“Αυταπάτη” χαρακτηρίζει ο Economist την αίσθηση που υπήρχε πριν από μερικούς μήνες ότι η ευρωζώνη εξέρχεται από την βαθιά κρίση και υπάρχει αναστροφή του οικονομικού κλίματος και σημειώνει ότι “Τα δύσκολα τώρα (σ.σ.: !) ξεκινούν για την ευρωζώνη.καθώς ακόμα και η Γερμανίας ταλαντεύεται στην κόψη της ύφεσης”…
«Λίγους μήνες πριν οι ηγέτες της ευρωζώνης πίστευαν ότι, έχοντας αντιμετωπίσει την μπόρα, ήταν επιτέλους ασφαλείς. Στηριζόμενοι στις δεσμεύσεις Ντράγκι ότι η ΕΚΤ θα κάνει ‘ό,τι χρειαστεί’ για την στήριξη του ευρώ, η σιγουριά επέστρεψε.
Οι ρυθμοί ανάπτυξης γίνονταν θετικοί, αν και με αργούς ρυθμούς, οι ταραγμένες περιφερειακές χώρες έδειχναν σημάδια ανάκαμψης έπειτα από τα bail out και τα σκληρά μέτρα, ενώ η ανεργία, αν και σε πρωτοφανή υψηλά επίπεδα ειδικά ανάμεσα στους νέους, σε κάποιες χώρες έδειχνε σημεία υποχώρησης».
Ομως….
«Ολα αυτά Ήταν μια αυταπάτη. Τις τελευταίες εβδομάδες οι χώρες της ευρωζώνης μπάζουν και πάλι νερό. Το ΑΕΠ της ευρωζώνης έμεινε στάσιμο το δεύτερο τρίμηνο: Η Ιταλία επέστρεψε σε ύφεση, το γαλλικό ΑΕΠ έμεινε στάσιμο, ενώ ακόμη και η ισχυρή Γερμανία είδε μεγάλη πτώση στο ΑΕΠ της.
Το τρίτο τρίμηνο δεν αναμένεται καλύτερο, εν μέρει εξαιτίας των επιπτώσεων από τις κυρώσεις της Δύσης στη Ρωσία. Εν τω μεταξύ, ο πληθωρισμός έχει πέσει σε υπερβολικά χαμηλά επίπεδα, περίπου στο 0,4%, δημιουργώντας φόβους ότι η ευρωζώνη μπορεί να πέσει στην παγίδα του αποπληθωρισμού» σημειώνει το περιοδικό.
Και τώρα;
Και το βρετανικό περιοδικό που εκφράζει τις θέσεις και τις απόψεις του “βαθέως” οικονομικού αγγλοσαξονικού κατεστημένου συνεχίζει: «Αυτό που ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια ως κρίση τραπεζών και χρέους, κινδυνεύει να εξελιχθεί σε κρίση ανάπτυξης, η οποία αγκαλιάζει πλέον τις τρεις μεγαλύτερες οικονομίες της ευρωζώνης.
Η Γερμανία ταλαντεύεται στην κόψη της ύφεσης.
Η Γαλλία βυθίζεται στην στασιμότητα.
Το ΑΕΠ της Ιταλίας βρίσκεται ελάχιστα πάνω από το επίπεδο που βρισκόταν, όταν μπήκε στην ευρωζώνη πριν από 15 χρόνια.
Από την στιγμή που οι τρεις αυτές χώρες αντιστοιχούν στα δύο τρίτα του ΑΕΠ της ευρωζώνης, η ανάπτυξη σε χώρες όπως η Ισπανία και η Ολλανδία δεν μπορούν να καλύψουν την εξασθένιση».
Τα βαθύτερα αίτια των νέων ασθενειών της Ευρώπης είναι τρία σχετικά μεταξύ τους και διαπλεκόμενα προβλήματα, σύμφωνα με το περιοδικό. «Πρώτον, υπάρχει έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας που θα έχει το σθένος και την πειθώ να προωθήσει δομικές μεταρρυθμίσεις για την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, που τελικά θα επανεκκινήσουν την ανάπτυξη: οι μεγάλες χώρες έχουν σπαταλήσει δύο χρόνια εξαιτίας της δέσμευσης του Ντράγκι.
Δεύτερον, η κοινή γνώμη δεν έχει πεισθεί για την επείγουσα ανάγκη για βαθιές και ριζικές αλλαγές. Και τρίτον, παρά τις προσπάθειες του Μάριο Ντράγκι, το νομισματικό και δημοσιονομικό πλαίσιο είναι τόσο ασφυκτικό -στραγγαλίζοντας την ανάπτυξη- που κάνει τις δομικές μεταρρυθμίσεις ακόμη πιο δύσκολες».
Για την Ελλάδα τα πράγματα είναι πολύ πιο “βαριά”: Η χώρα βρίσκέται σε αυτό που κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι “ο πάτος”. Είναι; Γιατί αν κατρακυλήσει η ευρωζώνη τότε αυτο που σήμερα φαίνεται ως “ο πάτος” μπορεί να είναι μια απλή εξέχουσα πριν την άβυσσο…
-120x86.jpg)
