ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ: Όσες φορές η Εκκλησία πήγε να… βάλει πλάτη στην εκάστοτε κυβέρνηση ή κατά τα φαινόμενα «τα βρήκε» με τους κυβερνώντες -ή τους αντιπολιτευόμενους που έγιναν κυβέρνηση στη συνέχεια – σχεδόν πάντα κατέληξε ζημιωμένη.
Φαινόμενο που δεν ισχύει μόνο στην Ελλάδα, μα σε όλες τις Ορθόδοξες χώρες. Η διοικούσα Εκκλησία της Ελλάδος ανέκαθεν φλέρταρε με τις κυβερνήσεις. Πότε της βγήκε σε καλό; Σχεδόν ποτέ.
Διότι και οι πολιτικοί δικαίως μέχρι να γίνουν κυβέρνηση, υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια στην Εκκλησία προς άγρα ψήφων. Κι όταν παίρνουν το σκήπτρο της εξουσίας στρίβουν δια του αρραβώνος.
Να αγαπιόμαστε με λίγα λόγια αλλά μην ζητάτε και προίκα άγιοι πατέρες. Όπου προίκα είναι η αξιοποίηση εκκλησιαστικής περιουσίας, οι οργανικές θέσεις κληρικών, ένα γενικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Από αυτά που ακούμε τόσες δεκαετίες και τίποτα δε γίνεται.
Να θυμίσω μόνο ότι η Εκκλησία απαλλάχθηκε της φορολόγησης στα παγκάρια επί κυβέρνησης Σημίτη. Φίλο της Εκκλησίας τον Σημίτη – και συγγενής του να είσαι- δε μπορείς να τον πεις. Τον ίδιο Σημίτη που ξεκίνησε όλο αυτό το θέμα των ταυτοτήτων με τον μακαριστό Χριστόδουλο. Στο οποίο τον στήριξε ο Κ. Καραμανλής. Την περίοδο διακυβέρνησης του οποίου όμως η Εκκλησία δεν έλυσε θέματα. Παρ’ ότι ήταν μια καλή περίοδος για τη χώρα να τα λύσει.
Από τις κυβερνήσεις Γ. Παπανδρέου, Αντ. Σαμαρά, Αλ. Τσίπρα και Κ. Μητσοτάκη με όλους η Εκκλησία τα πήγε καλά. Κάποιο μεγάλο θέμα που χρόνιζε όμως δεν έλυσαν. Μόνο καλά λόγια.
Συμβιβασμοί
Ίδια συμβαίνουν και στους έξω. Ο Πατριάρχης Μόσχας έχει ταυτιστεί τόσο πολύ με το Κρεμλίνο. Δε μπορεί να κάνει πίσω γιατί θα φανεί ανακόλουθος και δείχνει υποχρεωμένος να «ευλογεί» τα όπλα.
Η Ρωσική Εκκλησία άλλωστε και επί ΕΣΣΔ είχε τους αυστηρούς περιορισμούς και άλλα έλεγε απ’ όλα ίσως αισθανόταν. Για τον δε μητροπολίτη Βολολάμσκ Ιλαρίωνα δεν υπάρχει καν πόλεμος. Συνεχίζει κανονικά το πρόγραμμά του χωρίς ουδεμία αναφορά στις ζωές που χάνονται ένθεν κακείθεν.
Έκπληξη αποτελεί η «στροφή» του μητροπολίτη Κιέβου Ονούφριου που ανήκει στο Πατριαρχείο Μόσχας. Έβαλε σε πρώτη μοίρα τις ζωές των Ουκρανών πνευματικών παιδιών του. Εναντιώθηκε στη Μόσχα και τον πόλεμο και καταδίκασε με θάρρος κάθε ενέργεια που αδέλφια σκοτώνουν αδέλφια».
Η ζωή του Οικουμενικού Πατριάρχη είναι λίγο καλύτερη. Έχει την πολυτέλεια να εκφράζεται -σχεδόν- για όλους. Γιατί σπάνια πήρε θέση ή εναντιώθηκε ουσιαστικά με μία κυβέρνηση της Τουρκίας. Καθώς είναι καταδικασμένος να ισορροπεί με το βαθύ κράτος της Άγκυρας και να ακολουθεί τους αυστηρούς περιορισμούς του Βοσπόρου.
Κι όταν ο Πατριάρχης έκανε ένα βήμα πιο κοντά στις γραμμές της Τουρκίας, αυτόματα πίκραινε τους απανταχού Έλληνες. Οι δύο Προκαθήμενοι που όπως όλα δείχνουν «ό,τι σκέπτονται το λένε», είναι ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος και ο Πατριάρχης Ρουμανίας Δανιήλ.
Αγνοούν τις ισορροπίες και δείχνουν πως όταν η Εκκλησία είναι δυνατή, αυτάρκης ή δεν κρέμεται από τα χείλη των πολιτικών, μπορεί και εκφέρει στεντόρειο λόγο χωρίς να «νερώνει» το κρασί της.
-120x86.jpg)
