Μιλούτιν Βαλιέβου: Ετάφη ο αγαπημένος των Σέρβων επίσκοπος Αγάπιος στο ναό που δεν πρόλαβε να αποτελειώσει.
του Θωμά Αναστασιάδη
Σε κατανυκτικό κλίμα σιωπηρού πένθους, χωρίς “τυμπανοκρουσίες”, χωρίς την παρουσία πιστών και των “θυρών κεκλεισμένων”, λόγω των περιοριστικών μέτρων για τον κορωνοϊό, έγινε ταπεινά η κηδεία του επισκόπου Βαλιέβου μακαριστού Αγάπιου (Σερβ.Μilutin). Εκοιμήθει προ ημερών, στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Βελιγραδίου, χτυπημένος από τον επίκαιρο ανθρωποκτόνο φαύλο ιό.
Η τελευταία Θ.Λειτουργία με την φυσική παρουσία του σκηνώματος του κυρού Αγάπιου, έγινε στον Καθεδρικό, τεραστίων διαστάσεων Ι.Ναό Αναστάσεως του Κυρίου, που εκείνος άρχισε να κτίζει στο Βάλιεβο, μετά που μετατέθηκε εδώ από την Σερβική Μητρόπολη Αυστραλίας. Αλλά όμως, δεν πρόλαβε να τον εγκαινιάσει. Έφυγε αναπάντεχα στα 71 του χρόνια.
Χοροστάτησε, απεσταλμένος της Ι.Συνόδου και του Πατριάρχη των Σέρβων κ.κ.Ειρηναίου, ο θεοφ. επίσκοπος Ρεμέσιανης κ.Στέφανος, Βικάριος της Μητρόπολης Βελιγραδίου & Καρλοβικίου, με την συμμετοχή δύο ιερέων, ενός διακόνου και ενός φοιτητή-ψάλτη.
Αμέσως μετά το πέρας της Θ.Λειτουργίας, άρχισε η εξόδιος ακολουθία, στην οποία, προσελθών από την Βοϊβοντίνα, έλαβε μέρος και ο θεοφ/τος Μοχακίου κ.Ησύχιος, βοηθός επίσκοπος της Μητρόπολης Μπάτσκας. Ο ενταφιασμός έγινε, κατ’ επιθυμίαν του κυρού Μιλούτιν, στο δάπεδο του ναού δεξιά, σε λιτό και σεμνό τάφο, χωρίς την παρουσία του ποιμνίου του, κατά τα προβλεπόμενα μέτρα. Επί του μνήματος ακούστηκε συγκλονιστικός επικήδειος λόγος του στενού του συνεργάτη, πνευματικού του τέκνου και νυν διαδόχου του στην Μητρόπολη Αυστραλίας & Ν.Ζηλανδίας, σεβ/του Επισκόπου κ.Σιλουανού. Μερικά αποσπάσματα:
<<Αγαπημένε μας πνευματικέ πατέρα και αδελφέ, ζεστά δάκρυα κατακλύζουν τα μάτια μας, των ορφανών κληρικών, μοναχών και ευσεβούς ποιμνίου σου της Θεοσώστου επισκοπής Valjevo. Αυτός ο Καθεδρικός Ναός της Αναστάσεως του Κυρίου, Ναός-μάρτυρας της τελικής νίκης της ζωής επί του θανάτου, σήμερα δέχεται το στήθος του πεσμένου πολεμιστή της Εκκλησίας του Χριστού, τον αγαπημένο και αγαπητό μας πατέρα, αδελφό και ειλικρινή φίλο, επίσκοπο Μιλούτιν, ως η γη τον σπόρο, για να αναβλύσει με ανάσταση. Ο αγαπημένος μας πατέρας, όσο ήταν μεταξύ μας, αισθανόμασταν όλοι θερμή πατρική στήριξη, φροντίδα και προστασία. Ο καλός μας Επίσκοπος ήταν μαζί μας, ήταν ένας πυλώνας που μπορούσαμε να βασιστούμε και να κρυφτούμε πίσω του από τις θύελλες που έρχονταν. Ήταν η χαρά μας, ο ήλιος που μας κάλυπτε. Φεύγεις με κορώνα επί κεφαλής έναν ιό, που προήλθε από τον λευκό κόσμο. Σας χαιρετώ για λογαριασμό των ιερέων, των μοναχών και του ευλαβούς ποιμνίου από την Πέμπτη Ήπειρο, τους οποίους είχατε διαποιμάνει πιστά. Νοερά και εκ καρδίας ασπαζόμεθα το βασανισμένο δεξί σας χέρι, ευγνώμονες και πάντα υποχρεωμένοι. Αιώνια μνήμη και θεία ανάπαυση της ευγενικής ψυχής του! Ο πνευματικός σας γιος και μικρότερος από τους ευλογημένους αδελφούς. + Siluan, Επίσκοπος Αυστραλίας-Νέας Ζηλανδίας.>>
Όλα τα ΜΜΕ ασχολήθηκαν εκτενώς με τον δεσπότη τους Μιλούτιν. Μέχρι και αθλητικές εφημερίδες έκαναν πρωτοσέλιδο τον αγαπημένο τους επίσκοπο. Όχι μόνο ότι τον σεβόντουσαν ως αρχιερέα, αλλά τον αγαπούσαν ως άνθρωπο. Τον είχαν πάντα χαμογελαστό ανάμεσά τους. Δεν ξεχώριζε κανέναν. Ήταν ακούραστος, δραστήριος και εργώδης, και προ παντός ήταν γνωστός ως πολύ καλός ιεροκήρυκας. Ένας φίλος του ο Stanko Vasic, είπε -Δεν απέκλεισε τον εαυτό του από τους ανθρώπους, παρέμεινε αληθινά άνθρωπος του λαού, και δεν άλλαξε ακόμη και όταν του φορέσανε Μίτρα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι τον αγάπησαν πολύ.
