία αλλά και δυνατότης. Είμεθα ελεύθεροι να την δεχθούμε ή να την αποποιηθούμε. Εδώ, όμως, ευρίσκεται το κλειδί της σωτηρίας.
Συνελόντ’ ειπείν, το μεγαλείον του ανθρώπου ενυπάρχει εξ’ αρχής εις το «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού». Ωστόσο, με την αυτεξούσιον εκτροπήν του, ο άνθρωπος ημαύρωσε το «κατ’ εικόνα» και δεν διετήρησε την μετά του Θεού κοινωνίαν. Αλλά και πάλιν, η αγαθότης του Θεού σώζει το μεγαλείο του ανθρώπου. Διά της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού έρχεται και αναβιβάζει προς ύψος το ανθρώπινον. Επιφέρει την ανακαίνισιν της παλαιωθείσης ανθρωπίνης φύσεως και αληθώς ο άνθρωπος λαμπρύνεται με την κατά Χριστόν βιοτήν του, επιτελώντας τον σκοπόν του, την θέωσιν, εις αυτήν ταύτην την «κοινωνίαν της θεώσεως», τουτέστιν εις την Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν.
Η θεική πρόσκλησις εις τον καθένα μας είναι και θα παραμένη παντοτινή: «Έρχου και ίδε» Κύριον Ιησούν Χριστόν, κατά τον σημερινόν βιβλικόν λόγον (Ιω. 1,47), διότι «χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» (Εβρ. 13,8). Ναί, άνθρωπε, «έρχου και ίδε», την Αυτοαλήθειαν, το «απαύγασμα της δόξης και τον χαρακτήρα της υποστάσεως» του Θεού Πατρός (Εβρ. 1,3). Γένοιτο».
Προ της Απολυσεως της Θείας Λειτουργιας έγινε η Λιτανευση των Ιερων Εικονων και ανεγνώσθη ο «Συνοδικός Τόμος της Ορθοδοξίας» εις ανάμνησιν του γεγονότος της Αναστηλώσεως των Ιερών Εικόνων.
Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου κατά το μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των θυμάτων της πολυαιμάκτου τραγωδίας των Τεμπών :
Σήμερα, Κυριακή της Ορθοδοξίας, συγκεντρωθήκαμε εδώ για να λειτουργήσουμε και να τιμήσουμε την αναστήλωση των ιερών εικόνων.
Όμως, η πρόσφατη τραγωδία που συγκλόνισε την πατρίδα μας, επιβάλλει να γίνει εθνικό μνημόσυνο, για όσους χάθηκαν με τόσο αιφνίδιο και παράλογο τρόπο. Και όχι μόνο χάθηκαν, αλλά κάποιοι από αυτούς, κυριολεκτικά εξαϋλώθηκαν. Ούτε το σώμα τους δεν βρέθηκε, για να το τιμήσουμε, όπως, από αρχαιοτάτων χρόνων και σύμφωνα με την Ορθόδοξη Παράδοσή μας, κάνουμε στην Ελλάδα.
Οι συγγενείς τους, οι γονείς, τα αδέρφια, οι φίλοι, οι σύζυγοι δεν είναι σήμερα εδώ. Είμαστε, όμως, εμείς μαζί τους, με τη σκέψη μας και κυρίως με την προσευχή μας. Και, με βαθύ σεβασμό στον ασύλληπτο πόνο τους, απευθυνόμαστε σε αυτούς, γνωρίζοντας πως, σ᾽ αυτές τις περιπτώσεις, οι λέξεις δεν αρκούν.Φέτος, η Μεγάλη Εβδομάδα ήρθε νωρίτερα.
Ζούμε μια σκληρή εθνική συμφορά. Και δεν υπάρχουν λόγια να αποτυπώσουν τον ανθρώπινο πόνο. Οι μόνοι που μπορούν να μιλήσουν γι᾽ αυτό, είναι όσοι έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους. Αλλά εκείνοι είναι απαρηγόρητοι, γιατί βιώνουν την απώλεια των αγαπημένων τους. Και μέσα στην ανείπωτη απελπισία τους, ίσως πούν, όπως ο Χριστός: «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί μας εγκατέλειψες»; Τη Μεγάλη Παρασκευή, φέτος, τη ζούμε νωρίτερα. Και όλοι μας (σαν την Παναγία που ως μάνα θρήνησε τον Χριστό) θρηνούμε γι’ αυτά τα παιδιά μας.
Ο θάνατος πάντα είναι αφύσικος, αποτρόπαιος, απεχθής. Πόσω μάλλον, όταν χάνονται νέοι άνθρωποι, που είναι περισσότερο ταυτισμένοι με τη ζωή. Τότε χάνουμε κι εμείς την ελπίδα μας. Γιατί φαίνεται να κόβεται η συνέχεια της ζωής. Και να νικά ο θάνατος. Αλλά αυτό είναι ακόμη πιο αποτρόπαιο. Γιατί, αν βυθιστούμε στην απελπισία, θα καταντήσουμε ζωντανοί-νεκροί.
Δεν μπορώ να πω τίποτε περισσότερο. Γονατίζω αδύναμος μπροστά σας, στο βάρος αυτού του πρώιμου αποχωρισμού. Και όπως εσείς νανουρίζατε τα παιδιά σας με στοργή, έτσι χαμηλόφωνα, στοργικά, σας λέω:
Ο μόνος τρόπος να τα αγκαλιάσετε και πάλι, είναι να πιστέψετε ότι τον τελευταίο λόγο δεν τον έχει ο θάνατος. Τον έχει η Ανάσταση. Έτσι μένει η μνήμη των αγαπημένων μας ζωντανή και αναστημένη, αληθινά «αιώνια»! Όταν προσευχόμαστε όλοι μαζί, προκειμένου ο Αναστάς Κύριός μας να θυμάται τα παιδιά μας και να τα κρατά στην στοργική αγκαλιά Του.
Ο Θεός να τους αναπαύει!
Φωτό: Χρήστος Μπόνης
