Ελληνοτουρκικά: Τι θα σημαίνει για την Ελλάδα ο ανερχόμενος, πιθανός Πρόεδρος της Τουρκίας, Ιμάμογλου;

Ελληνοτουρκικά: Πόσο καλό θα ήταν και για τις δύο χώρες, αν μέρος από τα χρήματα που σπαταλούνται για την άμυνα με αποκλειστική ευθύνη τής Τουρκίας, χρησιμοποιούντο για την καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου ζωής τών λαών. Τούρκων και Ελλήνων.

Γράφει ο Μανόλης Νικολουδάκης, Μαθηματικός, Λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

Η φιλοδοξία τού Σουλτάνου να γίνει χαλίφης στην θέση του χαλίφη Κεμάλ δεν προβλέπω να ικανοποιηθεί. Αντιθέτως ο σε λίγο πιθανόν ημιθανής λόγω ασθενειών του χιτλερίσκος και τελικά αποτυχημένος πολιτικός λόγω τής απολύτου και πλήρους ιδιοτέλειάς του, της κακής αντιμετώπισης του κορωνοϊού στην γείτονα και των πολεμικών μετώπων που έχει ανοίξει επιδιώκοντας πάντα ιδιοτελώς, πεδία δόξης λαμπρής και προσωπικής οικονόμας, δεν θα στεφθεί από επιτυχία.

Και δεν θα στεφθεί από επιτυχία διότι πρώτον δεν τον ευνοεί η Ευρώπη, δεύτερον ο ημίτρελος Τραμπ από μόνος του δεν φαίνεται να τα καταφέρνει, και τρίτον συγκρούονται τα συμφέροντα στο τρίγωνο Λιβύης- Συρίας – Ρωσίας με αυτά του υποψηφίου χαλίφη. Και από την άλλη, αν δεν γεννηθείς χαλίφης δύσκολα γίνεσαι.

Αν όλα αυτά τα αντιληφθεί ο Ιμάμογλου θα οδηγηθεί στο να γράψει Ιστορία. Αν δηλαδή αντιληφθεί ο Ιμάμογλου ότι οι βοριοκορεάτικες πολιτικές δεν περνάνε πάντα και ότι οι λαοί σήμερα κατά το μάλλον ή ήττον έχουν αφυπνιστεί και επιθυμούν το λίγο τής ζωής τους διάστημα να το ζήσουν όσο πιο καλά γίνεται, μέσα στα δώρα τής σύγχρονης τεχνολογικής προόδου και της συνεπαγόμενης ευημερίας σε περίθαλψη και γνώση αλλά και μέσα στην καθημερινή απόλαυση που προσφέρει η Ειρήνη έναντι των πολέμων, δηλ. πράγματα που απαιτεί η σύγχρονη πραγματικότητα, τότε ο Ιμάμογλου θα γράψει Ιστορία και θα ονομαστεί ίσως μεγαλοπρεπής. Δηλαδή δικαίως μεγαλοπρεπής, όχι σαν τον άλλο «μεγαλοπρεπή», του οποίου η μεγαλοπρέπεια ήταν γεμάτη πολέμους, βαρβαρότητες, πλεκτάνες, βρώμα και δυσωδία.

Εξακολουθώ να απορώ γιατί του δόθηκε το προσωνύμιο μεγαλοπρεπής!!! Εύχομαι τα παραπάνω να έχουν θέση στο μυαλό του Ιμάμογλου, να είναι κυρίως προβλέψιμα και απολύτως κατανοητά για να αντιμετωπίσει με σθένος και την εκ των έσω αντιπολίτευση. Φτάνει να θυμηθούμε μόνον τον Ελευθέριο Βενιζέλο και την τότε βασιλική αντιπολίτευση για να κατανοήσουμε σε βάθος τι σημαίνει η εκ των έσω αντιπολίτευσις και τι δεινά επιφέρει.

Βέβαια όλα τα παραπάνω μετά πάσης επιφυλάξεως. Επομένως πιθανόν ο Ιμάμογλου όχι μόνον για την Ελλάδα αλλά κυρίως για την Τουρκία να αποτελέσει πόλο ευημερίας και πολεμικής ύφεσης. Αυτό για το καλό και των δύο λαών. Οψόμεθα εις Φιλίππους, διότι περί Τούρκου πολιτικού ομιλούμεν βεβαίως βεβαίως!