Διάσκεψη: Στις 19 έως 21 Ιουλίου του 2019 πραγματοποιήθηκε διάσκεψη στην Ρωμαιοκαθολική Ακαδημία της Επισκοπής Ρότενμπουργκ – Στουτγκάρδης (Γερμανία), σκοπός της οποίας ήταν «η αναζήτηση νέων κινήτρων για διάλογο και [ανάπτυξη]…
σχέσεων μεταξύ των Ορθοδόξων και των Ανατολικών Καθολικών Εκκλησιών». Αυτό αναφέρει η επίσημη ιστοσελίδα της «Ουκρανικής Ελληνόρυθμης Καθολικής Εκκλησίας -UGCC» [σ.σ. Ουνίτες της Ουκρανίας].
Λέγεται ότι ο εκκινητής και διοργανωτής του συνεδρίου ήταν το Πανεπιστήμιο Georgetown (Ουάσινγκτον, ΗΠΑ) σε συνεργασία με το Διεθνές Ερευνητικό Δίκτυο Εκκλησιολογικών Σπουδών, το Καθολικό Πανεπιστήμιο της Λέουβεν, το Ουκρανικό Καθολικό Πανεπιστήμιο, την Ελληνική Θεολογική Ακαδημία Βόλου και αρκετά άλλα ιδρύματα που εργάζονται στον τομέα του διαλόγου με τους Καθολικούς. [σ.σ. βρήκα ΕΔΩ περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα του Διεθνούς Ερευνητικού Δικτύου Εκκλησιολογικών Σπουδών -αρχική σελίδα: Ecclesiological Investigations International Research Network]
Σύμφωνα με την πηγή της UGCC, [σ.σ. των Ουκρανών Ουνιτών] το συνέδριο δημιούργησε όλες τις προϋποθέσεις για «εύκολη επικοινωνία μεταξύ των Ορθοδόξων και των Ελληνόρυθμων Καθολικών». Σημειώνεται ότι οι ομάδες αναζητούσαν νέους τρόπους επαφής και ενότητας, διότι, «κουραστήκαμε να συζητούμε θέματα όπως το Φιλιόκβε, το πρωτείο του Επισκόπου της Ρώμης, τον εκλατινισμό ή τον προσηλυτισμό.»
Οι συμμετέχοντες συζήτησαν τα ακόλουθα θέματα: «εκκλησιολογικά μοντέλα ενότητας της εκκλησίας, η συνοδικότητα των Ορθοδόξων και των Ανατολικών Καθολικών Εκκλησιών, η ιεραποστολική και μυστηριακή φύση της Εκκλησίας, ο ρόλος των γυναικών στην Εκκλησία, καθώς και μια σειρά θεμάτων από την λειτουργία και την εκκλησιαστική νομοθεσία ως ειδικά στοιχεία της ταυτότητας των Ορθοδόξων και των Ανατολικών Καθολικών Εκκλησιών.»
Η συντριπτική πλειονότητα των συμμετεχόντων εξέφρασε την άποψη ότι «πρέπει απλώς να αναγνωριστεί η νέα εκκλησιολογική πραγματικότητα και να αναζητηθούν νέα παραδείγματα για την θεολογική και εκκλησιολογική της κατανόηση».
Επίσης, το πρόγραμμα του συνεδρίου περιλάμβανε δύο λειτουργίες -των Ελληνόρυθμων και των Ορθοδόξων, «στις οποίες έλαβαν μέρος σχεδόν όλοι οι συμμετέχοντες, έχοντας την ευκαιρία να δουν οπτικά ότι μοιράζονται μια κοινή λειτουργική κληρονομιά.»
Αναφέρεται ότι «οι συμμετέχοντες στο συνέδριο κατέληξαν στην γενική παραδοχή ότι οι Ανατολικές Καθολικές Εκκλησίες δεν είναι ούτε κλεμμένες Εκκλησίες, ούτε γέφυρες προς την Ορθοδοξία. Η ταυτότητά τους είναι ένα σύνθετο φαινόμενο που μπορεί να κατανοηθεί μέσα στον άμεσο διάλογό τους με τις Ορθόδοξες Εκκλησίες στο πνεύμα της αμοιβαίας αποδοχής μέσω της συμφιλίωσης και της συγχώρεσης».
Νωρίτερα η Ένωση Ορθόδοξων Δημοσιογράφων έγραψε ότι ο επικεφαλής της [σ.σ. ουνιτικής] UGCC, Σβιατοσλάβ Σεβτσούκ, δήλωσε ότι ο οικουμενισμός αποτελεί «μέρος της ταυτότητας της Ανατολικής Καθολικής Εκκλησίας» και οι Ουνίτες θέλουν να παίξουν καταλυτικό ρόλο στον οικουμενισμό.
