Εάλω η Σύνοδος

της Μαρίας Κορνάρου, φοιτήτριας της Νομικής Σχολής Αθηνών
Μετά λύπης διαπιστούμεν ότι εφράγκεψεν ακόμη και η Εκκλησία μας! Στην απόφαση της Ιεράς Συνόδου εν 1η Απριλίου έχουμε ένα τρανταχτό παράδειγμα Καισαροπαπισμού, δηλαδή υποταγής της Εκκλησίας στις βουλές του εκάστοτε Καίσαρος έπειτα από σχετικές πιέσεις.

Ο Καισαροπαπισμός και το αδερφάκι του, ο Παποκαισαρισμός, ετυράννησαν τους Ευρωπαϊκούς λαούς από το Μεγάλο Σχίσμα έως την Μεταρρύθμιση του Λουθήρου, και τόσο ενόθευσαν την αγνή πίστη που διατηρούσαν ορισμένοι από εκείνους τους Χριστιανούς, που σήμερα εγέννησαν μία Ευρώπη σχεδόν ιδεοληπτικά άθεη. Η φρίκη του Καισαροπαπισμού έγκειται ακριβώς στην αντίθεσή του με τον ίδιο το λόγο υπάρξεως της Εκκλησίας.

Η Εκκλησία υπάρχει για να απελευθερώσει τον άνθρωπο από τα δεσμά του κόσμου της φθοράς, να τον καταστήσει υπήκοον Χριστού. Εάν η Εκκλησία λειτουργεί με γνώμονα τις επιδιώξεις του Καίσαρος ματαιώνεται και η αποστολή της! Υποβιβάζεται σε γρανάζι του κόσμου της φθοράς, σε Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου και μόνο.

Αναφορικά με τις Ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδος, φαινόταν από μέρες πού πήγαινε η ιστορία. Η Κυβέρνηση είχε προετοιμάσει το έδαφος με την ακατάδεκτη και σχεδόν επιθετική στάση της απέναντι στην Εκκλησία, πιστούς και Ιερά Σύνοδο μαζί.

Ωσάν να βγήκαν στην επιφάνεια πολυχρονισμένα απωθημένα του κρατικού μηχανισμού αυτές τις εβδομάδες όπου υπό το πρόσχημα της «καταστάσεως ανάγκης» είχε το ελεύθερο η μεν νομοθετική εξουσία να ποινικοποιεί τη Θεία Λατρεία, η δε δικαστική εξουσία να απειλεί κλήρο και λαό με δικόγραφα και τέλος η εκτελεστική να επιδεικνύει τη χλευαστική σιωπή της. Χρόνια τώρα σε κάθε κίνηση της Εκκλησίας το Κράτος δείχνει τα δόντια του. Ακόμη και για αυτονόητα πράγματα, όπως η συμμετοχή της στην διαμόρφωση του περιεχομένου του μαθήματος των Θρησκευτικών, η Εκκλησία έχει εκδιωχθεί ως κοινός παρίας.

Θλιβερό, ότι η Εκκλησία μας φαίνεται να αποδέχεται πια αυτή τη θέση του παρία, εκείνη που είναι η μητέρα του Έλληνα! Αντί να δώσει θυσιαστική μαρτυρία Χριστού και να εκπροσωπήσει τα αιτήματα των πιστών, αντί να προασπίσει τα δικαιώματα του ποιμνίου και να επιμείνει στην οδό της ψυχικής σωτηρίας του, η Ιεραρχία μας συμβιβάστηκε.

Δεν έδειξε το σθένος να επιμείνει στην θεολογική ορθότητα που κρίνει αδιανόητο να τελεστεί η επισημότερη εβδομάδα του Εκκλησιαστικού έτους άνευ πιστών. Προτίμησε, ωσάν να ήταν ο διπλωμάτης του ασθενέστερου συμβαλλομένου κράτους, να συμβιβαστεί με αυτά που προσέφερε ο αντισυμβαλλόμενος και να πει και ευχαριστώ. Να πει και ευχαριστώ στην κυρία Κεραμέως, η οποία δείχνει να προτίθεται να αφήσει έναν λαό ολάκερο ακοινώνητο και αλειτούργητο χρονιάρες μέρες!

 

Δεν θα’ χουνε ψυχή τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου, να θέλει να φωνάξει Χριστός Ανέστη σ’ όλη την πλάση! Δεν έχουνε ψυχή οι βαπτισμένοι που αναζητά τη γλυκύτητα της κοινωνίας με τον Ιησού. Νεκρωμένοι πολίτες είναι που θα προγραμματιστούν κατά τας κρατικάς εντολάς επί τη βάσει των στατιστικών πορισμάτων και της επιστημονικής αυθεντίας. Αυτό είναι, κύριοι, και δεν έχει άλλο. Όσο νιώσατε, νιώσατε. Καλείστε να τα ξεσυνηθίσετε αυτά τα πνευματικά, για το κοινό καλό της ανθρωπότητος.

Δεν γίνεται, πριν κλείσουμε, να μην κάνουμε και μία αναφορά στην τελευταία και Παπικότερη παράγραφο του Ανακοινωθέντος της Συνόδου.

Η εν λόγω Αλάθητη παράγραφος απαγορεύει να υπάρξουν εμφανίσεις Αρχιερέων, ιερέων, διακόνων, μοναχών και άλλων εργατών της Εκκλησίας στα μέσα γενικής ενημερώσεως ή το διαδίκτυο και να γίνουν δημόσιες δηλώσεις. Αποτελεί σπίθα ελπίδας, διότι δείχνει ότι υπάρχει τουλάχιστον η γενική συνείδηση εκ μέρους της Ιεραρχίας ότι το ανακοινωθέν της δεν ήταν Ορθοδόξου πνεύματος και θα υπάρξουν αντιδράσεις. Προς αποφυγήν οποιωνδήποτε παρεξηγήσεων, εγώ δεν είμαι καθόλου Αρχιερέας και ιερέας, είμαι μία απλή φοιτήτρια που κανείς δεν νοιάζεται για την γνώμη μου.

Κρίνω εμαυτήν εξαιρουμένη της απαγορεύσεως δηλώσεων.