Σοφία Βέμπο: Η Σοφία τραγουδάει Σοφία… Μια νέα μουσική πρόταση μας παρουσιάζει το Ινστιτούτο Άγιος Μάξιμος ο Γραικός, με αφορμή τα 80 χρόνια από το έπος του ΄40 και τα 110 χρόνια από την γέννηση της Σοφίας Βέμπο, όπου με τη φωνή και τη φλόγα της έμεινε στην ιστορία ως «η τραγουδίστρια της νίκης».
«Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου», σε μουσική Μιχάλη Σουγιούλ και στίχους Μίμη Τραιφόρου και σε ερμηνεία η μοναδική φωνή της Σοφίας Μάνου, είναι το τραγούδι προπομπός για το νέο album που θα κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες. Ένα διαχρονικό τραγούδι για την Ελλάδα, τραγούδι παρηγοριάς και εμψύχωσης του Ελληνικού λαού γι’ αυτές τις δύσκολες ώρες που περνά η χώρα μας.
Η ενορχηστρωτική προσέγγιση του Ντίνου Γεωργούντζου που εκφράζει τη σύγχρονη μουσική πραγματικότητα, μαζί με την ερμηνεία της Σοφίας Μάνου και τις μελωδικές φωνές των παιδιών δίνουν ένα αποτέλεσμα που θα σας ταξιδέψει.
«Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου
κι όσο μπορείς κρατήσου
και στα παλιά παπούτσια σου,
γράψε όσα λέν οι εχθροί σου.
Κι αν μας τη σκάσανε με μπαμπεσιά,
οι σύμμαχοι στη μοιρασιά,
κάνε κουράγιο Ελλάδα μου, να μη μας αρρωστήσεις,
γιατί το θέλει ο Θεός να ζήσεις και θα ζήσεις.»
Συμμετέχουν 350 παιδικές φωνές από: την Παιδική & Νεανική χορωδία του Δήμου Διονύσου, τη Χορωδία εκπαιδευτηρίων Ηλιάδη, το Νεανικό Φωνητικό σύνολο & τη Μικτή χορωδία Επτάχορδη Λύρα του Αγ. Ευθυμίου Κερατσινίου, τη Χορωδία του 1ου Δημ. σχολείου Ωρωπού και Νέων Παλατίων και τη Χορωδία της Ελληνογαλλικής Σχολής Άγιος Ιωσήφ, «Choeur Du Coeur».
Ακούστε το νέο τραγούδι από το YouTube ΕΔΩ
Κατεβάστε το νέο τραγούδι από ΕΔΩ
ΕΔΩ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΟ MP3: https://we.tl/t-AUVQmevFmI
Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου
Ποιος το περίμενε στ’ αλήθεια,
να βγουν ψευτιές και παραμύθια
και να ξεχάσουν τώρα πια τα λόγια εκείνα τους,
που μας τα `λέγαν κάθε βράδυ απ’ τα Λονδίνα τους.
Μα δεν πειράζει, δεν πειράζει,
δε θα το βάλουμε μαράζι
και δε θα κλάψουμε που πάλι μας ξεχάσατε,
γιατί δεν είν’ πρώτη φορά που μας τη σκάσατε
και στην υγειά σας μια οκαδούλα εμείς θα πιούμε
και στη μικρή την Ελλαδούλα μας θα πούμε:
Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου
κι όσο μπορείς κρατήσου
και στα παλιά παπούτσια σου,
γράψε όσα λέν οι εχθροί σου.
Κι αν μας τη σκάσανε με μπαμπεσιά,
οι σύμμαχοι στη μοιρασιά,
κάνε κουράγιο Ελλάδα μου, να μη μας αρρωστήσεις,
γιατί το θέλει ο Θεός να ζήσεις και θα ζήσεις.
Σε κάθε χιονισμένη ράχη,
σαν πολεμούσαμε μονάχοι,
όλοι λαγούς με πετραχήλια μας ετάζατε
και μεσ’ στα μάτια με λατρεία μας κοιτάζατε.
Μα ξεχαστήκαν όλα εκείνα,
η Πίνδος και η Τρεμπεσίνα,
ίσως μια μέρα εμάς που τόσο αίμα εχύσαμε,
να μας καθίσουν στο σκαμνί, γιατί νικήσαμε.
Μα φυσικό θα μας φανεί κι αυτό ακόμα
και στην Ελλάδα μας θα πούμε μ’ ένα στόμα:
Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου
κι όσο μπορείς κρατήσου
και στα παλιά παπούτσια σου,
γράψε όσα λέν’ οι εχθροί σου.
Κι αν μας τη σκάσανε με μπαμπεσιά,
οι σύμμαχοι στη μοιρασιά,
κάνε κουράγιο Ελλάδα μου, να μη μας αρρωστήσεις,
γιατί το θέλει ο Θεός να ζήσεις και θα ζήσεις.
